Για τα γεγονότα στην αλυσίδα καφετεριών… ΒΙΑ VAI και τις δικές μας απαντήσεις.

Σε διαδήλωση, με σημείο συγκέντρωσης τα Προπύλαια του πανεπιστημίου Αθηνών, στις 6 το απόγευμα της Τρίτης, καλεί το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του Επισιτισμού για τα γεγονότα τα οποία περιγράφονται στην παρακάτω προκήρυξή του:

Κανένας εργαζόμενος/η δεν είναι μόνος/η του

Πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών

Η συναδέλφισσα Κάρμεν Μ., μέλος του σωματείου που επέστρεφε από νόμιμη άδεια, απολύθηκε από το αφεντικό της αλυσίδας καφετεριών VIA VAI. Στις συναντήσεις που έγιναν για να καταβληθούν τα δεδουλευμένα, τα ένσημα και η αποζημίωση, ο εργοδότης Στέλιος Καρέζος εμφανίστηκε προκλητικός απέναντι στην εργαζόμενη αλλά και στους εκπροσώπους του σωματείου, με αποκορύφωμα τη συνάντηση της 23ης Μαρτίου, ημέρας που θα γινόταν ο τελικός διακανονισμός. Ο Καρέζος, άρχισε να τραβάει φωτογραφίες ενώ σήκωσε την μπλούζα του και επέδειξε το ΟΠΛΟ που έφερε στη ζώνη του. Η συνέχεια δόθηκε στο αστυνομικό τμήμα, όπου οι αστυνόμοι αφού κατέγραψαν το γεγονός «συνέστησαν» στην εργαζόμενη και στα μέλη του σωματείου να μην προβούν σε μηνύσεις. Ο Καρέζος καθ’ όλη την διάρκεια του περιστατικού επαναλάμβανε τη φράση «Τώρα μπλέξατε»…

Στις 24 Μάρτη αργά το απόγευμα, η Κάρμεν Μ. δέχθηκε επίθεση από αγνώστους την ώρα που κατευθύνονταν σπίτι της. Τη χτύπησαν βάναυσα στο κεφάλι και την εγκατέλειψαν αιμόφυρτη και λιπόθυμη στην είσοδο του σπιτιού της. Το κίνητρο της επίθεσης δεν ήταν η ληστεία, καθώς όταν η Κάρμεν συνήλθε είχε πάνω της και τα χρήματα και το τηλέφωνο της.

Στις 26 Μάρτη μέλη του Σωματείου μαζί με δεκάδες αλληλέγγυους απέκλεισαν το VIA VAI(Σταδίου 3) για αρκετές ώρες ενώ ο μέχρι πρότινος προκλητικός και εριστικός Καρέζος κρύφτηκε στο υπόγειο. Ακολούθησαν παρόμοιες παρεμβάσεις στα VIA VAI στην Πανεπιστημίου(έναντι των Προπυλαίων) και στην Μπενάκη και Φειδίου. Το απόγευμα της ίδιας μέρας ο Καρέζος επικοινώνησε με το σωματείο ζητώντας να καταβάλει τα χρωστούμενα στην Κάρμεν λέγοντας ότι όλα ήταν μια παρεξήγηση.

Προφανώς δεν υπάρχουν ούτε παρεξηγήσεις, ούτε μεμονωμένα περιστατικά. Οι απλήρωτες εργατοώρες, τα ακόλλητα ένσημα, η μη καταβολή δώρων και επιδομάτων, οι απολύσεις, η μείωση μισθών, η μαύρη εργασία είναι πραγματικότητα που βιώνουμε καθημερινά στα εργασιακά κάτεργα. Όποιος τολμήσει να μιλήσει για αυτά και να ορθώσει το ανάστημά του, έρχεται αντιμέτωπος από την μια με την εργοδοτική τρομοκρατία που περιλαμβάνει όπλα, απειλές, μπράβους, βιτριόλι και από την άλλη με την τρομοκρατία της ανεργίας. Όλα αυτά συμβαίνουν σε μια περίοδο που το κράτος, αυτή τη φορά με αφορμή την οικονομική κρίση, επαναπροσδιορίζει τους όρους της μισθωτής εργασίας, προς όφελος των αφεντικών, θεσμοθετώντας την κατάργηση των εργασιακών κεκτημένων και ανοίγοντας τον δρόμο για την ένταση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.

Σε αυτή τους την προσπάθεια κράτος και αφεντικά για την επίτευξη των σχεδιασμών τους, βρήκαν πρόθυμο σύμμαχό τους επαγγελματίες εργατοπατέρες, δίνοντάς τους ως αντάλλαγμα μελλοντικά κρατικά και κομματικά πόστα. Σε αυτή την κατεύθυνση υπογράφουν οι τελευταίοι συλλογικές συμβάσεις, οι οποίες προβλέπουν πάγωμα ή μείωση μισθών, κάνουν γαργάρα τις δολοφονίες και τα σακατέματα δεκάδων εργαζομένων, συγκαλύπτουν τις μπίζνες μεγαλοεργολάβων και δεν κατεβάζουν απεργίες. Όταν κάποτε καλούν σε απεργία  υπό την πίεση των εργαζομένων, τις σαμποτάρουν οι ίδιοι και τις καταστέλλουν. Χαρακτηριστική η στάση της ΓΣΕΕ στην απεργία στις 11 Μάρτη, όπου σε συνεργασία με την αστυνομία διαχώρισε την θέση της από τα πρωτοβάθμια σωματεία με αποτέλεσμα τα τελευταία να δεχτούν επίθεση των ΜΑΤ.

Μέσα σε αυτή την ζοφερή πραγματικότητα τα ΜΜΕ σε εντεταλμένη υπηρεσία προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλα γίνονται για το δικό μας καλό σύμφωνα με το οποίο «όλοι οφείλουμε να κάνουμε θυσίες για να σωθεί η οικονομία και η χώρα». Ως είναι γνωστό όπου δεν φτάνει το κλομπ του μπάτσου φτάνει το μικρόφωνο του δημοσιογράφου. Έτσι από τη μία τα ΜΜΕ ως γνήσια παπαγαλάκια της ασφάλειας δημοσιεύουν τα στοιχεία και το όνομα μέλους του σωματείου, καταδεικνύοντας το ως υπεύθυνο για το «εργατικό ατύχημα» του αλήτη-λέρα-εργατοπατέρα Παναγόπουλου, στο απεργιακό συλλαλητήριο της 5ης Μάρτη και από την άλλη μυρίζοντας πιασάρικο θέμα (ως γνήσια κοράκια) κόπτονται να δημοσιοποιήσουν την υπόθεση με το VIA VAI αποσκοπώντας να αναδείξουν την μερικότητα και τον μεμονωμένο χαρακτήρα του γεγονότος. Είμαστε αρνητικοί με τα ΜΜΕ διότι για μας η πληροφόρηση είναι δράση που συνδέεται με το μέσο και γι αυτό δράση που μας φέρνει, ως σώματα, στον φυσικό χώρο της εκμετάλλευσης και των αγώνων. Δεν γίνεται λοιπόν στα γεγονότα των 8 αλλά στα γεγονότα του δρόμου. Έτσι το ζήτημα είναι να αναπτυχθούν οι δικές μας υποδομές εργατικής αντιπληροφόρησης  κι ο αγώνας τούτος ενέχει αυτή την προοπτική.

Από την δική μας εμπειρία στην εργασία θεωρούμε ότι πρέπει να πάρουμε ο ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ και ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ την ευθύνη για:

-την Δημιουργία Σωματείων Βάσης απαρχής, σε όσους χώρους εργασίας δεν υπάρχουν

-την Ενίσχυση των ήδη υπαρχόντων Σωματείων Βάσης

-την Ενδυνάμωση των Γενικών Συνελεύσεων των εργαζομένων

-το ξεπέρασμα των Διοικητικών Συμβουλίων και όλων των μηχανισμών διαμεσολάβησης

-την ζωή μας και όσα μας αφορούν

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στον εκφοβισμό των αφεντικών

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ μεταξύ των εργαζομένων

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ σε όλους τους χώρους εργασίας


Αν δεν μοιραστούμε τους αγώνες σήμερα, θα μοιραστούμε αύριο την ήττα (αφίσα της κατάληψης ΠΙΚΠΑ)

Το μόνο σίγουρο είναι ότι εάν δε μοιραστούμε τους αγώνες ενάντια σε αυτό το σύστημα που παράγει κρίσεις, θα μοιραστούμε την ήττα, την εξατομίκευση και την αποξένωση. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους συλληφθέντες των απεργιακών κινητοποιήσεων. Να σταματήσει κάθε δίωξη αυτών που υπερασπίστηκαν όχι μόνο τα κεκτημένα του παρελθόντος αλλά και τα διακυβεύματα του μέλλοντος. Αντιστεκόμαστε συμμετέχοντας στους εργασιακούς αγώνες (απεργίες, διαδηλώσεις, καταλήψεις), αμφισβητώντας ένα σύστημα που βασίζεται στην εκμετάλλευση, στο κέρδος και στους διαχωρισμούς. Συλλογικοποιούμε τις αρνήσεις μας και στις γειτονιές μας μέσω λαϊκών συνελεύσεων, καταλήψεων και αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων.

pikpa.squat.gr

Μάθημα ρατσισμού από τους διευθυντές των 71ου και 84ου δημοτικών σχολείων στο Κουκάκι

Αναδημοσίευση από το indy.gr

Ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης “Ο Παρθενώνας” καταγγέλλει τη Δημοτική Επιτροπή Παιδείας του 1ου Διαμερίσματος του Δήμου Αθηναίων γιατί αρνήθηκε στους Συλλόγους Γονέων του 71ου και του 84ου Δημοτικών Σχολείων Αθήνας την παραχώρηση χώρου για να κάνουν μαθήματα ελληνικής γλώσσας σε μετανάστες γονείς του σχολικού συγκροτήματος.    Η απαράδεκτη απόφαση της ΔΕΠ βασίστηκε στην αρνητική εισήγηση της Σχολικής Επιτροπής των δυο σχολείων, που πάρθηκε με τις ψήφους κυρίως των διευθυντών των σχολείων και χωρίς ουσιαστικό επιχείρημα.

Τα μαθήματα που, με την εθελοντική προσφορά δασκάλων των δυο σχολείων, προτείνουν να γίνουν οι σύλλογοι γονέων επιδιώκουν να βοηθήσουν τις οικογένειες των αλλοδαπών μαθητών να ενταχθούν στην ελληνική κοινωνία, να διευκολύνουν τις σχέσεις σχολείου-γονέων και να στηρίξουν τους γονείς στη μελέτη των παιδιών τους.

Δεν πέρασε καιρός από την αθώωση – δικαίωση της διευθύντριας του 132ου Δημοτικού Σχολείου Αθήνας Σ. Πρωτονοταρίου και την υποστήριξη από την υπουργό Παιδείας για τη δράση της (“Η δικαίωση της Στέλλας Πρωτονοταρίου, μιας Δασκάλας με κεφαλαίο Δ, είναι πιο επίκαιρη παρά ποτέ, μια και η συζήτηση για την ένταξη των παιδιών των μεταναστών στην ελληνική κοινωνία αποτελεί μια από τις προτεραιότητες της κυβέρνησης. Ο ρόλος των εκπαιδευτικών σε αυτή τη διαδικασία είναι καταλυτικός και η πολιτεία σήμερα είναι κοντά του”) και βρισκόμαστε πάλι αντιμέτωποι με αποκλεισμούς και δήθεν παράνομες ενέργειες.

Είναι παράνομο οι σύλλογοι γονέων να διοργανώνουν τέτοιες δραστηριότητες; Είναι παράνομο γιατί απευθύνονται σε μετανάστες γονείς; Είναι παράνομο ο χώρος του σχολείου να μη χρησιμοποιείται μόνο από τους δασκάλους και τους μαθητές; Για ποιο άνοιγμα στη τοπική κοινωνία τότε μιλάμε; Άνοιγμα είναι να δίνονται τα σχολεία μόνο για κατηχητικό;

Αναρωτιόμαστε αν αυτό είναι το σχολείο το οποίο οραματίζεται ο Δήμος Αθηναίων, ένας δήμος που δαπανά πολλά χρήματα για να μαθαίνουν οι μετανάστες γονείς ελληνικά. Πρόσφατα για το πρόγραμμα “Μαμά, μαθαίνω ελληνικά”, ένα πρόγραμμα μάλλον βιτρίνας, ξόδεψε 300.000 ευρώ (για 3 μήνες!). Αυτές οι δράσεις δεν θα έπρεπε να γίνονται στα πλαίσια του σχολείου;

Ως σύλλογος υπερασπιζόμαστε σθεναρά το δικαίωμα γονέων και μαθητών σε μια εκπαίδευση χωρίς διακρίσεις και ξενοφοβικούς αποκλεισμούς. Ζητάμε, αυτή την ώρα, από τη σχολική επιτροπή των δυο σχολείων και τη ΔΕΠ του 1ου Διαμερίσματος να ανακαλέσουν και να απαντήσουν θετικά στο αίτημα των συλλόγων γονέων. Ζητάμε το ίδιο από τη Νομαρχιακή Επιτροπή Παιδείας της Νομαρχίας Αθήνας.

Παρέμβαση αλληλεγγύης στον Μάριο Ζ.

Αναδημοσίευση από το athens.indymedia.org

Την Κυριακή 21 Μάρτη κρεμάστηκε πανό για το Μαριο Ζ. και το γράμμα του, στην εκδήλωση που πραγματοποίησε η Unima για την μέρα κουκλοθέατρου στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Κρεμόταν από το πανό το γράμμα του Μάριου. Μάριε σύντομα θα είσαι κοντά μας.

Στιγμές από τις γειτονιές μας

Πανό για την οικονομική κρίση και αλληλεγγύης στον Μάριο Ζ. (προφυλακισμένο από την τελευταία απεργία) που έχουν αναρτηθεί τις τελευταίες ημέρες στις γειτονιές μας.

Πρώτο, πειραματικό τεύχος, του μαθητικού εντύπου “Κοπάνα”

Μοιράστηκε (σε 800 αντίτυπα) τα πρωινά της Δευτέρας και της Τρίτης στα σχολεία των Πετραλώνων και του Κουκακίου η πρώτη, πειραματική έκδοση, του μαθητικού εντύπου του στεκιού “Κοπάνα”. Θεματολογία οι παρελάσεις και οι ιστορικοί μύθοι που συνοδεύουν το σχολικό εορτασμό της 25ης Μαρτίου. Το comic που κοσμεί την έκδοση το δανειστήκαμε από ένα παρόμοιο εγχείρημα (με τον τίτλο “Toxic”) συντρόφων από την κατάληψη της Φάμπρικα Υφανέτ, το οποίο παρενέβη πριν από κάποια χρόνια στα σχολεία της Τούμπας, στη Θεσσαλονίκη.

Μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ.

Αντιρατσιστική συγκέντρωση στην πλατεία Αμερικής.

Μετά την προσπάθεια εγκαθίδρυσης ενός ιδιότυπου Απαρχάιντ στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα από μια φασιστο-«επιτροπή κατοίκων», αποτελούμενη από μερικούς ακροδεξιούς νοικοκυραίους, «αγανακτισμένους πολίτες» και παρακρατικούς ναζιστές, και με βασικό πρωταγωνιστή στα πογκρόμ την ελληνική αστυνομία, ένα νέο «πείραμα» επιχειρείται να εφαρμοστεί στην πλατεία Αμερικής. Σε μια γειτονιά, όπου υπάρχει χρόνια συνύπαρξη ντόπιων και μεταναστών στις πλατείες, στους δρόμους, στα σχολεία, δοκιμάζεται να στηθεί τεχνητά ένα σκηνικό ρατσιστικής βίας και αστυνομοκρατίας.

Απέναντι σε αυτή την προσπάθεια διάχυσης του ρατσισμού, αναρχικοί, αντιεξουσιαστές και αντιφασίστες κάλεσαν την Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου στις 6 το απόγευμα σε συγκέντρωση στην πλατεία Αμερικής, προτάσσοντας την κοινωνική αλληλεγγύη και τον κοινό αγώνα ντόπιων και μεταναστών απέναντι στο κράτος και τα αφεντικά. Την ίδια μέρα στο ίδιο σημείο, αλλά μία ώρα αργότερα,  φασιστικές οργανώσεις καλούσαν σε ρατσιστικά πογκρόμ χαρακτηρίζοντας με βάση το χρώμα τους ως «εισβολείς» και «υπανθρώπους» άντρες, γυναίκες και παιδιά που μένουν χρόνια στην περιοχή. Από το πρωί οι κατασταλτικές δυνάμεις έκαναν την εμφάνισή τους στην πλατεία Αμερικής δημιουργώντας έναν ασφυκτικό κλοιό αστυνομοκρατίας. Το απόγευμα εμπόδισαν εκατοντάδες διαδηλωτές που είχαν συγκεντρωθεί στο πάρκο Κύπρου και Πατησίων να προσεγγίσουν την πλατεία Αμερικής και απαγόρευσαν τη συγκέντρωσή τους στην πλατεία. Οι διαδηλωτές, ανάμεσα στους οποίους υπήρχαν πολλοί κάτοικοι ντόπιοι και μετανάστες, παρέμειναν συγκεντρωμένοι για ώρες στο πάρκο Κύπρου και διαδήλωσαν στους δρόμους της Κυψέλης σπάζοντας στο δρόμο το φόβο που θέλησαν να σπείρουν οι φασιστικές συμμορίες και οι κατασταλτικές δυνάμεις. Το μόνο που κατάφεραν τα φασιστοειδή ήταν να πραγματοποιήσουν μια θλιβερή συγκέντρωση ελαχίστων στο πεζοδρόμιο της οδού Πατησίων, με πολλαπλάσιες δυνάμεις των ματ να έχουν αναλάβει την.. «περιφρούρηση» της συγκέντρωσής τους.

Μέσα σε συνθήκες οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης, το κράτος και τα αφεντικά εξαπολύουν μια γενικευμένη επίθεση στην κοινωνία, εντείνοντας την εκμετάλλευση και την καταπίεση.

Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες, ως το πιο φτωχό και αποκλεισμένο κομμάτι της κοινωνίας, είναι αυτοί που δέχονται την αγριότερη επίθεση: Δολοφονίες στα σύνορα, εγκλεισμός σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, βασανισμοί στα αστυνομικά τμήματα. Αντιμετωπίζουν τη σκληρότερη εκμετάλλευση από τα αφεντικά. Βρίσκονται όμηροι της αντι-μεταναστευτικής πολιτικής που τους χωρίζει σε «νόμιμους» και «λαθραίους», όπως με τον πρόσφατο νόμο για την ιθαγένεια που ορίζει ποια παιδιά έχουν «δικαιώματα» και ποια όχι, υπόσχεται τη νομιμοποίηση με απαγορευτικές για τους περισσότερους προϋποθέσεις και εντείνει τον κοινωνικό αποκλεισμό και τις συνθήκες καταδίωξης για όσους μένουν χωρίς χαρτιά.

Σε αυτό το πλαίσιο, το κράτος έχει κάθε συμφέρον από τη διάχυση του ρατσισμού μέσα στην κοινωνία.  Με τη βοήθεια των μ.μ.ε. στοχοποιεί τους μετανάστες ως «απειλή για τη σταθερότητα και την ασφάλεια» για να καλλιεργήσει το φόβο, την ταξική διαίρεση, τον κοινωνικό κανιβαλισμό και να εκβιάσει την εθνική ενότητα στο πλαίσιο της «διάσωσης της εθνικής οικονομίας», ώστε μέσα σε συνθήκες ανέχειας οι καταπιεσμένοι να στρέφονται ο ένας απέναντι στον άλλο, απέναντι στους πιο αδύναμους και όχι απέναντι στους πραγματικούς τους δυνάστες. Η προπαγάνδα των κυρίαρχων και των ακροδεξιών παπαγάλων τους συντρίβεται επάνω στην πραγματικότητα που όλοι ζούμε. Για τη φτώχεια και την εξαθλίωση, για την ανεργία και τις δυσκολίες της επιβίωσης υπεύθυνοι είναι τα ντόπια και τα υπερεθνικά αφεντικά που ζουν εις βάρος μας λεηλατώντας τον πλούτο που εμείς παράγουμε. Για το φόβο και την ανασφάλεια, οι υπεύθυνοι είναι το κράτος και οι λακέδες του. Δημιουργούν τις συνθήκες εξαθλίωσης και κοινωνικού κανιβαλισμού. Σπέρνουν το φόβο στην κοινωνία μέσω των μ.μ.ε. στο όνομα της αντιμετώπισης της «εγκληματικότητας». Ταυτόχρονα, είναι γνωστό ότι ο κρατικός μηχανισμός στην πραγματικότητα στηρίζει το εμπόριο ναρκωτικών και τη σωματεμπορία. Είναι επίσης γνωστό σε όλους πια πως την ίδια στιγμή που τα αφεντικά δείχνουν με το δάχτυλο ως υπαίτιους για την φτώχεια τους μετανάστες, τους εκμεταλλεύονται άγρια -όπως και τους ντόπιους- στα εργοτάξια, στα χωράφια, σε κάθε χώρο δουλειάς. Για να ενισχύσει την αστυνομική καταστολή και να επιβάλλει τους αντικοινωνικούς του σχεδιασμούς, το κράτος -ιδίως μετά την κοινωνική εξέγερση που ξέσπασε το Δεκέμβρη του ’08, στην οποία ντόπιοι και μετανάστες συναντήθηκαν στα οδοφράγματα δίνοντας μια εικόνα από το μέλλον που επιφυλάσσουν στα αφεντικά- βάζει στο στόχαστρο τούς κοινωνικά και οικονομικά αδύναμους. Στόχος του να παραμείνουν στο απυρόβλητο οι κοινωνικά και οικονομικά ισχυροί.

Το ίδιο το κράτος λοιπόν εκκολάπτει μέσα από την πολιτική του και στηρίζει με τους μηχανισμούς του τη δράση ρατσιστικών ομάδων, όπως συνέβη στον Άγιο Παντελεήμονα με το κλείσιμο της παιδικής χαράς, με τους εμπρησμούς τζαμιών,  με τους ξυλοδαρμούς και τα μαχαιρώματα μεταναστών που γίνονταν από παρακρατικούς με την κάλυψη της αστυνομίας. Χρησιμοποιεί τέτοιες ομάδες που εμφανίζονται ως «τοπικές επιτροπές», ώστε η αστυνομική κτηνωδία απέναντι στους μετανάστες να εμφανίζεται ως «λαϊκό αίτημα». Και χρησιμοποιεί τις παρακρατικές συμμορίες, οι οποίες επιτίθενται επίσης σε αγωνιστές και χώρους κοινωνικής αντίστασης που προτάσσουν την αλληλεγγύη και αντιπαλεύουν τον κοινωνικό εκφασισμό.Στα μέσα Δεκέμβρη του ’09 εμφανίστηκε στην πλατεία Αμερικής μια δράκα «αγανακτισμένων κατοίκων», κυρίως οπαδών του ΛΑΟΣ, ζητώντας «να καθαρίσει ο χώρος και να φύγουν οι θαμώνες». Η συγκέντρωσή τους έληξε άδοξα, με τον βουλευτή Θ. Πλεύρη να αποχωρεί βιαστικά, όταν δεκάδες κάτοικοι της περιοχής πήγαν στην πλατεία δηλώνοντας ξεκάθαρα πως οι ρατσιστές μισάνθρωποι είναι ανεπιθύμητοι στη γειτονιά. Η προσπάθειά τους να στήσουν νέα επιτροπή μίσους και η πάγια επιδίωξη του κράτους να επιβάλλει συνθήκες αστυνομοκρατίας σε κάθε σημείο της πόλης βρίσκουν κάλυψη από την «προοδευτική» εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» και το «Έθνος», που σε άρθρα τους παρουσιάζουν μια επίπλαστη εικόνα της πλατείας Αμερικής, με υποτιθέμενα προβλήματα και συγκρούσεις μεταξύ ντόπιων και μεταναστών, δίνοντας υπόσταση σε μια χούφτα ακροδεξιών, που προσπαθεί να αποκτήσει επιρροή στη γειτονιά.

Ακροδεξιοί και νεοναζί, με τις ευλογίες της αστυνομίας, φαντάζονται ότι μπορούν να μετατρέψουν μια πολυφυλετική γειτονιά της Αθήνας, με παράδοση συνύπαρξης ντόπιων και μεταναστών, σε πεδίο μισαλλοδοξίας και ρατσιστικού μίσους. Τα φασιστοειδή βάζουν στο στόχαστρο τούς μετανάστες και χώρους αυτοοργάνωσης και κοινωνικού αγώνα (στέκια νεολαίας, καταλήψεις στέγης, πάρκα).

Το κράτος  εμφανίζοντας τον αγώνα για κοινωνική ισότητα και ελευθερία και τις αντιστάσεις απέναντι στο ρατσισμό και τους φασίστες ως «διαμάχη ακροκινούμενων ομάδων» στοχοποιεί τις πλέον ριζοσπαστικές εκφράσεις του κοινωνικού αγώνα. Στο ίδιο μήκος κύματος με τα αστικά μ.μ.ε και την κρατική προπαγάνδα περί «ακροκινούμενων ομάδων», κινούνται διάφοροι παραγοντίσκοι της αριστεράς που, είτε επισκεπτόμενοι το υπουργείο δημόσιας τάξης είτε δίνοντας συνεντεύξεις τύπου, συναινούν στη διαχείριση του κοινωνικού ρατσισμού από το κράτος, το μηχανισμό δηλαδή που τον παράγει θεσμικά.

Απέναντι στο κράτος και τις φασιστικές συμμορίες, το φόβο και τον κοινωνικό κανιβαλισμό βρέθηκαν και βρίσκονται χιλιάδες αγωνιζόμενοι άνθρωποι. Στην Κυψέλη, όπως και σε κάθε γειτονιά, ντόπιοι και μετανάστες, εργαζόμενοι και άνεργοι ζούμε μαζί, στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, στις πλατείες. Μοιραζόμαστε κοινά προβλήματα (ανεργία, εργασιακή εκμετάλλευση, ασφυκτικές συνθήκες ζωής στην πόλη-φυλακή, έλλειψη πράσινων ελεύθερων χώρων, έλεγχο και καταστολή) που πηγάζουν από τη λεηλασία της ζωής μας από το κράτος και τα αφεντικά. Και μαζί θα αγωνιστούμε για μια κοινωνία ισότητας, με όπλο μας την αλληλεγγύη και με μόνους εχθρούς μας τους εχθρούς της ελευθερίας.

  • Κανένας ρατσιστής και φασίστας δεν θα ορίσει ποιοι άνθρωποι θα ζουν μαζί στις γειτονιές της πόλης, ποιοι θα συχνάζουν στις πλατείες και ποιοι θα περπατούν στους δρόμους.
  • Καμία συναίνεση στη ρατσιστική και αντιμεταναστευτική πολιτική του κράτους.
  • Καμία ανοχή στις φασιστικές συμμορίες.
  • Κοινός αγώνας ντόπιων και μεταναστών ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση.

Αναρχικοί/ες, Αντιεξουσιαστές/τριες, Αντιρατσιστές/τριες, Αντιφασίστες/τριες από τις γειτονιές της Αθήνας


Ενημέρωση από τη συνέλευση κατοίκων της Δεξαμενής

Πραγματοποιήθηκε το μεσημέρι της Κυριακής η συνέλευση κατοίκων της Δεξαμενής σχετικά με το ζήτημα που δημιουργήθηκε με τη χρήση του γηπέδου του μπάσκετ που υπάρχει στην περιοχή.

Ο Οργανισμός Νεολαίας και Άθλησης (ΟΝΑ) του δήμου Αθηναίων «παραχώρησε» το γήπεδο μπάσκετ που βρίσκεται στο λόφο στην Αναγέννηση Πετραλώνων, η οποία με τη σειρά της αποφάσισε τις απογευματινές ώρες αιχμής (5-9 μ.μ.) να κάνει μαθήματα τένις στο χώρο, καθιστώντας αδύνατη τη πρόσβαση στους περίοικους και τους νεολαίους της περιοχής. Σύμφωνα με την ενημέρωση που προηγήθηκε η παραχώρηση αυτή έγινε προφορικά και χάρη στην προσωπική γνωριμία του προέδρου του ΟΝΑ Κικίλια και του υπευθύνου της τοπικής ομάδας των Πετραλώνων.

Οι περίοικοι που βρέθηκαν στη συζήτηση κατέληξαν σε ένα κείμενο (το οποίο αποτελεί και τη βάση συλλογής υπογραφών για το θέμα), αποφάσισαν να βγάλουν μία επιτροπή και μέσω δημοτικών οργάνων (διαμερισματικό συμβούλιο) να απαιτήσουν από τον ΟΝΑ να ασκήσει πίεση στην Αναγέννηση Πετραλώνων να συναντηθεί με τους κατοίκους και να υπάρξει συνεννόηση για την από κοινού χρήση του χώρου (με τον καθορισμό συγκεκριμένων ημερών και ωρών και τη δημόσια ανακοίνωσή τους). Τη στιγμή που η Αναγέννηση όχι μόνο αρνείται να έρθει σε στοιχειώδη συνεννόηση με τους περίοικους αλλά παράλληλα τους συκοφαντεί, η συνέλευση αποφάσισε να «κυνηγήσει» αυτή τους ιθύνοντες της ομάδας και μάλιστα μέσω του οργανισμού εκείνου του δήμου Αθηναίων ο οποίος (και με υποψίες «σκανδάλου») διαχειρίζεται ωσάν τσιφλίκι του ένα δημόσιο χώρο. Υπάρχει και μία άλλη, βέβαια, πραγματικότητα που προκύπτει από κάποιες τοποθετήσεις που έγιναν και τελικά προκρίθηκαν: οι δημοτικές εκλογές δεν είναι μακριά και τα διαμερισματικά και δημοτικά συμβούλια προσφέρονται περισσότερο για στείρους αντιπολιτευτικούς καταγγελτικούς λόγους. Και το δίλημμα παραμένει, αυτοοργάνωση ή διαμεσολάβηση;

Αλήτες, λέρες, εργατοπατέρες, ούτε που να το διανοηθείτε…

Το ότι οι εργατοπατέρες είναι αλήτες και λέρες το συνειδητοποιούν καθημερινά, εν μέσω οικονομικής και θεσμικής κρίσης, όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι. Καμία ελπίδα δε στηρίζεται σε αυτούς, καμία «εκπροσώπηση» δεν επαφίεται στα τσιράκια των αφεντικών και του κράτους.

Στην απεργιακή συγκέντρωση της 5ης Μαρτίου, στο Σύνταγμα, ο ξεφτίλας πρόεδρος της ΓΣΕΕ Παναγόπουλος εισέπραξε ένα ελάχιστο μέρος της βίας (σωματικής και ψυχολογικής) που υφίστανται καθημερινά χιλιάδες εργαζόμενοι, άνεργοι, επισφαλείς. Εισέπραξε οργή, απόρροια της οικονομικής αφαίμαξης χιλιάδων εργαζομένων, τη στιγμή που ο ίδιος αμείβεται με 150.000 ευρώ. Από τα οποία, τα 105.000 ευρώ είναι η μισθοδοσία της Εθνικής Τράπεζας, στην οποία είναι διευθυντής! Την επόμενη φορά λοιπόν που αυτό το γελοίο ανθρωπάκι μιλήσει για «κερδοσκόπους» ας του υπενθυμίσει κάποιος ότι η τράπεζα στην οποία είναι διευθυντής έχει στα χαρτοφυλάκιά της ελληνικά ομόλογα 17,9 δις ευρώ (όσο είναι δηλαδή συνολικά  το ελληνικό χρέος μόνο στις γερμανικές τράπεζες). Δηλαδή το ελληνικό κράτος έχει δανειστεί 17,9 δις ευρώ από την ελληνική Εθνική Τράπεζα! Ποιος είναι ο κερδοσκόπος, λοιπόν;

Το επόμενο στάδιο της κατρακύλας των εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ είναι να μετατραπούν σε ρουφιάνους και καταδότες. Καταρχήν βγάζουν αφίσα στην οποία απεικονίζουν στιγμή της επίθεσης που δέχτηκε ο… Πρόεδρος κυκλώνοντας επιδεικτικά το πρόσωπο ενός εργαζομένου ο οποίος τον λούζει με έναν καφέ. Και έπεται συνέχεια. Από κοινού με την ασφάλεια, «αναγνωρίζουν» τρείς διαδηλωτές ως αυτούς που επιτέθηκαν στον Παναγόπουλο, σχηματίζεται δικογραφία για πράξεις πλημμεληματικού χαρακτήρα  και την Πέμπτη 18 Μαρτίου δημοσιοποιούνται άρθρα σε εφημερίδες και site από γνωστά παπαγαλάκια της ασφάλειας (Τριανταφυλλόπουλος –zougla.gr, Σουλιώτης –εφημερίδα Καθημερινή) τα οποία τους «φωτογραφίζουν» επιδεικτικά.

Την ίδια ημέρα, ένας από τους συντρόφους που «φωτογραφίζεται», δημοσιεύει την παρακάτω ανακοίνωση:

Επιστολή-απάντηση στα δημοσιεύματα του Τύπου

Είμαι ένας από τους τρεις που φωτογραφίζονται από τα παπαγαλάκια της ασφάλειας (Τριανταφυλλόπουλο, Γ. Σουλιώτη κ.α.), ως υπαίτιος για το “εργατικό ατύχημα” που συνέβη στον πρόεδρο της ΓΣΕΕ Παναγόπουλο στο απεργιακό συλλαλητήριο της 5ης Μαρτίου.

Οι δημοσιογράφοι ανακοινώνουν ότι ο εισαγγελέας μου έχει απαγγείλει τις εξής κατηγορίες:

Απρόκλητες σωματικές βλάβες: Ας μας πει ο Παναγόπουλος τι έχει κάνει, πέρα από το να καλύπτει αφεντικά και εργολάβους, για τους χιλιάδες εργάτες που σακατεύονται καθημερινά στα στρατόπεδα της μισθωτής εργασίας και για τους δεκάδες νεκρούς στο βωμό του κέρδους του κεφαλαίου. Έτσι κι αλλιώς, αποκαλύφθηκε περίτρανα ο ρόλος του μετά τα γεγονότα που ακολούθησαν τη δολοφονική επίθεση σε βάρος της Κωνσταντίνας Κούνεβα, καθώς όλοι αυτοί οι εργατοπατέρες διαπλέκονταν με τους μεγαλοεργολάβους, κάλυπταν με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους το καθεστώς σκλαβιάς και τρομοκρατίας που επικρατεί στους χώρους της δουλειάς, και ειδικότερα στο χώρο του καθαρισμού. Μην ξεχνάμε ότι η εργολαβία καθαρισμού του κτιρίου της ΓΣΕΕ έχει δοθεί σε μία από αυτές εταιρείες.

Διατάραξη κοινής ειρήνης: Είμαι αναρχικός και δεν αποδέχομαι καμία ειρήνη μεταξύ εκμεταλλευόμενων και εκμεταλλευτών, καταπιεσμένων και καταπιεστών. Το κράτος και το κεφάλαιο έχουν κηρύξει από καιρό τον πόλεμο στην κοινωνία, και σε αυτόν τον πόλεμο έχω πάρει θέση εναντίον τους. Σε αυτόν τον κοινωνικό-ταξικό πόλεμο ο Παναγόπουλος αποτελεί τον έμμισθο υπάλληλο των αφεντικών. Επαγγελματίας συνδικαλιστής, επίδοξος βουλευτής, άξιος αντικαταστάτης του -βουλευτή και πρώην υπουργού- Πρωτόπαππα και του Πολυζωγόπουλου, οι οποίοι ως ανταμοιβή για το ξεπούλημα των εργατικών αγώνων έλαβαν διάφορα κομματικά και κρατικά αξιώματα. Έτσι κι αλλιώς, η ΓΣΕΕ δεν αποτελεί, σε καμία περίπτωση, “συνομοσπονδία εργατών”, αλλά μια θυγατρική εταιρεία του ΣΕΒ, η οποία έχει αναλάβει το ρόλο του αναχώματος στις κοινωνικές εκρήξεις και του διαμεσολαβητή για τη νομιμοποίηση των επιταγών των αφεντικών. Το ρόλο της ανέδειξε, γι’ ακόμη μια φορά, η εξέγερση του Δεκέμβρη, κατά τη διάρκεια της οποίας η ΓΣΕΕ ακύρωσε προγραμματισμένη της διαδήλωση, ενώ δεν κήρυξε ούτε μια απεργία σε ένδειξη αλληλεγγύης με τους χιλιάδες εξεγερμένους. Έχω διαταράξει την “κοινή ειρήνη” πάμπολλες φορές. Μία από αυτές ήταν και η 17η του Δεκέμβρη του 2008, όταν εξεγερμένοι εργάτες, και όχι μόνο, οικειοποιηθήκαμε το κεντρικό κτίριο της ΓΣΕΕ και ξεβολέψαμε τον Παναγόπουλο από το πολυτελές γραφείο του και τη δερμάτινη καρέκλα. του.

Εξύβριση:  Θεωρώ ότι όλοι αυτοί οι επαγγελματίες συνδικαλιστές δεν είναι τίποτε άλλο από ΑΛΗΤΕΣ-ΛΕΡΕΣ-ΕΡΓΑΤΟΠΑΤΕΡΕΣ.

Υ.Γ.1: Είμαι αναρχικός και, ως εκ τούτου, έχω επιλέξει να συμμετέχω -εκτός των άλλων- στο Πρωτοβάθμιο “Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων στο χώρο του επισιτισμού”, γιατί θεωρώ ότι μόνο μέσω της αυτοοργανωμένης δράσης των ίδιων των υποκειμένων μπορεί να ανατραπεί το καθεστώς της εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Η μόνη σχέση που θα μπορούσα εγώ προσωπικά, αλλά και το σωματείο στο οποίο συμμετέχω, να έχουμε με τον ξεπουλημένο, καθεστωτικό συνδικαλισμό της ΓΣΕΕ είναι εχθρική.

Υ.Γ.2: Όσο για τον κύριο Τσίπρα, που κόπτεται μην κακοχαρακτηριστεί, επιβεβαιώνω ότι, όντως, είναι καλό παιδί και τίποτα περισσότερο από αριστερό δεκανίκι του καθεστώτος.

Υ.Γ.3: Ο κύριος Πάγκαλος οφείλει και σε μένα μια δημόσια συγγνώμη, καθώς δεν είχα, δεν έχω και δεν θα έχω ποτέ απολύτως καμία σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Δ. Β.

Δε θα γράψουμε τίποτα άλλο, απλά να διαμηνύσουμε σε όλο αυτό το σκυλολόι των εργατοπατέρων και της κρατικής ασφάλειας, ότι ούτε να διανοηθούνε να ολοκληρώσουν αυτό που ξεκινάνε να στήσουν. Δεν μπορούμε να ξέρουμε εάν ο Παναγόπουλος λούφαξε (βάσει των δηλώσεών του στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ»), θα λουφάξουν όμως σίγουρα όλοι αυτοί όταν βρεθούν αντιμέτωποι, στο δρόμο, με την οργή μας.

εικόνες από τα μετ’ όπισθεν

Συγκέντρωση μνήμης στο σημείο της δολοφονίας του Λάμπρου Φούντα

Ο Λάμπρος Φούντας είναι αυτός με τον οποίο υπερασπιστήκαμε το ίδιο οδόφραγμα, είναι το φιλικό χτύπημα στην πλάτη όταν το χρειαζόσουν, είναι η θολή από τους καπνούς μα πάντα παρούσα φιγούρα μέσα στις φωτιές της σύγκρουσης, είναι ο διπλανός σου σε μία συνέλευση ή εκδήλωση, είναι ένας από τους κρίκους των αλυσίδων “περιφρούρησης” στις πορείες μας, είναι οι κρυφές διαδρομές-διαφυγές που χαράζουμε στην πόλη…

Το γήπεδο της Δεξαμενής ανήκει σε όλους μας!

Αναδημοσίευση από το blog για τους λόφους του Φιλοπάππου (εδώ)

Οι κάτοικοι του λόφου Δεξαμενής των Άνω Πετραλώνων, καλούν αυτή την Κυριακή σε συνέλευση κατοίκων. Το θέμα που προέκυψε εκεί αφορά ένα γηπεδάκι μπάσκετ που υπάρχει και το οποίο χρησιμοποιούν τόσο οι κάτοικοι του λόφου (όλων των ηλικιών) όσο και κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής.

Ξαφνικά πριν μερικές η μέρες μάθανε ότι ο χώρος παραχωρήθηκε στον Αθλητικό σύλλογο της Αναγέννησης Πετραλώνων για να κάνει εκεί μαθήματα τένις. Αυτό που ενόχλησε τους κατοίκους είναι ότι όχι μόνο η παραχώρηση έγινε χωρίς κανείς να ρωτήσει τους ανθρώπους που ήδη χρησιμοποιούν το χώρο, αλλά επιπλέον το γηπεδάκι θα έκλεινε εντελώς καθημερινά 5-9μμ. Δηλαδή ακριβώς τις ώρες που έχει την μεγαλύτερη κίνηση. Και μάλιστα θα κλείνει για ένα άθλημα όπως είναι το τένις, που σημαίνει ότι 2 ή 4 άτομα θα παίζουν μέσα και δεκάδες θα είναι κλειδωμένα απ’ έξω!

Επιπλέον οι κάτοικοι έχουν τον φόβο ότι η παραχώρηση μπορεί να πάρει και πιο συνολική μορφή. Καθώς ο Δήμος που παρά τα παράπονα των κατοίκων είχε εγκαταλείψει τον λόφο εδώ και χρόνια, τώρα ξαφνικά και μετά την παραχώρηση εμφανίστηκε και έκανε εργασίες συντήρησης του πρασίνου. Αυτό από μόνο του δεν είναι κακό, αλλά σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο σύλλογος με δικά του έξοδα και όχι του Δήμου, προχώρησε και θα συνεχίσει στην συντήρηση του γηπέδου, δημιουργεί μια εικόνα ότι η παραχώρηση μπορεί να πάρει την μορφή του κλειστού χώρου. Και ακόμα περισσότερο να φύγουν οι μπασκέτες, καθώς το γήπεδο τένις δεν συνδυάζεται ποτέ με μπάσκετ.

Όπως και να έχει η ενέργεια είναι αυθαίρετη και στερεί με τρόπο απαράδεκτο και αυταρχικό ένα δημόσιο κοινόχρηστο χώρο από τους δημότες, οι οποίοι πληρώνου τέλη για να έχουν και να χαίρονται τους ελάχιστους τέτοιους χώρους. Οι κάτοικοι που κινητοποιήθηκαν δεν έθεσαν θέμα να μην έρθει ο σύλλογος. Άλλωστε και αυτός όπως και οι κάτοικοι έχει δικαίωμα να χρησιμοποιεί έναν δημόσιο χώρο. Όμως κανείς δεν έχει δικαίωμα να τον δεσμεύει εντελώς, για όσο και όποτε θέλει. Μια απλή συνενόηση θα ήταν ότι καλύτερο και ίσως να μην είχε υπάρξει καν πρόβλημα.

Ας είμαστε λοιπόν την Κυριακή στην Δεξαμενή γιατί η υπεράσπιση των κοινόχρηστων χώρων μας αφορά όλους και όλες. Και απέναντι στο Δήμο που στρέφει τις ανάγκες των πολιτών ενάντια σε αυτές άλλων πολιτών, ας αντιτάξουμε τόσο την συνεννόηση μεταξύ γειτόνων, όσο και το αίτημα για περισσότερους ελεύθερους χώρους άθλησης για όλους μας.

Με εκτίμηση, οι αναρχικοί της γειτονιάς σας…

Ειδοποίηση

ΠΡΟΣΟΧΗ!!! Το τελευταίο διάστημα στους δρόμους της γειτονιάς μας κυκλοφορούν πεζοί ή με μηχανές ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ντυμένοι με μπλε στολές, οι οποίοι αυτοαποκαλούνται “ομάδα δέλτα” και “αστυνομικός της γειτονιάς”.

Σε περίπτωση που προσπαθήσουν να σας προσεγγίσουν για πληροφορίες ή οτιδήποτε άλλο πράξτε τα παρακάτω:

α) Αγνοήστε τους επιδεικτικά

β) Κλείστε τους την πόρτα κατάμουτρα

γ) Ό,τι ΠΡΟΑΙΡΕΙΣΤΕ

Με εκτίμηση, οι αναρχικοί της γειτονιάς σας

Χαμογελαστό το σημερινό ξημέρωμα στις γειτονιές μας. Οι κορδέλες και οι “ειδοποιήσεις” δεν βρίσκονται εκεί για να υπενθυμίσουν κάποιο τεχνικό έργο ή την εβδομαδιαία λαϊκή αγορά. Υπενθυμίζουν, απλά, ότι εδώ και κάποιες ημέρες συμμορίες δολοφόνων, πεζών ή μηχανοκίνητων, κυκλοφορούν έξω από τα σπίτια μας.

Ας τους δείξουμε ότι είναι ανεπιθύμητοι. Κατά κρίση και κατ’ επιλογήν του καθενός και της καθεμιάς.

ΥΓ: Στα καθήκοντα του “αστυνόμου της γειτονιάς”, διαβάζουμε, συμπεριλαμβάνεται και το να “παρίσταται στις συγκεντρώσεις ή στις συνελεύσεις τοπικών φορέων και κατοίκων όπου συζητούνται θέματα ασφάλειας και προστασίας των πολιτών”. Πλάκα θα έχει να τους δούμε να πλησιάζουν και καμία λαϊκή συνέλευση. Κούνια που τους κούναγε…

1 2