Λαϊκή συνέλευση κατοίκων του Θησείου και των Πετραλώνων: και από Σεπτέμβρη εδώ θα είμαστε!

Το απόγευμα της Δευτέρας πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Μερκούρη η λαϊκή συνέλευση με την οποία έκλεισε ένας πρώτος κύκλος κινήσεων, σε τοπικό επίπεδο, σχετικά με την κοινωνική και θεσμική κρίση που βιώνουμε. Ο απολογισμός απασχόλησε το μεγαλύτερο μέρος της κουβέντας, και συγκεκριμένα ο χειρισμός του επεισοδίου που σημειώθηκε στην τελευταία διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε στις γειτονιές μας.

Στη συζήτηση εκφράστηκε η επιθυμία να συνεχίσει η λαϊκή συνέλευση να υπάρχει σαν κύταρρο επικοινωνίας, συνεύρεσης και ανάληψης δράσεων και από τον Σεπτέμβριο. Σε αυτά τα πλαίσια, μία πρώτη κουβέντα σχετικά με την προετοιμασία μίας νέας συνέλευσης ορίστηκε να γίνει την Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου, στις 8.30 το απόγευμα, στην κατάληψη του ΠΙΚΠΑ (Τιμοδήμου και Αντωνιάδου, στα Άνω Πετράλωνα).

Λαϊκή συνέλευση κατοίκων του Θησείου και των Πετραλώνων: και από Σεπτέμβρη εδώ θα είμαστε!

Το απόγευμα της Δευτέρας πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Μερκούρη η λαϊκή συνέλευση με την οποία έκλεισε ένας πρώτος κύκλος κινήσεων, σε τοπικό επίπεδο, σχετικά με την κοινωνική και θεσμική κρίση που βιώνουμε. Ο απολογισμός απασχόλησε το μεγαλύτερο μέρος της κουβέντας, και συγκεκριμένα ο χειρισμός του επεισοδίου που σημειώθηκε στην τελευταία διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε στις γειτονιές μας.

Στη συζήτηση εκφράστηκε η επιθυμία να συνεχίσει η λαϊκή συνέλευση να υπάρχει σαν κύταρρο επικοινωνίας, συνεύρεσης και ανάληψης δράσεων και από τον Σεπτέμβριο. Σε αυτά τα πλαίσια, μία πρώτη κουβέντα σχετικά με την προετοιμασία μίας νέας συνέλευσης ορίστηκε να γίνει την Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου, στις 8.30 το απόγευμα, στην κατάληψη του ΠΙΚΠΑ (Τιμοδήμου και Αντωνιάδου, στα Άνω Πετράλωνα).

Σχετικά με μια «ξεχασμένη» βόμβα…

Το σαββατοκύριακο 3 και 4 Ιούλη έγινε όπως κάθε χρόνο στην Πάρνηθα το διήμερο οδοιπορικό αντίστασης της Πρωτοβουλίας Αγώνα από το λόφο του Στρέφη. Λίγες μέρες μετά την πραγματοποίησή του και συγκεκριμένα το Σάββατο 10 Ιούλη η αστυνομία ανακοίνωσε ότι από έρευνά της στο χώρο του παλιού Ξενία, κατόπιν πληροφόρησής της, βρέθηκε αυτοσχέδιος εκρηκτικός μηχανισμός.

Με δεδομένο προφανώς ότι η βόμβα δεν έσκασε και βρέθηκε ως στοιχείο αυτούσια  στα χέρια της αστυνομίας (πράγμα που φυσικά δεν θα συνέβαινε αν είχε εκραγεί), εμφανίστηκε και παραδόθηκε ένα άτομο, όπως δημοσιεύτηκε στα ΜΜΕ, το οποίο είπε την ιστορία που προφανώς είχε προετοιμάσει προκειμένου να ελαφρύνει ποινικά τη θέση του και να πέσει όσο το δυνατόν στα μαλακά. Μεταξύ άλλων είπε ότι είχε τοποθετήσει τον μηχανισμό προ 20 ημέρου αλλά για «δοκιμαστικούς» λόγους (δοκιμαστική βόμβα με 13 κιλά εκρηκτικής ύλης;) και παραδέχθηκε ότι είχε επιχειρήσει να τον ενεργοποιήσει χωρίς όμως να επιτύχει την έκρηξή του. Μετά από αυτό το θέμα θάφτηκε και δεν ξανακούστηκε τίποτα γύρω από την υπόθεση. Παρόλο που όσο ήταν η βόμβα εκεί «αφημένη» πραγματοποιήθηκε διήμερο εκδηλώσεων με πολύ κόσμο και ενδεχομένως πολλά θύματα.

Το άτομο που παραδόθηκε κι ομολόγησε την τοποθέτηση βόμβας στο Ξενία είναι ο Χρήστος Λουκόπουλος ένας πρώην στρατιωτικός και μπράβος της νύχτας που συνδέεται με άτομα του υποκόσμου και της άκρας δεξιάς. Για παράδειγμα είχε συλληφθεί το 2007 για απόπειρα ανθρωποκτονίας στην οποία εμπλέκονταν ο τότε επιχειρηματίας της νύχτας Μπ. Λαζαρίδης και το πρωτοπαλίκαρο του Χρήστος Ρήγας. Ειδικότερα αυτός ο Χ. Ρήγας εμφανίστηκε στις εκλογές ως υποψήφιος βουλευτής της νεοναζιστικής συμμορίας Χρυσής Αυγής και διατηρεί καφέ-μπαρ στην πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα όπου και συνελήφθη στον Φλεβάρη του 2010 με έναν άλλο χρυσαυγίτη για παράνομη οπλοκατοχή. Ο ίδιος ο Λουκόπουλος είχε συλληφθεί επίσης τον Ιούλη του 2009 μαζί με άλλα δυο άτομα μέσα σε αυτοκίνητο με το οποίο μετέφεραν αυτοσχέδιους εμπρηστικούς μηχανισμούς.

Κατά τη διάρκεια του διήμερου είναι πιθανόν ότι υπήρξαν περισσότερες από μία φορές που κάποια/ος προσέγγισε τον εκρηκτικό μηχανισμό δίχως να γνωρίζει την υπαρξή του και άρα κίνδυνος έκρηξης από την επαφή μαζί του.

Για παράδειγμα, άτομο που κινούνταν στο εσωτερικό του Ξενία κατά τη διάρκεια του καθαρισμού του χώρου είδε ένα βαρέλι το οποίο έπιασε και το ταρακούνησε για να δει αν ήταν γεμάτο, χωρίς ευτυχώς να το ανοίξει. Μια βδομάδα αργότερα ανακοινώθηκε ότι ο εκρηκτικός μηχανισμός είχε βρεθεί μέσα σε βαρέλι. Και σε επίσκεψη συντρόφων που έγινε στο Ξενία το βαρέλι αυτό δεν υπήρχε πια εκεί και προφανώς το είχε πάρει η αστυνομία. Δεύτερο, συνέβη το εξής περιστατικό του οποίου δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τη σημασία και τις πιθανές συνέπειες του εκείνη τη στιγμή: άτομο που αναζητούσε στο χώρο ένα σκοινάκι για κάποια μικροεργασία βρήκε, μέσα στο Ξενία  στο οποίο επικρατούσε σκοτάδι, ένα είδος καλωδίου και το τράβηξε αγνοώντας με τι πιθανά να συνδεόταν. Βλέποντάς το στο φως το λεπτό αυτό καλώδιο είχε χρώμα πορτοκαλί και στη μια άκρη του κρεμόταν ένα μεταλλικό αντικείμενο αλλά δεν έδωσε περισσότερη σημασία. Μετά τη χρησιμοποίηση του σε μικροεργασίες τής εκδήλωσης αυτό το καλώδιο αφέθηκε στο χώρο αλλά και αυτό επίσης απουσίαζε κατά την επίσκεψη που έγινε στο χώρο μετά την ανακοίνωση εύρεσης της βόμβας και προφανώς το είχε πάρει η αστυνομία. Ωστόσο πρέπει ίσως να ειπωθεί ότι με μια προσεκτικότερη αναζήτηση στο χώρο βρέθηκε ένα μικρό μέρος του που διέλαθε της αστυνομικής έρευνας από το οποίο έλλειπε η μεταλλική του άκρη αλλά είχε πάνω του μικρή καρτέλα που έγραφε: danger blasting cap–peligro detonadores-danger detonateur. Μια αναζήτηση στο google έδωσε κάποιες πρώτες ενδεικτικές απαντήσεις για το τι ήταν…

Από όλα τα παραπάνω καταλαβαίνουμε ότι όταν οι συμπτώσεις πληθαίνουν παύουν να είναι συμπτώσεις. Δεν μπορούμε να πούμε με ακρίβεια τι ακριβώς συνέβη, ούτε τι είχαν σχεδιάσει αυτός ή αυτοί που τοποθέτησαν την βόμβα στο Ξενία, το σίγουρο είναι ότι η βόμβα υπήρξε, ότι θα μπορούσε να σκοτώσει πολύ κόσμο, ότι αυτός που την τοποθέτησε είναι χρυσαυγίτης, ότι δεν νοείται δοκιμαστική βόμβα με 13 κιλά εκρηκτικής ύλης, ότι ούτε τα ΜΜΕ ούτε η αστυνομία αναφέρουν ότι στο χώρο πραγματοποιήθηκε διήμερο εκδηλώσεων καλεσμένο με χιλιάδες αφίσες, ότι μετά τις «απαραίτητες» εξηγήσεις μεταξύ μπάτσων και Λουκόπουλου το θέμα «θάφτηκε» (ενώ όλοι μπορούμε να φανταστούμε τι θα ακολουθούσε μιας ενδεχόμενης σύλληψης ενός αντιεξουσιαστή), ότι…., ότι…., ότι….. Αν όμως η βόμβα είχε σκάσει τα ΜΜΕ και η αστυνομία σε αγαστή συνεργασία θα μιλούσαν για βεντέτες, πόλεμο των άκρων, στρατόπεδα εκπαίδευσης και πεδία βολών, αιμοσταγείς δολοφόνους αναρχικούς και θα εξαπέλυαν ένα ακόμα οργανωμένο κυνήγι μαγισσών ενάντια στους αναρχικούς.

Όπως αναφέραμε και πιο πάνω δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι σχέδιο υπήρχε, εκείνο όμως που με σιγουριά μπορούμε να πούμε είναι ότι κράτος και παρακράτος λειτουργούν, το λιγότερο, ως δύο χέρια που το ένα νίβει το άλλο. Τα γεγονότα στην Πάρνηθα έρχονται να προστεθούν σε ένα μακρύ κατάλογο που περιλαμβάνει παρακρατικές δολοφονικές επιθέσεις με μαχαίρια, σκεπάρνια, εμπρηστικούς και εκρηκτικούς μηχανισμούς, ακόμα και χειροβομβίδες, εναντίον κοινωνικών χώρων που στέκονται εμπόδιο στους σχεδιασμούς κράτους και το κεφαλαίου, όπως στέκια και καταλήψεις, πογκρόμ-επιθέσεις και δολοφονίες μεταναστών, επιθέσεις με μαχαίρια και μολότοφ εναντίον διαδηλωτών με την κάλυψη και υποστήριξη των ΜΑΤ και ένα σωρό άλλα γεγονότα που καταδεικνύουν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι όπου δεν φτάνει το γκλόπ και το μικρόφωνο της δημοκρατίας φτάνουν τα παρακρατικά τσογλάνια.

Οι  κατασταλτικοί και τρομοκρατικοί σχεδιασμοί κράτους και παρακράτους δεν μπορούν να ανακόψουν τον αγώνα ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση.

Αυτοοργάνωση-αλληλεγγύη-επίθεση ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο για την γενικευμένη αυτοδιέυθυνση.


Το κράτος εκδικείται.

Την Πέμπτη 15 Ιουλίου ο Νίκος Μαζιώτης, ο οποίος έχει αναλάβει την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή στον Επαναστατικό Αγώνα, ξεκίνησε απεργία πείνας με αιτήματα:

“1) Να μεταβώ για επισκεπτήριο στο μαιευτήριο «Αλεξάνδρα» στις 25 Ιουλίου έτσι ώστε να δω τη συντρόφισσά μου Ρούπα Παναγιώτα και το γιο μας, καθ’ όσον έχει προγραμματιστεί τοκετός με καισαρική στις 24 Ιουλίου και θα παραμείνει εκεί για νοσηλεία για κάποιες μέρες και

2) Να μεταβαίνω εγώ για επισκεπτήριο στις γυναικείες φυλακές τον πρώτο καιρό μετά τον τοκετό λόγω της αναπόφευκτης αδυναμίας της συντρόφισσάς μου και του γιου μας να μετακινηθούν”.

Λίγες ημέρες νωρίτερα, η Πόλα Ρούπα, με επιστολή της στην εφημερίδα “Το Ποντίκι” αναφέρεται στην εκδικητικότητά του κράτους η οποία στρέφεται ανοιχτά εναντίον του αγέννητου γιου της, ο οποίος αντιμετωπίζεται πλέον ως πολιτικός κρατούμενος.

Στη συνέχεια παρατίθενται τα δύο κείμενα.

Διαβάστε περισσότερα

Μικροφωνική αλληλεγγύης στον Άρη Σειρηνίδη.

Μικροφωνική παρέμβαση στον ηλεκτρικό σταθμό των Πετραλώνων, αλληλεγγύης στον αναρχικό Άρη Σειρηνίδη, πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Τρίτης, ύστερα από πρωτοβουλία του στεκιού. 30 περίπου σύντροφοι και συντρόφισσες πλαισίωσαν την κίνηση, ενώ μοιράστηκαν προκηρύξεις καθώς και το 4ο φύλλο της εφημερίδας «Αντίπνοια».

Στεκόμαστε στο πλευρό του συντρόφου μας μέσα από την συνέχιση του αγώνα και στο πρόσωπο του Άρη βλέπουμε τους εαυτούς μας. Βλέπουμε τον καθημερινό αγώνα ενάντια σε ότι μας καταπιέζει και μας εκμεταλλεύεται, τον αγώνα ενάντια στο κράτος και τον καπιταλισμό. Τον συλλογικό αγώνα για τη γενικευμένη αυτοδιεύθυνση. Τον αγώνα για την ελευθερία.

Θα συναντηθούμε ξανά, μέχρι την απελευθέρωσή του…

Άμεση απελευθέρωση του αναρχικού Άρη Σειρηνίδη.

Στις 3 Μαΐου συλλαμβάνεται σε μπλόκο από μπάτσους ο αναρχικός Άρης Σειρηνίδης. Από την αρχή η αστυνομία σε αγαστή συνεργασία με τα ΜΜΕ διαρρέει διάφορα σενάρια περί εμπλοκής του συλληφθέντα σε ληστεία στο Praktiker της οδού Πειραιώς και συνδέουν τη σύλληψη με μια άλλη, αρκετά πιο μακριά, αυτή του επικηρυγμένου αναρχικού Σίμου Σεϊσίδη.

Από την επόμενη κιόλας ημέρα αποδεικνύεται ότι τίποτε από τα παραπάνω δεν ευσταθεί, και ο Άρης παραπέμπεται απλά για οπλοκατοχή και αντίσταση κατά της αρχής σε βαθμό πλημμελήματος.

Τέσσερις μέρες αργότερα, και ενώ έχει εκδοθεί η απόφαση περί μη κράτησης του, μπάτσοι και δικαστές παραπέμπουν τον Άρη για μια άλλη υπόθεση: μια ξεχασμένη ιστορία, όπου κάποιος φορώντας βερμούδα, σαγιονάρες και μεξικανικό καπέλο σομπρέρο (!) πέρσι το καλοκαίρι πυροβόλησε εναντίον κλούβας ΜΑΤ στα Εξάρχεια. Οι ιθύνοντες της αστυνομίας μην μπορώντας να «δέσουν» τον Άρη  αλλιώς, αποφασίζουν ότι πρόκειται για τον δράστη. Το μοναδικό επιβαρυντικό «στοιχείο» είναι η ταυτοποίηση δείγματος DNA από το πορτοφόλι του με DNA από χειρουργική μάσκα που βρέθηκε εκείνη τη μέρα στο δρόμο από τον οποίο διέφυγε ο «μεξικάνος». Και ενώ οι μπάτσοι στις καταθέσεις τους δίνουν την παραπάνω περιγραφή για το δράστη, αυτόπτης μάρτυρας κατέθεσε ότι την μάσκα πέταξε στο σημείο, ψηλός άνδρας με πουκάμισο και κλειστά παπούτσια.

Κρίνεται άσκοπο να επεκταθούμε περαιτέρω στο ότι η δίωξη και η προφυλάκιση του Α. Σειρηνίδη για την εν λόγω υπόθεση είναι αβάσιμη, χωρίς κανένα στοιχείο και μετά από μια σειρά δικονομικών παραβάσεων και παρατυπιών. Έτσι κι αλλιώς, τα όσα αφορούν την όραση της δικαιοσύνης είναι γνωστά εδώ και πολύ καιρό. Δεν έχουμε καμία αυταπάτη για τις προθέσεις των κρατικών λειτουργών, όπως είναι οι δικαστές και εισαγγελείς, όταν έχουν να αντιμετωπίσουν τον «εχθρό». Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Άρης «έπρεπε» να μπει φυλακή για κάθε λόγο.

Η δίωξη και προφυλάκιση του Άρη Σειρηνίδη είναι πολιτική, παραδειγματική και εκδικητική. Η υπόθεση δεν μπορεί να ειδωθεί αποκομμένη από το χώρο και το χρόνο στον οποίο διαδραματίζεται. Το κράτος επέλεξε να χρησιμοποιήσει την αμφιβόλου αποτελεσματική και επιστημονικοφανή μέθοδο ανεύρεσης στοιχείων μέσω DNA και να βάλει έναν άνθρωπο φυλακή με το έτσι θέλω. Ποιον άνθρωπο όμως και γιατί; Ο Άρης Σειρηνιδης δεν είναι κάποιος τυχαίος περαστικός, είναι αναρχικός γνωστός σε όλους για τη συμμετοχή του στους κοινωνικούς αγώνες. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχει στοχοποιηθεί από το κράτος και τα φερέφωνα του λόγω της δράσης του. Στην παρούσα φάση και εν μέσω τις πιο σκληρής και επιθετικής πολιτικής εις βάρος της κοινωνίας από τα πολιτικά και οικονομικά αφεντικά με όχημα την κρίση, αυτά οφείλουν να θωρακίσουν την άμυνα τους απέναντι στις επερχόμενες αντιστάσεις. Η δημιουργία μιας τέτοιας σκευωρίας εις βάρος ενός αγωνιστή επιδιώκει από τη μια να εκδικηθεί τον ίδιο για την ως τώρα «ενοχλητική» δράση του και από την άλλη να παραδειγματίσει όλους όσους αγωνίζονται.

Αρνούμενες/οι να εγκλωβιστούμε σε μια επιβαλλόμενη, από την κυριαρχία, αντίληψη περι βεντέτας μεταξύ αναρχικών και αστυνομίας, ιδιαίτερα σε μια περίοδο όπου κράτος και αφεντικά έχουν εξαπολύσει την πιο βάρβαρη και ωμή επίθεση εις βάρος τον από κάτω, στεκόμαστε στο πλευρό του συντρόφου μας μέσα από την συνέχιση του αγώνα. Από την πλευρά μας στο πρόσωπο του Άρη βλέπουμε τους εαυτούς μας. Βλέπουμε τον καθημερινό αγώνα ενάντια σε ότι μας καταπιέζει και μας εκμεταλλεύεται. Τον αγώνα ενάντια στο κράτος και τον καπιταλισμό. Τον συλλογικό αγώνα για τη γενικευμένη αυτοδιεύθυνση. Τον αγώνα για την ελευθερία.

«Από την Α΄ πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού υψώνω τη γροθιά μου στους συντρόφους και τις συντρόφισσές μου, σε όλους τους αγωνιζόμενους ανθρώπους, με τη βεβαιότητα ότι θα τους ξαναβρώ στο πεδίο του ταξικού και κοινωνικού πολέμου, πιο αποφασισμένος, πιο μαχητικός και πιο δυνατός.»

Άρης Σειρηνίδης  09/06/2010

Ενημέρωση από τη διαδήλωση της λαϊκής συνέλευσης κατοίκων του Θησείου και των Πετραλώνων.

Το απόγευμα της Τρίτης πραγματοποιήθηκε στους δρόμους των γειτονιών μας η διαδήλωση που είχε καλεστεί από τη λαϊκή συνέλευση κατοίκων του Θησείου και των Πετραλώνων. Καμιά 80αριά άτομα (αριθμός μικρός, τόσο για τη βαρύτητα του ζητήματος όσο και για την κινηματική δυναμική που έχουν επιδείξει αυτές οι περιοχές) συγκεντρώθηκαν στον ηλεκτρικό σταθμό και ακολούθησαν τη διαδρομή Ηούς, γέφυρα του Πουλόπουλου και Νηλέως.

Σε εκείνο το χρονικό σημείο, στην αρχή της Νηλέως, μηχανή χωρίς πινακίδες και με δύο αναβάτες επιχείρησε να περάσει μέσα από το σώμα της διαδήλωσης για να συνεχίσει την πορεία της. Δημιουργήθηκαν κάποιες πρώτες προστριβές και ακολούθησε συμπλοκή με τους αναβάτες, ενώ ο ένας από αυτούς προς στιγμή έβγαλε στιλέτο. Στη συνέχεια, λόγω της έντασης που δημιουργήθηκε, η διαδήλωση αυτοδιαλύθηκε.

Ορισμένα από τα συνθήματα που φωνάχτηκαν ήταν: «μας παίρνουν κατακτήσεις ολόκληρου αιώνα, όλοι στους δρόμους όλοι στον αγώνα», «εμπρός λαέ μην σκύβεις το κεφάλι, ο μόνος δρόμος είναι εξέγερση και πάλι», «ακρίβεια ανεργία αυξήσεις ΦΠΑ, συλλογική αντίσταση σε κάθε γειτονιά», «τα’ αφεντικά μιλάνε για κέρδη και ζημιές, εμείς μιλάμε για ανθρώπινες ζωές».

Παρασκευή βράδυ στο πάρκο Βουτιέ…

Παρασκευή βράδυ, καμιά 50αριά άτομα, μικροί και μεγάλοι, βρεθήκαμε στο πάρκο Βουτιέ στα Άνω Πετράλωνα, στην εκδήλωση με προβολή animation και ταινίας που διοργάνωσε το στέκι.

Ευκαιρία για γνωριμία με κάποιους, για ανταλλαγή απόψεων με άλλους, ή απλά το έδαφος να βρεθούμε στο δημόσιο χώρο, να τον αντιληφθούμε σα σημείο συνάντησης και όχι σαν ένα πέρασμα μέσα στο καθημερινό τρέξιμο. Εξάλλου, οι μέρες είναι δύσκολες και το συλλογικό μάς είναι αναγκαίο.