Ημέρα: 9 Φεβρουαρίου 2012

48η απεργία

Παρασκευή 10 και Σάββατο 11 Φεβρουαρίου…

και την Κυριακή περικύκλωση της βουλής!

Όλοι στους δρόμους, στις πλατείες, σε κάθε γειτονιά…

Διαδηλώσεις, συγκρούσεις, οδοφράγματα, αποκλεισμούς, σαμποτάζ…

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ – ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ

στο Καθεστώς Έκτακτης Ανάγκης που επιβάλλουν τα ντόπια και διεθνή πολιτικά και οικονομικά αφεντικά

ΔΙΑΡΚΕΙΣ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΙ-ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΜΕΝΟΙ-ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Στις 16 Φεβρουαρίου 3 γείτονές μας με τους οποίους αγωνιστήκαμε πλάι-πλάι όλα αυτά τα χρόνια για την υπεράσπιση της ελεύθερης πρόσβασης και χρήσης των λόφων του Φιλοπάππου, δικάζονται με την κατηγορία ότι με πειθώ και φορτικότητα υποκινούσαν τις λαϊκές συνελεύσεις να ρίξουν την περίφραξη του λόφου.  Όμως οι αρχαιολόγοι της Α’ ΕΠΚΑ φαίνεται να ξεχνούν ότι ο αγώνας για τους λόφους δεν έγινε από κάποια μεμονωμένα άτομα, από κάποιους ειδικούς, αλλά από όλους εμάς που νοιαζόμαστε για τις γειτονιές μας και την ίδια εν τέλει τη ζωή μας.

Επειδή καμία γειτόνισσα & κανένας γείτονας δεν είναι μόνη-ος

Συγκέντρωση την πέμπτη 16-2 στα δικαστήρια της Ευελπίδων

Προβολή της ταινίας “football factory” στο χώρο του στεκιού "Αντίπνοια" το Σάββατο 18 Φλεβάρη στις 7μμ

Λαϊκή Συνέλευση κάθε Κυριακή στη πλ. Μερκούρη στις 1μμ. Σε περίπτωση βροχής ραντεβού στην κατάληψη του ΠΙΚΠΑ.

2η συνάντηση των λαϊκών συνελεύσεων Αθήνας και Πειραιά | 4 μ.μ. | Πάντειο πανεπιστήμιο.

Από τον αθλητισμό της ντόπας, της αποχαύνωσης, των μεγαλομετόχων και των μπράβων
στις κερκίδες της οργής και της εξέγερσης

Μέσα σε μια πραγματικότητα όπου η ένταση της επίθεσης του κράτους και των αφεντικών συνεχώς αυξάνει κανείς δεν μπορεί να μείνει ανεπηρέαστος, να το παίξει αδιάφορος και ουδέτερος, όλοι με κάποιο τρόπο παίρνουμε θέση. Το ίδιο συμβαίνει σε όλους τους χώρους και ιδιαίτερα σε εκείνους όπου συγκεντρώνονται χιλιάδες άνθρωποι όπως συμβαίνει κάθε Κυριακή στα γήπεδα. Ο αθλητισμός σήμερα κυριαρχείται από το χρήμα, το εμπόριο, τα επιχειρηματικά συμφέροντα, τις κλίκες, αποτελεί πρόσφορο έδαφος για τις φασιστικές συμμορίες (που προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο εχθρός είναι ο πιο σκούρος συνάνθρωπός μας, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι πως θα ονομαστεί μια άλλη χώρα και να στρέψουν τον ένα καταπιεσμένο ενάντια στον άλλο), ενώ ταυτόχρονα χρησιμοποιείται και για να εκτονώσει την συσσωρευμένη οργή της κοινωνίας.
Όμως στα γήπεδα συγκεντρώνονται χιλιάδες άτομα που στην πλειοψηφία τους δεν ανήκουν ούτε στην κάστα που μας κυβερνά, ούτε είναι φραγκάτοι. Όλο και μεγαλύτερο κομμάτι των οπαδών παίρνει θέση για την καθημερινή λεηλασία που βιώνουν, καθώς καταλαβαίνουν πως ο εχθρός δεν βρίσκεται στο διαφορετικό χρώμα του κασκόλ ή του δέρματος, αλλά είναι όσοι μας εκμεταλλεύονται, μας καταπιέζουν, μας καταδικάζουν στην μιζέρια και στην εξαθλίωση και βρίσκονται στις τράπεζες και στα υπουργεία. Έτσι τα γήπεδα τα τελευταία χρόνια, όλο και πιο έντονα, αποτελούν χώρους έκφρασης της κοινωνικής οργής, όπως συμβαίνει με τα πανό που αναρτούν οι οπαδοί κάθε Κυριακή και βρίζουν όλους όσους μας κυβερνάνε και μας κλέβουν τη ζωή και ταυτόχρονα μετατρέπονται σε πεδία συγκρούσεων με τις κατασταλτικές δυνάμεις οι οποίες αποτελούν τους πραιτοριανούς του καθεστώτος.

Καμία συναίνεση-καμία ανοχή στα αντικοινωνικά σχέδια κράτους και κεφαλαίου
Να τους πνίξει η οργή των εξεγερμένων