Ημέρα: 3 Μαρτίου 2012

Λίγες μέρες μετά την παραδοχή κυβερνητικών στελεχών για την αποτυχία του 1ου μνημονίου έρχεται η ψήφιση του 2ου. Με συνοπτικές διαδικασίες και με την γνωστή πια ρητορική του τρόμου για «το χρεοκοπημένο» αύριο, το ελληνικό κράτος μαζί με τους ευρωπαίους  «εταίρους» του βρήκαν τη «καλύτερη δυνατή  λύση» ψηφίζοντας ένα νομοσχέδιο που προβλέπει επιπλέον περικοπές, αυτή τη φορά, στον ιδιωτικό τομέα.

Μη έχοντας άλλη επιλογή η ΓΣΕΕ  και  η ΑΔΕΔΥ προκηρύσσουν, μέσα σε μια εβδομάδα,  3 απεργίες και μια συγκέντρωση. Ο φόβος να μην χαθεί το μεροκάματο, η απειλή της απόλυσης  αλλά και  το «ραντεβού»  της Κυριακής, που θα ψηφίζονταν τα μέτρα ήταν, ενδεχομένως, κάποιοι από τους λόγους  που  οι  απεργίες δεν είχαν την αναμενόμενη  συμμετοχή.

Η  κορύφωση των απεργιακών κινητοποιήσεων  έρχεται την Κυριακή 12 Φεβρουαρίου  στις 17:00  στο Σύνταγμα.  Ήδη μια ώρα  πριν η πρόσβαση στο κέντρο, με  τρένο,  καθίσταται αδύνατη λόγω των ασφυκτικά γεμάτων συρμών  και  η  μετακίνηση μέσα στους δρόμους και τα στενά της Αθήνας, από το Θησείο και την Ομόνοια μέχρι το Σύνταγμα και το Μοναστηράκι,  γίνεται με δυσκολία καθώς έχουν γεμίσει με εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου. Διαβάστε περισσότερα

Προβολές 3-7 & 10 Μάρτη στο χώρο του στεκιού των ταινιών της Αλίντας Δημητρίου και συζήτηση με θέμα οι γυναίκες στην αντίσταση.

Προβολές 3-7 & 10 Μάρτη στο χώρο του στεκιού των ταινιών της Αλίντας Δημητρίου και συζήτηση με θέμα οι γυναίκες στην αντίσταση.

Προβολές 3-7 & 10 Μάρτη των ταινιών της Αλίντας Δημητρίου και συζήτηση στις 10 Μαρτη με θέμα οι γυναίκες στην αντίσταση.

Θα μπορούσε να θεωρηθεί καθαρά τεχνητή η προσπάθεια να απομονωθεί ο ρόλος των γυναικών σε μια σειρά ιστορικών γεγονότων. Ωστόσο υπάρχει ένας σοβαρός λόγος για τον οποίο η προσπάθεια αυτή πρέπει να γίνεται. Και ο λόγος είναι ότι οι ιστορικοί όταν γράφουν είτε για « ανθρώπους» είτε για «εργάτες» δεν αναφέρονται στις γυναίκες, τουλάχιστον στην ίδια έκταση με τους άντρες.

Μέσα σ’ έναν εχθρικό, πατριαρχικό κόσμο, η γυναικεία συνείδηση αιωρούμενη ξεκομμένη από τις ρίζες της, αναζητά απεγνωσμένα εκείνο που αποτέλεσε πάντα το πιο δυνατό κίνητρο των καταπιεσμένων: την πεποίθηση ότι η μοίρα τους δεν είναι απόρροια της φυσικής αναλλοίωτης τάξης των πραγμάτων, αλλά μια ιστορικά καθορισμένη κατάσταση που μπορεί να αλλάξει με την συνειδητή επέμβαση των ανθρώπων. Αλλά η ανθρώπινη ιστορία, στην οποία οι γυναίκες ψάχνουν να θεμελιώσουν μια τέτοια πεποίθηση, είναι η ιστορία των αντρών ή, στην καλύτερη περίπτωση, η ιστορία της ταξικής καταπίεσης -ποτέ όμως της έμφυλης. Η δική τους ιστορία δεν είναι γραμμένη. Η δική τους ιστορία δεν θα υπάρξει αν δεν την φέρουν οι ίδιες στο φώς.

Διαβάστε περισσότερα