Μήνας: Οκτώβριος 2009

Μικροφωνική παρέμβαση για το ζήτημα της μετανάστευσης έγινε σήμερα το απόγευμα στον πεζόδρομο Γεωργ. Ολυμπίου, στο Κουκάκι. Πρώτη δημόσια παρουσία -με αυτή τη μορφή- στην περιοχή και η ανταπόκριση των περαστικών ήταν αρκετά θετική. Το μοίρασμα της προκήρυξης έδινε πάτημα για σύντομες συζητήσεις με τους διερχομένους, το τραπεζάκι με το έντυπο υλικό του στεκιού, μαζί και το δεύτερο φύλλο της εφημερίδας μας (που μόλις κυκλοφόρησε), προσέλκυε ακόμη και κάποιους δύσπιστους, οι αυθόρμητες συζητήσεις που ακούσαμε να ανοίγουν οι θαμώνες  του παρακείμενου καφενείου κέρδισαν το χαμόγελό μας.

Αυτές τις ημέρες που το ζήτημα της μετανάστευσης δεν αποτελεί αιχμή στο δημόσιο λόγο ο οποίος εκφέρεται στα μέσα ενημέρωσης, αυτές τις ημέρες που οι υστερίες και τα φοβικά σύνδρομα δε ριζώνουν, από τους ανοικτούς τηλεοπτικούς δέκτες, στα διαμερίσματα,  τουλάχιστον με τόση ορμή όσο το καλοκαίρι, εμείς αποφασίσαμε να συνεχίσουμε τις παρεμβάσεις στις γειτονιές μας, στην προοπτική μίας σε βάθος δουλειάς πάνω στο ζήτημα των μεταναστών/στριων. Και σήμερα φάνηκε η ποιοτική διαφορά στις αντιδράσεις των περισσότερων κατοίκων, με διάθεση για κουβέντα και ανταλλαγή απόψεων.

Οι εκδηλώσεις συνεχίζονται σήμερα το απόγευμα, στις 8, με προβολή του ντοκυμαντέρ «Βρωμοέλληνες», στο χώρο του στεκιού.

Μικροφωνική παρέμβαση για το ζήτημα της μετανάστευσης έγινε σήμερα το απόγευμα στον πεζόδρομο Γεωργ. Ολυμπίου, στο Κουκάκι. Πρώτη δημόσια παρουσία -με αυτή τη μορφή- στην περιοχή και η ανταπόκριση των περαστικών ήταν αρκετά θετική. Το μοίρασμα της προκήρυξης έδινε πάτημα για σύντομες συζητήσεις με τους διερχομένους, το τραπεζάκι με το έντυπο υλικό του στεκιού, μαζί και το δεύτερο φύλλο της εφημερίδας μας (που μόλις κυκλοφόρησε), προσέλκυε ακόμη και κάποιους δύσπιστους, οι αυθόρμητες συζητήσεις που ακούσαμε να ανοίγουν οι θαμώνες  του παρακείμενου καφενείου κέρδισαν το χαμόγελό μας.

Αυτές τις ημέρες που το ζήτημα της μετανάστευσης δεν αποτελεί αιχμή στο δημόσιο λόγο ο οποίος εκφέρεται στα μέσα ενημέρωσης, αυτές τις ημέρες που οι υστερίες και τα φοβικά σύνδρομα δε ριζώνουν, από τους ανοικτούς τηλεοπτικούς δέκτες, στα διαμερίσματα,  τουλάχιστον με τόση ορμή όσο το καλοκαίρι, εμείς αποφασίσαμε να συνεχίσουμε τις παρεμβάσεις στις γειτονιές μας, στην προοπτική μίας σε βάθος δουλειάς πάνω στο ζήτημα των μεταναστών/στριων. Και σήμερα φάνηκε η ποιοτική διαφορά στις αντιδράσεις των περισσότερων κατοίκων, με διάθεση για κουβέντα και ανταλλαγή απόψεων.

Οι εκδηλώσεις συνεχίζονται σήμερα το απόγευμα, στις 8, με προβολή του ντοκυμαντέρ «Βρωμοέλληνες», στο χώρο του στεκιού.

Σειρά εκδηλώσεων αλληλεγγύης στους μετανάστες θα πραγματοποιηθούν τις επόμενες δύο εβδομάδες από το στέκι μας. Την Παρασκευή 30 Οκτωβρίου, στις 6 το απόγευμα, θα γίνει μικροφωνική παρέμβαση στον πεζόδρομο Γεωργ. Ολυμπίου στο Κουκάκι (πλατεία Κουκακίου) και την επομένη, Σάββατο 31 Οκτωβρίου, στις 8 μ.μ., προβολή του ντοκιμαντέρ του Σ. Κούλογλου «Βρωμοέλληνες », στο χώρο του στεκιού.

Την παραπάνω εβδομάδα, την Παρασκευή 6 Νοεμβρίου θα γίνει μικροφωνική παρέμβαση στην πλατεία Αγίας Αικατερίνης, στα Κάτω Πετράλωνα, και την επομένη, Σάββατο 7 Νοεμβρίου θα προβληθεί η ταινία «Ο εφιάλτης του Δαρβίνου» , στο χώρο του στεκιού.

Αναδημοσίευση από το athens.indymedia.org

Όπως είναι γνωστό, τα τελευταία χρόνια στα Άνω Πετράλωνα επιχειρείται να επιβληθεί η μοίρα του Θησείου: ιλουστρασιόν αναβάθμιση, μπαράκια που ανοίγουν πέντε πέντε, πλασάρισμα ενός χυδαίου εναλλακτισμού και κατάληψη της γειτονιάς από τα συμφέροντα των εμπόρων της διασκέδασης. Στην πλατεία Μερκούρη, ιδιοκτήτης μαγαζιού που άνοιξε πολύ πρόσφατα, αφού κατασκεύασε ξύλινη εξέδρα για να ισιώσει το επικλινές πεζοδρόμιο και να βάλει τραπεζοκαθίσματα, αφού έβαλε τραπεζοκαθίσματα στο πεζοδρόμιο ΑΠΕΝΑΝΤΙ από το μαγαζί του (σχεδόν πάνω στην πλατεία), είχε μια ακόμη φαεινή εμπορική ιδέα: να κόψει δέκα μέτρα από το κάγκελο του παρτεριού της πλατείας και μαζί του να κουτσουρέψει καμιά δεκαριά φυτά, και στη θέση τους να εγκαταστήσει μεγάλες μεταλλικές κατασκευές με διάφορες φωτογραφίες. Το σχέδιο απλούν: όταν με το καλό μπει η Άνοιξη, αφαιρούμε τις μεταλλικές κατασκευές και εισβάλλουμε με τραπεζοκαθίσματα στο αποψιλωμένο πλέον παρτέρι.

Όπως είναι γνωστό, τα τελευταία χρόνια στα Άνω Πετράλωνα επιχειρείται να επιβληθεί η μοίρα του Θησείου: ιλουστρασιόν αναβάθμιση, μπαράκια που ανοίγουν πέντε πέντε, πλασάρισμα ενός χυδαίου εναλλακτισμού και κατάληψη της γειτονιάς από τα συμφέροντα των εμπόρων της διασκέδασης. Στην πλατεία Μερκούρη, ιδιοκτήτης μαγαζιού που άνοιξε πολύ πρόσφατα, αφού κατασκεύασε ξύλινη εξέδρα για να ισιώσει το επικλινές πεζοδρόμιο και να βάλει τραπεζοκαθίσματα, αφού έβαλε τραπεζοκαθίσματα στο πεζοδρόμιο ΑΠΕΝΑΝΤΙ από το μαγαζί του (σχεδόν πάνω στην πλατεία), είχε μια ακόμη φαεινή εμπορική ιδέα: να κόψει δέκα μέτρα από το κάγκελο του παρτεριού της πλατείας και μαζί του να κουτσουρέψει καμιά δεκαριά φυτά, και στη θέση τους να εγκαταστήσει μεγάλες μεταλλικές κατασκευές με διάφορες φωτογραφίες. Το σχέδιο απλούν: όταν με το καλό μπει η Άνοιξη, αφαιρούμε τις μεταλλικές κατασκευές και εισβάλλουμε με τραπεζοκαθίσματα στο αποψιλωμένο πλέον παρτέρι.

Την Κυριακή το βράδυ, κάτοικοι της περιοχής επισκέφθηκαν το μαγαζί και απαίτησαν από την υπεύθυνη να αφαιρέσει εντός των επόμενων ημερών το παραπέτασμα της γελοίας όρεξης του αφεντικού της να εισβάλλει με το μαγαζάκι του στην πλατεία, γνωστοποιώντας της ότι οι κάτοικοι των Πετραλώνων έχουν πολλάκις υπερασπιστεί τους ελεύθερους χώρους στη γειτονιά τους και ότι -προφανώς- αυτή και το αφεντικό θα τους βρουν μπροστά τους. Αναμένουμε λοιπόν τις αποφάσεις τους…

Υ.Γ: Αφού η κα Υπεύθυνη ζορίστηκε κάπως, αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι έκοψε τα φυτά. Και, απηυδησμένη από τη στενοκεφαλιά των κατοίκων που δεν έλεγαν να καταλάβουν πόσο ομορφαίνουν αυτά τα «εξαίσια καλλιτεχνήματα» την πλατεία, αναφώνησε: «Ε, ας μείνει λοιπόν καρακιτσαριό η πλατεία σας!!!»

Τελευταία ενημέρωση: Ύστερα από την επίσκεψη των κατοίκων που περιγράφεται παραπάνω, το αφεντικό του μαγαζιού ξήλωσε το πρωί της Τρίτης 27 Οκτωβρίου, τα επίμαχα ταμπλό.

Πραγματοποιήθηκε σήμερα το μεσημέρι στον Λουμπαρδιάρη η λαϊκή συνέλευση κατοίκων των γειτονιών μας για τους λόφους του Φιλοπάππου. Αρκετός κόσμος, μεταξύ αυτών και διάφοροι κυριακάτικοι επισκέπτες του λόφου οι οποίοι κοντοστάθηκαν και έσπευσαν να ενημερωθούν. Από νωρίς είχαν κρεμαστεί (παλιές) αφίσες της συντονιστικής επιτροπής καθώς και ένα τοπογραφικό σχεδιάγραμμα του λόφου όπου αποτυπώνονταν τα διάφορα σημεία τα οποία αποτελούν ανοικτά μέτωπα αγώνα για όλους εμάς.

ΥΓ: Επιπλέον ενημέρωση για τη λαϊκή συνέλευση από το blog της Συντονιστικής Επιτροπής, εδώ και εδώ.

Τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότερο ακούμε για την «ανάγκη αναβάθμισης» του κέντρου της Αθήνας, όλο και περισσότερο παρατηρούμε περιοχές ολόκληρες να αλλάζουν πρόσωπο και χαρακτήρα, ευθυγραμμιζόμενες με αυτήν ακριβώς την τάση. Επικαλούμενοι την κακή ποιότητας ζωής στο Κέντρο αλλά και την αναντίστοιχη εικόνα της Αθήνας με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, οι διάφοροι επικοινωνιολόγοι του Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε., του Δήμου Αθηναίων και των κατασκευαστικών εταιρειών που λυμαίνονται τα οικόπεδα-φιλέτα της περιοχής που εκτείνεται από την Ομόνοια μέχρι τον Ταύρο προσπαθούν (και, εν πολλοίς, επιτυγχάνουν) να πείσουν τους κατοίκους ότι το Κέντρο πρέπει, πάση θυσία, να «αναβαθμιστεί». Αυτό που σε κάθε περίπτωση όμως ξεχνούν να πουν είναι ότι η περίφημη «αναβάθμιση» συνήθως περνάει πάνω από τους ανθρώπους, τη ζωή και τις σχέσεις τους. Χαρακτηριστικά παραδείγματα το Θησείο, ο Κεραμεικός και το Γκάζι που, μέσα σε μία διάρκεια 15 περίπου χρόνων, μετατράπηκαν σε ζώνες διασκέδασης, φιλόξενες για τις «εναλλακτικές κουλτούρες» αλλά καθόλου φιλόξενες για τους κατοίκους τους.Απ’ ότι φαίνεται σειρά έχουν τα Άνω Πετράλωνα, που, λόγω της θέσης τους κάτω από τους λόφους του Φιλοπάππου και τους περιορισμούς στη δόμηση που απορρέουν από αυτή -αλλά και λόγου του γεγονότος ότι μέχρι πολύ πρόσφατα θεωρούνταν λαϊκή συνοικία, κατάλληλη μόνο για τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα- είναι μία από τις ελάχιστες γειτονιές του κέντρου της Αθήνας που ξέφυγαν από την οικοδομική λαίλαπα των δεκαετιών του ’60 και του ’70, όταν το ελληνικό κράτος κατασκεύαζε τη μητρόπολή του, το διοικητικό του κέντρο και παράλληλα το αντιανθρώπινο χωνευτήρι των απελπισμένων της καθημαγμένης υπαίθρου.

Ως προέκταση του, ήδη υπερκορεσμένου από εμπορικής άποψης, Θησείου, τα Άνω Πετράλωνα μπαίνουν στο στόχαστρο των μεσιτών και των εμπόρων της διασκέδασης. Έτσι, στην περιοχή άνοιξαν (και συνεχίζουν να ανοίγουν) δεκάδες εστιατόρια, μπαρ, καφενεία και μεζεδοπωλεία, ενώ οι διάφορες free-press φυλλάδες, εξουσιοδοτημένοι αντιπρόσωποι του εν Ελλάδι εναλλακτικού lifestyle, δε σταματούν να τα διαφημίζουν σε κάθε τεύχος τους. Τα Πετράλωνα θεωρούνται πια ενδεδειγμένος τόπος βραδινής εξόδου, αλλά και εξαιρετική λύση κατοικίας, με αποτέλεσμα τα νοίκια να εκτινάσσονται στα ύψη. Ο δημόσιος χώρος συστηματικά καταλαμβάνεται από τραπεζοκαθίσματα (ειδικά στην περίπτωση της Τρώων έχουμε πάψει προ πολλού να αναγνωρίζουμε τα πεζοδρόμια) και παράλληλα επιβάλλεται μία ισοπεδωτική κουλτούρα κατανάλωσης εμπορευμάτων, τόπων, και σχέσεων. Η επικοινωνία, κατεκτημένη ως κοινωνικός όρος σε κάθε κοινότητα, υποβαθμίζεται σε κάτι που συμβαίνει παρεμπιπτόντως ανάμεσα σε καταναλωτές που αγοράζουν τις «προϋποθέσεις» της – το ποτό, τον καφέ, το «προνομιακό διαμέρισμα». Η πολυδιαφημιζόμενη «αναβάθμιση» σημαίνει την ταυτόχρονη απογύμνωση των περιοχών μας από τη ζωή τους, από την καθημερινότητα που διαμορφώνουν οι ίδιοι οι κάτοικοί τους. Σημαίνει, πολύ περισσότερο, την εξόριση εκείνων που δε μπορούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά και κοινωνικά στην ιλουστρασιόν εικόνα του «νέου αθηναϊκού Κέντρου», την κατασκευή «υγιών ζωνών» για τους προνομιούχους μέσα σε μία πόλη όπου κυριαρχεί η αθλιότητα για τους υπόλοιπους/ες.

Η αντίσταση στην κατάσταση που προσπαθεί να παγιωθεί στην περιοχή είναι επιβεβλημένη. Όχι σα στρεβλή εμμονή στην «παράδοση», αλλά ως υπεράσπιση του κοινωνικού εδάφους πάνω στο οποίο δημιουργήσαμε και θέλουμε να συνεχίσουμε να δημιουργούμε σχέσεις, πάνω στο οποίο επεξεργαστήκαμε συλλογικές απαντήσεις, κάθε φορά που η γειτονιά το χρειάστηκε (από την υπέράσπιση της ελεύθερης πρόσβασης στου Φιλοπάππου μέχρι την καταστροφή κεραιών κινητής τηλεφωνίας και τη ματαίωση των σχεδίων του Δήμου Αθηναίων για κατασκευή εμπορικού κέντρου στην Κορεάτικη Αγορά). Στη νέα μορφή ερήμωσης που επιχειρείται να επιβληθεί θα συνεχίσουμε να απαντάμε διεκδικώντας τους ελεύθερους χώρους και δίνοντάς τους ζωή, οργανώνοντας τις αντιστάσεις μας συλλογικά και αδιαμεσολάβητα. Όσο κι αν προσπαθούν, οι εργολάβοι και οι έμποροι θα μας βρίσκουν συνεχώς μπροστά τους, να μην τους παραχωρούμε ούτε σπιθαμή από τις ζωές μας.

Αν δεν αντισταθούμε σε όλες τις γειτονιές,
οι πόλεις μας θα γίνουν μοντέρνες φυλακές

στέκι Αντίπνοια,
7 Οκτωβρίου 2009