Μήνας: Νοέμβριος 2015

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΩΝ 5 ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ

Την Πέμπτη 12 Νοεμβρίου, το ιταλικό και το ελληνικό κράτος, κινήθηκαν συγχρονισμένα και συνέλαβαν 10 άτομα. Η συνεργασία των δύο κρατών εντάσσεται στο πλαίσιο διακρατικών συμφωνιών μεταξύ των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην Ελλάδα πιο συγκεκριμένα, ημέρα γενικής απεργίας, αστυνομικοί με συνοδεία εισαγγελέα, εισβάλλουν στα σπίτια των πέντε αγωνιστών και τους συλλαμβάνουν, ανταποκρινόμενοι στο ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης που είχε βγει ύστερα από αίτημα του ιταλικού κράτους για έκδοσή τους στην Ιταλία. Οι πέντε φοιτητές κατηγορούνται για συμμετοχή σε συγκρούσεις που έγιναν στη διαδήλωση No Expo στο Μιλάνο, την 1η Μάη 2015 που εναντιωνόταν στην πολυδιαφημιζόμενη EXPO. Η EXPO είναι μια πανευρωπαϊκού επιπέδου έκθεση στην οποία παρουσιάζονται τα επιτεύγματα και οι νέες επιχειρηματικές προτάσεις των καπιταλιστών, στην ουσία δηλαδή αποτελεί ένα πεδίο ανταλλαγής ιδεών μεταξύ των κυρίαρχων για το πώς θα λεηλατήσουν ακόμα περισσότερο τις ζωές μας. Η συμμετοχή των πέντε αγωνιστών στη διαδήλωση ήταν επαρκής λόγος για να προσαχθούν, στο πλαίσιο μαζικών προσαγωγών από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του ιταλικού κράτους, με μόνο στοιχείο το ότι τους είδαν να βγαίνουν από κατειλημμένο κοινωνικό χώρο. Στη συνέχεια τους αποσπούν βίαια αποτυπώματα και γενετικό υλικό (DNA) χωρίς παρουσία διερμηνέα. Μετά από πολύωρη κράτηση και χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις, αφήνονται ελεύθεροι. Το γεγονός πως δραστηριοποιούνται πολιτικά, συμμετέχοντας στο φοιτητικό κίνημα αλλά και σε αγώνες που διεξάγονται από τη συνέλευση της περιοχής τους, δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, οι οποίοι είναι εμφανές πως με τη συγκεκριμένη υπόθεση στοχεύουν στον παραδειγματισμό και εκφοβισμό κάθε αγωνιζόμενου/ης. Ενώ είναι σαφές πως και η συγκεκριμένη υπόθεση εντάσσεται στον κοινό σχεδιασμό μεταξύ των κυρίαρχων για να αντιμετωπίσουν τους εσωτερικούς εχθρούς τους, δηλαδή αυτούς που αμφισβητούν την εξουσία τους. Η επιδίωξη κράτους και καπιταλισμού να δημιουργήσουν μια κοινωνία φυλακή είναι σύμφυτη με τη διαρκή κίνησή τους προς τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό και την εγκαθίδρυση ενός μόνιμου καθεστώτος έκτακτης ανάγκης. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, αναβαθμίζεται το νομικό και κατασταλτικό οπλοστάσιο των κυρίαρχων. Μια αναβάθμιση, οι οποία έχει ήδη προαναγγελθεί μέσα από τους τρομονόμους που έχουν ψηφιστεί και εφαρμόζονται με κάθε ευκαιρία. Γίνεται ξεκάθαρο πως ανεξάρτητα με το πώς αυτοχαρακτηρίζονται οι εκάστοτε πολιτικοί διαχειριστές, η αντιμετώπιση απέναντι σε όσους αντιστέκονται στην επιβαλλόμενη φτώχεια και εξαθλίωση και διεκδικούν κάτι καλύτερο από το μέλλον που μας επιφυλάσσουν κράτος και κεφάλαιο είναι η ίδια. Από τους μετανάστες και τους πρόσφυγες στα σύνορα της Ευρώπης – Φρούριο μέχρι τους αγωνιζόμενους κατοίκους στη Β.Α. Χαλκιδική και από τους απεργούς στη «Γενική Ανακύκλωση» στα Ιωάννινα μέχρι τους πέντε φοιτητές από την Αγία Παρασκευή, η επιδίωξη της εξουσίας είναι η τρομοκράτηση όσων αγωνίζονται και η διάχυση του φόβου στην κοινωνία ώστε να συνεχίσουν απρόσκοπτα προς την υποταγή της.

Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους πέντε αγωνιστές. Να μην επιτρέψουμε την έκδοσή τους που στοχεύει στην πολιτική τους απομόνωση, στην ηθική και οικονομική τους εξόντωση. Ο κόσμος του αγώνα να συστρατευθεί απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση που δέχεται η κοινωνία και να συνεχίσει να αγωνίζεται ενάντια στους σχεδιασμούς κράτους και κεφαλαίου, να οργανώνει την αντεπίθεσή του, να οξύνει από την πλευρά των από κάτω τον κοινωνικό – ταξικό πόλεμο. Για να επιτύχει την ανατροπή του κόσμου της εξουσίας, της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Για την οικοδόμηση ενός κόσμου ισότητας, ελευθερίας, αλληλεγγύης.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 5 ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ

ΠΟΡΕΙΑ: ΣΑΒΒΑΤΟ 28/11 στις 12.00, ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ

στο πλαίσιο της Πανευρωπαϊκής ημέρας αλληλεγγύης στους συλληφθέντες του No Expo

αναρχικό- αντιεξουσιαστικό στέκι Αντίπνοια

Αριστοβούλου κ’ Πυλάδου, Κ. Πετράλωνα,

Τα ξημερώματα της 9ης Νοεμβρίου η κατάληψη Έπαυλης Κουβέλου δέχεται βομβιστική επίθεση μεγάλης έντασης. Από τη δολοφονική αυτή επίθεση  προξενήθηκαν κάποιες φθορές στην κεντρική της είσοδο και μεγάλες  υλικές  ζημιές στα γύρω σπίτια, καταστήματα και αυτοκίνητα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η κατάληψη γίνεται στόχος των παρακρατικών φασιστών, αφού το 2011 είχε υποστεί ακόμα έναν εμπρησμό, ενώ και το 2014 η χρυσή αυγή, ανοιχτά πλέον με τη μορφή νεοναζιστικών ταγμάτων εφόδου, επιτέθηκε στο χώρο. Η παρουσία της στην γειτονιά και στους δρόμους με δράσεις αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, αντίστασης στις επιλογές της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας, με αγώνες ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία και το φασισμό, ενοχλούσε και συνεχίζει να ενοχλεί.
Η συγκεκριμένη επίθεση εντάσσεται σε ένα σύνολο παρακρατικών επιθέσεων το τελευταίο διάστημα σε στέκια και καταλήψεις και η αύξησή τους κάνει φανερό για άλλη μία φορά, πως είτε με δεξιά είτε με αριστερή πολιτική διαχείριση, οι φασίστες αποτελούν την απαραίτητη εφεδρεία του συστήματος και παίζουν το διαχρονικά αντεπαναστατικό τους ρόλο με στόχο τόσο την τρομοκράτηση και την απομόνωση των αγωνιστών/στριών όσο και την επιβολή του φόβου σε ολόκληρη την κοινωνία. Γι’ αυτό και ο αγώνας ενάντια στο φασισμό εντάσσεται στον αγώνα ενάντια σε κράτος και καπιταλισμό.

Δεν τρομοκρατούμαστε, δεν οπισθοχωρούμε. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στην κατάληψη της Έπαυλης Κουβέλου που αποτελεί κομμάτι του κόσμου του αγώνα, του κόσμου της αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης, της ελευθερίας, της ισότητας.

Βάλτε δυναμίτη βγάλτε και μαχαίρια φασίστες θα σας σπάσουμε τα πόδια και τα χέρια
10 100 1000άδες καταλήψεις ενάντια σε ένα κόσμο οργανωμένης σήψης

Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΣΑΚΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

αναρχικό- αντιεξουσιαστικό στέκι Αντίπνοια

 

• Μια σύντομη αποτίμηση της πρώτης φοράς αριστερά

Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία ήρθε σε μία κρίσιμη για το κεφάλαιο χρονική περίοδο, αφού προηγουμένως, είχαν εφαρμοστεί σκληρά μέτρα από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και η κοινωνία είχε φτάσει σε ασφυκτικό τέλμα. Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν το τελευταίο χαρτί της αστικής τάξης προκειμένου να διαφυλάξει την ακεραιότητα του καπιταλιστικού μοντέλου. Ο ΣΥΡΙΖΑ που μέχρι τότε αυτοπροσδιοριζόταν  ως κομμάτι του κινήματος ήταν η βέλτιστη επιλογή προκειμένου να δράσει εκτονωτικά, αρχικά ως έμπορος ελπίδας, στην συνέχεια καπηλευόμενος αγώνες των κινημάτων και τέλος  καθοδηγώντας και εκμηδενίζοντας την κοινωνική οργή.

Καλλιέργησε αυταπάτες, οι οποίες όμως σύντομα κατέρρευσαν. Συνεργασία με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ, εκκένωση καταλήψεων, καταπάτηση του ασύλου, μπατσοκρατία και ψήφιση του 3ου μνημονίου, το οποίο περιλαμβάνει ασφυκτικά μέτρα υποδούλωσης της εργατικής τάξης είναι μερικά από τα κατορθώματα της συγκυβέρνησης.

Η ανάγνωση αυτή της πραγματικότητας αποτελεί την οριστική επιβεβαίωση της ουσίας του κράτους,  δηλαδή την αυξανόμενη καταπίεση των από τα κάτω προς όφελος του κεφαλαίου, ανεξάρτητα από το ιδεολογικό/πολιτικό πρόσημο των διαχειριστών του.

• Οι εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου
• Για τους καταπιεστές:

Οι  επερχόμενες εκλογές, όπως και όλες, αναπαράγουν ψευδαισθήσεις και νομιμοποιούν συνειδησιακά την ανάθεση ως υπεύθυνη πολιτική στάση. Παρόλα αυτά οι συγκεκριμένες εκλογές ενέχουν περισσότερα διακυβεύματα.  Πρωταρχικός στόχος τους – σε συνεργασία με τα υπερκρατικά κέντρα εξουσίας (Ε.Ε.-Ε.Κ.Τ.-Δ.Ν.Τ.)- είναι η ισχυροποίηση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, από οποιαδήποτε κομματική ροπή κι αν εκφέρεται. Ταυτόχρονα, διατηρείται η εκ νέου εναπόθεση ελπίδων με τη δημιουργία νέων σχηματισμών (Λαϊκή Ενότητα)  καθώς και τα ‘’αντιμνημονιακά’’  εθνικιστικά μορφώματα όπως οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Οι φασίστες ειδικά, παρά την προσωρινή τους επικοινωνιακή μετριοπάθεια, θα κληθούν να διαδραματίσουν τον αντεπαναστατικό τους ρόλο, όταν και εφόσον το κράτος τους χρειαστεί. Οι εκλογές αυτές στοχεύουν επιπλέον στην μονομερή επίρριψη ευθυνών για τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, στους ‘’ξένους’’ (Γερμανία κυρίως), ώστε να αμβλυνθούν φαινομενικά οι ταξικές αντιθέσεις και να υποκρυφθεί ο πλουτισμός της ντόπιας αστικής τάξης σε βάρος του προλεταριάτου, γεγονός που συνιστά την ουσιαστική πραγμάτωση του σχεδίου διαχείρισης της οικονομικής κρίσης, δηλαδή τη μετακύλιση του χρέους του κεφαλαίου στους/ις  εργαζόμενους/ες.

• Για τους/τις από τα κάτω:

Μια ρεαλιστική ματιά στην πραγματικότητα καθιστά προφανές ότι η τύχη των από τα κάτω δε βρίσκεται στις κάλπες αλλά στα ίδια τους τα χέρια. Η κοινωνία οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες της, τόσο για τις λάθος επιλογές και τις αυταπάτες που έτρεφε, καθώς και για τη μετέπειτα πορεία της, και να μη συναινέσει στη νομιμοποίηση της υποδούλωσής της. Η τάξη των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων πρέπει να προσανατολιστεί σε ρήξη με  το οικονομικό/πολιτικό σύστημα, τον καπιταλισμό και το κράτος. Είναι πλέον ολοφάνερο πως για την τάξη μας καμία βελτίωση δεν επιτυγχάνεται θεσμικά. Άρα…  ΑΠΟΧΗ!

•  Και μετά την αποχή, τι;

Η αποχή από την εκλογική διαδικασία αποτελεί μηδαμινή αντίδραση, εάν δε συνοδεύεται από δραστηριοποίηση στις από τα κάτω διεργασίες. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο μέσα από αυτοοργανωμένους, αδιαμεσολάβητους, αντι-ιεραρχικούς αγώνες γειωμένους στο σήμερα, οι οποίοι εκτός από άμεσες κατακτήσεις, θα έχουν ως στόχο τη διαμόρφωση ταξικής συνείδησης, που ανοίγει το δρόμο για την κατάργηση κράτους, κεφαλαίου και κάθε μορφής εξουσίας, για την αναρχία και τον κομμουνισμό. Έτσι, προτάσσουμε:

i.            Την οργάνωση στους χώρους εργασίας, μέσα από σωματεία βάσης, για άμεση διεκδίκηση βελτίωσης των συνθηκών εργασίας και ρήξη με μικρά και μεγάλα αφεντικά

ii.            Την οργάνωση στις γειτονιές, με συνελεύσεις κατοίκων όπου θα  μαζικοποιούνται οι αγώνες σε τοπικό επίπεδο

iii.            Την κατάληψη δημοσίων χώρων, αξιοποίηση και επανοικειοποίηση του παραγόμενου από εμάς πλούτου,  τον οποίο θα θέσουμε υπό τις ανάγκες μας.

iv.            Την οργάνωση σε πολιτικές συλλογικότητες, για ζύμωση και κατάκτηση των θεωρητικών εργαλείων για την ιδεολογικο-πολιτική εξόντωση του καπιταλισμού, καθώς και τη χάραξη κοινής στρατηγικής προς την κατεύθυνση αυτή.

v.            Διαρκή αντιφασιστική επαγρύπνηση, και οργάνωση μαχητικών αντιφασιστικών ομάδων σε κάθε γειτονιά  για την ισοπέδωση της φασιστικής πανούκλας

vi.            Κοινούς αγώνες ντόπιων και μεταναστών, τόσο σε επίπεδο εργασίας  όσο και σε ευρύτερο κοινωνικό επίπεδο αφενός για την ενοποίηση των προλετάριων και αφετέρου για την προστασία από ρατσιστική στοχοποίηση και βία.

vii.            Τη διάρρηξη του πλέγματος σχέσεων που εσωτερικεύουμε και αναπαράγουμε οι από τα κάτω, συμπεριλαμβανομένων φαινομένων όπως ρατσισμοί (φυλετικοί, θρησκευτικοί,  έμφυλοι, ομοφοβία),  εξουσιαστικές πρακτικές, ενδοταξικοί ανταγωνισμοί και προσπάθεια επιβολής καταπιεσμένου σε καταπιεσμένο. Απαραίτητη είναι ακόμα η αποδόμηση πατριωτικών αισθημάτων, τα οποία αορατοποιούν τον ταξικό εχθρό και δομούν μια εθνική ενότητα που λαμβάνει μεταφυσικές διαστάσεις  και τέλος η εξουδετέρωση του ατομικισμού. Η μόνη απάντηση είναι ο αγώνας για τη δημιουργία μιας κοινωνίας που θα διαπνέεται απ’ τις αρχές της ελευθερίας, της ισότητας και της αλληλεγγύης.

Η διασύνδεση των παραπάνω πεδίων αγώνα θα ενισχύσει την κοινωνική-ταξική αντεπίθεση, θα καταστήσει τους καταπιεσμένους ισχυρότερους απέναντι στους  μηχανισμούς του κράτους και του κεφαλαίου και θα προσφέρει νέες προοπτικές για τη δυναμική ρήξη με αυτούς. Πάντα με όπλο μας την αλληλεγγύη.

Η ΑΠΟΧΗ ΠΙΟ ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΑΠΟ ΠΟΤΕ…

ΜΟΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

ΑΝ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΑΛΛΑΖΑΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ

Αναρχικό/Αντιεξουσιαστικό Στέκι Αντίπνοια

Αριστοβούλου και Πυλάδου, Κάτω Πετράλωνα