Ημέρα: 30 Οκτωβρίου 2018

Οκτώ χρόνια μετά την υπαγωγή του κράτους σε καθεστώς διεθνούς οικονομικού ελέγχου, στο πλαίσιο επίτασης της κρατικής και καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, οι συμφωνίες του ελληνικού κράτους με την Ε.Ε. και το ΔΝΤ, τα μνημόνια και το πλήθος των αντικοινωνικών και αντεργατικών μέτρων είναι πλέον νόμοι του κράτους. Είναι τα νέα εργαλεία εκμετάλλευσης, καταπίεσης και ελέγχου της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας από τα οικονομικά και τα πολιτικά αφεντικά. Η παρούσα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποτελεί τον καλύτερο εκπρόσωπο και εκφραστή τόσο αυτής της συνολικής επίθεσης όσο και της κυρίαρχης κρατικής αντίληψης για “ταξική συνεργασία”, “κοινωνική ειρήνευση” και “εθνική ανάπτυξη”. Μία αντίληψη που σήμερα η πολιτική διαχείριση, και εν όψει εκλογών, την εκφράζει και πάλι μέσα από το χυδαίο εμπόριο ελπίδας περί «ελάφρυνσης των βαρών», καλλιεργώντας αυταπάτες ότι ο επιβαλλόμενος κρατικός και καπιταλιστικός τρόπος οργάνωσης της κοινωνίας μπορεί να εξανθρωπιστεί. Ταυτόχρονα, η προπαγάνδα περί καπιταλιστικής ανάπτυξης και κερδοφορίας είναι αποκαλυπτική για τις στοχεύσεις των αφεντικών, καθώς οικονομική ανάπτυξη του κεφαλαίου σημαίνει για όλους τους από τα κάτω επίταση των κοινωνικών και ταξικών αποκλεισμών, ιδιωτικοποιήσεις, εμπορευματοποίηση αγαθών και κοινωνικών αναγκών, φτηνή εργασία, συνθήκες άγριας εκμετάλλευσης, αναλώσιμοι εργάτες, καταστροφή και λεηλασία της φύσης.Ο κόσμος του κράτους και του καπιταλισμού βρίσκεται σε σήψη, δεν μπορεί να δώσει απαντήσεις στις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες και δεν έχει να υποσχεθεί τίποτε άλλο παρά περισσότερη εξαθλίωση, φτώχεια, καταπίεση, κανιβαλισμό, πόλεμο και θάνατο. Απέναντι στην ανάθεση, τον φόβο και τη μοιρολατρία είναι απαραίτητο οι καταπιεσμένοι και εκμεταλλευόμενοι να αγωνιστούμε συλλογικά και από τα κάτω ενάντια στους δυνάστες μας, να αναλάβουμε την ευθύνη και να πάρουμε στα χέρια μας τη ζωή και τον αγώνα για έναν νέο κόσμο κοινωνικής και ταξικής ισότητας και δικαιοσύνης. Διαβάστε περισσότερα