Ανακοίνωση με αφορμή την ολοκλήρωση του εφετείου των δύο νεοναζί δολοφόνων του μετανάστη –εργάτη Σαχτζάτ Λουκμάν
Τη Δευτέρα 6 Μαΐου ολοκληρώθηκε το εφετείο των δύο νεοναζί, Χρήστου Στεργιόπουλου και Διονύση Λιακόπουλου, που δολοφόνησαν τον μετανάστη εργάτη Σαχτζάτ Λουκμάν στα Άνω Πετράλωνα, τον Ιανουάριο του 2013. Το δικαστήριο επέβαλε ποινή 21 χρόνων και 5 μηνών στους δυο παρακρατικούς, δίνοντάς τους το ελαφρυντικό της καλής διαγωγής μέσα στην φυλακή, με αποτέλεσμα να «σπάσει» η ποινή της ισόβιας κάθειρξης που τους είχε επιβληθεί πρωτόδικα.
Μετά την ολοκλήρωση της καλεσμένης αντιφασιστικής-αντικρατικής-αντικαπιταλιστικής συγκέντρωσης έξω από τα δικαστήρια, η παρουσία των αναρχικών, αντιφασιστών/στριών συνεχίστηκε και εντός των δικαστηρίων. Ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις προσπαθούσαν να διασφαλίσουν την απρόσκοπτη μετακίνηση των δυο φασιστών καθώς τόσο η αίθουσα, όσο και ο χώρος έξω από αυτήν ήταν γεμάτοι από τον κόσμο του αγώνα.
Ο κόσμος του αγώνα έδωσε για ακόμη μια φορά δυναμικό παρόν. Δεκάδες αναρχικοί και αντιφασίστες, φωνάζοντας συνθήματα και πετώντας τρικάκια, επιχείρησαν να προσεγγίσουν τους δυο παρακρατικούς δολοφόνους, οι οποίοι φυγαδεύτηκαν άμεσα από την πίσω πόρτα, ενώ διμοιρίες κατέκλυσαν τον χώρο, απωθώντας βίαια όλους τους συγκεντρωμένους από την αίθουσα. Άλλωστε, δεν θρέφουμε καμία αυταπάτη πως κάποιος θεσμός, δικαστήριο ή κυβέρνηση πρόκειται να αποτελέσει φραγμό απέναντι στον φασισμό. Ο φασισμός τσακίζεται στους δρόμους από όλους όσοι αγωνίζονται και από τις συλλογικές και μαχητικές αντιστάσεις.
Η δικαστική απόφαση, η οποία «σπάει» τα ισόβια, επί της ουσίας χτυπά φιλικά στην πλάτη τους δύο νεοναζί δολοφόνους και, σε συνδυασμό με την αποσύνδεση των παρακρατικών, Χρήστου Στεργιόπουλου και Διονύση Λιακόπουλου, από την Χ.Α και τη δίκη που διεξάγεται παράλληλα, καθιστά την αναγνώριση του ρατσιστικού κινήτρου κενή νοήματος, αφού δεν αντανακλάται στην ποινή.
Με αφορμή τα 6 χρόνια από τη δολοφονία του Σ. Λουκμάν, το αναρχικό-αντιεξουσιαστικό στέκι Αντίπνοια, από κοινού με την κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37, την ομάδα Αδράστεια και την Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση, που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα μας, είχαμε αυτή την περίοδο, μια σταθερή δημόσια και πολιτική παρουσία, την οποία σε διάφορες στιγμές αυτής της πολύχρονης κινηματικής διαδικασίας έχουν στηρίξει πλήθος συντρόφων και συντροφισσών. Από τις συνεχείς συγκεντρώσεις κατά τη διάρκεια του εφετείου και τις συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής, μέσα και έξω από τις αίθουσες του δικαστηρίων, μέχρι τις προπαγανδιστικές συγκεντρώσεις και τη διαδήλωση (τον Γενάρη του 2019) για τα 6 χρόνια από την δολοφονία του Σ. Λουκμάν, στόχος μας ήταν η ανάδειξη της δολοφονίας ενός μετανάστη-εργάτη από φασίστες, ως κεντρικού ζητήματος. Η επιλογή μας αυτή αποτελεί και τη δημόσια αποτύπωση της θέσης μας πως, ο αντιφασιστικός αγώνας δεν μπορεί παρά να στρέφεται ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο και, με αυτούς τους όρους, θα πρέπει να διεξάγεται σε κάθε σημείο όπου επιχειρούν να εμφανιστούν οι παρακρατικές συμμορίες, ακόμα και μέσα στις αίθουσες των δικαστηρίων.
Η δολοφονία του Σ. Λουκμάν, το 2013, αποτέλεσε σημείο συσπείρωσης του αντιφασιστικού αγώνα, καθώς ήρθε ως κορύφωση των αλλεπάλληλων νεοναζιστικών επιθέσεων τόσο σε βάρος προσφύγων και μεταναστών, όσο και εναντίον αριστερών, κομμουνιστών και αναρχικών αγωνιστών, αλλά και ενός πλήθους επιθέσεων σε καταλήψεις και αυτοοργανωμένους χώρους του αναρχικού αγώνα που συνέβησαν εκείνη την περιόδου. Μια περίοδος που σφραγίστηκε από τη δολοφονία του αντιφασίστα Π. Φύσσα, τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου, στο Κερατσίνι, από τα τάγματα εφόδου της Χ.Α. Η τότε πολιτική διαχείριση, προκειμένου να μετριάσει την κοινωνική έκρηξη που εκφράστηκε ενάντια στη δολοφονική δράση των ταγμάτων εφόδου και την ανοιχτή συγκάλυψη και συνέργεια του κράτους και των μηχανισμών του, επιχείρησε να την αποπροσανατολίσει μέσω θεσμικών λύσεων. Απότοκο αυτής της διαχείρισης ήταν οι διώξεις εις βάρος της Χ.Α., ο σχηματισμός δικογραφίας σε βάρος της, με την κατηγορία της σύστασης εγκληματικής οργάνωσης, και, αρκετά αργότερα, η έναρξη της δίκης/παρωδίας, που εξελίσσεται αργά μέχρι και σήμερα, μέσω της οποίας επιχειρείται το ξέπλυμα των ίδιων των αστικών θεσμών αλλά και της Χ.Α.
Η πρόσφατη ανακίνηση του «μακεδονικού ζητήματος» αποτέλεσε το πρόσφορο έδαφος για την προώθηση από τους κρατικούς θεσμούς του ρατσισμού, του εθνικισμού και της μισαλλοδοξίας. Η συγκρότηση ενός αντεπαναστατικού φασιστικού πόλου, στην υπηρεσία του συστήματος, αποτελεί ένα μηχανισμό, που στόχο έχει την τρομοκράτηση των αγωνιζόμενων και τον εκφοβισμό της κοινωνίας, προκειμένου κράτος και κεφάλαιο να επιβάλουν τους όρους λεηλασίας των ανθρώπων και της φύσης. Όλο το προηγούμενο διάστημα, οι παρακρατικές-φασιστικές ομάδες προωθούνταν στο δημόσιο πεδίο, επιχειρώντας να διαχύσουν το ρατσιστικό και φασιστικό μίσος (ακόμα και στα σχολεία), ενώ, με την κάλυψη των αστυνομικών δυνάμεων, επιτίθενται σε καταλήψεις και χώρους αγώνα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, στις 25 Νοέμβρη του 2018, δολοφονείται στη Λευκίμμη της Κέρκυρας, ο αλβανικής καταγωγής-εργάτης γης Petrit Zifle από τον φασίστα και μέλος της Χ.Α. (εκλογικό της αντιπρόσωπο) Δημήτρη Κουρή, επειδή τόλμησε να σταθεί απέναντι στην εθνικιστική ρητορική του νεοναζί δολοφόνου.
Οι πολιτικοί διαχειριστές του κράτους έχουν αλλάξει από την περίοδο της δολοφονίας του Σ. Λουκμάν και του Π. Φύσσα, όμως η κατεύθυνση της στρατηγικής της εξουσίας παρέμεινε η ίδια. Η κρατική και καπιταλιστική επίθεση συνεχίζεται, επιβάλλοντας τον μονόδρομο της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης στους από τα κάτω, οδηγώντας σε όλο και μεγαλύτερη φτώχεια και εξαθλίωση την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, επιτείνοντας τον έλεγχο και την επιτήρηση, καταστέλλοντας όλους όσοι αγωνίζονται, φυλακίζοντας πρόσφυγες και μετανάστες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, προωθώντας τη μισαλλοδοξία και τον ρατσισμό, πριμοδοτώντας, από την μια, και ξεπλένοντας, από την άλλη, τους νεοναζί δολοφόνους της ΧΑ, διαμορφώνοντας συνθήκες αποσύνθεσης των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων και λεηλατώντας τον φυσικό κόσμο. Απέναντι στον χρεοκοπημένο κόσμο κράτους και κεφαλαίου στέκεται ο κόσμος του αγώνα, ο οποίος δεν θρέφει καμία αυταπάτη πως η μόνη ρεαλιστική προοπτική για έναν κόσμο ισότητας και ελευθερίας βρίσκεται μέσα στους αγώνες των από τα κάτω, μέσα στις συλλογικές και μαχητικές αντιστάσεις, μέσα στην αλληλεγγύη μεταξύ των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων αυτού του κόσμου, πέρα από επίπλαστους διαχωρισμούς που επιβάλλονται από τα πάνω.
Η μόνη απάντηση απέναντι στον πόλεμο, τον εθνικισμό και τον φασισμό που γεννά και θρέφει ο κόσμος του κράτους και του καπιταλισμού, είναι η οργάνωση της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης. Χωρίς αυταπάτες πως το σύστημα εκμετάλλευσης και καταπίεσης μπορεί να εξωραϊστεί, χωρίς αυταπάτες πως οποιαδήποτε κυβέρνηση μπορεί να αποτελέσει φραγμό στον φασισμό, να αγωνιστούμε συλλογικά, μαχητικά και από τα κάτω, με όπλο μας την διεθνιστική και ταξική αλληλεγγύη. Να αγωνιστούμε από κοινού, ντόπιοι και μετανάστες/στριες, εργαζόμενοι/ες, φοιτητές/τριες, μαθητές/τριες, για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας ισότητας, δικαιοσύνης, αλληλεγγύης και ελευθερίας.
Υ.Γ. Εκφράζουμε τον βαθύ σεβασμό μας προς τη δυνατή, αποφασιστική και αποφασισμένη Μάγδα Φύσσα.
ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ
ΚΑΜΙΑ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ
Σ. ΛΟΥΚΜΑΝ-P. ZIFLE-Π. ΦΥΣΣΑΣ
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ – ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ!
Αναρχικό-Αντιεξουσιαστικό Στέκι Αντίπνοια, Κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37, Ομάδα Αδράστεια, Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση