Κατηγορία: Στιγμές από τις γειτονιές μας

 κομμένα δέντρα

η μπουλντόζα αποχωρεί μετά την επέμβαση των κατοίκων

το Σεράφειο πριν το κατεδαφίσουν

Την Τετάρτη 30 Μαρτίου το πρωί μπουλντόζες άρχισαν να κόβουν δέντρα στο χώρο του παλιού Σεράφειου Κολυμβητηρίου στο Ρουφ στη συμβολή των οδών Πειραιώς και Π. Ράλη. Έγιναν αντιληπτοί από κατοίκους και σταμάτησαν τα έργα. Στο χώρο η δημοτική αρχή Κακλαμάνη είχε σχέδια για την τσιμεντοποίηση και τον 4 στρεμμάτων. Αντί να χτιστεί μόνο το νέο κολυμβητήριο ήθελε να χτίσει 2 πολυώροφα κτήρια γραφείων και άλλων χρήσεων (διοικητικό κέντρο του ΟΝΑ, εμπορικά μαγαζιά κα). Τα σχέδια είναι ακόμα αναρτημένα στην γωνία του τετραγώνου. Ο πρώην δήμαρχος εγκαινίασε αρκετές φορές το απόλυτο τίποτα κάτω από αποδοκιμασίες κατοίκων οι οποίοι επιδιώκουν να ξαναχτιστεί το κολυμβητήριο που υπήρχε και το οποίο σταμάτησε να λειτουργεί εξαιτίας ζημιών που υπέστη το κτίριο από το σεισμό του 1999.

Όπως μας ενημέρωσε γειτονάς μας η δημοτική αρχή διαμέσου του Θεοδωρακόπουλου (πρόεδρου της 3ης Δημοτικής Κοινότητας όπως αποκαλείται με τον "Καλλικράτη") ήταν όλο ήξεις αφίξεις! Υποσχέθηκε ότι δεν θα υπάρξει άλλη κοπή δένδρων, αλλά … είναι ανοιχτή η μεταφύτευση όσου πρασίνου κριθεί ότι είναι αναγκαίο (;) να μεταφυτευθεί. Δηλαδή, ναι μεν αλλά ! Κι εν τέλει πάλι θέτει σαφώς επέμβαση στο πράσινο του περιβάλλοντος χώρου αφού δέχεται την μεταφύτευση (άγνωστο με ποια κριτήρια).

Ενώ για το θέμα του κολυμβητηρίου είπε ότι η δέσμευση της κεντρικής διοίκησης του Δήμου αλλά και η δική του πρόθεση είναι να γίνει μόνον κολυμβητήριο. Αλλά αυτές είναι προφορικές προθέσεις. Τίποτα απ' αυτά δεν είναι γραπτά με αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου που να αναιρούν τις προηγούμενες αποφάσεις της προηγούμενης δημοτικής αρχής.

Καταλαβαίνουμε ότι πρέπει να είμαστε έτοιμοι να επέμβουμε άμεσα και κι όλοι μαζί να αποφασίσουμε τις δράσεις που θα δείξουν την αποφασιστικότητά μας για την ανέγερση κτιρίου μόνον για Κολυμβητήριο και την εξυπηρέτηση των αναγκών μας και της πρόσβασης και χρήσης σε αυτό με όρους που θα περιλαμβάνουν όλους τους κατοίκους των περιοχών μας.

Τα τελευταία χρόνια και με φόντο την οικονομική κρίση πληθαίνουν καθημερινά οι άνθρωποι που δεν έχουν που να μείνουν και κοιμούνται σε πάρκα, πλατείες και όπου βρούνε ένας μέρος από το οποίο δεν θα τους διώξουνε οι κάθε λογής μπάτσοι, φασίστες, ξενοφοβικοί. Δυστυχώς οι άνθρωποι γυρνώντας το κεφάλι από την άλλη νομίζουμε πως ξορκίσουμε το κακό και ότι εμείς με αυτό τον τρόπο δεν θα βρεθούμε ποτέ σε αυτή την κατάσταση, όμως το παρόν και το μέλλον που μας επιφυλάσσουν οι κυρίαρχοι είναι δυσοίωνο. Η άρνηση να δούμε τι συμβαίνει και ποιος πραγματικά φταίει οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε τέτοια φαινόμενα όπως ο θάνατος αυτού του άστεγου στο θησείο.

Η φτώχεια, η εξαθλίωση, ο κοινωνικός αποκλεισμός, η ιδιώτευση, η έλλειψη αλληλεγγύης μεταξύ των από κάτω, οι εύκολες απαντήσεις και η ξενοφοβία, ο κοινωνικός κανιβαλισμός και η αδιαφορία αφήνουν όλο και πιο έντονα τα σημάδια τους στην καθημερινότητα της μητρόπολης και αυτά τα σημάδια είναι κόκκινα και από αίμα.

Αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων

Επικοινωνία ενάντια στην απομόνωση

Κοινοί αγώνες των από κάτω ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο

Αυτοοργάνωση-Αλληλοβοήθεια-Επίθεση

«Να φύγετε από εδώ. Εμάς μας βάζουν να έχουμε ταμειακές μηχανές και να κόβουμε αποδείξεις και εσείς δεν πληρώνετε τίποτα»! Αυτά ήταν, μεσ’ τις άκρες, τα λόγια που ξεστόμισαν κάποιοι έμποροι στη χθεσινή λαϊκή αγορά των Κάτω Πετραλώνων εναντίον μικροπωλητών μεταναστών. Και στη συνέχεια πήραν την πραμάτειά τους και αρνούνταν να τους την επιστρέψουν.

Απ’ ότι φαίνεται κάποιοι από τους εμπόρους της λαϊκής αγοράς θεωρούν ότι οι πάγκοι των μεταναστών είναι που τους αφήνουν νηστικούς (;), οι πάγκοι των μικροπωλητών είναι που τους επιβάλλουν ακόμα ένα φορολογικό χαράτσι, οι πάγκοι των μικροπωλητών είναι που οδηγούν στην ακόμα μεγαλύτερη συρρίκνωση των πενιχρών εισοδημάτων. Αλλά έτσι είναι, όταν δεν έχεις το θάρρος να διεκδικήσεις και να απαιτήσεις από εκείνους που σου κλέβουν τη ζωή κάθε μέρα, επιλέγεις την εύκολη λύση: να χτυπήσεις αυτούς που βρίσκονται στην ίδια και χειρότερη θέση με εσένα, που καθημερινά εξασφαλίζουν οριακά τα απαραίτητα χρήματα για να μπορούν να θρέψουν τον εαυτό τους και την οικογένειά τους. Και δε θέλει μεγάλη φαντασία για να καταλάβουμε ποιός χαμογελάει τότε. Τα αφεντικά, που μας βλέπουν να σφαζόμαστε μεταξύ μας.

Αλλά απ’ ότι φαίνεται, σε αυτή τη συγκυρία, οι καταστάσεις έχουν αλλάξει. Είναι σαφές, πλέον, κοινωνικά ποιοι ευθύνονται για την «κρίση», για τη μείωση των μισθών, για την ανεργία και την ανέχεια. Και ενώ κάποιους μήνες πίσω στο άκουσμα της ρατσιστικής ατάκας «οι ξένοι μας παίρνουν τις δουλειές» θα έβλεπες γύρω σου βλέμματα συγκαταβατικά, αυτή τη φορά αρκετοί αντέδρασαν σε αυτή την κίνηση των εμπόρων και ανταπάντησαν με τον πλέον λαϊκό τρόπο: «και εμένα το παιδί μου αύριο που θα είναι άνεργο, θα βγάζει πάγκο για να μπορέσει να ζήσει».

Μέσα σε συνθήκες έντασης της εκμετάλλευσης, οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στους από κάτω οφείλουν να συνθλιβούν και όλοι μαζί, μία γροθιά, να απαντήσουμε στην επίθεση των αφεντικών.

εικόνες από τα μετ’ όπισθεν

«Παρά την ανακοίνωση του διαχειριστού να μην ανοίγουν στους διαφημιστές, μερικοί ένοικοι εξακολουθούν να ανοίγουν. Με τον ίδιο τρόπο μπαίνουν στις πολυκατοικίες και οι βομβιστές».

Απλά, μία αστεία επισήμανση του διαχειριστή της πολυκατοικίας; Προέκταση των τρομολαγνικών παραστάσεων που ανεβαίνουν κάθε τόσο στα βραδινά δελτία ειδήσεων; Το υπέρτατο σημείο ιδιώτευσης και εξατομίκευσης; Ο φόβος που έχει εντρυφήσει σε κάθε στιγμή του κοινωνικού; Ποικίλες οι σκέψεις που περνάνε από μπρος βλέποντας ένα κομμάτι χαρτί στην είσοδο της πολυκατοικίας. Είναι σα να αποτυπώνεται μπροστά σου η επιθυμία του συντάκτη να δι-ασφαλίσει το δικό του γυάλινο κόσμο, να επικυρώσει τα ιδιοκτησιακά του προνόμια σε ένα διαμέρισμα-κλουβί, μέσα σε μία πόλη-φυλακή. Γύρω από το «βομβιστή-απειλή» χτίζεται η κοινή άμυνα δεκάδων ατομικοτήτων, που ακόμη και μέσα στην ίδια πολυκατοικία ανταγωνίζονται μεταξύ τους, παρατηρούν ο ένας τον άλλο πίσω από το «ματάκι» της εξώπορτας και κρυφακούν μέσα από τους φωταγωγούς.

Η επίκληση μίας αόρατης απειλής, μέσα σε καιρούς παροξυσμού γύρω από το αίτημα για ασφάλεια, είναι ικανή να πείσει και τους υπόλοιπους ενοίκους για τη βάση του επιχειρήματος. Η λογική έπεται του συναισθήματος. Βέβαια, σε καιρούς διανοητικής φτώχειας είναι ίσως πλεονασμός να επιζητάς την οξυδερκή σκέψη, την κριτική ανάγνωση. Δεν μπορούμε να υποσχεθούμε, όμως, ότι θα σταματήσουμε να τα αναζητούμε και να τα επιζητούμε.

εικόνες από τα μετ’ όπισθεν

Κουκάκι, οδός Γ. Κολοκοτρώνη. «No parking. Lives a family here». Εύγλωττη η επιγραφή που συνοδεύει το τεχνητό φράγμα που έχει τοποθετήσει η οικογένεια, τελευταία πράξη ενός έργου που ουκ ολίγες φορές έχει παιχτεί μπροστά στην πόρτα του σπιτιού τους! Μηχανές και αυτοκίνητα, όχι μόνο να παρκάρουν πάνω στο πεζοδρόμιο, αλλά να παρκάρουν κυριολεκτικά πάνω στην ίδια τη ζωή τους!

Αλλά, για σκέψου, είναι ατυχία να νοικιάζεις ημιυπόγειο διαμέρισμα σε έναν δρόμο όπου ο όγκος των τροχοφόρων που καλείται να εξυπηρετήσει καθημερινά ακολουθεί μία αυξητική τάση. Και δεν είναι μόνο οι θέσεις στάθμευσης των θαμώνων των τριών ταβερνών που βρίσκονται περιμετρικά του σημείου αναφοράς μας, αλλά και η συνήθεια των μόνιμων κατοίκων του δρόμου να παρκάρουν αυτοκίνητα και μηχανές έξω από την πόρτα του σπιτιού τους (σε σημείο να αναρωτιέσαι, αν είχαν τη δυνατότητα, θα το έπαιρναν και αγκαλιά στο κρεβάτι τους;).

Και μία ακόμη σημείωση. Η Κολοκοτρώνη είναι ο δρόμος ο οποίος συνδέει το Κουκάκι με τα Άνω Πετράλωνα και τον ηλεκτρικό σταθμό. Χαρακτηριστικό κομμάτι της κίνησης σε αυτό τον άξονα είναι η γραμμή 15 του τρόλεϊ (Πετράλωνα, Σύνταγμα, Πανεπιστημίου, Πατησίων, δικαστήρια, Πολύγωνο). Το τελευταίο διάστημα, όπως μας έχουν μεταφέρει οδηγοί του ΗΛΠΑΠ, η διοίκηση του οργανισμού δρομολογεί την κατάργηση της γραμμής λόγω των προβλημάτων που παρουσιάζονται στην πλατεία Μερκούρη, με τα τρόλεϊ σχεδόν σε καθημερινή βάση να φρακάρουν από τη χωρίς μέτρο στάθμευση του όγκου των οχημάτων που επισκέπτονται την περιοχή κατά τις βραδινές, κυρίως, ώρες. Απ’ ότι φαίνεται η γειτονιά των Άνω Πετραλώνων, μέσα σε λίγα χρόνια (το 2003 καταργήθηκαν άλλες δύο γραμμές τρόλεϊ -οι 22 και 23),  θα μείνει χωρίς τακτική λεωφορειακή σύνδεση με το κέντρο της Αθήνας (μόνη επιλογή, πλέον, ο ηλεκτρικός σιδηρόδρομος). Ένα ακόμη σημάδι που αφήνει η  βιομηχανία της διασκέδασης πάνω στο σώμα της γειτονιάς.

«εικόνες από τα μετ’ όπισθεν»

Αναδημοσίευση από το athens.indymedia.org

Σήμερα το μεσημέρι κατά τις 16:30 σε στενό κάθετο στην οδό Κειριαδών στα Πετράλωνα η αστυνομική βαρβαρότητα σε συνεργασία με την πλειοψηφία των παρευρισκόμενων «απλών πολιτών» έκανε πάλι την εμφάνισή της.

Συγκεκριμένα, ένας τοξικομανής προσπάθησε να κλέψει μία κυρία, και αφού κυνηγήθηκε από κάποιους περίοικους, ακινητοποιήθηκε ύστερα από μπόλικο ξύλο. Τρείς μπάτσοι εμφανίστηκαν αμέσως στο σημείο και αφού δέχθηκαν τα παράπονα των κατοίκων γιατί δεν έχουν βάλει ήδη ισόβια τον εν λόγω «εγκληματία» (μιας και έχει ξανακάνει παρόμοιο περιστατικό) προσπάθησαν να τον μεταφέρουν χειροπόδαρα στο περιπολικό. Ο τοξικομανής ήταν εμφανώς κακοποιημένος (είχε ένα βαθύ σκίσιμο κατά μήκος του φρυδιού, ενώ όλο το πρόσωπό του ήταν μελανιασμένο και καταματωμένο από τα χτυπήματα), παρ’ όλο αυτά δεν έγινε καμία προσπάθεια να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες. Αντ’ αυτού οι μπάτσοι, με τη βοήθεια κάποιων περευρισκόμενων, τον χτυπούσαν με μπουνιές, κλωτσιές και με ενός είδους αστυνομικής βίτσας (!!!) προκειμένου να τον «χώσουν» στο μπατσικό. Κατά τη διάρκεια του τραγικού περιστατικού, κάποιος περίοικος ζήτησε από τους μπάτσους να μη βιαιοπραγούν εναντίον του ανθρώπου, μιας και ήταν ήδη χτυπημένος, με αποτέλεσμα να ξεσηκώσει αντιδράσεις μένους από τους συγκεντρωμένους, ενώ κάποιοι πιο «μάγκες» απείλησαν να τον λιντσάρουν λέγοντας ότι «ήρθε εδώ να υπερασπιστεί τον εγκληματία και να το παίξει προφέσορας»! Εν τέλει, αφού οι προσπάθειες να «πετάξουν» τον τοξικομανή στο περιπολικό δεν απέδωσαν, επικράτησε η άποψη των πολλών, να βάλουνε δηλαδή τον άνθρωπο στο πορτ-μπαγκάζ!!! Η, απο κοινού, επιχείρηση αστυνομίας και «ανυπεράσπιστων πολιτών» στέφθηκε με επιτυχία υπό τις επευφημίες και τα συχγαρητήρια της πλειοψηφίας των παρευρισκόμενων.

Το εν λόγω περιστατικό δεν είναι σκηνή σουρεαλ κινηματογράφου, αλλά δυστυχώς σκηνή από την ελληνική πραγματικότητα και μάλιστα διαδραματίζεται σε μία γειτονιά που στη συνείδησή μας έχει παραμείνει «ανθρώπινη». Η αλήτικη συμπεριφορά ορισμένων, βέβαια, δεν αντιπροσωπεύει το σύνολο των κατοίκων της περιοχής, είναι ενδεικτικό παρόλαυτά της νεοελληνικής ρουφιανιάς που εμφανίζεται όλο και συχνότερα και με ποικίλους τρόπους.

Εδώ η αρχική δημοσίευση.

Ηλεκτρονικά μέσα αλλά και χθεσινές εφημερίδες αναφέρονται σε επίθεση που έγινε την Παρασκευή το μεσημέρι σε τέσσερα υποκαταστήματα τραπεζών, στην οδό Τριών Ιεραρχών, στα Άνω Πετράλωνα.

Λίγα λεπτά αργότερα οι δρόμοι των Άνω Πετραλώνων, των Κάτω Πετραλώνων και ο περιφερειακός του Φιλοπάππου κατακλύζονται από διάφορα σώματα μπάτσων. Το στέκι μας, σε μία προσπάθεια στοχοποίησης, περικυκλώνεται από ενστόλους οι οποίοι τρομοκρατούν με την παρουσία τους γείτονες και διερχόμενους.

Η ιστοσελίδα του γνωστού αλήτη και ρουφιάνου Τριανταφυλλόπουλου αναφέρει: «Σύμφωνα με την αστυνομία, οι νεαροί βγήκαν από στέκι που βρίσκεται στην οδό Ιούς και μετά την επίθεση. που διήρκεσε λίγα μόλις λεπτά, χάθηκαν στα γύρω στενά».

Μπορεί να υποψιαζόμαστε ότι ο κ. Μάκης έχει κάποια απωθημένα με τους κατοίκους που δραστηριοποιούνται κοινωνικά στις περιοχές μας, αλλά εμείς γνωρίζουμε σίγουρα ότι τα «στέκια» που υπάρχουν στην Ηούς είναι τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ, τα γραφεία του Συνασπισμού και ένα τετράγωνο παραπάνω τα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας.

Εάν έχει κάποιες παραπάνω διευκρινιστικές πληροφορίες επί του θέματος παρακαλούμε να τις μοιραστεί μαζί μας, θα έχουν ενδιαφέρον…

Υστερόγραφο προς μπάτσους και δημοσιογραφικά παπαγαλάκια: Δεν είστε ικανοί ούτε το άθλιο ψέμα σας να διαχειριστείτε πειστικά… Στα τσακίδια!

Όπως μας πληροφόρησαν φίλοι και γείτονες, το απόγευμα της Κυριακής μία πεζή περιπολία μπάτσων είχε μία «ατυχή» συνάντηση στη γωνία Τρώων και Αχαιών, στα Άνω Πετράλωνα, με κατοίκους των περιοχών μας. Μία «εξυπνάδα» από τη μεριά των μπάτσων και γρήγορα κατάλαβαν ότι οι καροί είναι… περίεργοι και δεν υπάρχει χώρος ούτε για τσαμπουκάδες, ούτε για «έξυπνα πειράγματα» και φυσικά για περιπολίες στους δρόμους των γειτονιών μας. Ο διοικητής του τοπικού αστυνομικού τμήματος που έσπευσε στο σημείο, αντιλαμβανόμενος την κατάσταση καθώς όλο και περισσότερος κόσμος συγκεντρωνόταν εκεί, μάζεψε άρον-άρον τους συναδέλφους του μέσα στο περιπολικό (χώρεσαν και οι έξι!) και τράβηξε για τον Ταύρο.

Έγινε αντιληπτό ότι, και μετά την παρακολούθηση της λαϊκής συνέλευσης το Σάββατο που διεξαγόταν λίγα μέτρα παραπέρα, στην πλατεία Μερκούρη, κανένας ρουφιάνος, κανένας μπάτσος και καμία πεζή περιπολία δε θα γίνει ανεκτή έξω από τα σπίτια μας. Ο χρόνος θα δείξει εάν αυτό έγινε κατανοητό. Αλλιώς εδώ (ξανά)είμαστε…

εικόνες από τα μετόπισθεν