Κατηγορία: Τοπικές αντιστάσεις

Την Τετάρτη 11 Δεκέμβρη, στο λιμάνι του Πειραιά,  υπήρξε  διαρροή τοξικών ουσιών από κοντέινερ που περιείχαν μεγάλες ποσότητες ρυπογόνου χώματος, στο πλοίο «Ραβένα». Το φορτίο αυτό είχε φτάσει στον Πειραιά τις προηγούμενες μέρες από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης με το πλοίο «Πάρης», έχοντας τελικό προορισμό την Κίνα. Πρόκειται για την διαδρομή που ακολουθείται για την απομάκρυνση των τοξικών αποβλήτων που παράγονται από τις μεταλλευτικές δραστηριότητες στη Χαλκιδική. Παρά τη σοβαρότητα του γεγονότος, οι κρατικοί φορείς επιχείρησαν τη συγκάλυψή του. Δεν εξέδωσαν καμία ανακοίνωση και δεν έδωσαν οποιοδήποτε στοιχείο σχετικά με την προέλευση και τους ιδιοκτήτες του τοξικού φορτίου. Ωστόσο μετά την άρνηση απόπλου από τον πλοίαρχο για την προστασία του πληρώματος και την αποφυγή ρύπανσης των θαλάσσιων υδάτων, την εξέταση του τοξικού φορτίου και την διαδικασία καθαρισμού του πλοίου που ακολούθησε, το γεγονός έγινε γνωστό μέσα από δημοσιεύματα στα οποία στοχοποιείται η πολυεθνική εξορυκτική εταιρία Eldorado Gold. Η συγκεκριμένη εταιρία είναι μητρική της εταιρίας ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ που ευθύνεται μαζί με το ελληνικό κράτος για τη γιγαντιαία καταστροφή που συντελείται στο όρος Κάκκαβος της Β.Α. Χαλκιδικής, τον αφανισμό της φύσης και των χωριών της περιοχής και την επιχείρηση τρομοκράτησης των κατοίκων της, για την εγκατάσταση ανοιχτού μεταλλείου εξόρυξης χρυσού στις Σκουριές.

Η διαρροή τοξικών αποβλήτων στο λιμάνι του Πειραιά αποτελεί ένα ακόμα «ατύχημα» των λεηλατικών μεταλλευτικών δραστηριοτήτων. Πλήθος τέτοιων «ατυχημάτων» έχουν συμβεί στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, σε περιοχές της Χαλκιδικής και ευρύτερα της βόρειας Ελλάδας το προηγούμενο διάστημα.

Για την κατάδειξη αυτού του γεγονότος και στο πλευρό του ανυποχώρητου αγώνα των κατοίκων της Β.Α. Χαλκιδικής, η Συντονιστική Συνέλευση καλεί σε συγκέντρωση – παρέμβαση αντιπληροφόρησης και αλληλεγγύης τη Δευτέρα 23 Δεκέμβρη 2013, στο σταθμό ΗΣΑΠ του Πειραιά, στις 12 μ.μ.

“Συντονιστική Συνέλευση Αλληλεγγύης στον αγώνα των κατοίκων της Β.Α. Χαλκιδικής”

Παρά τα περίεργα παιχνίδια του καιρού, το πρωί του Σαββάτου 50 περίπου άτομα ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της συνέλευσης αναρχικών για την κοινωνική αυτοδιεύθυνση για μία ακόμη παρέμβαση στην πόλη της Κερατέας.

Σημείο συνάντησης η κεντρική πλατεία, ένα από τα σημεία όπου πριν από κάποιες ημέρες συμπυκνώθηκε ο αγώνας των κατοίκων ενάντια στη δημιουργία ΧΥΤΑ, τόσο με τις συγκρούσεις που αναπτύχθηκαν μετά την εισβολή των δυνάμεων καταστολής μέσα στην πόλη (στις 8 του μήνα), αλλά και τη μεγάλη συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε την επομένη και η οποία κατέληξε σε διαδήλωση ανακατάληψης (από τα ΜΑΤ) του μπλόκου στο ΒΙΟΠΑ.

Έγινε μαζικό μοίρασμα του κειμένου της συνέλευσης στην αγορά της πόλης, στα καφενεία και τις καφετέρειες και στη συνέχεια ο κόσμος κατευθύνθηκε προς το μπλόκο στην λεωφόρο Λαυρίου.

Καφεδάκι γύρω από τη σόμπα και οι συζητήσεις δεν άργησαν να… ανάψουν στο "άπαρτο κάστρο". Στιγμές αγώνα ξεδιπλώθηκαν στις αφηγήσεις των κατοίκων, κατατέθηκαν σκέψεις για τη συνέχεια, ανταλλάχτηκαν εκτιμήσεις για τις πληροφορίες που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα "Καθημερινή" περί αποχώρησης των αστυνομικών δυνάμεων από την περιοχή.

Ανοιχτοί και φιλόξενοι, οι αγωνιζόμενοι κάτοικοι της Κερατέας δεν κάνουν ούτε βήμα πίσω στην υπεράσπιση του περιβάλλοντος, του τόπου τους και μίας αξιοπρεπούς ζωής. Και εμείς θα συνεχίσουμε να στεκόμαστε πλάι τους!

150 άτομα ανταποκρίθηκαν σήμερα το απόγευμα στο κάλεσμα της Συνέλευσης Αναρχικών σε συγκέντρωση, στα Προπύλαια, αλληλεγγύης στον αγώνα των κατοίκων της Κερατέας ενάντια στη δημιουργία ΧΥΤΑ στον τόπο τους. Τη συγκέντρωση στήριξε και κάποιος κόσμος από την Κερατέα, μοιράζοντας και σχετικό κείμενο.

Το κείμενο της Συνέλευσης Αναρχικών:

Η αντίσταση των κατοίκων της Κερατέας στη δημιουργία ΧΥΤΑ στην περιοχή Οβριόκαστρο είναι ένας ακόμα κρίκος στην αλυσίδα των δυναμικών τοπικών αντιστάσεων που έχουν αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια -σε περιοχές όπως η Λευκίμμη Κέρκυρας, το Καρβουνάρι Θεσπρωτίας, το Ελληνικό Ιωαννίνων, το Γραμματικό κ.α.- και αντιτίθενται στην επικείμενη περιβαλλοντική και κοινωνική καταστροφή που συνεπάγεται η δημιουργία ΧΥΤΑ.

Το ζήτημα των σκουπιδιών, των αποβλήτων και της διαχείρισής τους αποτελεί θεμελιώδες  κοινωνικό πρόβλημα, παράγωγο του σύγχρονου καπιταλιστικού συστήματος ειδικότερα τα 100 τελευταία χρόνια της ανάπτυξής του. Η διαρκής παραγωγή σκουπιδιών είναι συνυφασμένη με την χωρίς όριο παραγωγή και κατανάλωση εμπορευμάτων που δεν στοχεύει στην κάλυψη πραγματικών κοινωνικών αναγκών, αλλά αντιθέτως καθορίζεται από το κυνήγι όλο και μεγαλύτερου κέρδους για τα αφεντικά που διαμορφώνουν μια αντίστοιχη καταναλωτική κουλτούρα μέσα στην κοινωνία. Η δημιουργία των σύγχρονων μητροπόλεων όπου ζουν εκατομμύρια άνθρωποι κάτω από ασφυκτικές συνθήκες συνεπάγεται και την καθημερινή παραγωγή τόνων σκουπιδιών. Με το ρυθμό μάλιστα που αναπτύσσεται πληθυσμιακά και επεκτείνεται πολεοδομικά η μητρόπολη οποιαδήποτε «λύση» -«οικολογική» ή «βιώσιμη»- προπαγανδίζουν οι κυρίαρχοι δεν είναι παρά μια προσωρινή κατάσταση που γρήγορα θα φτάσει στα όριά της. Τα σκουπίδια της μητρόπολης είναι ένα ακόμα μέσο επέκτασής της αφού στην πραγματικότητα απαιτείται να καταστραφούν και να παραδοθούν στη μόλυνση μεγάλες εκτάσεις στην περιφέρεια μετατρεπόμενες σε σκουπιδότοπους. Το μοντέλο οργάνωσης, λειτουργίας, παραγωγής και κατανάλωσης που επιβάλλουν κράτος και κεφάλαιο στην κοινωνία είναι  άκρως επιθετικό και καταστρεπτικό τόσο για τη φύση όσο και για τις ανθρώπινες κοινωνίες. Η αναζήτηση λοιπόν ενδοσυστημικών λύσεων στα προβλήματα που ο καπιταλισμός γεννά, δεν μπορεί παρά να είναι αυταπάτη. Διαβάστε περισσότερα

Από τις 11 Δεκεμβρίου οι κάτοικοι της Κερατέας και των γύρω περιοχών συγκρούονται καθημερινά με τις κατασταλτικές δυνάμεις οι οποίες θέλουν να επιβάλλουν την απόφαση κράτους και εργολάβων (Μπόμπολας κλπ) να κατασκευαστεί ΧΥΤΑ στην τοποθεσία Οβριόκαστρου Κερατέας. Τα σχέδιά τους, αν επιτευχθούν, θα έχουν ως συνέπεια να καταστραφεί το φυσικό περιβάλλον και να μετατραπεί η περιοχή σε ένα απέραντο σκουπιδότοπο της Αττικής.

Από την Κερατέα Αττικής και την Λευκίμη Κέρκυρας μέχρι το λόφο του Φιλοπάππου το κράτος και το ιδιωτικό κεφάλαιο θεωρούν ότι η φύση, τα δάση, τα ποτάμια, οι λόφοι, ο αέρας και η γη αποτελούν τσιφλίκι και προϊόν προς εκμετάλλευση το οποίο θα τους αποφέρει κέρδη. Το περιβάλλον δεν αποτελεί επιχείρηση ούτε επενδυτικό προϊόν ώστε να πουλιέται και να αγοράζεται στο χρηματιστήριο. Η φύση δεν ανήκει σε κανέναν, οι άνθρωποι αποτελούν κομμάτι της και οφείλουν να τη σέβονται και να την προστατεύουν, όπως πράττουν οι κάτοικοι της Κερατέας, οι οποίοι από τις 12 Δεκεμβρίου δίνουν πραγματική μάχη με τις σιδερόφραχτες διμοιρίες της δημοκρατίας. Το κράτος αποφάσισε να μετατρέψει την περιοχή Οβρυοκάστρου Κερατέας σε έναν απέραντο σκουπιδότοπο. Απέναντι σε αυτά τα σχέδια βρήκε αντιμέτωπους τους κατοίκους των γύρω περιοχών.

Τα τελευταία χρόνια πραγματοποιούνται συνεχώς κινητοποιήσεις ενάντια στη συνέχιση λειτουργίας  χωματερών όπως στη Φυλής ή ενάντια στη δημιουργία νέων όπως στο Ελληνικό Ιωαννίνων, στη Λευκίμη, στο Ξερόλακα στην Πάτρα, στο Παλιόκαστρο στις Σέρρες κ.α. Το  ζήτημα της διαχείρισης των σκουπιδιών αποτελεί μια τεράστια μπίζνα η οποία αποφέρει τεράστια κέρδη στο κράτος και το κεφάλαιο, τα σκουπίδια είναι ένα μέρος μόνο αυτού που ονομάζεται πολιτισμός της μόλυνσης και ο οποίος δεν βελτιώνεται, δεν διαχειρίζεται αλλά το μοναδικό που μπορεί να γίνει προς όφελος του ανθρώπου και της φύσης είναι η ανατροπή του.

Χαράματα Δευτέρας 26 Ιανουαρίου και οι μπουλντόζες του δήμου Αθηναίων, συνεπικουρούμενες από κάμποσες διμοιρίες, επελαύνουν στο παρκάκι της γωνίας Πατησίων και Κύπρου στην περιοχή της Κυψέλης. Τα 45 δέντρα του πάρκου (κάποια από αυτά υπεραιωνόβια) και μία παιδική χαρά ισοπεδώνονται μέσα σε λίγη ώρα. Η ρητορική της ανάπτυξης είναι ισοπεδωτική. Αυτό που έχει ανάγκη η δεύτερη πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή στον κόσμο δεν είναι οι ελεύθεροι δημόσιοι χώροι πρασίνου, αλλά ιδιωτικά πάρκινγκ και πολυκαταστήματα.

Οι κάτοικοι των γύρω περιοχών δε μένουν απαθείς μπροστά στη βίαιη εφαρμογή των σχεδίων των δημοτικών αρχών. Συγκεντρώνονται στο σημείο και μέχρι νωρίς το απόγευμα συμπλέκονται επανειλημμένα με τις αστυνομικές δυνάμεις, οι οποίες απαντούν με ξύλο, χημικά και δακρυγόνα. Επίθεση δέχονται τα δύο τοπικά αστυνομικά τμήματα, όπου και προκαλούνται υλικές ζημιές.

Η προσωρινή υποχώρηση των ΜΑΤ και η ανακατάληψη του χώρου από τους κατοίκους δε σημαίνει και το τέλος του αγώνα. Την επομένη το πρωί οι δημοτικές αρχές ολοκληρώνουν τη λεηλασία του πάρκου με τη βοήθεια ενός παρακρατικού μηχανισμού, αποτελούμενου από μπράβους και τραμπούκους, με επικεφαλής τον αντιδήμαρχο ασφάλειας στο δήμο Αθηναίων Παπαδάκη. Τη Δευτέρα το μεσημέρι η συγκέντρωση κατοίκων και αλληλέγγυων έξω από το δημαρχείο της Αθήνας (τη στιγμή που στο εσωτερικό συζητείται η υπόθεση του πάρκου) συμπλέκεται με αστυνομικές δυνάμεις όταν επιχειρεί να μπει στο -ανοιχτό κατά τα άλλα- δημοτικό συμβούλιο και να παρέμβει στη διαδικασία. Ακολουθεί δολοφονική επίθεση με ρίψεις χειροβομβίδων κρότου-λάμψης μέσα στο πλήθος, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν σοβαρά τουλάχιστον τρεις διαδηλωτές. Το ίδιο βράδυ ομάδα διαδηλωτών επιτίθεται στο δεύτερο δημαρχείο της Αθήνας, στην οδό Λιοσίων, προκαλώντας στο κτίριο εκτεταμένες υλικές ζημιές.

Η επέλαση των μηχανών της ανάπτυξης εκτείνεται σε ολόκληρη την επικράτεια της μητρόπολης της Αθήνας, και όχι μόνο. Το τσιμέντο κατακλύζει το βλέμμα και την καθημερινότητά μας, το πράσινο αρχίζει σιγά-σιγά να μην έχει ούτε το ρόλο του ντεκόρ. Οι ελεύθεροι δημόσιοι χώροι λεηλατούνται από τις μπουλντόζες και την εμπορική εκμετάλλευση. Πάρκινγκ, πολυκαταστήματα, πολυεθνικές. Ο χώρος και ο χρόνος μας μετριέται με βάση το κέρδος που μπορεί να προσφέρει στα αφεντικά. Η κουλτούρα του αυτοκινήτου χαράζει συμπεριφορές και λογικές.

Ο αγώνας που δίνουν οι κάτοικοι της Κυψέλης αποτελεί συνέχεια των αγώνων που εδώ και χρόνια δίνουμε και εμείς στις γειτονιές μας για την προάσπιση και διεκδίκηση των ελεύθερων δημόσιων χώρων. Από τις παρεμβάσεις ενάντια στα τραπεζοκαθίσματα στο πεζόδρομο της Ηρακλειδών στο Θησείο και τη δημιουργία πάρκου στην Κορεάτικη αγορά, τον αγώνα ενάντια στην περίφραξη, τον έλεγχο και την εμπορευματοποίηση του λόφου του Φιλοπάππου, τις δράσεις ενάντια στην εμπορική εκμετάλλευση του πάρκου στη γωνία των Ορλώφ και Μουσών στο Κουκάκι και του Σεράφειου κολυμβητήριου. Μέσα από λαϊκές συνελεύσεις και ανοιχτές διαδικασίες, όπου όλοι συζητάμε και αποφασίζουμε ισότιμα και αυτοοργανωμένα, επιλέγουμε να πάρουμε οι ίδιοι τις ζωές μας στα χέρια μας, να δημιουργήσουμε και να ορίσουμε εμείς οι ίδιοι την καθημερινότητα στις γειτονιές μας.

Κάτω τα ξερά σας από τους δημόσιους χώρους

Σαμποτάζ στις μηχανές της ανάπτυξης

Αλληλεγγύη στον αγώνα των κατοίκων της Κυψέλης

Πολύωρες συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής που εδώ και μήνες έχουν στρατοπεδεύσει στον τόπο τους, ξυλοδαρμοί, μία δολοφονημένη γυναίκα, εισβολές διμοιριών των ΜΑΤ μέσα σε σπίτια και συλλήψεις κατοίκων, 58 διωκόμενοι -ντόπιοι και αλληλέγγυοι

Η διαμόρφωση της συντονιστικής επιτροπής, η λαϊκή βάση των δράσεών της, η συμμετοχή, η ισοτιμία, η πολυμορφία, ο αγώνας για ακηδεμόνευτο αγώνα απένατι στα κομματικά πατροναρίσματα, κατά βάση του ΚΚΕ…

Η ρήξη με την τοπική εξουσία, ο αγώνας στο δρόμο, πίσω από τα οδοφράγματα, οι διαδηλώσεις, οι 92 ημέρες αποκλεισμού του χώρου που προορίζεται να δημιουργηθεί ο ΧΥΤΑ, οι καταλήψεις στο δημαρχείο, σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, το μπλοκάρισμα των πλοίων που μεταφέρουν κατασκευαστικά υλικά για τον ΧΥΤΑ, η επίθεση στο αστυνομικό τμήμα…

Αυτή είναι η Λευκίμμη που γνωρίσαμε, “έτσι ξαφνικά”, πριν από κάποιους μήνες, εμείς εδώ, μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά. Είναι τα κελεύσματα αντίστασης απέναντι στους κρατικούς σχεδιασμούς που θέλουν τόπους χωματερές, ανθρώπους απαθείς και αδρανείς και το περιβάλλον να καταστρέφεται.

Για όλα αυτά συζητήσαμε την Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου στο χώρο του στεκιού με την Ε., κάτοικο της Λευκίμμης η οποία μοιράστηκε μαζί μας εμπειρίες, προσωπικά βιώματα και κάποια συμπεράσματα για όσα έχουν γίνει μέχρι σήμερα. Και στο τέλος μας υπενθύμισε ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει…

> Έγινε επίσης και προβολή ενός βίντεο που έφτιαξαν οι Λευκιμμιώτες (διάρκειας μίας ώρας περίπου) που εμπεριέχει τις πολύμορφες δράσεις όλων αυτών των μηνών.