αναρχικό – αντιεξουσιαστικό
Παρέμβαση στον ηλεκτρικό σταθμό των Πετραλώνων, για τα γεγονότα στο Κερατσίνι, πραγματοποιήθηκε σήμερα το πρωί, ύστερα από πρωτοβουλία του στεκιού.
Στήθηκε μικροφωνική, ενώ μοιράστηκαν εφημερίδες και προκηρύξεις του στεκιού (τόσο για τα γεγονότα στο Κερατσίνι, όσο και για τη συμπλήρωση ενός έτους από την εξέγερση του Δεκεμβρίου του 2008). Λίγο μετά τις 2 το μεσημέρι και ενώ η βροχή άρχισε να δυναμώνει η παρέμβαση ολοκληρώθηκε.
Κατάληψη στον ηλεκτρικό σταθμό του Ταύρου πραγματοποιήθηκε σήμερα το απόγευμα από τη λαϊκή συνέλευση κατοίκων των Πετραλώνων, του Κουκακίου και του Θησείου. Η επιλογή του συγκεκριμένου σταθμού, που αποφασίστηκε στην τελευταία λαϊκή συνέλευση, βασίστηκε στην εκτίμηση ότι ο λόγος για την υπόθεση της Κωνσταντίνας έχει διεισδύσει αρκετά στις γειτονιές των Πετραλώνων, οπότε επιλέχθηκε και το παραπέρα άνοιγμα σε γειτονικές περιοχές.
Η κατάληψη διήρκεσε 2 ώρες και μοιράστηκαν 1.500 κείμενα, τόσο της λαϊκής συνέλευσης όσο και της συνέλευσης αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα. Την ίδια στιγμή παρόμοιες κινήσεις πραγματοποιήθηκαν σε ακόμη πέντε σταθμούς του μετρό (Αιγάλεω, Άγιος Αντώνιος, Δάφνη) και του ΗΣΑΠ (Νέα Ιωνία, Μοναστηράκι), είτε από λαϊκές συνελεύσεις γειτονιών είτε από τη συνέλευση αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα και αναρχικούς/αντιεξουσιαστές.
Διαβάστηκαν κείμενα από τη μικροφωνική του σταθμού, ενώ κανένας επιβάτης δε χτυπούσε εισιτήριο. Σε γενικές γραμμές η επικοινωνία με τους επιβάτες και τους διερχόμενους ήταν πάρα πολύ καλή, ήταν θετικοί στην παρέμβαση, ενώ δημιουργήθηκαν αρκετά πηγαδάκια σχετικά με την εξέλιξη της κατάσταση της υγείας της Κωνσταντίνας.
Το απόγευμα της Παρασκευής 20 Φεβρουαρίου πραγματοποιήθηκε μία πολύ εύστοχη κίνηση της λαϊκής συνέλευσης των κατοίκων Πετραλώνων/Κουκακίου/Θησείου, ύστερα από σχετική απόφαση που πάρθηκε την προηγούμενη Κυριακή. Έγινε κατάληψη στον σταθμό του ΗΣΑΠ, διαβάζοταν συνεχώς κείμενα από το μικρόφωνο του σταθμού, ενώ αντί να χτυπήσουν εισιτήριο, στους επιβάτες μοιράζοταν το κείμενο της λαϊκής συνέλευσης.
Η όλη παρέμβαση ήταν πετυχημένη τόσο από άποψης αντιπληροφόρησης, όσο και κατ’ ιδίαν συζήτησης με κατοίκους της γειτονιάς. Οι περισσότεροι ήταν ήδη ενημερωμένοι για την υπόθεση της Κωνσταντίνας Κούνεβα και εξέφραζαν την αλληλεγγύη τους.
Ακόμη και τη στιγμή που οι υπεύθυνοι του ΗΣΑΠ αποπειράθηκαν να στρέψουν τους επιβάτες εναντίον των διαδηλωτών, σταματώντας την κυκλοφορία των τρένων, γρήγορα τους γύρισε μπούμερανγκ. Είναι χαρακτηριστική η συνομιλία υπευθύνου του σταθμού με το κέντρο κίνησης όπου ανέφερε ότι «έχει αρχίσει και ο κόσμος να τα βάζει μαζί μας, επιτρέψτε στα τρένα να περάσουν». Την ίδια στιγμή, κόσμος που έφτανε από άλλους σταθμούς μας ενημέρωνε ότι ο ΗΣΑΠ ανακοίνωνε πως κάτοικοι των Πετραλώνων έχουν κάνει επεισόδια και έχουν σπάσει ολόκληρο τον σταθμό!
Μία απέλπιδα κίνηση των αφεντικών του ΗΣΑΠ αφενός να εμποδίσουν την αντιπληροφόρηση σε όσους χρησιμοποιούσαν το τρένο και αφετέρου να «αντιμετωπίσουν» τους εκατοντάδες επιβάτες που δε χτυπούσαν εισιτήριο τις δυόμιση ώρες που κράτησε η παρέμβαση.
Σε κάθε περίπτωση η υπόθεση της Κωνσταντίνας εξακολουθεί να αποτελεί ανοιχτό πεδίο δράσης στη γειτονιά των Πετραλώνων, ενώ τέθηκε πρακτικά και μέσα από ζωντανές συζητήσεις το ζήτημα του «κοινωνικού σιδηρόδρομου» και των ελεύθερων μεταφορών χωρίς την πληρωμή αντιτίμου.
Πορεία αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα πραγματοποιήθηκε σήμερα το μεσημέρι στον Πειραιά. 500 περίπου διαδηλωτές ξεκίνησαν από τον ηλεκτρικό σταθμό, πέρασαν από τα γραφεία της ΟΙΚΟΜΕΤ (όπου πετάχτηκαν μπογιές στις διμοιρίες και τις κλούβες που είχαν αποκλείσει την πρόσβαση προς την εταιρεία) και μέσω του Πασαλιμανιού κατέληξε στην οδό Γρηγορίου Λαμπράκη, όπου και διαλύθηκε. Δυνατή βροχή πριν αλλά και κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης, αρκετές αστυνομικές δυνάμεις που κατά βάση κινούνταν περιμετρικά των διαδηλωτών (από παράλληλους δρόμους και στο πίσω μέρος), σπάστηκαν οι κάμερες παρακολούθησης από κάποιες τράπεζες, ενώ στη διαδήλωση συμμετείχε με ξεχωριστό μπλοκ το Σωματείο σερβιτόρων/μαγείρων και η Παναττική ένωση καθαριστριών και οικιακού προσωπικού.
Νωρίτερα, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση/παρέμβαση στον ηλεκτρικό σταθμό των Πετραλώνων όπου μοιράστηκαν κείμενα που καλούν στη νέα λαϊκή συνέλευση στις 7 Φεβρουαρίου και γράφτηκαν συνθήματα.
Κάποιες δεκάδες κατοίκων βρέθηκαν και σήμερα στη λαϊκή συνέλευση που είχε καλεστεί στον ηλεκτρικό των Πετραλώνων, μέσω της ίδιας διαδικασίας που έλαβε χώρα την προηγούμενη Τρίτη. Αυτή τη φορά δόθηκε περισσότερος χώρος στη συζήτηση δράσεων που μπορούν να λάβουν χώρα στις γειτονιές μας, μία συζήτηση που κατέληξε σε κάλεσμα για πορεία, αύριο, Σάββατο 20 Δεκεμβρίου, με συγκέντρωση στον ΗΣΑΠ των Πετραλώνων.
Υπενθυμίζουμε ότι αύριο είναι η παγκόσμια ημέρα δράσης και αλληλεγγύης στην εξέγερση στον ελλαδικό χώρο. Σε αυτό το πλαίσιο έχουν προγραμματιστεί δράσεις σε διάφορες γειτονιές της Αθήνας, σε πόλεις του ελλαδικού χώρου αλλά και στο εξωτερικό. Περισσότερες πληροφορίες εδώ.
Ραντεβού στους δρόμους…
Νωρίς το απόγευμα καμία 100αριά κάτοικοι των γειτονιών μας βρεθήκαμε στη λαϊκή συνέλευση που πραγματοποιήθηκε στον πεζόδρομο πλάι στον ηλεκτρικό σταθμό των Πετραλώνων. Αφορμή η δολοφονία του Αλέξανδρου, αιτία η αλλοτρίωση μας μέσα στη μίζερη καθημερινότητά μας, η ανάγκη να μοιραστούμε και να επικοινωνήσουμε μεταξύ μας τα βιώματα από τις μέρες εξέγερσης που ζούμε. Και σίγουρα η λαϊκή συνέλευση, ωσάν η διαδικασία που μέσα στο χρόνο έχουμε επιλέξει για να επικοινωνούμε ως γείτονες, αποτέλεσε πρόσφορο έδαφος και σε αυτή την περίπτωση. Κόσμος πολύς περνούσε από το σημείο, αρκετοί κοντοστάθηκαν να ακούσουν ή να συζητήσουν σε πηγαδάκια, κάποιοι λίγοι συμμετείχαν και πιο ενεργά στη συνέλευση.
Το πανό πλάι στη συζήτηση έγραφε «το κράτος δολοφονεί, όλοι στους δρόμους». Αποτυπώνοντας τα βιώματα όλων αυτών των ημερών, προτάσσοντας τη συνέχιση του αγώνα στους δρόμους. Το κράτος φρόντισε σε αυτή τη λαϊκή συνέλευση να είναι παρών. Λίγο οι ασφαλίτες που πλησίαζαν σε αρκετά κοντινή (και επικίνδυνη γι’ αυτούς) απόσταση τη συζήτηση, πολύ περισσότερο η διμοιρία που είχε στρατοπεδεύσει κάποια μέτρα παραδίπλα, στην εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης. Η κινδυνολογία δε ρίζωσε από τα πριν στους κατοίκους και τους μαγαζάτορες της περιοχής, η παρουσία των ένστολων δολοφόνων κινήθηκε προς αυτή την κατεύθυνση, δίνοντας την εικόνα πως «κάτι κακό θα συμβεί».
Τελικά τα γεγονότα ξεπέρασαν τον όποιο κρατικό σχεδιασμό. Η συνέλευση είχε ζωντάνια, χιλιάδες κείμενα μοιράστηκαν, οι σύντομες κουβέντες με περίοικους, διερχόμενους και μαγαζάτορες αφόπλισε την όποια προπαγάνδα των μπάτσων, ενώ ύστερα από συλλογική απόφαση η λαϊκή συνέλευση με πορεία κατευθύνθηκε στο πολιτιστικό κέντρο των Άνω Πετραλώνων.
Η συζήτηση συνεχίστηκε στο κατειλημμένο για κάποιες ώρες πολιτιστικό κέντρο, οργανώνοντας τις δράσεις που θα πραγματοποιήσουμε τις επόμενες ημέρες.
Ένα πολιτιστικό κέντρο το οποίο έστω και για κάποιες ώρες απέκτησε ένα χαρακτήρα ανοιχτό, κοινωνικό, όπου κάτοικοι μπόρεσαν να βρεθούν και να συζητήσουν για τις ίδιες τις ζωές τους. Χωρίς άδεια από καμία δημοτική αρχή, εκτός γραφειοκρατικών λαβυρίνθων αιτήσεων, υπογραφών και σφραγίδων. Μία οικειοποίηση του χώρου από εμάς για εμάς.
Μεταξύ αυτών και ο αντιδήμαρχος Παπαδάκης, ένα «βλαστάρι» μέσα στο δήμο της Αθήνας. Αντιδήμαρχος καταστημάτων και ασφάλειας της πόλης, ενώ στην αρμοδιότητά του υπάγεται η διεύθυνση της δημοτικής αστυνομίας και η διεύθυνση αδειών καταστημάτων και θεαμάτων. Κάπως έτσι οριοθετείται ο ρόλος ενός τύπου ο οποίος έσπευσε να δηλώσει στη λαϊκή συνέλευση ότι είναι μαζί μας, προτείνοντας να καταθέσουμε ένα ψήφισμα και να εγκαταλείψουμε το κτίριο ειρηνικά! Νωρίτερα είχε προλάβει να παρατηρήσει τις υπαλλήλους του κέντρου «γιατί δεν το είχαν κλειδώσει νωρίτερα, εφόσον όλα τα Πετράλωνα ξέρανε σήμερα ότι έχει πορεία».
Συζητήσαμε και αποφασίσαμε να συνεχίσουμε τις δράσεις στις γειτονιές. Καταρχήν με νέα λαϊκή συνέλευση στον ηλεκτρικό σταθμό των Πετραλώνων την Παρασκευή στις 6 το απόγευμα. Και όχι μόνο… Έχουμε πολλά να κάνουμε… Τώρα, όπου όλα φαντάζουν δυνατά!
Πραγματοποιήθηκε νωρίς το απόγευμα η συγκέντρωση αλληλεγγύης στον απολυμένο καθηγητή Θ.Π., στον ηλεκτρικό σταθμό των Πετραλώνων, με τη συμμετοχή 40 περίπου αλληλέγγυων. Μοιράστηκαν κείμενα της «πρωτοβουλίας συμπαράστασης στον απολυμένο καθηγητή» καθώς και το 1ο τεύχος μίας έντυπης παρέμβασης του στεκιού Αντίπνοια στις γειτονιές μας, κολλήθηκαν αφίσες, ενώ κρεμάστηκε το πανό «κέντρο ξένων γλωσσών ‘Ευρωπαϊκή Πορεία’, απόλυση και συκοφαντία δε θα μείνουν αναπάντητες».
Για να ξέρουμε, όμως, για τι μιλάμε είναι απαραίτητη μία μικρή αναφορά στο τι έχει γίνει:
Οι επιθέσεις αυτές με μία πρώτη ματιά φαίνονται ασύνδετες. Κάποιες φαίνεται να έχουν γίνει από φασίστες, είτε της “χρυσής αυγής” είτε κάποιας άλληες ακροδεξιάς συμμορίας, κάποιες από μπάτσους “εκτός υπηρεσίας”, κάποιες από ανθρώπους του δημάρχου του Ζωγράφου, γνωστού χουντικού, που ενοχλήθηκε από τις κινητοποιήσεις που χαλάσανε τα σχέδιά του για ξεπούλημα του κτήματος, κάποιες από “νονούς” της παραλιακής. Ωστόσο, δε μπορούν παρά να ιδωθούν ταυτόχρονα με την επίθεση που έχει εξαπολύσει το κράτος απέναντι σε όσες συλλογικές αντιστάσεις συνεχίζουν να υπάρχουν, “ντύνοντάς” την επικοινωνικά με το ιδεολόγημα του Κράτους Ασφάλειας. Αυτή η κατασταλτική επίθεση έρχεται να καταπνίξει τις όποιες αντιστάσεις υπάρχουν ενάντια στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση και στην όξυνση της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης που αυτή επιφέρει, παίρνοντας πίσω εργατικά κεκτημένα, εντείνοντας την εκμετάλλευση του φυσικού περιβάλλοντος σε βαθμό πλέον που δεν αφήνει περιθώρια διόρθωσης και καταστέλλοντας κάθε αντιτιθέμενη “φωνή”.
Μέσα σε αυτό το πνεύμα της μηδενικής ανοχής σε οποιοδήποτε συλλογικό σχηματισμό που ξεφεύγει συστηματικά ή και περιστασιακά ακόμα της ενσωμάτωσης, η καταστολή εντείνεται όλο και περισσότερο. Από τους φοιτητές μέχρι τους δασκάλους και από τους λιμενεργάτες μέχρι τις πιο ευάλωτες ομάδες, όπως είναι οι μετανάστες, η αστική δημοκρατία χρησιμοποιεί, με άμεσους ή έμμεσους τρόπους, ανάλογα με την εκάστοτε περίπτωση, τους κατασταλτικούς μηχανισμούς της στοχεύοντας πάντα στην τρομοκράτηση οποιουδήποτε επιχείρησει να σταθεί εμπόδιο στα σχέδιά της.
Σε αυτή την παραπάνω συνθήκη όξυνσης της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης αντί η κοινωνία να ξεσηκώνεται ολοένα, συντηρητικοποιείται. Η ιδιώτευση, η απάθεια, η καταναλωτική αποχαύνωση και η τόνωση της ξενοφοβίας από την κυρίαρχη προπαγάνδα, συνθέτουν ένα τοπίο όπου οι καταπιεζόμενοι στρέφονται όχι ενάντια στους καταπιεστές τους αλλά ο ένας απέναντι στον άλλο, με συχνότερα θύματα τους μετανάστες, οι οποίοι από τις αρχές της δεκαετία τους ’90 αποτελούν το βασικό αποδέκτη της ρατσιστικής βίας και της κρατικής καταστολής. Σε αυτή την κοινωνική συνθήκη βρίσκουν πρόσφορο το έδαφος για δράση διάφορες φασιστικές παρακρατικές ομάδες που σε αγαστή συνεργασία με τον κρατικό μηχανισμό συνδράμουν στο κατασταλτικό του έργο.
Για μας, η απάντηση σε όλα αυτά, είναι ακριβώς αυτό που είμαστε. Η αυτοοργάνωση, η ένωση των ανθρώπων σε συλλογικότητες που δεν ελέγχονται παρά μόνο από τους ίδιους, η προσπάθεια να ξαναδημιουργήσουμε κοινωνικές σχέσεις που να μην είναι σχέση υπηκόου με τα αφεντικά του, η ρήξη με την κυριαρχία, η απαίτηση όλων όσων μας ανήκουν, της ζωής μας της ίδιας ,που αντί να τη ζούμε από τον καναπέ της τηλεόρασης, να τη ζούμε μέσα από όρους που όσο μπορούμε τους βάζουμε οι ίδιοι. Η ενίσχυση των αυτοοργανωμένων χώρων, των ανεξάρτητων αυτοοργανωμένων συνδικάτων,των παρεμβάσεων των κατοίκων στις γειτονιές τους, η αλληλεγγύη στους μετανάστες καθώς και η πίστη στην αναγκαιότητα της σύγκρουσης είναι τα όπλα μας απέναντι σε αυτή την επίθεση.
