Μεθοδευμένος πολιτικός διωγμός σε μαθητή από διευθυντή λυκείου στο Κουκάκι.

Αναδημοσίευση από το anarchypress.gr

14o Λύκειο Αθηνών στο  Κουκάκι. Εκεί που η ανοχή στη νάρκωση και τα μαχαίρια των φασιστών είναι δεδομένη, η αυστηρότητα και η προσχηματική τήρηση των νόμων, εξαντλείται σε όσους δεν υποτάσσονται στις έρπουσες φασιστικές ενδοσχολικές ντιρεκτίβες συμπεριφοράς και ιδεών.

Για άλλη μια φορά  ο διευθυντής του 14ου Λυκείου, έδειξε τα σάπια δόντια του.  Έχοντας καταλάβει αυτή την θέση επί ΝΔ από  παλαιότερους εκπαιδευτικούς που την δικαιούνται, μεθόδευσε τώρα με κάθε τρόπο την παραμονή του και την αναρρίχησή του στο σύστημα, εξαπολύοντας με δόλο, πολιτικό διωγμό σε ένα παιδί ώστε να πλήξει και να τιμωρήσει και τους γονείς του για τους κοινωνικούς αγώνες τους.

Μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, ο διευθυντής του 14ου λυκείου, μοίραζε τριήμερες αποβολές σε μαθητές που αρνούνταν να παραστούν στην προσευχή, αλλά παρέμεναν σιωπηλοί στην είσοδο του σχολείου και απειλούσε μαθητές για τη συμμετοχή τους στην κατάληψη του σχολείου.

Φέτος υπομονετικά όπως κάτι τέτοιοι συνηθίζουν και για έναν ολόκληρο χρόνο περίμενε στη γωνία μαθητή της Α΄Λυκείου που είχε καταγγείλει μέσω των γονιών του τον Ιανουάριο του 2009 τη μεθόδευση της βουλής για την απόδοση τιμωρίας σε μαθητές της περυσινής  Γ΄Γυμνασίου (συστεγάζονται) που είχαν επισκεφτεί το κτίριο της και είχαν απαντήσει όπως άξιζε (και όπως θα απαντούσε ο καθένας) στα ανώνυμα ερωτηματολόγια έρευνας αξιολόγησης για την βουλή και τις λειτουργίες της, που τους είχαν μοιράσει μετά την επίσκεψη τους στο Βαυαρικό παλάτι. Τότε η Βουλή είχε ζητήσει τα ερωτηματολόγια να επιστραφούν στο σχολείο και να γίνει γραφολογικός έλεγχος, ώστε να τιμωρηθούν όσοι την αξιολόγησαν όπως της άξιζε. Αυτή η ιστορία σταμάτησε, εξαιτίας της έκτασης που πήρε στα Μ.Μ.Ε. και από τους γονείς του μικρού.

Αυτά τα πράγματα όμως δεν συγχωρούνται και ο μαθητής που τα κατήγγειλε, κόπηκε  φέτος στο τέλος της χρονιάς από απουσίες, οι οποίες ήταν σε γνώση των γονιών,  αφού οφείλονταν , σε δική του ασθένεια, σε θάνατο μέλους της οικογένειας του, ενώ κάποιες άλλες ήταν 5λεπτες καθυστερήσεις λόγω απόστασης, ή λόγω γενικών απεργιών (μιας και υπάρχουν απεργοσπάστες), αφού το παιδί  δεν έμενε πια κοντά και υπήρχε η δυνατότητα (σε συμφωνία με τον διευθυντή η οποία όπως φάνηκε ήταν μονομερής), να μη ληφθούν αυστηρά υπόψη και να υπάρχει η σχετική στοιχειώδης ενημέρωση και επικοινωνία με το σχολείο .

Στους γονείς  με δόλο δε δόθηκε ούτε η ενημέρωση, ούτε η δυνατότητα, για να δικαιολογήσουν τις μέρες ασθενειών, ούτε με το τέλος του χρόνου, όπως συνηθίζεται, αφού ενημερώθηκαν εκ των υστέρων για την εξέλιξη στην τροπή που έδωσε ο διευθυντής.

Επικαλούμενος αλαζονικά και εκ των υστέρων ο διευθυντής Γ. Χούσος κατά το δοκούν το νόμο παραβλέποντας και καταπατώντας την συμφωνία που ο ίδιος είχε κάνει με τους γονείς για την απαιτούμενη ελαστικότητα στα προβλήματα που υπήρχαν μόνο λόγω απόστασης ώστε να παραμείνει ο μικρός σε αυτό το μακρινό σχολείο. Ταυτόχρονα εξαφάνισε και τα παλαιότερα δικαιολογητικά απουσιών που ήδη είχαν κατατεθεί στη διάρκεια του χρόνου. ‘Έτσι με αυτό τον άθλιο τρόπο πέτυχε να έχει ο διευθυντής ύπουλα τον τελευταίο καταχρηστικό λόγο την τελευταία στιγμή της σχολικής χρονιάς, ώστε να καταπατήσει την συμφωνία που ο ίδιος έκανε και έτσι να εξοβελίσει αθώους, με απύθμενο θράσος και κακία στην εκδικητικότητα την δική του και του συστήματος….

Για τον διευθυντή Γ Χούσο, είναι ξεκάθαρο πως δεν είναι τίποτα αν και επαγγελματίας «παιδαγωγός», να κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να εξοντώσει και να καταστρέψει τη ζωή ενός παιδιού με την πρώτη ευκαιρία, παρουσιαζόμενος δήθεν αμείλικτος και αυστηρός για τις ανάγκες του έργου που παίζει, ενώ καταπατάει τις συμφωνίες που ο ίδιος με δόλο έκανε με τους γονείς.

Δεν είναι όμως το ίδιο αμείλικτος και αυστηρός στη νάρκωση και την καταστολή, μέσω των μπάφων που δίνουν και παίρνουν στις τουαλέτες του 14ου Λυκείου δημιουργώντας ανθρώπους εξαρτημένους και υποταγμένους, ούτε είναι αμείλικτος στις απειλές με μαχαίρια φασιστών μέσα στο σχολείο.
Αυτά για τον διευθυντή Χούσο, παραβλέπονται αφού είναι βοηθητικά στο έργο του, που είναι η επιβολή, η καταστολή, η υποταγή και η εξόντωση. H σκοπούμενη δολοφονία των συνειδήσεων ανηλίκων κατά συρροήν.

Και το σύστημα φροντίζει και του παρέχει όλα τα επιμέρους ώστε να μπορεί να στήνει και να  εξαπολύει ανενόχλητος πολιτικό διωγμό σε μια οικογένεια, προς τέρψη των κομματικών ταγών του συστήματος.

Δεν ξέρει όμως ο διευθυντής Χούσος, ότι  ό, τι και  να κάνει  την καρδιά, την ψυχή και την ανθρωπιά δεν μπορεί να την καταστείλει με τίποτα εκεί που υπάρχει, και το μόνο που μπορεί να πετύχει είναι να δυναμώσει το πείσμα και την δίψα για ζωή του 15χρονου μαθητή και όλων όσων έμαθαν για αυτή την ελεεινή κρατική συμπεριφορά ενώ ταυτόχρονα να ανοίξει τα μάτια του κόσμου για το τι ακριβώς υπηρετούν κάτι τέτοιοι.

Πρώτο, πειραματικό τεύχος, του μαθητικού εντύπου “Κοπάνα”

Μοιράστηκε (σε 800 αντίτυπα) τα πρωινά της Δευτέρας και της Τρίτης στα σχολεία των Πετραλώνων και του Κουκακίου η πρώτη, πειραματική έκδοση, του μαθητικού εντύπου του στεκιού “Κοπάνα”. Θεματολογία οι παρελάσεις και οι ιστορικοί μύθοι που συνοδεύουν το σχολικό εορτασμό της 25ης Μαρτίου. Το comic που κοσμεί την έκδοση το δανειστήκαμε από ένα παρόμοιο εγχείρημα (με τον τίτλο “Toxic”) συντρόφων από την κατάληψη της Φάμπρικα Υφανέτ, το οποίο παρενέβη πριν από κάποια χρόνια στα σχολεία της Τούμπας, στη Θεσσαλονίκη.

Μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ.

Το καλύτερο μάθημα είναι το μάθημα του οδοφράγματος

louketo

Σήμερα το πρωί σύντροφοι και συντρόφισσες από το αντιεξουσιαστικό στέκι της Παντείου μοίρασαν, μεταξύ άλλων, και στο 33ο γυμνάσιο/λύκειο του Κουκακίου κείμενο το οποίο σκιαγραφεί τη συμμετοχή των μαθητών/τριων στα γεγονότα που έλαβαν χώρα με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

Είναι η δεύτερη παρέμβαση που πραγματοποιείται στην περιοχή μέσα σε χρονικό διάστημα μίας εβδομάδας. Είχε προηγηθεί το μοίρασμα, σε σχολεία αλλά και στην ευρύτερη περιοχή, του κειμένου της κατάληψης της πρυτανείας της σχολής, η οποία είχε πραγματοποιηθεί την Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου, ως απάντηση στην κρατική τρομοκρατία της 5ης, 6ης και 7ης Δεκέμβρη.

Το κείμενο που μοιράστηκε:

Ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από ειδικό φρουρό στα Εξάρχεια οι μαθητές/τριες ξαναβγήκαν στους δρόμους εκφράζοντας την οργή τους απέναντι στην αστυνομική βία και καταστολή. Παρά τη συστράτευση όλων την μηχανισμών της κυριαρχίας απέναντι σε δυναμικές κινητοποιήσεις  εκατοντάδες σχολικές αίθουσες μετατράπηκαν από δεξαμενές αναπαραγωγής του συστήματος σε εστίες αντίστασης μέσω των καταλήψεων. O σχολικός χρόνος της αφομοίωσης και της υποταγής σταμάτησε, ο καθηγητικός μονόλογος παραμερίστηκε και στις καρδιές των μαθητών/τριων χτυπούσε πλέον ο παλμός της εξέγερσης .Χιλιάδες μαθητές/τριες, θέλοντας οι ίδιοι/ες να ορίσουν τις ζωές τους μετέδωσαν το μικρόβιο της ανατροπής σαμποτάροντας την κανονικότητα και τη ρουτίνα της σχολικής καθημερινότητας με αποκλεισμούς δρόμων και εμπορευμάτων, με συγκρουσιακές διαδηλώσεις, καθώς και με επιθέσεις στις αστυνομικές δυνάμεις.

Το διήμερο 6-7 Δεκέμβρη, παρά το έντονο κλίμα τρομοκρατίας που είχε δημιουργήσει ο στρατός κατοχής που είχε εγκαθιδρυθεί στο κέντρο της Αθήνας, παρά τις προληπτικές προσαγωγές και συλλήψεις που έκαναν οι πραίτορες της δημοκρατίας, παρά τις προτροπές των κομματικών μπλοκ για αποδοχή των αστυνομικών προκλήσεων στις διαδηλώσεις που είχαν καλεστεί, ένα μεγάλο πλήθος εξεγερμένων αντιστάθηκε σπάζοντας το δόγμα της μηδενικής ανοχής που είχε προαναγγείλει  ο υπουργός δημόσιας τάξης και επιτέθηκε στους ένστολους δολοφόνους που φυλάνε τράπεζες, υπουργεία κ.λ.π και στους κρατικούς-καπιταλιστικούς στόχους αποδεικνύοντας με παρρησία πως το καλύτερο μάθημα είναι το μάθημα του οδοφράγματος.

Για αρκετές μέρες μαθητές/τριες από γειτονιές της Αθήνας καθώς και από όλη την επικράτεια με ένα έντονο αντιθεσμικό χαρακτήρα συνέχισαν τις επιθέσεις προς τους φρουρούς της τάξης και της ομαλότητας (είτε αυτοί βρίσκονταν σε αστυνομικά  τμήματα, είτε έξω από δικαστήρια και φυλακές) σκορπώντας  συγκίνηση σε όλους τους αγωνιζομένους ανθρώπους και δόσεις ταραχής στους εξουσιαστές. Ταραχή βέβαια που εκφράστηκε από το σύνολο των χειραγωγικών μηχανισμών πολύ πριν τις κινητοποιήσεις του Δεκέμβρη. Η δικαστική εξουσία με εισαγγελική παρέμβαση προσπάθησε να ποινικοποιήσει τις κοινωνικές αντιστάσεις που είχαν ως μέσο αγώνα τις σχολικές καταλήψεις. Οι πολιτικοί ταγοί της διανοητικής περιχαράκωσης και καταστολής, οι υπουργοί παιδείας και προστασίας του πολίτη(!) Άννα Διαμαντοπούλου και Μιχάλης Χρυσοχοίδης, με μια τακτική ενσωμάτωσης και αφομοίωσης, με μια κλίση προσέγγισης των αιτημάτων των αριστερών κομμάτων δήλωναν πως αφουγκράζονται τα προβλήματα και τις ανησυχίες των μαθητών/τριών ζητώντας από τους ιδίους να θέσουν μια ατζέντα αιτημάτων, καθώς οποιαδήποτε μη θεσμικά διαμεσολαβημένη διαδικασία αγώνα που θα αμφισβητούσε την ισχύ της νομιμότητας, θα αντιμετώπιζε τη σφοδρή καταστολή.

Τέλος, με ιδιαίτερη σπουδή τα Μ.Μ.Ε επιδίωκαν να διαχωρίσουν τους διαδηλωτές/τριες σε βίαιους/ες και ειρηνικούς/ες, ενώ έδιναν χρόνο τηλεθέασης στους εκπροσώπους των μαθητών/τριων  για να συνδιαλέγονται με μπάτσους προμοτάροντας τη λογική των μεμονωμένων περιστατικών αυθαιρεσίας μέσα στη γενική “αθωότητα της ελληνικής αστυνομίας”. Μια “αθωότητα” ωστόσο που αμφισβητήθηκε συθέμελα από το Δεκέμβρη και μετά, γεγονός που αποδείχτηκε έμπρακτα και από τη μείωση αριθμού επιλογής αστυνομικών σχολών στα μηχανογραφικά δελτία των μαθητών/τριων και από τις βίαιες συγκρούσεις με τις κατασταλτικές δυνάμεις της δημοκρατίας.

Καμία ανοχή στην κρατική καταστολή

Κανένας μαθητής, καμία μαθήτρια στις αστυνομικές σχολές

Άμεση απελευθέρωση των συλληφθέντων του Δεκέμβρη

Όσοι πιστεύουν σε θεούς να προσεύχονται, όσοι πιστεύουν σε ανθρώπους να προσέρχονται

Αναδημοσίευση από το 2ο φύλλο της εφημερίδας τοίχου [Φεβρουάριος 2009].

Σε περιόδους κρίσης οι προστακτικές των μηχανισμών ελέγχου και προπαγάνδας γίνονται πιο πιεστικές. Όταν, μάλιστα, οι μαθητές ήταν ένα από τα υποκείμενα που διεκδίκησε δυναμικά το χώρο του στην εξέγερση του Δεκέμβρη, το σχολείο καλείται τώρα να πάρει τη ρεβάνς! Σε ένα από τα σχολεία των γειτονιών μας που καταλήφθηκαν, στο 14ο λύκειο στο Κουκάκι, οι μαθητές που βρέθηκαν στην 12ημερη κατάληψη βρίσκονται στο στόχαστρο του διευθυντή και των καθηγητών. Τις τελευταίες ημέρες του Ιανουαρίου, μαθητής που αρνείται να παρευρίσκεται στο προαύλιο για την πρωινή προσευχή (παραμένοντας, ωστόσο, στην είσοδο του σχολείου) δέχεται τριήμερη αποβολή από τον διευθυντή Χούσο Γ. (για τη θεσμική κατοχύρωση της απόφασή τους επικαλείται «αυθάδεια»). Στενό πρεσάρισμα δέχονται και άλλοι μαθητές/καταληψίες του εν λόγω σχολείου, ενώ οι καθηγητές δε δέχονται να τους συνοδεύσουν σε καμία εκδρομή. Θυμίζουμε εδώ, ότι τις πρώτες ημέρες της κατάληψης «αγανακτισμένοι γονείς» προσπάθησαν τουλάχιστον δύο φορές να τη σπάσουν το πρωί, χωρίς ωστόσο να τα καταφέρουν.

Έχοντας περάσει και εμείς από τις σχολικές αίθουσες της πλήξης και έχοντας βιώσει την αυταρχικότητα των εκπαιδευτών, στεκόμαστε δίπλα σε όσους μαθητές επέλεξαν να δημιουργήσουν ρωγμές στην καθημερινότητάς τους, να απαντήσουν στη δολοφονία ενός συνομίληκού τους, καταλαμβάνοντας τα σχολεία και δημιουργώντας έναν χωροχρόνο όπου μπορούσαν να εκφραστούν ελεύθερα, να προβληματιστούν, να βρεθούν με την παρέα τους, να ερωτευτούν, να τεμπελιάσουν.

Παγώνοντας στιγμές της εξέγερσης στο χωροταξικό πεδίο των γειτονιών μας

Τρίτη 23 Δεκεμβρίου: Οι μαθητές του 14ου λυκείου στο Κουκάκι αποφάσισαν τη λήξη της κατάληψης του σχολείου.

Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου: 12η ημέρα κατάληψης στο 14ο λύκειο στου Κουκάκι. 5η ημέρα κατάληψης και στο συστεγαζόμενο 14ο γυμνάσιο. Αυριανή συνέλευση των καταληψιών θα αποφασίσει για το εάν θα κρατήσει το σχολείο κλειστό και τις επόμενες ημέρες.

Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου: 9η ημέρα κατάληψης στο 14ο λύκειο στο Κουκακί. Για τρίτη ημέρα παραμένει κατειλημμένο και το 9ο γυμνάσιο στα Άνω Πετράλωνα.

Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου: Μία μικρή βόλτα στα σχολεία των γειτονιών μας, λίγο πριν συναντηθούμε στην πορεία στο κέντρο της μητρόπολης.
Το 14ο λύκειο στο Κουκάκι συνεχίζει για 8η ημέρα την κατάληψη. Ο προγραμματισμένος αποκλεισμός της λεωφόρου Συγγρού δεν έγινε. Υπό κατάληψη και το συστεγαζόμενο 14ο γυμνάσιο. Το γειτονικό 33ο λύκειο συνεχίζει με ολιγόωρες αποχές από τα μαθήματα και συμμετοχη σε κινητοποιήσεις που οργανώνει το ΣΑΣΑ (συντονιστικό ελεγχόμενο από το κκε).
Στα Πετράλωνα η κατάσταση δείχνει να εκτονώνεται. Το 9ο γυμνάσιο μετράει σήμερα τη δεύτερη ημέρα κατάληψης, ενώ το 12ο λύκειο στα Κάτω Πετράλωνα επέστρεψε στην ασφυκτική καθημερινότητα των σχολικών αιθουσών της πλήξης. Οι καταληψίες μαθητές σημειώνουν την έλλειψη συμμετοχής και διάθεσης από τους περισσότερους συμμαθητές τους.

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου: 7η ημέρα κατάληψης στο 14ο λύκειο στο Κουκάκι. Αύριο το πρωί οι μαθητές προγραμματίζουν αποκλεισμό της λεωφόρου Συγγρού και στη συνέχεια συμμετοχή στην πορεία στο κέντρο της Αθήνας. 5η ημέρα κατάληψης στο 12ο λύκειο στα Κάτω Πετράλωνα. Πρώτη ημέρα κατάληψης στο 9ο γυμνάσιο στα Άνω Πετράλωνα.

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου: Συνεχίζεται για 6η ημέρα η κατάληψη στο 14ο λύκειο στο Κουκάκι. Στις 11 το πρωί πραγματοποιήθηκε αποκλεισμός της λεωφόρου Συγγρού από μαθητές.

Υπό κατάληψη βρίσκεται και το 12ο λύκειο στα Κάτω Πετράλωνα.

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου και το πρωί βρεθήκαμε και πάλι στα σχολεία των περιοχών μας μοιράζοντας τόσο την προκήρυξη του στεκιού, όσο και το κείμενο της κατάληψης της ΑΣΟΕΕ για τους μαθητές. Και στις δύο προκηρύξεις υπάρχει κάλεσμα για την αυριανή λαϊκή συνέλευση.

Στο 33ο λύκειο του Κουκακίου συναντούμε δύο μαθητές του ΣΑΣΑ (του συντονιστικού που ελέγχεται από το κκε), οι οποίοι μοιράζουν προκηρύξεις στους μαθητές για τους… ξένους πράκτορες που υποκινούν τα επεισόδια, ενώ καλούν στις δράσεις που έχει αποφασίσει ο Περισσός. Αφού συγχυστήκαμε λίγο πρωινιάτικα με όλα αυτά, κατηφορήσαμε προς το γειτονικό 14ο λύκειο το οποίο τελεί ακόμη υπό κατάληψη. Εκεί «αγανακτισμένοι γονείς» του συστεγαζόμενου γυμνασίου επιχειρούν να σπάσουν την κατάληψη απειλώντας τους μαθητές που βρίσκονται στο σχολείο και επιχειρώντας να ανοίξουν το λουκέτο. Η παρουσία μας στο χώρο, ως αλληλέγγυων, καθώς και οι δύο κουβάδες νερό που τους έριξαν κατακέφαλα οι καταληψίες μαθητές, οδήγησαν αυτά τα 6-7 άτομα γρήγορα να πάρουν δρόμο από εκεί. Λίγο αργότερα αποχωρήσαμε σιγά-σιγά και εμείς με ένα χαμόγελο στα χείλη από τα πρωινά ευτράπελα!

Αργότερα, μεσημεράκι, μαθητές από το 33ο πραγματοποίησαν και πάλι αποκλεισμό της λεωφόρου Συγγρού και πορεία προς το αστυνομικό τμήμα. Βράδυ Σαββάτου 13 Δεκέμβρη και κομμάτι του κόσμου που έχει συγκεντρωθεί στο σημείο της δολοφονίας του Αλέξη, στα Εξάρχεια, ξεκινάει πορεία προς του Ψυρρή και το Γκάζι. Ο αριθμός των συμμετεχόντων από 100-150 που είναι στην αρχή, σε κάποιο σημείο φτάνει και τους 700. Η πορεία διασχίζει και τη γειτονιά του Θησείου, περνώντας από τον πεζόδρομο της Ηρακλειδών και μέσω της γέφυρας του Πουλόπουλου φτάνει στο Γκάζι. Ύστερα από κάποια ώρα συνεχίζει προς Ιερά Οδό, για να ανέβει την Πειραιώς (εδώ, σπάζονται και κάποιες τράπεζες και κάμερες). Λίγο πριν την πλατεία Ομονοίας διμοιρίες των ΜΑΤ συντονισμένα επιτίθενται στην πορεία, εγκλωβίζοντας και προσάγωντας 51 άτομα. Στην αρχή μεταφέρονται στο Α.Τ. Ομόνοιας και από εκεί στη ΓΑΔΑ, απ’ όπου τις πρώτες πρωινές ώρες αφήνονται όλοι ελεύθεροι.

Πρωί της Παρασκευής 12 Δεκέμβρη και τα δύο λύκεια του Κουκακίου (33ο και 14ο) αποκλείουν τη λεωφόρο Συγγρού στο ύψος της «Ολυμπιακής» και στη συνέχεια πραγματοποιούν πορεία προς το αστυνομικό τμήμα της περιοχής. Το 14ο λύκειο παραμένει υπό κατάληψη.

Την Πέμπτη 11 Δεκέμβρη, το πρωί, μοιράζεται σε τέσσερα σχολεία των γειτονιών μας (Κουκάκι, Άνω Πετράλωνα, Κάτω Πετράλωνα) η τελευταία ανακοίνωση της κατάληψης της ΑΣΟΕΕ.Το μεσημέρι, μετά το τέλος των μαθημάτων, το 14ο λύκειο καταλαμβάνεται από τους μαθητές του.
Σάββατο 6 Δεκεμβρίου, λίγες ώρες μετά τη δολοφονία του Αλέξη και στο indymedia της Αθήνας αναφέρεται ότι έγινε επίθεση με πέτρες και βόμβες μολότοφ σε τρεις τράπεζες στην Τριών Ιεραρχών, ενώ σπάστηκαν και τα τοπικά γραφεία της Νέας Δημοκρατίας στα Άνω Πετράλωνα.

Για την επανοικειοποίηση των αιθουσών της πλήξης…

«Η επικοινωνία με τον αστικό χώρο εκφράζεται στο γεγονός ότι το μήνυμα κάποιων μεμονωμένων κομματιών, αλλά και πολλές φορές της δράσης ολόκληρης, εξαρτάται από τη σχέση που αναπτύσσουν με την πόλη και τα στοιχεία της».

«Βέβαια, επειδή ο αστικός χώρος είναι σε άμεση σχέση με την ανθρώπινη δράση, δεν μπορεί να υπάρξει από μόνος του, υπάρχει πάντα σε σχέση με τους ανθρώπους που έρχονται σε επαφή με αυτό. Αυτό σημαίνει πως αστικός χώρος δεν αποτελείται μόνο από τα κτίρια, τους δρόμους, τις πινακίδες και τα άλλα αντικείμενα που τον ορίζουν. Στοιχεία του χώρου είναι και οι ίδιοι οι άνθρωποι, οι δραστηριότητες των οποίων δίνουν τον χαρακτήρα μίας αστικής περιοχής».

«Κάθε κομμάτι stencil, όπως και κάθε άλλη παρέμβαση στο δημόσιο τοίχο, εμπεριέχει τη δράση του δημιουργού του, δηλαδή είναι το σημάδι μίας ανθρώπινης ενέργειας. Ωστόσο, από τη στιγμή που θα βαφτεί σε κάποιον τοίχο, αποκτά κατά μία έννοια τη δική του ζωή και δράση, η οποία δε χαρακτηρίζεται πια αποκλειστικά από την πρόθεση του δημιουργού».

«Το κάθε κομμάτι στον τοίχο αφήνεται έτσι να αλληλεπιδράσει ελεύθερα με τον ίδιο τον τοίχο, με το αστικό τοπίο, με τα υπόλοιπα στοιχεία του, αλλά και με τους ανθρώπους που έρχονται σε επαφή με αυτό. Είναι δηλαδή πια ενεργό μέρος του τοπίου κάθε περιοχής και το νόημά του εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη σχέση που αναπτύσσει με αυτό».

«Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι η σχέση με το αστικό τοπίο δεν είναι προνόμιο του stencil graffiti. Κάθε είδους παρέμβαση αναπτύσσει σχέσεις με το χώρο στον οποίο παρεμβαίνει. Το stencil graffiti όμως, λόγω των χαρακτηριστικών του, επικοινωνεί πιο άμεσα με τον χώρο, συνάπτοντας μία ιδιαίτερη σχέση».

«Είναι δηλαδή πια ενεργό μέρος του τοπίου κάθε περιοχής και το νόημά του εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη σχέση που αναπτύσσει με αυτό». Αν αντικαταστήσουμε το «αστικό τοπίο» και την «περιοχή» με το χωροταξικό περιβάλλον του σχολείου μπορεί ο καθένας να καταλάβει τη διεισδυτικότητα του graffiti ανάμεσα στους μαθητές. Πόσω μάλλον σε περιόδους κατάληψης, σε περιόδους οικειοποίησης των σχολικών κτιρίων, όπου ο επαναπροσδιορισμός της σχέσης του εκπαιδευόμενου με τις αίθουσες της πλήξης (πρέπει να) εμπεριέχει και τη δημιουργία, την ελεύθερη έκφραση, τον πειραματισμό. Οι αυστηροί και μονότονοι γκριζομπλέ τοίχοι γίνονται πεδία συμπύκνωσης των αρνήσεων των μαθητών (δεδομένου ότι το graffiti συμπεριλαμβάνει και στοιχεία παραβατικότητας), διάρρηξης των, καθορισμένων από τη διεύθυνση του σχολείου, κανόνων, προκλητικοί καμβάδες διασάλευσης της ευνουχισμένης αισθητικής κανονικότητας.

Αφιερωμένο στους writers του 14ου λυκείου στο Κουκάκι…

«εικόνες από τα μετ’ όπισθεν»

Λίγα λόγια από τους καταληψίες μαθητές…

Όσο μπορώ και όσο κρατήσω

Βγες στους δρόμους με τριαντάφυλλα.

Να μη βγάλεις τα αγκάθια.

Τραγούδα.
Τραγούδα δυνατά να ακουστείς.
Μην σε τρομάξει ο αντίλαλος.
Μπορεί να είσαι μόνος
μα εσύ συνέχισε.
Συνέχισε όσο μπορείς,
μή φοβηθείς,
ούτε στιγμή μη σκύψεις.
Να ζεις για να είσαι μαχητής
και αν είναι να πεθάνεις
η ελευθερία είναι λόγος,
για μένα θέμα τιμής…
Φώναξε,
φώναξε με όλη τη δύναμη της ψυχής σου…
Και μετά κλάψε,
κλάψε για να νιώσεις λίγο άνθρωπος.
Και αν η ζωή σου πήγε στράφι
είναι γι’ αυτό,
επειδή ήσουν αδιάφορος.

Δώσε σημασία

Μη μας κρίνετε πριν μας καταλάβετε…
Μη μας δείχνετε πριν μας δείτε…
Μη μας φωνάξετε πριν μας μιλήσετε…
Μη μας σκοτώνετε πριν ζήσουμε…
Είμαστε τα παιδιά σας.
Είμαστε η κοινωνία που αφήσατε να δημιουργηθεί.
Είμαστε το αποτέλεσμα των γενεών του “δε βαριέσαι”,
της αδιαφορίας, της αποχής και της απάθειας.
Τώρα κάνουμε αυτό που θα έπρεπε να είχατε κάνει…
Σταματήστε να μας μιλάτε για πράγματα που δεν γνωρίζετε.
Αρχίστε τον δικό σας αγώνα γιατί είστε χαμένοι.
Βρείτε τη χαμένη σας συνείδηση.
Βρείτε λόγους… Υπάρχουν πολλοί…

Να είστε δίπλα μας, μαζί μας.
Και όποιος δεν θέλει,
απλά να μας σεβαστεί…

[Αναρτημένα έξω από το κατειλημμένο 14ο λύκειο στο Κουκάκι]

1 2