2ο τεύχος του μαθητικού αντιεξουσιαστικού εντύπου “Κοπάνα” και σήμερα το πρωί μοιράστηκε στα λύκεια του Κουκακίου και των Πετραλώνων. Ήδη το έδαφος επαφής με τους μαθητές και τις μαθήτριες των γειτονιών μας αρχίζει και δημιουργείται και η “καλημέρα” δεν είναι η μοναδική κουβέντα που ανταλλάσσεται στα πρωινά μοιράσματα.
Παρακάτω το κείμενο που συνόδευε το κόμικ:
Κάπου ανάμεσα στα βιβλία, στα φροντιστήρια και στο χρόνο που προσπαθούμε να ξεκλέψουμε με την παρέα μας, έχουμε ακούσει πολλούς και διάφορους να μιλούν για τους μετανάστες, συχνά υποτιμητικά. Έχουμε ακούσει να τους λένε εγκληματίες, ότι μυρίζουν άσχημα, ότι μένουν πολλοί μαζί σε διαμερίσματα ή σε πλατείες, ότι κλέβουν τις δουλειές μας.
Ρατσιστικές κραυγές από αυτούς οι οποίοι κάθε φορά έχουν να κερδίσουν κάτι από την υποτίμηση και εκμετάλλευση των μεταναστών/στριων.
Γιατί δεν ακούμε τίποτα για τους λόγους που αυτοί οι άνθρωποι βρέθηκαν σε τούτα εδώ τα μέρη: για τους πολέμους, την πείνα, τις διώξεις από τα καθεστώτα των χωρών τους. Όλα αυτά που τους ανάγκασαν να αναζητήσουν ευκαιρίες στον «δυτικό παράδεισο». Έναν «παράδεισο» που πρώτα φροντίζει να σπείρει την κόλαση (την εξαθλίωση και την ανέχεια) στα μέρη τους, με τις πολεμικές εκστρατείες σε Ιράκ, Αφγανιστάν, κεντρική Ασία, Αφρική. Εκστρατείες, σε κάποιες από τις οποίες συμμετέχει και ο ελληνικός στρατός (Ιράκ, Αφγανιστάν, Σουδάν, Σομαλία).
Δεν ακούγεται ποτέ για τα δουλεμπορικά κυκλώματα τα οποία τιμολογούν κάποιες χιλιάδες ευρώ «το κεφάλι» και έχουν άκρες από τις συνοριακές υπηρεσίες μέχρι την αστυνομία. Εάν ρίξουμε μία δεύτερη ματιά, όμως, θα δούμε ότι αυτά τα κυκλώματα, αφού τους φέρουν στο κέντρο της Αθήνας, μετατρέπουν την ανάγκη τους για χρήματα και φαγητό σε «ευκαιρία» για να τους χώσουν στα άλλα κυκλώματα που παίζουν εδώ, αυτά της σωματεμπορίας, της διακίνησης ναρκωτικών.
Ζούνε πολλοί μαζί, συλλογικά, για να μπορούν να ανταποκρίνονται στις οικονομικές απαιτήσεις ενός διαμερίσματος-τρύπα, και πολλές φορές όταν δεν τα καταφέρνουν κοιμούνται σε πλατείες και παγκάκια, εκτεθειμένοι στις καιρικές συνθήκες. Τέτοιες συνθήκες αντιμετώπισαν και οι έλληνες μετανάστες, στα μέσα του 20ου αιώνα στην Γερμανία, την Αυστραλία, τις ΗΠΑ.
Αλήθεια, μετά από τόσα χρόνια φθηνής λαϊκίστικης ρατσιστικής προπαγάνδας ότι «οι ξένοι παίρνουν τις δουλειές», ποιός είναι αυτός που σήμερα απολύει, κόβει του μισθούς, οδηγεί στην ανεργία, το κοινωνικό αδιέξοδο, φορολογεί ότι φράγκα έχεις στην τσέπη; Μήπως είναι οι ντόπιοι επιχειρηματίες και πολιτικοί, δηλαδή τα ντόπια αφεντικά;
Ας πατήσουμε πια το off της τηλεόρασης και ας στολίσουμε με καμιά ροχάλα τον ρατσιστή που θα ακούσουμε να παραλογίζεται δίπλα μας. Γιατί αυτοί πατούν πάνω στο μίσος για τον διπλανό μας, τον διπλανό σου συμμαθητή, επειδή έχει διαφορετικό χρώμα και μιλάει άλλη γλώσσα. Όμως τα βιώματα είναι κοινά, το ίδιο και οι ανησυχίες και τα προβλήματα (εντός και εκτός σχολείου). Αυτό που μας χωρίζει πραγματικά στη ζωή δεν να είναι τα σύνορα, αλλά αυτοί που κοιτούν να μας εκμεταλλευτούν για να κερδίσουν εις βάρος μας. Και για να τους αντιμετωπίσουμε χρειαζόμαστε συλλογικότητα και συνείδηση.
Εδώ μπορείτε να το κατεβάσετε το έντυπο σε μορφή pdf.
.
