Η Αντιτρομοκρατική και η εξουδετέρωση των πολιτικών αντιπάλων του καθεστώτος. Αναφορικά με την προφυλάκιση του αναρχικού Χρήστου Πολίτη
Στις 21 Μαΐου 2008 γίνεται εμπρησμός σε οχήματα του Εφετείου. Την επόμενη ημέρα ο Χ. Πολίτης πηγαίνοντας να πάρει την μηχανή του, από την περιοχή της Πανόρμου όπου διασκέδαζε το προηγούμενο βράδυ, τον προσάγεται στη ΓΑΔΑ και του γίνονται διάφορες ερωτήσεις αναφορικά με τον εμπρησμό της προηγούμενης νύχτας. Παρά το γεγονός ότι αφέθηκε ελεύθερος, καθώς δεν βρέθηκε τίποτα εις βάρος του, δυόμιση χρόνια αργότερα, στις 2 Δεκεμβρίου 2010, ξανακλήθηκε ως κατηγορούμενος στην ανακρίτρια για την ίδια υπόθεση. Τελικά αφέθηκε ελεύθερος αφού δεν υπήρχε κανένα ενοχοποιητικό στοιχείο.
Μετά από δύο μέρες στις 4 Δεκεμβρίου του 2010 και ενόψει της επετείου της δολοφονίας του Α. Γρηγορόπουλου συλλαμβάνεται ξανά ο αναρχικός Χρήστος Πολίτης. Αστυνομικοί της ομάδας ΔΕΛΤΑ και της αντιτρομοκρατικής σε μια χολιγουντιανού τύπου επιχείρηση προσαγάγουν τον Πολίτη καθώς και τον φίλο του και σύντροφό του Κώστα Μπαρλή σε ένα καφέ στην περιοχή των Εξαρχείων. Ο Κ. Μπαρλής αφήνεται ελεύθερος ύστερα από 16 ώρες. Αρκετές ώρες αργότερα (περί τις 26) ο Χρήστος ενημερώνεται, επιτέλους, για τους λόγους που κρατείται στην ασφάλεια: Κατηγορείται, μαζί με άλλους πέντε άγνωστους σε αυτόν, ως μέλος μη κατονομαζόμενης τρομοκρατικής οργάνωσης.
Σύμφωνα, πάντα, με την αντιτρομοκρατική το πρώτο «αδιάσειστο» στοιχείο είναι ότι στις 24 Νοεμβρίου εθεάθη στην Ηρώων Πολυτεχνείου όπου βρίσκεται το γραφείο του δικηγόρου του, τον οποίο επισκέφτηκε για την υπόθεση του εφετείου. «Δυστυχώς» για αυτόν σε κοντινό παράλληλο δρόμο εντοπίστηκε σπίτι όπου διέμενε ένας από τους άλλους συλληφθέντες ο οποίος ήταν φυγόδικος. Έτσι η αντιτρομοκρατική αποφάσισε ότι ο Χρήστος δεν πήγε στον δικηγόρο του αλλά πραγματοποιούσε επιχείρηση αντί-παρακολούθησης.
Το δεύτερο ενοχοποιητικό στοιχείο είναι το γεγονός ότι έπινε ποτό στα Εξάρχεια με άγνωστο άτομο το οποίο, σύμφωνα πάντα με την αντιτρομοκρατική, είχε φάει προηγουμένως, σουβλάκια μαζί με έναν από τους υπόλοιπους συλληφθέντες.
Με αυτά τα στοιχεία και σύμφωνα με τη δήλωση του διευθυντή της ΕΛΑΣ, ότι αφού αφέθηκε ελεύθερος για την υπόθεση του εφετείου έπρεπε να φυλακιστεί για κάτι άλλο, ο Χρήστος Πολίτης βρίσκεται προφυλακισμένος στις φυλακές, υψίστης ασφαλείας, των Γρεβενών μακριά από τους συντρόφους του, την οικογένεια του, το δικηγόρο του και τους φίλους του.
“Είναι γεγονός πως βρίσκομαι στη φυλακή ακριβώς επειδή είμαι αναρχικός. Επειδή εδώ και 15 χρόνια διαρκώς δραστηριοποιούμαι μέσα από αυτό το ριζοσπαστικό πολιτικό κομμάτι. Μια ανάγνωση της δικογραφίας, μα και η κυνική δήλωση του αρχηγού της ελληνικής αστυνομίας -πως με συνέλαβαν επειδή αφέθηκα ελεύθερος για την υπόθεση του εφετείου*- το αποδεικνύουν περίτρανα. Βρίσκομαι εδώ κλεισμένος, και είμαι βαθιά πεπεισμένος γι αυτό, για τις αντιδράσεις μας στη δολοφονία του Χριστόφορου Μαρίνου το ΄96, για τα οδοφράγματα έξω από τα εξεταστικά το ΄98, για τις αντιπολεμικές διαδηλώσεις το ΄99, για τις διαδηλώσεις ενάντια στην σύνοδο των ευρωπαίων ηγετών στη Θεσσαλονίκη το 2003, για τα φοιτητικά το ΄06 -΄07, για την αλληλεγγύη μας στους αγώνες των κρατουμένων και σε όσους φυλακισμένους δε σκύβουν το κεφάλι, για την εξέγερση του Δεκέμβρη, για…, για… Γιατί βρεθήκαμε παντού, με τις μικρές ή μεγαλύτερες δυνάμεις μας, όπου τίποτα δεν έμοιαζε σίγουρο και η κοινωνική εντροπία έδινε ξανά νόημα στη ζωή μας και δύναμη στους αγώνες μας.”
Χ. Πολίτης
Όλα τα παραπάνω, ενδεχομένως σε κάποιους, να φαντάζουν ανήκουστα εν καιρώ δημοκρατίας είναι ωστόσο η ουσία του σημερινού καθεστώτος το οποίο, μπροστά στη σημερινή κατάσταση η οποία χαρακτηρίζεται από κοινωνική ρευστότητα, έχει εξαπολύσει ολοκληρωτική επίθεση ενάντια σε ολόκληρη την κοινωνία με όχημα την κρίση. Σήμερα, λοιπόν, βιώνουμε τον απόλυτο ολοκληρωτισμό της δημοκρατίας, μια διαρκής κατάσταση έκτακτης ανάγκης κατά την οποία το κράτος και οι μηχανισμοί του «δικαιούνται» να προβούν σε κάθε ενέργεια προκειμένου να εξουδετερώσουν κάθε κίνηση ή χειρονομία η οποία αμφισβητεί την παντοδυναμία του κράτους και την κυριαρχία του καπιταλισμού.
Είναι πλέον σαφές σε όλους πως η σημερινή συγκυρία αποτελεί την κατάλληλη συνθήκη για σκέψη, δράση και ανατροπή. Οι μαζικές απεργίες, η διάχυτη κοινωνικοπολιτική δυσαρέσκεια, η καταστροφική εκμετάλλευση των φυσικών πόρων, η αγωνία για την επιβίωση, η ωμή και απροκάλυπτη βία της κυριαρχίας σε κάθε αντιστεκόμενη/ο, η τρομοκρατία της μισθωτής σκλαβιάς αλλά και της ανεργίας, η κοινωνική ανισότητα δημιουργούν συνθήκες για μια γενικευμένη αντεπίθεση. Καθώς περνάει ο καιρός μια τέτοια προοπτική κερδίζει περισσότερο έδαφος. Απέναντι σε αυτό, το κράτος, η δικαστική εξουσία, τα ΜΜΕ χρησιμοποιούν κάθε δυνατό μέσο προκειμένου να διαχειριστούν τις καταστάσεις προς όφελος τους. Φοβούνται την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση. Διαχέουν με κάθε τρόπο των τρόμο στοχεύοντας στον κατακερματισμό της κοινωνίας και την απομόνωση και την εξόντωση των πολιτικών αντιπάλων τους.
Οι εκφάνσεις της βίας και της καταστολής από την πλευρά της κυριαρχίας ποικίλουν ανάλογα με την μαχητικότητα που δείχνουν οι καταπιεσμένοι. Αν δεν αντιδράς, απλώς χάνεις αυτά που είχες μέχρι σήμερα. Αν αντιδράς κινδυνεύεις να μπεις και φυλακή.
”Οι κατασκευασμένες και κατευθυνόμενες διώξεις με βάση τα σενάρια και τις εμμονές της αντιτρομοκρατικής θυμίζουν βόμβες διασποράς. Στοχεύουν κάπου για να πλήξουν σε μεγάλη ακτίνα γύρω τους, να καταστρέψουν μια ευρύτερη περιοχή. Αυτή η δίωξη δεν αφορά μονάχα εμένα προσωπικά. Αυτή η δίωξη θέλει να φοβίσει τον καθένα. Να προσέχουμε με ποιούς μιλάμε. Με ποιούς αφισοκολλούμε. Με ποιούς βγάζουμε έντυπα. Με ποιούς συμπορευόμαστε στις διαδηλώσεις. Με ποιούς ανταλλάσουμε απόψεις στις εκδηλώσεις. Και φυσικά πού πηγαίνουμε. Να εμποτίσουν την καθημερινότητά μας με καχυποψία και φόβο. Οι υπάλληλοι της τρόικας μας προσφέρουν απλόχερα το μόνιμο «άλλοθι» της υπακοής, την πρόσκαιρη ασφάλεια και την ψεύτικη σιγουριά της υποταγής. Γιατί ποιός θα αμφισβητήσει, χωρίς να γελοιοποιηθεί τελείως, πως αν μας αρκούσε το τίποτα, αν ήμασταν αναρχικοί μέχρι να πάμε πενταήμερη, αν είχαμε «ανακουφιστεί» μετά την υπογραφή του μνημονίου, αν μισούσαμε τους μετανάστες, αν αγανακτούσαμε με τους κουκουλοφόρους, αν φοβόμασταν τους «τρομοκράτες», καμία από τις συνέπειες της καταστολής δε θα είχα υποστεί ούτε εγώ ούτε πολλοί άλλοι που αντιστέκονται.”
Χ. Πολίτης
Μέσα σε αυτή την κατάσταση συστημικής κρίσης οι εκδικητικές και φρονηματικές διώξεις έρχονται και πάλι, εντελώς απροκάλυπτα, στο προσκήνιο, με σκοπό την τρομοκράτηση, την αναχαίτιση, αλλά και αποκλεισμό των αγωνιζόμενων. Ήρθε και πάλι ο καιρός που κάποιος διώκεται όχι για μια συγκεκριμένη πράξη αλλά γιατί είναι αναρχικός ή γιατί στέκεται αλληλέγγυος σε ανθρώπους που η κυριαρχία θεώρει «επικίνδυνους». Γιατί έχει επιλέξει να στέκεται ενάντια στο καθεστώς εκμετάλλευσης και καταπίεσης, να εκφράζει την αλληλεγγύη του σε άλλους αγωνιζόμενους, να απαιτεί την κατάργηση κάθε μορφής εγκλεισμού και να στέκεται δίπλα στους κρατούμενους ποινικούς και κοινωνικούς, να εναντιώνεται στους καταστροφικούς, για τον άνθρωπο και τη φύση, σχεδιασμούς της κυριαρχίας. Οι προσωπικές-συντροφικές σχέσεις, και η πολιτική ταυτότητα αποτελούν ενοχοποιητικά στοιχειά και διώκονται. Η αντιτρομοκρατική, στον αναβαθμισμένο ρόλο του εισαγγελέα και του ανακριτή, είναι σε θέση να αποδώσει κατηγορίες αφού οι υποδείξεις της αποτελούν επαρκή και αξιόπιστα στοιχεία, προκειμένου ένας σύντροφος ή μια συντρόφισσα να προφυλακιστούν μέχρι την εκδίκαση της, κατασκευασμένης, πολλές φορές «υπόθεσής» τους. Η αντιτρομοκρατική λοιπόν δεν αποτελεί απλώς μια ακόμη αστυνομική υπηρεσία. Είναι η υπηρεσία η οποία δρα στο σκοτάδι, δεν δίνει λογαριασμό σε κανένα, παρακολουθεί όσους θεωρεί «επικίνδυνους», διασύρει αγωνιστές, τρομοκρατεί, κατασκευάζει ενοχοποιητικά στοιχεία και σενάρια τα οποία αποτελούν ταυτόχρονα αποδείξεις, υποδεικνύει «ενόχους» και εντέλει εξουδετερώνει τους πολιτικούς αντιπάλους του καθεστώτος.
Απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε, απαντάμε με όπλα μας την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη, τον αγώνα για την ανατροπή του κράτους και του κεφαλαίου. Γιατί ουτοπία δεν είναι να πιστεύεις στην έφοδο στον ουρανό, στην καταστροφή κάθε εξουσίας, στη παύση κάθε εκμετάλλευσης και καταπίεσης ανθρώπου από άνθρωπο, σε ένα κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας. Ουτοπία είναι να πιστεύει κάποιος ότι μπορεί να συνεχίσει να ζει ως άνθρωπος όσο υπάρχει κράτος και καπιταλισμός.
Άμεση απελευθέρωση του αναρχικού Χρήστου Πολίτη