Μήνας: Σεπτέμβριος 2011

 

 

Νωρίς-νωρίς, πριν ακόμα το ρολόι δείξει 7 το απόγευμα, άρχισαν να μαζεύονται οι πρώτοι κάτοικοι του Θησείου στην πλατεία Αφαίας για την προγραμματισμένη συνέλευση σχετικά με την δρομολόγηση εφαρμογής του συστήματος ελεγχόμενης στάθμευσης. Μισή ώρα αργότερα ο αριθμός των ανθρώπων έχει αυξηθεί στους 150, ενώ η συζήτηση έχει ανάψει για τα καλά.

Ένας κόσμος αντιφάσεων αλλά και ζύμωσης.                            

Η πραγματικότητα που αντίκρισα είναι ότι για αρκετούς ανθρώπους που βρέθηκαν στη συνέλευση -και το εξέφρασαν- το ζήτημα της ελεγχόμενης στάθμευσης είναι ένα από τα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζει η γειτονιά (και όλοι, σαν κοινωνικό σύνολο). Η πραγματικότητα που αντίκρισα είναι ότι για κάποιους άλλους ανθρώπους το κοινότοπο «που θα παρκάρω το αμάξι μου» και μέχρι εκεί, είναι το κίνητρο για συμμετοχή στις κινητοποιήσεις. Όσο ενθαρρυντικά ήταν η αυτοπεποίθηση της νίκης αλλά και η υπόσχεση του «όλοι μαζί» σε οτιδήποτε συμβεί, άλλο τόσο αποθαρρυντικά ήταν η έλλειψη -(αυτό)κριτικής- αναφοράς στην κουλτούρα του αυτοκινήτου που ετεροκαθορίζει την ζωή του αθηναίου, στην ανάγκη οι δύο πεζόδρομοι της γειτονιάς (Επταχάλκου/Θεσσαλονίκης και Ηρακλειδών) να ξαναβρούν το νοηματικό και ουσιαστικό τους περιεχόμενο.¹

Τέλη Ιουλίου, στις 11 το βράδυ.

Το μέτρο της ελεγχόμενης στάθμευσης ψηφίστηκε από το δημοτικό συμβούλιο του δήμου της Αθήνας στις 25 Ιουλίου, στις 11 το βράδυ, «με ευρεία πλειοψηφία (συμπολίτευσης και μείζονος αντιπολίτευσης)», όπως αναφέρει περιχαρής ο δήμαρχός μας. Το πρωί της Τρίτης η ιδιωτική εταιρεία Parkmobile Group BV τοποθέτησε τις σχετικές πινακίδες με την προοπτική το μέτρο να αρχίσει να εφαρμόζεται από τις 16 Σεπτεμβρίου. Χθες το απόγευμα, οι κάτοικοι της γειτονιάς είπαν να εκφράσουν δημόσια τη διαφωνία τους, αφού μάλλον η «εξαντλητική διαβούλευση με τους κατοίκους και τους φορείς της περιοχής» που επικαλείται ο δήμαρχος στο δελτίο τύπου που μοίρασε στα μήντια το βράδυ, δεν φαίνεται να ήταν ούτε εξαντλητική, ούτε και διαβούλευση!²

Η διαδήλωση

Ύστερα από ομόφωνη απόφαση της συνέλευσης κατοίκων ξεκινάει διαδήλωση η οποία αποκαθηλώνει τις πινακίδες ελεγχόμενης στάθμευσης στους κεντρικούς δρόμους (Νηλέως, Πουλοπούλου) και στα κάθετα στενά της γειτονιάς. Από κάποιο σημείο και έπειτα εμφανίζονται κάποιες διακριτικές αστυνομικές δυνάμεις οι οποίες πολύ σύντομα γίνονται… πολυάριθμες και αδιάκριτες («ζητάδες», «δέλτα», δημοτόμπατσοι, περιπολικά, διμοιρία)! Μαζί τους βρίσκονται η νομική ομάδα του δήμου Αθηναίων και άτομο της ιδιωτικής εταιρείας που εγκαθιστά τα παρκόμετρα. Η διαδήλωση, έχοντας ολοκληρώσει το στόχο της, κατευθύνεται προς την πλατεία Αφαίας για να διαλυθεί, αλλά παρεμποδίζεται από τη διμοιρία η οποία κλείνει κάθετα το δρόμο. Η αλλαγή κατεύθυνσης προς τα Πετράλωνα δεν φαίνεται να ανακόπτει το σχεδιασμό των μπάτσων, με εντολή των δημοτικών αρχών, για προσαγωγές. Έτσι στο ύψος της γέφυρας του Άντζακα επιχειρούν να εγκλωβίσουν στο πεζοδρόμιο, χωρίς επιτυχία, κάποια άτομα. Η τρικλοποδιά ενός ματατζή σε έναν διαδηλωτή και το ψάξιμο της τσάντας του δημιουργεί νέα αντιπαράθεση η οποία καταλήγει στην προσαγωγή 4 ατόμων στο αστυνομικό τμήμα των Πετραλώνων, στον Ταύρο.

Προσαχθέντες και αλληλέγγυοι που έχουν συγκεντρωθεί αποχωρούν λίγο μετά τις 12 το βράδυ αφού ο νομικός σύμβουλος του δήμου Αθηναίων που έχει προσέλθει στο τμήμα κάνει μήνυση κατά αγνώστων.²

Τα προχθεσινά γεγονότα σκιαγραφούν την τακτική των δημοτικών αρχών απέναντι στο νέο κύκλο δυναμικής αντιπαράθεσης, για το σύστημα ελεγχόμενης στάθμευσης, που ανοίγουν οι κάτοικοι της γειτονιάς. H ετυμηγορία των κατοίκων επικυρώθηκε εκ νέου στη συνέλευση: καμία διαγράμμιση, καμία ελεγχόμενη στάθμευση, καμία «κάρτα κατοίκου».

Σημειώσεις

1. Είναι κατανοητό ότι το μεγαλύτερο μέρος του χωροταξικού σχεδιασμού αυτής της πόλης έχει γίνει ανοργάνωτα και ευκαιριακά. Όπως για παράδειγμα ο πεζόδρομος της Διονυσίου Αρεοπαγίτου ο οποίος μετέτρεψε το Θησείο σε μία «κλειστή» γειτονιά από κυκλοφοριακή άποψη συσσωρεύοντας προβλήματα τόσο όσον αφορά τις μετακινήσεις όσο και τη μετατροπή της γειτονιάς σε ένα απέραντο διασκεδαστήριο. Ωστόσο, γίνεται άλλο τόσο κατανοητό το πόσο ανάγκη έχουμε, μέσα σε αυτή την ασφυκτική μητρόπολη, χώρους όπου θα μπορούμε να κινούμαστε και να αναπνέουμε πιο ελεύθερα, να ξεκουραζόμαστε, να τους χρησιμοποιούμε ως ελευθέρους, μη εμπορευματοποιημένους, χώρους κοινωνικοποίησης και γνωριμίας. Γι’ αυτό το λόγο και οι δύο πεζόδρομοι του Θησείου θα πρέπει να κερδίσουν καταρχήν τον σεβασμό των μόνιμων κατοίκων και έπειτα να αναπτυχθεί μία συλλογική δράση για να τους απελευθερώσει και από το εμπόρευμα, που σε κάποια σημεία τους τους έχει κάνει απροσπέλαστους.

2. Στο τμήμα του Ταύρου βρίσκονται έγκλειστοι και 9 μετανάστες. Η περιγραφή ενός από τους προσαχθέντες είναι χαρακτηριστική: «Εκεί στο τμήμα σε ένα άθλιο κελί (έξω από το οποίο περιμέναμε εμείς για 3 ώρες) πολύ μικρό και ανήλιαγο, είχαν 9 μετανάστες χωρίς χαρτιά. Όπως μας είπε ο μπάτσος είναι όλοι χωρίς χαρτιά: “τους ποινικούς δεν τους κρατάμε εμείς”. Μόνο ο ένας είχε κλέψει κάτι από ένα περίπτερο! Ένας μετανάστης από το παραθυράκι μας είπε ότι ήταν Ιρακινός 17 ετών (ανήλικος) και είναι σε αυτό το κελί 6 μήνες!!! Και άλλοι ήταν ή μικροί σε ηλικία ή πολλούς μήνες μέσα σε αυτή την άθλια τρύπα.  Όπως καταλαβαίνεται χωρίς προαυλισμό, χωρίς να τους έχει δει ο ήλιος κάποιους για μήνες και σε ανύπαρκτες συνθήκες υγιεινής. Τίποτε εκτός από 2 γεύματα την ημέρα. Δηλαδή όταν οι μετανάστες δεν ψάχνουν τους σκουπιδοτενεκέδες, φυλακίζονται μέσα σε αυτούς. Με μόνο έγκλημα ότι οι άθλιοι δεν έχουν τα χαρτιά που δεν τους δίνει το ελληνικό κράτος. Απ’ ότι κατάλαβα ένας Πακιστανός τα είχε παίξει και ψυχολογικά και ήταν σε κακή κατάσταση, έκανε τρέλες, φασαρία, έκλεγε, μιλούσε ακατάληπτα. Επίσης κατάλαβα από κάτι που είπε, ότι όταν τους τα πολυπρήζει, τον παίρνουν και τον δέρνουν. Είχε και κάτι μώλωπες στο πρόσωπο».