Κατηγορία: Στιγμές οικονομικής και θεσμικής κρίσης

. Το κείμενο που μοιράζεται:

φωτογραφία από το athens.indymedia.org

600 περίπου άτομα ανταποκρίθηκαν το πρωί του Σαββάτου στο κάλεσμα, της Συνέλευσης Αναρχικών, σε διαδήλωση για την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση.

Με τσουχτερό το κρύο και κατά διαστήματα να χιονίζει, στήθηκε για μιάμιση ώρα μικροφωνική στην πλατεία Μοναστηρακίου και μοιράζονταν προκηρύξεις. Κατά τι 12.30 οι συγκεντρωμένοι/ες στήθηκαν στον δρόμο με το κεντρικό πανό «κοινωνική και ταξική αντεπίθεση, για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας». Ένα δεύτερο πανό της συλλογικότητας του «Κενού Δικτύου» έγραφε «να μην ζήσουμε σαν δούλοι».

Αθηνάς, πλατεία Ομονοίας, 3ης Σεπτεμβρίου, Χαλκοκονδύλη, Ακαδημίας και κατάληξη στα Προπύλαια το δρομολόγιο, με τις αστυνομικές δυνάμεις να περιορίζονται στο μπροστινό και πίσω μέρος της διαδήλωσης, μέχρι και το αστυνομικό τμήμα της Ομόνοιας. Από εκεί και πέρα, και μέχρι τα Προπύλαια, το σώμα της πορείας ακολουθούνταν και από πλάγια με κορδόνια διμοιριών των ΜΑΤ.

Παρά τον δύσκολο καιρό, άκουγες και έβλεπες το ενδιαφέρον και τις θετικές αντιδράσεις του κόσμου ο οποίος βρέθηκε χθες στο κέντρο της Αθήνας και διασταυρώθηκε με την πορεία. Κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης, μάλιστα, κόσμος ενώθηκε και πορεύτηκε μαζί της.

«Εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά, τρομοκρατία είναι η μισθωτή σκλαβιά», «40 ώρες για 500 ευρώ, σφαλιάρες και κλωτσιές σε κάθε αφεντικό», «ήμουνα παιδί και είχε ανεργία, ρουφιάνος πήγα κι έγινα στην αστυνομία», ορισμένα από τα καινούργια συνθήματα που ακούστηκαν και χαρακτηρίστηκαν από την αμεσότητα και διεισδυτικότητά τους.

Το νέο ραντεβού της Συνέλευσης Αναρχικών ανανεώθηκε για το πρωί της Τετάρτης 15 Δεκεμβρίου, ημέρα γενικής απεργίας, στο Μουσείο στην οδό Πατησίων.

Η παγκόσμια κυριαρχία, έχοντας σήμερα να αντιμετωπίσει μια συνολική συστημική κρίση, επιχειρεί τον εξίσου συνολικό και εξαιρετικά βίαιο μετασχηματισμό της κοινωνίας, επιδιώκοντας τον ολοκληρωτισμό, την καταστροφή και τη λεηλασία της φύσης, την ένταση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, του κοινωνικού ελέγχου και της καταστολής. Η διατήρηση και η αύξηση της καπιταλιστικής κερδοφορίας επιτάσσει τώρα την εξαθλίωση όλο και μεγαλύτερων κομματιών της κοινωνίας. Ο ούτως η άλλως εκβιαστικός χαρακτήρας της μισθωτής εργασίας αποκαλύπτεται πια σε όλο του το μεγαλείο, με την πλήρη ελαστικοποίηση της εργασίας, τη μείωση των μισθών, την απελευθέρωση των απολύσεων, με την απειλή της ανεργίας. Παράλληλα, γίνεται όλο και πιο σαφές ότι εγκαθιδρύεται ένα μόνιμο καθεστώς έκτακτης ανάγκης, που οπλίζεται για να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε αντίσταση στους αντικοινωνικούς σχεδιασμούς κράτους και κεφαλαίου.

Την ίδια στιγμή που η τρομοκρατία επιβάλλεται καθημερινά στους χώρους δουλειάς, την ίδια στιγμή που οι συνθήκες εκμετάλλευσης οξύνονται, τα ΜΜΕ αναλαμβάνουν πρόθυμα την υπεράσπιση των επιλογών των αφεντικών και τη συκοφάντηση των κοινωνικών αγώνων, προπαγανδίζοντας τον κυρίαρχο λόγο και προωθώντας την υποταγή, ενώ τα κόμματα και οι γραφειοκράτες συνδικαλιστές προσπαθούν με κάθε τρόπο να χειραγωγήσουν την κοινωνική οργή και να επιβάλουν την κοινωνική ειρήνη, με εκκλήσεις περί «εθνικής ομοψυχίας και συστράτευσης απέναντι στην κρίση».

Η εξουσία επενδύει στο φόβο -με προφανή σκοπό τον αποπροσανατολισμό και την εκτόνωση της κοινωνικής οργής-, στοχοποιώντας τα πλέον ευάλωτα κοινωνικά κομμάτια. Ο ανταγωνισμός και η εξατομίκευση, ως δομικά στοιχεία του καπιταλισμού, εν μέσω της γενικευμένης κρίσης τείνουν να λάβουν το χαρακτήρα του ανοιχτού αλληλοσπαραγμού των καταπιεσμένων, του κοινωνικού κανιβαλισμού. Μέσα σ’ αυτή τη συνθήκη, οι μετανάστες και οι μετανάστριες που έφτασαν στο κέντρο της Αθήνας για να ξεφύγουν από την εξαθλίωση που τους επιφύλαξε η λεηλασία της καπιταλιστικής περιφέρειας γίνονται οι αποδιοπομπαίοι τράγοι της κρίσης, με τα ΜΜΕ, το επίσημο κράτος και τις παρακρατικές φασιστικές συμμορίες να συντονίζονται σε μια ρητορική μίσους και εξόντωσης.

Απέναντι στον ολοκληρωτισμό που επιβάλλει η δημοκρατία, η μόνη πραγματική προοπτική αντίστασης είναι οι κοινοί, αδιαμεσολάβητοι αγώνες των καταπιεσμένων -ντόπιων και μεταναστών-, η αυτοοργάνωση και η συλλογικοποίηση παντού: στους χώρους εργασίας, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στις γειτονιές. Με τα σωματεία βάσης, τις συνελεύσεις γειτονιάς, τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους αντίστασης, τις άγριες απεργίες και με όπλο μας την αλληλεγγύη, οφείλουμε στους εαυτούς μας να υπερβούμε το φόβο, την παθητικότητα και την εξατομίκευση και να θέσουμε τους όρους της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης, για την καταστροφή του κράτους, του καπιταλισμού και των ιεραρχικών δομών των κοινωνικών σχέσεων, που το μόνο που έχουν να υποσχεθούν είναι περισσότερη εκμετάλλευση και καταπίεση.

Για την κοινωνική επανάσταση. Για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας.

Συγκέντρωση – πορεία Σάββατο 11 Δεκεμβρίου, πλατεία  Μοναστηράκι, 11 π.μ.

Αναδημοσίευση από εδώ

Η επίθεση τους

Σύντομα η κατάσταση στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς θα γίνει πολύ χειρότερη από αυτή που ήδη ζούμε. Απολύσεις, δραματική μείωση μισθών, εντατικοποίηση και χειρότερες συνθήκες εργασίας για τους εργαζόμενους. Κόψιμο όσων γραμμών θεωρούνται ασύμφορες, αυξημένο εισιτήριο, κατάργηση των ελευθέρας και των μειωμένων, πιο αραιά δρομολόγια άρα και μεγαλύτερος χρόνος αναμονής και συνωστισμός για εμάς τους επιβάτες.

Η κυβέρνηση με τη βοήθεια των ΜΜΕ και ρίχνοντας τόνους λάσπης, έκανε και με τους εργαζόμενους στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, ό,τι και με μια σειρά άλλους κλάδους για να μπορέσει να περάσει τα μέτρα που θέλει χωρίς να υπάρξουν αντιδράσεις. Όμως ούτε όλοι μαζί τα φάγαμε, ούτε όλοι μαζί τα πληρώνουμε. Τα σκάνδαλα, οι μίζες και η “κακοδιαχείριση” είναι δουλειά των από πάνω, των καπιταλιστών και των πολιτικών τους υπαλλήλων. Αυτοί είναι που κερδοσκοπούν ακόμη και σήμερα, και ο στόχος των αλλαγών είναι να συνεχίσουν να βγάζουν κέρδος.

Εμείς

Όμως κάποια στιγμή πρέπει να πούμε ΦΤΑΝΕΙ! Αυτή η επίθεση στα ΜΜΜ είναι επίθεση στον έμμεσο μισθό μας αλλά και στην ίδια μας τη ζωή. Είναι η ώρα να θέσουμε τους δικούς μας στόχους. Τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, όπως και η Υγεία, η Παιδεία, η Ενέργεια, οι Φυσικοί Πόροι, δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται σαν εμπόρευμα. Είναι κοινωνικά αγαθά και δεν τα αντιμετωπίζουμε με τη λογική του κέρδους. Η καλύτερη λειτουργία τους μπορεί να γίνει με την κοινωνικοποίηση και τον εργατικό έλεγχο και όχι με την ιδιωτικοποίησή τους.

Και οι απαντήσεις μας

Σε αυτό τον αγώνα δεν είμαστε μόνοι ούτε σαν επιβάτες ούτε σαν εργαζόμενοι. Προωθούμε τον κοινό αγώνα στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς για δωρεάν και ποιοτική μετακίνηση, μέσω πολύμορφων δράσεων στις γειτονιές, στα αμαξοστάσια, σε πρωτοβουλίες και σωματεία.

• Αλληλεγγύη στους αγώνες των εργαζόμενων ενάντια στο χτύπημα των εργασιακών τους δικαιωμάτων και στην αναδιάρθρωση που προωθούν κυβέρνηση, κεφάλαιο και ΔΝΤ.
• Να κάνουμε πράξη τις συγκοινωνίες που θέλουμε με όπλο την αλληλεγγύη. Όσοι έχουμε εισιτήριο το δίνουμε μόλις κατεβαίνουμε σε κάποιον άλλο.
• Δωρεάν μετακινήσεις για τους ανέργους τώρα, ως το πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση των δωρεάν μεταφορών
• Να δώσουμε μαζί ένα κοινό αγώνα πέρα από επιμέρους συνδικαλιστικά αιτήματα,όχι για την καλύτερη λειτουργία μιας κρατικής ή αποκρατικοποιημένης εταιρίας, αλλά για την οικοδόμηση ενός κοινωνικού αγαθού που θέλουμε για εμάς.

Δωρεάν μετακίνηση για όλους

Αλληλεγγύη στους αγώνες των εργαζομένων

Κάτοικοι από τις γειτονιές των Πετραλώνων

Την προηγούμενη εβδομάδα πραγματοποιήθηκε ένας κύκλος παρεμβάσεων, για την λεηλασία των ζωών μας από τα οικονομικά και πολιτικά αφεντικά τούτου εδώ του τόπου, με ανάρτηση πανό σε κεντρικά σημεία και γέφυρες του Κουκακίου και των Πετραλώνων. Κάποια από αυτά αποτυπώνονται στις φωτογραφίες που παρατίθενται παρακάτω.

Τις προηγούμενες δεκαετίες ο καπιταλισμός έλεγε ότι αν δουλέψεις σκληρά και πατήσεις επί πτωμάτων ίσως έχεις την τύχη να ανελιχθείς κοινωνικά και οικονομικά. Σήμερα σου προτείνει το ίδιο, όχι όμως με στόχο την προσωπική σου ανέλιξη, αλλά την προσωπική σου επιβίωση. Την στιγμή που κράτος και κεφάλαιο λαμβάνουν μια σειρά μέτρων τα οποία από την μια διασφαλίζουν τα προνόμια και τα κέρδη τους και από τη άλλη οδηγούν στην εξαθλίωση, την ανέχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας, ταυτόχρονα μας πετούν ένα «κόκαλο», λίγα ψίχουλα με σκοπό να στρέψουν τον ένα ενάντια στον άλλο και να μας πείσουν ότι αυτός που ευθύνεται για την άσχημη κατάσταση μας είναι ο διπλανός μας. Ότι ο εχθρός είναι κάποιος άλλος καταπιεσμένος και εξαθλιωμένος και όχι οι κυβερνώντες που δημιούργησαν αυτή την κατάσταση. Με αυτό τον τρόπο επιδιώκουν να επικρατήσει το όλοι εναντίον όλων, να χαθεί κάθε ίχνος κοινότητας και αλληλεγγύης και να μπορούν ανεμπόδιστα να θέσουν σε εφαρμογή τα σχέδιά τους. Απέναντι, λοιπόν, στον κοινωνικό κανιβαλισμό και το διαίρει και βασίλευε που προσπαθούν να μας επιβάλλουν ας αντιτάξουμε την αλληλεγγύη  μεταξύ των καταπιεσμένων και ας επιτεθούμε στον πραγματικό μας εχθρό το κράτος και τα αφεντικά.

Ενάντια στο κράτος, το Δ.Ν.Τ. και τα αφεντικά, ενάντια στον κοινωνικό κανιβαλισμό, αγώνας για την κοινωνική απελευθέρωση.

.

Η περιβόητη κρίση αποτελεί πλέον καθημερινό μας βίωμα.  Μία κρίση οικονομική, κοινωνική και πολιτική, μία κρίση αναπαραγωγής του καπιταλιστικού μοντέλου παραγωγής, μία κρίση νομιμοποίησης του καπιταλισμού ως το τελικό στάδιο ευημερίας των ανθρώπινων κοινωνιών.

Μαζί με τις αξίες και τα ιδεολογήματα δεκαετιών, καταρρέουν και οι κατακτήσεις μακροχρόνιων και αιματηρών εργατικών αγώνων. Το κράτος πρόνοιας αποσυντίθεται και οι ισορροπίες που διατηρούνταν όλα αυτά τα χρόνια στην σκιά του, διαταράσσονται.

Τα αφεντικά επιτίθενται σε κάθε πτυχή της ζωής μας, η επιβίωση γίνεται πλέον ένα στοίχημα που για να κερδηθεί πρέπει να πάρεις μέρος στον κοινωνικό κανιβαλισμό που ορίζεται από το όλοι εναντίον όλων. Και ο καθένας για τον εαυτό του.

Είναι η στιγμή που κοιτάζεις το παρελθόν και το μέλλον και συνειδητοποιείς ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος στο παρόν. Όλα γίνονται ξεκάθαρα και οι αναστολές δεν χωράνε πουθενά. Η οργή ξεχειλίζει και από το δισάκι σου ξεπηδάνε όλα αυτά τα ξεχασμένα όπλα. Η λέξη εξέγερση ξαναγεννιέται στα χείλη χιλιάδων ανθρώπων και η στιγμή είναι τώρα!!!

Καμία υπομονή, καμία ανοχή. Επίθεση σε κράτος, ΔΝΤ και αφεντικά.

Διαδηλώσεις, απαλλοτριώσεις, απεργίες, λαϊκές συνελεύσεις, αρνήσεις πληρωμών, συγκρούσεις, καταλήψεις, σαμποτάζ, εργατικές συνελεύσεις. Για την κοινωνική απελευθέρωση.

Συλλογικότητα, αλληλεγγύη, αυτοοργάνωση.

.

Κάπου στα τέλη του Ιούλη πραγματοποιήθηκε η τελευταία συνέλευση κατοίκων των γειτονιών μας με θεματική τη λεηλασία των ζωών μας από τα πολιτικά και οικονομικά αφεντικά. Με έναν απολογισμό των πεπραγμένων έκλεισε ένας πρώτος γύρος δραστηριοποίησης γύρω από το συγκεκριμένο ζήτημα, στη βάση της οριζόντιας οργάνωσης, της ισότιμης συμμετοχής, της αδιαμεσολάβητης δράσης. Και εκείνη η συνέλευση ανανέωσε το ραντεβού της για νωρίς τον Σεπτέμβρη, για να εξετάσουμε και πάλι τις προοπτικές και τους τρόπους παρέμβασης, σε τοπικό επίπεδο, μέσα στη συγκυρία.

Μία πρώτη συζήτηση έγινε την προηγούμενη εβδομάδα. Ορίστηκε μία πιο συγκεκριμένη θεματολογία (περιεχόμενο των ομάδων εργασίας που έχουν συγκροτηθεί, αντιπληροφόρηση, τοπικές παρεμβάσεις σε σχέση με ζητήματα ευρύτερου κοινωνικού ενδιαφέροντος, η προοπτικής νέας λαϊκής συνέλευσης κ.α.) και ορίστηκε νέα ανοιχτή συζήτηση για την Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου, στις 8 το βράδυ, στην κατάληψη του ΠΙΚΠΑ (Τιμοδήμου και Αντωνιάδου, στα Άνω Πετράλωνα).