Κανένας γείτονας δεν είναι μόνος του!

Εκδήλωση ενημέρωσης και συζήτησης, για τη δικαστική δίωξη 3 κατοίκων που δραστηριοποιούνται στο κίνημα για την υπεράσπιση των λόφων του Φιλοπάππου, πραγματοποιήθηκε το μεσημέρι της Κυριακής στον Λουμπαρδιάρη. Καμιά 50αριά γείτονες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα, το οποίο ξεκίνησε με ενημέρωση σχετικά με τη δίωξη των γειτόνων μας και στη συνέχεια με κατάθεση εκτιμήσεων πάνω σε αυτήν. Κοινή είναι η εκτίμηση ότι η δίωξη γίνεται σε μία εκδικητική κατεύθυνση για όσα έχουμε κερδίσει όλα αυτά τα χρόνια στους λόφους, ενώ η επιλογή των συγκεκριμένων 3 κατοίκων έγινε στη βάση ότι οι αρχαιολόγοι της Α΄ ΕΠΚΑ γνωρίζουν τα ονόματά τους επειδή εδώ και χρόνια έχουν ασχοληθεί με την αναζήτηση και συλλογή δημοσίων εγγράφων που αφορούν τις αυθαιρεσίες του κράτους και των ιδιωτών στους λόφους του Φιλοπάππου.

Η συνέχεια της κουβέντας κινήθηκε σε μία γραμμή απολογισμού του αγώνα αυτών των 8 χρόνων, με σύντομες ιστορικές αναδρομές σε στρατηγικές και επιλογές, με αναγνώριση ακόμη και κάποιων λανθασμένων επιλογών, εν τέλει κατατέθηκαν τα βιώματα που είχε ο καθένας και η καθεμιά μέσα σε αυτόν τον συλλογικό αγώνα.

Οι λόφοι του Φιλοπάππου έμειναν ανοιχτοί, ζωντανοί, πράσινοι, προσβάσιμοι ολόκληρο το 24ωρο χάρη στην άμεση δράση χιλιάδων ανθρώπων από τις γύρω γειτονιές. Στις λαϊκές συνελεύσεις, στις συζητήσεις, στις εκδηλώσεις, στις διαδηλώσεις, στις συγκρούσεις, στο σαμποτάζ των «έργων ανάπλασης», στις δενδροφυτεύσεις, στις λαϊκές κουζίνες. Η κοινωνική χρήση των λόφων είναι το μοναδικό εχέγγυο ότι όσα έχουμε καταφέρει μέχρι σήμερα θα τα διατηρήσουμε.

Και μάλλον είμαστε πολύ πεισματάρηδες για να αφήσουμε τα κρατικά και ιδιωτικά συμφέροντα και τους αρχαιολόγους να μετατρέψουν σε τσιφλίκι τους αυτόν τον δημόσιο χώρο των 700 στρεμμάτων. Και την Τετάρτη θα είμαστε στα δικαστήρια για να υπερασπιστούμε τον αγώνα μας. Γιατί όπως γράφουμε και στην προκήρυξη που μοιράστηκε την Παρασκευή στις λαϊκές αγορές του Κουκακίου και των Πετραλώνων, «ο αγώνας για το λόφο του Φιλοπάππου δεν έγινε από μεμονωμένα άτομα, από κάποιους ειδικούς και ’’φορτικούς’’ ανθρώπους, αλλά από όλους εμάς που νοιαζόμαστε για τις γειτονιές μας και την ίδια εντέλει τη ζωή μας. Στις 20 Οκτώβρη δεν δικάζονται ο Νίκος, η Στέλλα και ο Άκης, αλλά η λαϊκή συνέλευση του Θησείου, του Κουκακίου και των Πετραλώνων».

.

Μαθητικό έντυπο “κοπάνα”, τεύχος 1ο.

Μετά από μία δοκιμαστική έκδοση τον περασμένο Μάρτιο, η αντιεξουσιαστική παρέμβασή στα σχολεία των γειτονιών μας (μέσα από το έντυπο «Κοπάνα») αποκτάει από τη φετινή σχολική χρονιά πιο μόνιμα χαρακτηριστικά. Έτσι, την εβδομάδα που μας πέρασε το πρώτο τεύχος του εντύπου μοιράστηκε στους μαθητές και στις μαθήτριες των τεσσάρων λυκείων και γυμνασίων του Κουκακίου και των Πετραλώνων, λίγο πριν το πρωινό κουδούνι θέσει σε κίνηση τις προστακτικές των καθηγητών, το κονσερβοποιημένο και αποστειρωμένο περιεχόμενο της διδακτέας ύλης, τις χρονικές και σωματικές πειθαρχήσεις των μαθητών/τριών στο αυστηρά καθορισμένο ημερήσιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα.

Για αυτές τις πειθαρχήσεις, την εντατικοποίηση της καθημερινότητας των παιδιών που προσπαθούν, υπό την πίεση των γονιών τους κατά βάση, να αντεπεξέλθουν σε μία δημόσια (σχολείο) και ιδιωτική (φροντιστήρια) εκπαίδευση, επιχειρήσαμε να μιλήσουμε μέσα από το πρώτο τεύχος της «Κοπάνας».

Τα μοιράσματα στα σχολεία έχουν τα ευχάριστα απρόβλεπτά τους, τους αυθορμητισμούς και τις ατάκες που αφήνουν να ξεφύγει και ένα χαμόγελο. Από τις παρέες που έβγαιναν από το σχολείο με περιέργεια  για να πάρουν κι αυτές το έντυπο στα χέρια τους , μέχρι την ατάκα «μα ρε φίλε, αν αρχίσουμε από τώρα τις κοπάνες θα μείνουμε από απουσίες στο τέλος»!

Παρακάτω παρατίθεται το κείμενο που συνόδευε το κόμικ της έκδοσης:

Η ζωή ξεκινάει με το ξυπνητήρι και χωρίζεται σε 24 μικρές ώρες που πρέπει να χωρέσουν τα πάντα, εκτός από τις επιθυμίες μας. Η ζωή χωρίζεται στα 24 από διαρκή κουδουνίσματα. Με κάθε κουδούνισμα (σκέψου πως είναι ο πυροβολισμός πριν από την κούρσα), το μυαλό και το σώμα τρέχουν για να μαζέψουν «εφόδια». Μαθηματικά, Φυσική και Αρχαία, Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά και Πιάνο. Αυτά και άλλα τόσα, που θα μας επιτρέψουν, όπως λένε, να «βγούμε στη ζωή με αξιοπρέπεια». Γι’ αυτή τη μαλακισμένη «αξιοπρέπεια» πρέπει να είμαστε, λέει, ανταγωνιστικοί και ανταγωνιστικές, γιατί βλέπεις ο «ανταγωνισμός είναι τεράστιος», και όλο και κάποιος θα βρεθεί να μας φάει τη θέση (του απουσιολόγου/του φοιτητή της καλύτερης σχολής/ του διευθυντικού στελέχους της καλύτερης εταιρείας), αν εμείς δεν έχουμε φροντίσει από τα πριν να του πάρουμε το κεφάλι με τα εφόδιά μας. Οπότε, «πρέπει να καταβάλουμε εντατικές προσπάθειες», όσο πιο εντατικές γίνεται, όσο πιο εντατικές μπορούμε να φανταστούμε. Αν είναι δυνατόν, δηλαδή, να καταφέρουμε να χωρίσουμε τη ζωή σε ακόμα μικρότερες ώρες, που θα χωρίζονται μεταξύ τους από ακόμα περισσότερα κουδουνίσματα, να κουδουνίζουμε όλη μέρα και να μην ακούγεται τίποτα άλλο από κουδούνια. Και, βασικά, ανάμεσα στα κουδουνίσματα, να προλαβαίνουμε να πατήσουμε όλους τους άλλους στο λαιμό, να τους πάρουμε το βαθμό από την τσέπη, τη μπουκιά από το στόμα, ό, τι μπορούμε τελοσπάντων να κάνουμε με την «αξιοπρέπεια» που μας χαρίζουν τα εφόδιά μας. Από την πολλή «αξιοπρέπεια» να μεταμορφωθούμε σε μικρούς κανίβαλους, γιατί, λέει, άμα δεν το κάνουμε εμείς θα το κάνει κάποιος άλλος και να μην έχουμε αυταπάτες. Εν τω μεταξύ, εμείς θα έχουμε χάσει όλη μας τη ζωή, αλλά τι είναι αυτό μπροστά σε τόση «αξιοπρέπεια»; Επίσης, θα έχουμε χάσει και όλους μας τους φίλους, αλλά θα έχουμε την εκτίμηση του καθηγητή/αφεντικού/Κράτους, τόσο «αξιοπρεπείς» μαλάκες που θα έχουμε γίνει. Και θα ανοίξουν οι πύλες του Παραδείσου (μόνο για ‘μας τους αξιοπρεπείς): θα δουλεύουμε 12 ώρες για 700 ευρώ, θα ρουφιανεύουμε το συνάδελφό μας που δεν είναι αρκετά «αξιοπρεπής» (δηλαδή δεν βγάζει αρκετά φράγκα για το αφεντικό του), θα κοιτάμε να τη βολέψουμε και δεν πα να καίγεται ο κόσμος γύρω μας. Γενικά, η ζωή που όλοι και όλες ονειρευτήκαμε.

Τώρα που το σκέφτομαι, τόση «αξιοπρέπεια» δεν την αντέχω. Προτιμώ τη δικιά μου την αξιοπρέπεια, που, όπως το βλέπω, σημαίνει να μπορείς να κοιτάς τους γύρω σου στα μάτια, χωρίς να τους παίρνεις μέτρα για την κάσα. Κι άμα είναι να δουλέψω εντατικά για κάτι, χίλιες φορές να προσπαθήσω μαζί με τους άλλους να πάρουμε τη ζωή μας πίσω!

Εδώ μπορείτε να κατεβάσετε το έντυπο σε μορφή pdf.

.