αναρχικό – αντιεξουσιαστικό
Εκδήλωση απο την ανοιχτή συνέλευση των κατοίκων των Πετραλώνων, του Κουκακίου και του Θησείου για τα μέσα μαζικής μεταφοράς το Σάββατο 2 Απριλίου στο πολιτιστικό κέντρο των Άνω Πετραλώνων -Δημοφώντος 164- στις 6μμ
Εκδήλωση απο την ανοιχτή συνέλευση των κατοίκων των Πετραλώνων, του Κουκακίου και του Θησείου για τα μέσα μαζικής μεταφοράς το Σάββατο 2 Απριλίου στο πολιτιστικό κέντρο των Άνω Πετραλώνων, Δημοφώντος 164, στις 6μμ
Σχετικό κείμενο του στεκιού απο το 5ο τεύχος της εφημερίδας
ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ – ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ
Τα δύο τελευταία χρόνια όλο και περισσότερο ακούγονται οι φράσεις «άρνηση πληρωμών», «φέρτε πίσω τα κλεμμένα», «να πάρουμε πίσω όσα μας ανήκουν», «αυτομείωση», «στάση πληρωμών». Εκτός όμως από «εξτρεμιστικά» λόγια και συνθηματολογία στα χείλη διαφόρων πολιτικάντηδων, οι οποίοι για να κερδίσουν τις εντυπώσεις και να εξασφαλίσουν ψήφους εγκαλούν το κράτος να σταματήσει να πληρώνει το δημόσιο χρέος στους συμμάχους του και να φορολογήσει τα οικονομικά αφεντικά του, αυτές οι φράσεις γίνονται πράξη από μια πληθώρα κόσμου που μπροστά στο οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται αναζητά λύσεις και οικειοποιείται πρακτικές που μέχρι εχθές του ήταν άγνωστες ή ξένες. Έτσι, λοιπόν, σε αυτή τη πραγματικότητα όπου για ένα συνεχώς αυξανόμενο, με γεωμετρική πρόοδο, κομμάτι της κοινωνίας η επιβίωση αποτελεί καθημερινό στοίχημα, η άρνηση να καταβάλλει το αντίτιμο για υπηρεσίες και προϊόντα αποτελεί όλο και πιο συχνό φαινόμενο, καθώς αποτελεί μια πρακτική απάντηση απέναντι στην φτώχεια και την ανέχεια. Πολύς κόσμος εφευρίσκει διάφορους τρόπους ώστε να αποφεύγει να πληρώνει τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, τα διόδια, τρόφιμα, ρούχα και ότι άλλο χρειάζεται. Όπως είναι φυσικό η εξαθλίωση και η φτωχοποίηση οδηγεί πολλούς ανθρώπους να προβούν σε πράξεις με μοναδικό κριτήριο την επιβίωσή τους. Το ένστικτο της επιβίωσης από μόνο του, πολλές φορές οδηγεί τους ανθρώπους εναντίον των διπλανών τους, οι οποίοι είναι στην ίδια ή σε ελάχιστα (συνήθως πρόσκαιρα) καλύτερη θέση. Το όλοι εναντίον όλων έτσι κι αλλιώς αποτελεί δομικό στοιχείο του καπιταλισμού, ο οποίος μπροστά στην κρίση του δεν έχει να προτείνει τίποτε άλλο. Απέναντι στον κοινωνικό κανιβαλισμό πρέπει να αντιτάξουμε την αλληλεγγύη και να αναγνωρίσουμε ποίος είναι πραγματικά ο εχθρός. Οι κινήσεις μας (όπως και η άρνηση πληρωμών) πρέπει να στρέφονται ενάντια σε όλους αυτούς που κερδοσκοπούνε εις βάρος μας, εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη μας για τροφή, νερό, επικοινωνία, ένδυση. Πράξεις, λοιπόν, οι οποίες μέχρι εχθές ήταν «κακές» σήμερα είναι «καλές» και χρήσιμες, ότι σε άλλες εποχές θεωρούνταν «λάθος» στις μέρες μας αποτελεί δίκαιο. Βλέπουμε ανθρώπους να υπερβαίνουν τα όρια και τις αναστολές τους και η άρνηση πληρωμής να εξαπλώνεται με γοργούς ρυθμούς.
Στις 21 Μαΐου 2008 γίνεται εμπρησμός σε οχήματα του Εφετείου. Την επόμενη ημέρα ο Χ. Πολίτης πηγαίνοντας να πάρει την μηχανή του, από την περιοχή της Πανόρμου όπου διασκέδαζε το προηγούμενο βράδυ, τον προσάγεται στη ΓΑΔΑ και του γίνονται διάφορες ερωτήσεις αναφορικά με τον εμπρησμό της προηγούμενης νύχτας. Παρά το γεγονός ότι αφέθηκε ελεύθερος, καθώς δεν βρέθηκε τίποτα εις βάρος του, δυόμιση χρόνια αργότερα, στις 2 Δεκεμβρίου 2010, ξανακλήθηκε ως κατηγορούμενος στην ανακρίτρια για την ίδια υπόθεση. Τελικά αφέθηκε ελεύθερος αφού δεν υπήρχε κανένα ενοχοποιητικό στοιχείο.
Μετά από δύο μέρες στις 4 Δεκεμβρίου του 2010 και ενόψει της επετείου της δολοφονίας του Α. Γρηγορόπουλου συλλαμβάνεται ξανά ο αναρχικός Χρήστος Πολίτης. Αστυνομικοί της ομάδας ΔΕΛΤΑ και της αντιτρομοκρατικής σε μια χολιγουντιανού τύπου επιχείρηση προσαγάγουν τον Πολίτη καθώς και τον φίλο του και σύντροφό του Κώστα Μπαρλή σε ένα καφέ στην περιοχή των Εξαρχείων. Ο Κ. Μπαρλής αφήνεται ελεύθερος ύστερα από 16 ώρες. Αρκετές ώρες αργότερα (περί τις 26) ο Χρήστος ενημερώνεται, επιτέλους, για τους λόγους που κρατείται στην ασφάλεια: Κατηγορείται, μαζί με άλλους πέντε άγνωστους σε αυτόν, ως μέλος μη κατονομαζόμενης τρομοκρατικής οργάνωσης.
Σύμφωνα, πάντα, με την αντιτρομοκρατική το πρώτο «αδιάσειστο» στοιχείο είναι ότι στις 24 Νοεμβρίου εθεάθη στην Ηρώων Πολυτεχνείου όπου βρίσκεται το γραφείο του δικηγόρου του, τον οποίο επισκέφτηκε για την υπόθεση του εφετείου. «Δυστυχώς» για αυτόν σε κοντινό παράλληλο δρόμο εντοπίστηκε σπίτι όπου διέμενε ένας από τους άλλους συλληφθέντες ο οποίος ήταν φυγόδικος. Έτσι η αντιτρομοκρατική αποφάσισε ότι ο Χρήστος δεν πήγε στον δικηγόρο του αλλά πραγματοποιούσε επιχείρηση αντί-παρακολούθησης.
Το δεύτερο ενοχοποιητικό στοιχείο είναι το γεγονός ότι έπινε ποτό στα Εξάρχεια με άγνωστο άτομο το οποίο, σύμφωνα πάντα με την αντιτρομοκρατική, είχε φάει προηγουμένως, σουβλάκια μαζί με έναν από τους υπόλοιπους συλληφθέντες.
Με αυτά τα στοιχεία και σύμφωνα με τη δήλωση του διευθυντή της ΕΛΑΣ, ότι αφού αφέθηκε ελεύθερος για την υπόθεση του εφετείου έπρεπε να φυλακιστεί για κάτι άλλο, ο Χρήστος Πολίτης βρίσκεται προφυλακισμένος στις φυλακές, υψίστης ασφαλείας, των Γρεβενών μακριά από τους συντρόφους του, την οικογένεια του, το δικηγόρο του και τους φίλους του.
“Είναι γεγονός πως βρίσκομαι στη φυλακή ακριβώς επειδή είμαι αναρχικός. Επειδή εδώ και 15 χρόνια διαρκώς δραστηριοποιούμαι μέσα από αυτό το ριζοσπαστικό πολιτικό κομμάτι. Μια ανάγνωση της δικογραφίας, μα και η κυνική δήλωση του αρχηγού της ελληνικής αστυνομίας -πως με συνέλαβαν επειδή αφέθηκα ελεύθερος για την υπόθεση του εφετείου*- το αποδεικνύουν περίτρανα. Βρίσκομαι εδώ κλεισμένος, και είμαι βαθιά πεπεισμένος γι αυτό, για τις αντιδράσεις μας στη δολοφονία του Χριστόφορου Μαρίνου το ΄96, για τα οδοφράγματα έξω από τα εξεταστικά το ΄98, για τις αντιπολεμικές διαδηλώσεις το ΄99, για τις διαδηλώσεις ενάντια στην σύνοδο των ευρωπαίων ηγετών στη Θεσσαλονίκη το 2003, για τα φοιτητικά το ΄06 -΄07, για την αλληλεγγύη μας στους αγώνες των κρατουμένων και σε όσους φυλακισμένους δε σκύβουν το κεφάλι, για την εξέγερση του Δεκέμβρη, για…, για… Γιατί βρεθήκαμε παντού, με τις μικρές ή μεγαλύτερες δυνάμεις μας, όπου τίποτα δεν έμοιαζε σίγουρο και η κοινωνική εντροπία έδινε ξανά νόημα στη ζωή μας και δύναμη στους αγώνες μας.”
Χ. Πολίτης
Στις 21 Μαΐου 2008 γίνεται εμπρησμός σε οχήματα του Εφετείου. Την επόμενη ημέρα ο Χ. Πολίτης πηγαίνοντας να πάρει την μηχανή του, από την περιοχή της Πανόρμου όπου διασκέδαζε το προηγούμενο βράδυ, τον προσάγεται στη ΓΑΔΑ και του γίνονται διάφορες ερωτήσεις αναφορικά με τον εμπρησμό της προηγούμενης νύχτας. Παρά το γεγονός ότι αφέθηκε ελεύθερος, καθώς δεν βρέθηκε τίποτα εις βάρος του, δυόμιση χρόνια αργότερα, στις 2 Δεκεμβρίου 2010, ξανακλήθηκε ως κατηγορούμενος στην ανακρίτρια για την ίδια υπόθεση. Τελικά αφέθηκε ελεύθερος αφού δεν υπήρχε κανένα ενοχοποιητικό στοιχείο.
Μετά από δύο μέρες στις 4 Δεκεμβρίου του 2010 και ενόψει της επετείου της δολοφονίας του Α. Γρηγορόπουλου συλλαμβάνεται ξανά ο αναρχικός Χρήστος Πολίτης. Αστυνομικοί της ομάδας ΔΕΛΤΑ και της αντιτρομοκρατικής σε μια χολιγουντιανού τύπου επιχείρηση προσαγάγουν τον Πολίτη καθώς και τον φίλο του και σύντροφό του Κώστα Μπαρλή σε ένα καφέ στην περιοχή των Εξαρχείων. Ο Κ. Μπαρλής αφήνεται ελεύθερος ύστερα από 16 ώρες. Αρκετές ώρες αργότερα (περί τις 26) ο Χρήστος ενημερώνεται, επιτέλους, για τους λόγους που κρατείται στην ασφάλεια: Κατηγορείται, μαζί με άλλους πέντε άγνωστους σε αυτόν, ως μέλος μη κατονομαζόμενης τρομοκρατικής οργάνωσης.
Σύμφωνα, πάντα, με την αντιτρομοκρατική το πρώτο «αδιάσειστο» στοιχείο είναι ότι στις 24 Νοεμβρίου εθεάθη στην Ηρώων Πολυτεχνείου όπου βρίσκεται το γραφείο του δικηγόρου του, τον οποίο επισκέφτηκε για την υπόθεση του εφετείου. «Δυστυχώς» για αυτόν σε κοντινό παράλληλο δρόμο εντοπίστηκε σπίτι όπου διέμενε ένας από τους άλλους συλληφθέντες ο οποίος ήταν φυγόδικος. Έτσι η αντιτρομοκρατική αποφάσισε ότι ο Χρήστος δεν πήγε στον δικηγόρο του αλλά πραγματοποιούσε επιχείρηση αντί-παρακολούθησης.
Το δεύτερο ενοχοποιητικό στοιχείο είναι το γεγονός ότι έπινε ποτό στα Εξάρχεια με άγνωστο άτομο το οποίο, σύμφωνα πάντα με την αντιτρομοκρατική, είχε φάει προηγουμένως, σουβλάκια μαζί με έναν από τους υπόλοιπους συλληφθέντες.
Με αυτά τα στοιχεία και σύμφωνα με τη δήλωση του διευθυντή της ΕΛΑΣ, ότι αφού αφέθηκε ελεύθερος για την υπόθεση του εφετείου έπρεπε να φυλακιστεί για κάτι άλλο, ο Χρήστος Πολίτης βρίσκεται προφυλακισμένος στις φυλακές, υψίστης ασφαλείας, των Γρεβενών μακριά από τους συντρόφους του, την οικογένεια του, το δικηγόρο του και τους φίλους του.
“Είναι γεγονός πως βρίσκομαι στη φυλακή ακριβώς επειδή είμαι αναρχικός. Επειδή εδώ και 15 χρόνια διαρκώς δραστηριοποιούμαι μέσα από αυτό το ριζοσπαστικό πολιτικό κομμάτι. Μια ανάγνωση της δικογραφίας, μα και η κυνική δήλωση του αρχηγού της ελληνικής αστυνομίας -πως με συνέλαβαν επειδή αφέθηκα ελεύθερος για την υπόθεση του εφετείου*- το αποδεικνύουν περίτρανα. Βρίσκομαι εδώ κλεισμένος, και είμαι βαθιά πεπεισμένος γι αυτό, για τις αντιδράσεις μας στη δολοφονία του Χριστόφορου Μαρίνου το ΄96, για τα οδοφράγματα έξω από τα εξεταστικά το ΄98, για τις αντιπολεμικές διαδηλώσεις το ΄99, για τις διαδηλώσεις ενάντια στην σύνοδο των ευρωπαίων ηγετών στη Θεσσαλονίκη το 2003, για τα φοιτητικά το ΄06 -΄07, για την αλληλεγγύη μας στους αγώνες των κρατουμένων και σε όσους φυλακισμένους δε σκύβουν το κεφάλι, για την εξέγερση του Δεκέμβρη, για…, για… Γιατί βρεθήκαμε παντού, με τις μικρές ή μεγαλύτερες δυνάμεις μας, όπου τίποτα δεν έμοιαζε σίγουρο και η κοινωνική εντροπία έδινε ξανά νόημα στη ζωή μας και δύναμη στους αγώνες μας.”
Χ. Πολίτης
Απο το blog της ανοιχτής συνέλευσης κατοίκων των Πετραλώνων, του Κουκακίου και του Θησείου:
Η σημερινή ημέρα είχε οριστεί ως ημέρα δράσης, σε κεντρικούς συγκοινωνιακούς κόμβους, για τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Η τοπική συνέλευσή μας συναντήθηκε στον ηλεκτρικό σταθμό των Πετραλώνων, όπου πραγματοποίησε σύντομο μοίρασμα κειμένων.
Στη συνέχεια κινηθήκαμε προς τον σταθμό της Δάφνης, όπου είχε οριστεί το ραντεβού με τοπικές συνελεύσεις από τον Άγιο Δημήτριο, την Ηλιούπολη, τον Βύρωνα, την Καισαριανή και το Παγκράτι. Η παρέμβαση στο σταθμό του μετρό κράτησε μέχρι αργά το μεσημέρι.
Party οικονομικής ενίσχυσης στους διωκόμενους απο το Ηράκλειο Κρήτης για την πορείά ενάντια στην εκκένωση της κατάληψης ΠΙΚΠΑ Ηρακλείου.
Το πρωί της Δευτέρας 14 Μαρτίου, σε συνέχεια των παρεμβάσεων που πραγματοποιήθηκαν την Παρασκευή, η συνέλευση αναρχικών για την κοινωνική αυτοδιεύθυνση πραγματοποίησε παρεμβάσεις στους ΟΑΕΔ του Νέου Κόσμου, της Καλλιθέας, του Γαλατσίου και της Πειραιώς. Μοιράστηκαν κείμενα και υπήρξαν συζητήσεις με τους ανέργους.
ενημέρρωση απο το blog της συνέλευσης
Ακόμη μία ανοιχτή συνέλευση έλαβε χώρα στην ηλιόλουστη, σήμερα το μεσημέρι, πλατεία Μερκούρη. Σταθερή η συμμετοχή του κόσμου από τις γειτονιές μας, ενώ το μεγαλύτερο μέρος της συζήτησης περιστράφηκε γύρω από την εκδήλωση η οποία προετοιμάζεται για τις αρχές του Απρίλη. Μία εκδήλωση ο άξονας της οποίας θα δομείται γύρω από το πώς από το μερικό (την άρνηση καταβολής αντιτίμου για τις μετακινήσεις) μπορούμε να περάσουμε στο γενικό, στη γενική άρνηση πληρωμών. Και το ζητούμενο είναι το πώς μπορούμε να συμβάλλουμε στην κοινωνική ανάπτυξη του “γενικού”. Αυτή την προοπτική άλλωστε θα θέλαμε να συζητήσουμε με όσους και όσες βρεθούν στην εκδήλωση.
Από εκεί και πέρα οι δημόσιες παρεμβάσεις της συνέλευσης θα συνεχιστούν και τις επόμενες ημέρες. Το Σάββατο 19 Μαρτίου θα βρεθούμε στις 11.30 το πρωί στον ηλεκτρικό σταθμό των Πετραλώνων και την Τετάρτη 23 Μαρτίου, θα βρεθούμε στις 7 το πρωί για παρέμβαση και πάλι στον ηλεκτρικό των Πετραλώνων. Μία κίνηση με σκοπό να έρθουμε σε άμεση επαφή με τους εργαζόμενους οι οποίοι χρησιμοποιούν καθημερινά τα μέσα μαζικής μεταφοράς για να πάνε στη δουλειά, μία χρήση που αποτελεί κομμάτι του εργάσιμου χρόνου μας, μόνο που αυτή είναι όχι μόνο άμισθη, αλλά καλούμαστε επιπλέον να πληρώσουμε εμείς για την μετακίνησή μας!
Τα τελευταία χρόνια και με φόντο την οικονομική κρίση πληθαίνουν καθημερινά οι άνθρωποι που δεν έχουν που να μείνουν και κοιμούνται σε πάρκα, πλατείες και όπου βρούνε ένας μέρος από το οποίο δεν θα τους διώξουνε οι κάθε λογής μπάτσοι, φασίστες, ξενοφοβικοί. Δυστυχώς οι άνθρωποι γυρνώντας το κεφάλι από την άλλη νομίζουμε πως ξορκίσουμε το κακό και ότι εμείς με αυτό τον τρόπο δεν θα βρεθούμε ποτέ σε αυτή την κατάσταση, όμως το παρόν και το μέλλον που μας επιφυλάσσουν οι κυρίαρχοι είναι δυσοίωνο. Η άρνηση να δούμε τι συμβαίνει και ποιος πραγματικά φταίει οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε τέτοια φαινόμενα όπως ο θάνατος αυτού του άστεγου στο θησείο.
Η φτώχεια, η εξαθλίωση, ο κοινωνικός αποκλεισμός, η ιδιώτευση, η έλλειψη αλληλεγγύης μεταξύ των από κάτω, οι εύκολες απαντήσεις και η ξενοφοβία, ο κοινωνικός κανιβαλισμός και η αδιαφορία αφήνουν όλο και πιο έντονα τα σημάδια τους στην καθημερινότητα της μητρόπολης και αυτά τα σημάδια είναι κόκκινα και από αίμα.
Αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων
Επικοινωνία ενάντια στην απομόνωση
Κοινοί αγώνες των από κάτω ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο
Αυτοοργάνωση-Αλληλοβοήθεια-Επίθεση
Ενημέρωση απο το blog της ανοιχτή συνέλευση κατοίκων των Πετραλώνων, του Κουκακίου και του Θησείου για τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς
Νωρίς το απόγευμα της Παρασκευής η συνέλευσή μας πραγματοποίησε μία σειρά παρεμβάσεων σε συγκοινωνιακά μέσα των γειτονιών μας (και όχι μόνο). Μας “φιλοξένησαν” η γραμμή 15 του τρόλεϊ, ο σταθμός του μετρό και του τραμ Συγγρού Φιξ, με τελική κατάληξη τον σταθμό του μετρό στον Νέο Κόσμο όπου και πραγματοποιήθηκε παρέμβαση για 45 περίπου λεπτά.
Την ίδια στιγμή τα μηχανήματα έκδοσης και επικύρωσης εισιτηρίων σαμποταρίστηκαν, ενώ κολλήθηκαν στο εσωτερικό συρμών και οχημάτων τα αυτοκόλλητα της συνέλευσης για την αντιμετώπιση των ελεγκτών.
Οι θετικές χειρονομίες από τους επιβάτες, απέναντι στο πρόταγμα της άρνησης καταβολής αντιτίμου για τη χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς αλλά και της γενικής άρνησης πληρωμών, μας συντρόφευσαν και σε αυτή την παρέμβασή. Κάποιοι μοιράστηκαν μαζί μας προβληματισμούς, τους δικούς τους τρόπους που έχουν σκαρφιστεί για να αντιμετωπίζουν τους ελέγχους, αλλά ακόμη και διαφωνίες.
Οι γραφικές περιπτώσεις κάποιων υστερικών -μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού- προκάλεσαν γέλιο, ενώ στο πάνθεον των διαφόρων συναντήσεών μας σε παρεμβάσεις, αυτούς τους τρεις μήνες, δεν μπορούμε να μην συμπεριλάβουμε και τη σημερινή, με τρία σταλινικά απολιθώματα του κκε! Βασιλικότεροι εκ του βασιλέως απαίτησαν να κληθεί η αστυνομία και μας παρουσίασαν κάποια από τα εντατικά μαθήματα που τους κάνουν στα κατά τόπους γραφεία, ωρυόμενοι περί “τζαμπατζήδων-του-τσίπρα-γνωστούς-αγνώστους-που-σπάνε-και-καίνε” για να καταλήξουν να στείλουν “χαιρετισμούς στον Αλέξη”. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο δεν περιμέναμε από έμμισθους μπάτσους, όπως εύστοχα τους διαμηνύθηκε. Μόνο που η δουλειά τους, εκεί όπου η αυτοοργάνωση και η άμεση δράση ριζώνει, σκαλώνει κάθε μέρα όλο και περισσότερο…
Το πρωί της Παρασκευής 11 Μαρτίου η συνέλευση αναρχικών για την κοινωνική αυτοδιεύθυνση πραγματοποίησε παρεμβάσεις στους ΟΑΕΔ του Νέου Κόσμου, του Γαλατσίου και της Πειραιώς. Μοιράστηκαν κείμενα και υπήρξαν κουβέντες με τους ανέργους.
Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε:
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ
ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ & ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
Στις μέρες που ζούμε και η τελευταία λέξη που ξεστομίζεται από επίσημα χείλη (κρατικά, επιχειρηματικά, δημοσιογραφικά, κομματικά…) εξυπηρετεί τον κοινό σε όλους τους επικοινωνιακό σκοπό: αυτόν της υποταγής, μοιρολατρίας και διαίρεσης των εκμεταλλευόμενων ώστε οι καπιταλιστές να βαδίσουν ανενόχλητοι τον «ένδοξο» δρόμο της ανάπτυξης και όλοι εμείς αυτόν της μετατροπής μας σε εξαθλιωμένο και υπάκουο (ευέλικτο, κινητικό, ανταγωνιστικό, με όρεξη για σκληρή δουλειά…), εργατικό δυναμικό.
Μέσα στο χάος από μισές αλήθειες και ολόκληρα ψέματα που αποτελεί τη συσκευασία της νέας επίθεσης της εξουσίας, υπάρχει η πραγματικότητα. Αυτή του κοψίματος των μισθών, του τέλους των συντάξεων, της εκποίησης σε ιδιώτες του κατηλλειμένου από το κράτος δημόσιου, της καμουφλαρισμένης ή ευθείας καταστολής, του ρατσισμού… Η ανεργία αποτελεί έναν από αυτούς τρόμους, ίσως τον πιο σημαντικό κι αυτό γιατί συμπυκνώνει σχεδόν όλους του άλλους: συνώνυμο της φτώχειας, είναι δοκιμασμένο εργαλείο καταστολής, τροφοδοτεί την ξενοφοβία και τον κανιβαλισμό ανάμεσα στους καταπιεσμένους.
Παρά το προφανές, το σημαντικό στην ανεργία δεν είναι να μην έχεις δουλειά, είναι να μην έχεις έσοδα. Ο μεγαλομέτοχος που κάθεται και εισπράττει μερίσματα δεν είναι άνεργος, είναι κηφήνας. Άνεργος είναι αυτός που καταλήγει να ζει λαθραία. Να ζητιανεύει (την οικογένεια, τους γονείς, τους φίλους, τους περαστικούς…) για τις βασικές του ανάγκες. Από ότι λέει το ίδιο το κράτος, μέσα στο χρόνο οι άνεργοι θα περάσουν το 1000000. Ένα εκατομμύριο άνθρωποι, σε ένα κόσμο που τα πάντα τα κανονίζουν οι αγορές, χωρίς έσοδα σημαίνει αποκλεισμός, αναξιοπρέπεια. Σημαίνει κατάθλιψη, αλκοόλ, ναρκωτικά, την κυριαρχία ενός ψυχολογικού παράγοντα περιθωρίου που οι αστοί αναλυτές θα χρησιμοποιήσουν για να μετατοπίσουν στον ίδιο τον άνεργο την εύθηνη για την κατάστασή του. Σημαίνει πως οι πλατείες των πόλεων θα γεμίσουν με φτωχούς Έλληνες για τον ίδιο ακριβώς λόγο που γέμισαν με μετανάστες. Όσους βέβαια από τους έλληνες δεν βρεθούν τελικά σε κάποιο Άγιο Παντελεήμονα μιας άλλης Ευρωπαϊκής μητρόπολης… Διαβάστε περισσότερα
Λάμπρο, θα ζείς για πάντα στην καρδιά του κάθε αγωνιστή
Τα ξημερώματα της 10ης Μαρτίου στην Δάφνη κατά την διάρκεια συμπλοκής με μπάτσους πέφτει νεκρός, από τα πυρά τους, ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας. Λίγο πριν, την μοιραία για την ζωή του Λάμπρου συνάντηση με τους ένστολους, ο σύντροφος επιχειρούσε με ένα ακόμα άτομο να κλέψει ένα αυτοκίνητο (προφανώς για να χρησιμοποιηθεί σε κάποια αντικαθεστωτική ενέργεια). Το άτομο που ήταν μαζί του εκείνο το βράδυ διέφυγε τόσο την σύλληψη, όσο και τα δολοφονικά πυρά των μπάτσων. Αρκετά αργότερα, μετά τις 6 συλλήψεις για συμμετοχή στη οργάνωση «Επαναστατικός Αγώνας», με προκήρυξη που έστειλαν μέσα από τις φυλακές,οι τρεις από τους έξι υπόδικους Κώστας Γουρνάς, Νίκος Μαζιώτης και Πόλα Ρούπα και με την οποία ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη της οργάνωσης, γνωστοποίησαν ότι ο Λάμπρος Φούντας συμμετείχε στον «Ε.Α.».
Στο άκουσμα της είδησης του θανάτου η καρδιά σφίχτηκε. Ο Λάμπρος ήταν ένας από εμάς. Εμάς που διαδηλώνουμε ενάντια στη λεηλασία των ζωών μας, που διεκδικούμε την ελευθερία τη δικιά μας και όσων αγωνίζονται, που στεκόμαστε δίπλα σε κάθε καταπιεσμένο και εκμεταλλευόμενο, που στήνουμε οδοφράγματα ενάντια στα σχέδια κράτους και αφεντικών, που συγκρουόμαστε με τους ένοπλους πραίτορες της δημοκρατίας, που επιλέγουμε να αντισταθούμε στην δικτατορία κράτους και κεφαλαίου μακριά από λογικές νόμιμου ή παράνομου, με μοναδικό κριτήριο το δίκιο και το άδικο, που αγωνιζόμαστε για ένα κόσμο δίχως εκμετάλλευση και καταπίεση.