Στέκι Αντίπνοια

Αναδημοσίευση από το blog του Ρεσάλτο

Από τους 22 συντρόφους/ισσες του ΡΕΣΑΛΤΟ, κατά την ανακριτική διαδικασία, στους 12 επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι (απαγόρευση εξόδου από την χώρα και παρουσία στο αστυνομικό τμήμα κάθε 1 & 16 του μήνα), ενώ στους 11 από αυτούς επιβλήθηκαν και χρηματικές εγγυήσεις συνολικού ύψους 51.000 ευρώ (σε έναν 15.000, σε 3 από 5.000 και σε 7 από 3.000). Για τη συντρόφισσα από την Ισπανία η εγγύηση των 5.000 ευρώ έπρεπε να δοθεί την προηγούμενη εβδομάδα και δόθηκε. Για τους υπόλοιπους 10 η καταληκτική ημερομηνία ήταν σήμερα Πέμπτη 17/12. Τη Δευτέρα όμως οι 9 από τους 10 συντρόφους/ισσες κατέθεσαν αίτηση άρσης των περιοριστικών όρων και αφαίρεσης (ή μείωσης) της χρηματικής εγγύησης και ζήτησαν την αναστολή της καταληκτικής ημερομηνίας μέχρι τη νέα ανακριτική απόφαση. Η ανακρίτρια αρχικά αρνήθηκε να άρει την καταληκτική ημερομηνία της 17ης Δεκέμβρη, αίτημα το οποίο έκανε τελικά δεκτό χθες Τετάρτη 16/12 μέχρι την έκδοση της νέας απόφασης. Έτσι, 9 εκ των 10 δεν κατέβαλαν τα ποσά των χρηματικών εγγυήσεων μέχρι την έκδοση της νέας απόφασης, ενώ για έναν σύντροφο που δεν κατατέθηκε σχετικό αίτημα μείωσης της εγγύησης καταβλήθηκε το ποσό των 3.000 ευρώ.

Μόλις εκδοθεί η νέα ανακριτική απόφαση (αναμένεται τις επόμενες μέρες) τόσο για το ύψος των χρηματικών εγγυήσεων όσο και για τους περιοριστικούς όρους θα υπάρξει άμεση ενημέρωση.

Περίμενες ότι μέσα σε 70 ημέρες το ΠΑΣΟΚ θα είχε κιόλας καταφέρει:

Να ποινικοποιήσει τον αγώνα των συμβασιούχων στην καθαριότητα του Δήμου, χαρακτηρίζοντάς την παράνομη και καταχρηστική.

Να εξαπατήσει τους λιμενεργάτες του Πειραιά που απεργούσαν ενάντια στην παραχώρηση του λιμανιού στην Cosco

Να πετάξει στο δρόμο χιλιάδες συμβασιούχους των stage

Να συνεχίσει τον ίδιο ρυθμό τις επιχειρήσεις «σκούπα» μεταναστών που έχει αρχίσει η προηγούμενη κυβέρνηση

Να καταστήσει κατεχόμενη ζώνη τα Εξάρχεια, νομιμοποιώντας την αστυνομοκρατία και το κλίμα τρομοκρατίας

Να εισαγάγει την πρακτική των -δικαιολογημένων- προληπτικών συλλήψεων και προσαγωγών αποτρέποντας τη συμμετοχή του κόσμου στις διαδηλώσεις

Να επιβάλει το δόγμα της μηδενικής ανοχής στις διαδηλώσεις του Δεκέμβρη για τη δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου προσάγοντας ή συλλαμβάνοντας 800 άτομα σε δύο ημέρες

Να καταργήσει το Άσυλο απαγορεύοντας την είσοδο και την έξοδο από τους πανεπιστημιακούς χώρους και να εισβάλει σε αυτούς, όπως έγινε στο ΑΠΘ και στη Νομική συλλαμβάνοντας διαδηλωτές/τριες

Να δείξει τις δολοφονικές του προθέσεις με την επίθεση των ομάδων Δέλτα και Ζήτα κατά διαδηλωτών/τριων στην πορεία της 6^ης Δεκέμβρη

Να εισβάλει στον αναρχικό χώρο «ΡΕΣΑΛΤΟ» στο Κερατσίνι συλλαμβάνοντας του 22 παρευρισκόμενους και κατηγορώντας τους για σύσταση συμμορίας και κατοχή και προμήθεια εκρηκτικών με αφορμή άδεια μπουκάλια μπύρας, ένα μπιτόνι πετρέλαιο για σόμπα και οικοδομικά εργαλεία

Να κάνει έφοδο στο κατειλημμένο δημαρχείο Κερατσινίου και να συλλάβει τους 42 αλληλέγγυους στους συλληφθέντες του «ΡΕΣΑΛΤΟ» φορτώνοντάς τους με πλημμελήματα

Να εισάγει ένα καθεστώς επιβολής υπέρογκων χρηματικών εγγυήσεων ύψους 51.000 ευρώ στους συλληφθέντες, ώστε να αφεθούν ελεύθεροι, προσπαθώντας να ποινικοποίησει και να εξοντώσει οικονομικά ανάλογους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους

Ας μην περιμένουμε άλλες 70 για να δούμε άσπρη μέρα!

Αυτοοργάνωση-αντίσταση-αλληλεγγύη

Εκδήλωση-συζήτηση

Παρασκευή 18 Δεκέμβρη, στις 19.00, στην κατάληψη του ΠΙΚΠΑ

http://anarxiko-resalto.blogspot.com

Συντροφικά σας ενημερώνουμε ότι:

από τις οικονομικές συνεισφορές ατόμων, ομάδων, στεκιών, καταλήψεων και ταμείων αλληλεγγύης εσωτερικού και εξωτερικού το συνολικό ποσό των εγγυήσεων των συντροφων-ισσών έχει συγκεντρωθεί.

Από τα 51000 ευρώ, τα 18-20000 συλλέχθηκαν μετά από δυσθεώρητες συνεισφορές συντρόφων-ισσών, ομάδων, και ταμείων αλληλεγγύης από το εξωτερικό. Και τα οποία πρέπει να επιστραφούν το άμεσο χρονικό διάστημα.

Για το λόγο αυτό η συλλογή χρημάτων συνεχίζεται.

Για τις οικονομικές συνεισφορές επικοινωνήστε με το κινητό τηλέφωνο 6973657960 ή με το e-mail:   tameio22@espiv.net

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ!

ΚΑΝΕΝΑΣ ΟΜΗΡΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ!

Ύστερα από την αστυνομική έφοδο το απόγευμα του Σαββάτου 5 Δεκέμβρη στον χώρο του Ρεσάλτο, οι 22 σύντροφοι και συντρόφισσες αφέθηκαν ελεύθεροι από τα δικαστήρια του Πειραιά τα ξημερώματα της Τρίτης 8 Δεκέμβρη.

Για την μη προφυλάκισή τους αλλά και για να αφεθούν ελεύθεροι έως την εκδίκαση της υπόθεσης, τους επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι καθώς και υψηλές χρηματικές εγγυήσεις.

Το συνολικό χρηματικό ποσό των εγγυήσεων ανέρχεται στα 51.000 ευρό.

Πιο συγκεκριμένα: σε έναν από τους συλληφθέντες η εγγύηση είναι 15.000 ευρό, σε τρεις από 5.000 ευρό ο καθένας-καθεμία και σε άλλους-ες εφτά η εγγύηση είναι από 3.000 ευρώ.

Το σύνολο των χρηματικών εγγυήσεων πρέπει να κατατεθεί έως την Πέμπτη 17 Δεκέμβρη αλλά για να αποφευχθούν τυχόν γραφειοκρατικές εμπλοκές τα χρήματα της οικονομικής ενίσχυσης είναι σκόπιμο να συγκεντρωθούν έως την Τρίτη 15 Δεκέμβρη.

Για την οικονομική ενίσχυση των 22 συλληφθέντων του Ρεσάλτο, λοιπόν, αλλά και για την έγκαιρη αποπληρωμή των χρηματικών τους εγγυήσεων, συγκροτήθηκε ταμείο αλληλεγγύης.

Η συνδρομή όλων μας σε αυτό κρίνεται απαραίτητη έτσι ώστε τις επόμενες ημέρες να μαζευτεί το συνολικό ποσό των υψηλών χρηματικών εγγυήσεων.

Για τον λόγο αυτό αλλά και για την αμεσότερη και βέβαιη συγκέντρωση των χρημάτων επικοινωνήστε με το κινητό τηλέφωνο 6973657960 ή με την ηλεκτρονική διεύθυνση tameio22@espiv.net.

Το απόγευμα της Τετάρτης, κατά τη διάρκεια του τακτικού ανοίγματος του στεκιού, στήθηκε μικροφωνική και μοιράστηκε στη γειτονιά  κείμενο για τα γεγονότα των τελευταίων ημερών:

Βρισκόμαστε ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό Κορκονέα, ένα χρόνο μετά την κοινωνική εξέγερση που ξέσπασε ήδη από το ίδιο βράδυ της έκτης του Δεκέμβρη και διήρκησε για έναν ολόκληρο μήνα, βυθίζοντας σε απελπισία τους διαχειριστές της εξουσίας σε ολόκληρη την Ευρώπη. Βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν για το οικονομικό και πολιτικό σύστημα, που δοκιμάζει τη χειρότερη κρίση νομιμοποίησης εδώ και έναν αιώνα. Βρισκόμαστε σε εκείνο το σημείο, απ’ όπου οι εξεγερμένοι και οι εξεγερμένες του Δεκέμβρη του 2008 απειλούν να εφορμήσουν και να καταστρέψουν το κλίμα κοινωνικής συναίνεσης που με κόπο και δάκρυα προσπαθεί να εγκαταστήσει στους δρόμους των πόλεων ολόκληρο το σώμα των πολιτικών υπερασπιστών της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Σε αυτό ακριβώς το σημείο, το Κράτος επιλέγει να κάνει φανερές τις προθέσεις του, επιστρατεύοντας την προκλητική αδιαλλαξία του Υπουργού Δημόσιας Τάξης (που, στην προσπάθειά του να νομιμοποιήσει τη θέση του ως πολιτικού προϊσταμένου δολοφόνων, μετονόμασε τον εαυτό του σε Υπουργό Προστασίας του Πολίτη).

Το Σάββατο 5/12, δυνάμεις των ΜΑΤ, συνεπικουρούμενες από δεκάδες ασφαλιτών, σπάζουν την πόρτα του αναρχικού στεκιού Ρεσάλτο, που λειτουργεί εδώ και μια πενταετία στο Κερατσίνι ως ανοιχτός κοινωνικός χώρος, με παρεμβάσεις και εκδηλώσεις για ζητήματα που αφορούν την περιοχή και όχι μόνο. Εκείνη τη στιγμή στο χώρο βρίσκονταν 22 σύντροφοι και συντρόφισσες, οι οποίοι βρέθηκαν στο πάτωμα με στραμμένες τις κάννες των περιστρόφων των μπάτσων στα κεφάλια τους. Την ίδια στιγμή τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης αρχίζουν να μεταδίδουν ότι «εξαρθρώθηκε τρομοκρατική οργάνωση αντιεξουσιαστών, μετά από είσοδο της αστυνομίας σε γιάφκα», ότι «στη γιάφκα βρέθηκαν όπλα και εκρηκτικά» και ότι «πρόκειται για μια μεγάλη επιτυχία της ΕΛ.ΑΣ». Μέσα σε λίγη ώρα, κι ενώ οι κλούβες της αστυνομίας μεταφέρουν τους συντρόφους και τις συντρόφισσες στη ΓΑΔΑ, ομάδα περίπου 100 συντρόφων επιτίθεται στους ασφαλίτες που είχαν μείνει να φρουρούν το χώρο του στεκιού, αναγκάζοντάς τους να κλειδωθούν μέσα και αναποδογυρίζοντας τα υπηρεσιακά αυτοκίνητα που είχαν σταθμεύσει απ’ έξω. Αργότερα, άλλοι 42 σύντροφοι και συντρόφισσες επιλέγουν να καταλάβουν το δημαρχείο του Κερατσινίου, σε ένδειξη αλληλεγγύης στους 22 του Ρεσάλτου. Οι αστυνομικές δυνάμεις σπεύδουν στο δημαρχείο και προετοιμάζουν εισβολή, παρά το γεγονός ότι δεκάδες κάτοικοι του Κερατσινίου αλλά και δημοτικοί σύμβουλοι έχουν αποκλείσει την είσοδο, προκειμένου να μην επιτρέψουν τη σύλληψη των καταληψιών. Οι δολοφόνοι του Χρυσοχοΐδη, έχοντας λάβει τις περίφημες εντολές για «μηδενική ανοχή», συγκρούονται με τους κατοίκους και εισβάλλουν στο δημαρχείο, συλλαμβάνοντας και τους 42 συντρόφους και συντρόφισσες. Η συνολική προληπτική «συγκομιδή» του Χρυσοχοΐδη έφτασε αισίως τους 64 αναρχικούς και αναρχικές μέσα σε ένα βράδυ.

Το επόμενο πρωί, τα ΜΜΕ μας «αποκάλυψαν» σε τι συνίσταντο τα «όπλα και τα εκρηκτικά» που βρέθηκαν στο Ρεσάλτο: άδεια μπουκάλια μπύρας, σημαίες, αντιασφυξιογόνες μάσκες και «εύφλεκτο υλικό». Αργότερα, θα μάθουμε ότι το περιβόητο εύφλεκτο υλικό δεν ήταν παρά φωτιστικό πετρέλαιο που χρησιμοποιείται ως καύσιμο της θερμάστρας του στεκιού. Η ηγεσία του Υπουργείου, μπροστά στον επαπειλούμενο εξευτελισμό της, σπεύδει να διαρρεύσει στον Τύπο ότι «Η έφοδος στο Ρεσάλτο στηρίχτηκε σε πληροφορίες για οργάνωση επίθεσης σε κρατικό κτήριο». Τα προσχήματα όμως είναι αδυνατόν να σωθούν, ειδικά αφού κάτοικοι του Κερατσινίου και των γύρω περιοχών παρεμβαίνουν στα ΜΜΕ και αποκαθιστούν την αλήθεια: το Ρεσάλτο είναι ανοιχτό αντιεξουσιαστικό στέκι που λειτουργεί στην περιοχή και διοργανώνει δεκάδες εκδηλώσεων, (για τους μετανάστες, για τα εργατικά ατυχήματα στη ζώνη του Περάματος, για την αλληλεγγύη σε διωκόμενους/ες αγωνιστές, για τους έμφυλους διαχωρισμούς κ.α.). Πανικόβλητοι οι επίδοξοι διαμορφωτές μιας ανώδυνης για την εξουσία «κοινής γνώμης» αρχίζουν να ιδρώνουν στα παράθυρά των δελτίων και να μασάνε τα λόγια τους, για άλλη μια φορά έκθετοι στα μάτια όλων. Η «γιάφκα» είναι ανοιχτό αντιεξουσιαστικό στέκι, τα «εκρηκτικά» είναι το πετρέλαιο της σόμπας, τα «όπλα» είναι οι σημαίες και τα άδεια μπουκάλια.

Παρόλα αυτά, οι 22 σύντροφοι και συντρόφισσες από το Ρεσάλτο παραπέμπονται στον εισαγγελέα με κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα, που αφορούν τη «σύσταση συμμορίας» και την «κατοχή και προμήθεια εκρηκτικών υλών», ενώ οι 42 σύντροφοι και συντρόφισσες από το δημαρχείο του Κερατσινίου παραπέμπονται κατηγορούμενοι/ες για έξι πλημμελήματα. Είναι σαφές ότι η επιχείρηση της αστυνομίας προέκυψε από μία απλούστατη ανάγκη του Κράτους και των αφεντικών: να τελειώνουν με τους αναρχικούς και τις αναρχικές, με τους εξεγερμένους και τις εξεγερμένες, με τους αντιστεκόμενους και τις αντιστεκόμενες. Να διασπείρουν το φόβο και τον πανικό σε όσους και όσες έχουν την πρόθεση να συμμετάσχουν στις πορείες που είχαν καλεστεί για τις 6/12 και τις 7/12. Να διαφυλάξουν τα κεκτημένα τους από την οργή που ξεσπάει και αφορά μόνο αυτούς.

Και πάλι, δεν υπολόγισαν καλά: οι πορείες των επόμενων ημερών ήταν όχι μόνο μαζικές αλλά και ξεκάθαρα επιθετικές απέναντι στο στρατό κατοχής των πόλεων που καθοδηγείται από τον Χρυσοχοΐδη. Οι προθέσεις και οι πράξεις των διαδηλωτών προκάλεσαν την οργή του γελοίου Υπουργού της καταστολής, ο οποίος και διέταξε τους δολοφόνους υπαλλήλους του να μην δείξουν έλεος. Έτσι, εποχούμενοι μπάτσοι της ομάδας Δ, εφόρμησαν πατώντας πεζούς διαδηλωτές (σε μία περίπτωση μάλιστα στέλνοντας μία αγωνίστρια 61 ετών στο νοσοκομείο σε σοβαρή κατάσταση), άλλοι συνάδελφοί τους τράβηξαν τα περίστροφά και κυνήγησαν διαδηλωτές, ενώ σε άλλες περιπτώσεις πυροβόλησαν με πλαστικές σφαίρες κατά μαθητών. Οι προληπτικές προσαγωγές ξεπέρασαν τις 500 μόνο στην Αθήνα, ενώ σε όλη τη χώρα εκδηλώνονταν πράξεις αλληλεγγύης στους συλληφθέντες και τους διωκόμενους.

Εμείς, ως άνθρωποι που επιλέξαμε να λειτουργούμε ένα ανοιχτό αντιεξουσιαστικό στέκι, ως άνθρωποι που επιλέξαμε την αδιαπραγμάτευτη σύγκρουση με τον κόσμο της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, αυτοοργανώνοντας τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας, παρεμβαίνοντας για όποιο θέμα μας αφορά χωρίς να υπακούμε στις ντιρεκτίβες των κομματικών μηχανισμών, χωρίς να επιτρέπουμε σε εκείνους που μας εκμεταλλεύονται να καθορίσουν για εμάς τα όρια της νομιμότητας και της παρανομίας, έχουμε να διαμηνύσουμε στον Υπουργό, στους προκατόχους και τους διάδοχούς του τα εξής:

Είμαστε οι χιλιάδες που έχουν συστήσει συμμορία, με σκοπό την καταστροφή του κόσμου που σας θρέφει και σας συντηρεί.

Είμαστε οι χιλιάδες που επιτιθέμεθα στα ιερά σύμβολα της ασέλγειάς σας πάνω στην κοινωνία.

Είμαστε οι χιλιάδες που «αμαυρώνουμε την μνήμη» του περυσινού σας φόβου.

Είμαστε οι χιλιάδες που δημιουργούμε από κοινού την όψη του σημερινού σας φόβου.

Είμαστε χιλιάδες, είμαστε ανυποχώρητοι/ες και συνεχώς πληθαίνουμε.

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ 64 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΟΥ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣΤΩΝ ΠΟΡΕΙΩΝ ΤΗΣ 6ης και 7ης ΔΕΚΕΜΒΡΗ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

6-12-08

Ο 15άχρονος Αλέξης πέφτει νεκρός από το όπλο ενός μπάτσου στα Εξάρχεια ….Ένας κρότος ξέρασε την εκδικητική μανία και την θρασύδειλη βαρβαρότητα του κράτους απέναντι όχι μόνο στον Αλέξη αλλά σε κάθε Αλέξη. Σε κάθε ανυπότακτο μαθητή σε κάθε αντιστεκόμενο προλετάριο, αγωνιζόμενο εργάτη, άνεργο, μετανάστη, ομοφυλόφιλο …σε κάθε ελεύθερο άνθρωπο.

Λίγες ώρες μετά, οι δρόμοι πλημμύρισαν με οργή όλα τα κρατικά εγκλήματα, για όλες εκείνες τις ώρες που μας έκλεψαν στην δουλεία, στο σχολείο, στο στρατό…διάχυτη οργή παντού που εξελίχθηκε σε μια εξέγερση με έντονο αντιμπατσικό χαρακτήρα, που κραύγαζε «Εκδίκηση». Εκδίκηση για όλα. Εκδίκηση για την ζωή που μας κλέβουν κάθε μέρα.

Η εξέγερση του Δεκέμβρη έγινε το έδαφος για να δημιουργηθούν ακόμα περισσότερες νέες εστίες κοινωνικής αντίστασης. Καινούργιες καταλήψεις γεννήθηκαν, ελεύθεροι χώροι κατακτήθηκαν, απεργίες, πορείες, συγκρούσεις …όλο και περισσότεροι-ες βρέθηκαν στον δρόμο. Ταυτόχρονα όμως πυροδοτήθηκε και μία αλυσιδωτή αντίδραση επίθεσης απ’ το κράτος, που συμπεριλαμβάνει στοχοποίηση καταλήψεων, νέες νομοθεσίες (π.χ. νόμος για την «κουκουλοφορία» και την «περιύβριση αρχής) φασιστικά πογκρόμ σε μετανάστες, απαγωγές αναρχικών, άνοδος της ακροδεξιάς, δολοφονικές επιθέσεις σε όλους όσους/ες προτάσσουν την αυτοοργάνωση, την αντίσταση και την αλληλεγγύη τους ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης, εκμετάλλευσης και καταστολής, απ όπου κι αν αυτή προέρχεται.

Ένας χρόνος έχει περάσει από την εξέγερση του Δεκέμβρη, οι κυβερνήσεις άλλαξαν και η δημοκρατία μας δείχνει και πάλι τα κοφτερά της δόντια, αυτή τη φορά πίσω από το σοσιαλδημοκρατικό της προσωπείο. Η ίδια αντεξεγερτική πολιτική συνεχίζεται (πχ μιλιταριστικού τύπου αστυνομική κατοχή των Εξαρχείων, θεσμός του μπάτσου της γειτονίας κλπ).

Παρ’ όλα αυτά, ο πόλεμος συνεχίζεται, προετοιμάζοντας το έδαφος για την επόμενη κοινωνική εξέγερση, που θα μας φέρει ένα ακόμα βήμα πιο κοντά στην ελευθερία… Και φυσικά όλες και όλοι θα είμαστε και πάλι στην πρώτη γραμμή.

Ανεξαρτήτως  κυβερνήσεως, καμία ανακωχή με την δημοκρατία. Ραντεβού στα οδοφράγματα… Ήπιαμε μια φορά… Μεθύσαμε για πάντα!

Remember, remember the 6th of December

Η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου δεν ήταν ένα τυχαίο και μεμονωμένο περιστατικό. Δεν ήταν μια κακία στιγμή. Δεν ήταν το καουμποϊλίκι ενός κακού μπάτσου. Δεν ήταν καν προϊόν της ύπαρξης μιας απάνθρωπης αστυνομίας. Ήταν η συμπύκνωση, σε μια στιγμή, όλης της βαρβαρότητας του κόσμου που ζούμε. Ο κόσμος της ασφάλειας, της υποταγής, της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης ήταν αυτός που σκότωσε τον Αλέξη, όπως και  χιλιάδες αλέξηδες καθημερινά, είτε στο δρόμο είτε στον καθημερινό οκτάωρο καταναγκασμό είτε στο σχολείο είτε στο σπίτι …παντού.

Αυτός ήταν και ο λόγος που έπειτα από εκείνη την τραγική στιγμή ακολούθησαν όσα ακολούθησαν. Γιατί ο Δεκέμβρης ήταν η κραυγή των αποκλεισμένων, των απόκληρων, των συνειδητοποιημένων. Όλων αυτών που τη σφαίρα του Κορκονέα την είδαν σαν τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Σκίζοντας της κοινωνικές ταυτότητες που τους αποδίδουν, χωρίς κανένα μερικό αίτημα, απαλλαγμένοι από το ψευτοδίλημα περί νόμιμης και παράνομης δράσης, παρά μόνο ουρλιάζοντας με κάθε τρόπο «τα θέλουμε όλα και τα θέλουμε τώρα».

Ένα ποτάμι της συσσωρεμένης οργής ξεχύθηκε για 15 μέρες σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο, για να πνίξει αυτόν τον σάπιο κόσμο που ξερνάει θάνατο, ενώ και σε διάφορες πόλεις του εξωτερικού εκατοντάδες άνθρωποι εξέφρασαν με διάφορους τρόπους την αλληλεγγύη τους στους εξεγερμένους και τις εξεγερμένες της Ελλάδας. Τα εξεγερτικά γεγονότα του περασμένου Δεκέμβρη ήρθαν σαν τον κλέφτη μέσα στη νύχτα να ταράξουν την επίπλαστη κοινωνική ειρήνη.

Η γενικευμένη αναταραχή μπορεί μετά το Δεκέμβρη να καταλάγιασε, αλλά η συνθήκη της κοινωνικής ειρήνης δεν επανήλθε.

Μια δολοφονική επίθεση σαν αυτή στην Κ. Κούνεβα υπό άλλες συνθήκες θα είχε απασχολήσει τα μονόστηλα κάποιων «προοδευτικών» εφημερίδων και πιθανόν θα είχε πυροδοτήσει κάποιες περιορισμένες απαντητικές κινήσεις. Όμως τίποτα πια δεν είναι όπως πριν, το κίνημα αλληλεγγύης που δημιουργείται δίπλα στο καμένο πρόσωπο της Κωσταντίνας εμπνευσμένο από τα πρόσφατα γεγονότα στέλνει το μήνυμα ότι τίποτα δεν μένει αναπάντητο. Διαδηλώσεις, συγκρούσεις, καταλήψεις, δυναμικές κινήσεις ενάντια στην ΟΙΚΟΜΕΤ Α.Ε. (εταιρεία όπου δούλευε η Κ.Κούνεβα) αλλά και σε άλλες εταιρείες με ανάλογο καθεστώς εκμετάλλευσης εργαζομένων κ.α.

Η απόφαση του Δήμου Αθηναίων να μετατρέψει ένα πάρκο σε παρκινγκ και να κόψει δεκάδες δέντρα οδηγεί εκατοντάδες κόσμου να συγκρουστούν με τα ΜΑΤ, να επιτεθούν σε αστυνομικά τμήματα και σε δημαρχεία.

Στα μέσα Μάη, κι ενώ το μεταναστευτικό αποτελεί ζήτημα μείζονος σημασίας για την κυριαρχία, σε μία από τις τότε καθημερινές, επιχειρήσεις σκούπα των μπάτσων στο κέντρο της Αθήνας μαζί με σωρεία εξευτελισμών και βιαιοτήτων ένας μπάτσος σκίζει και ένα κοράνι που βρίσκει στα πράγματα ενός μετανάστη. Ο μικρός Δεκέμβρης των μεταναστών είναι γεγονός: δυο μέρες οι αόρατοι, οι χωρίς φωνή, οι κολασμένοι αυτής της μητρόπολης ξεσπούν επί «δικαίων και αδικών». Αυτό το ξέσπασμα αποτελεί την αφορμή για την επιτάχυνση της καταστολής εις βάρος των μεταναστών -κυρίως εις βάρος των μεταναστών χωρίς χαρτιά- που ζουν στο κέντρο της Αθήνας. Η βαρβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζονται οι μετανάστες από κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς (βλ. Αγ. Παντελεήμονας), συνοδεύεται από τη ρατσιστική προπαγάνδα των μέσων χειραγώγησης άλλα και την πλέον φανερή συμπαράσταση αντιδραστικών κοινωνικών κομματιών. Το ζήτημα των μεταναστών αποτελεί το πεδίο πάνω στο οποίο οργανώνεται το στρατόπεδο της εξουσίας….

Το καθεστώς είναι εμφανές ότι αδυνατεί να διαχειριστεί την κοινωνική συνθήκη που διαμορφώθηκε από το Δεκέμβρη και μετά. Η εξέγερση και οι παρακαταθήκες σε επίπεδο δρόμου και αγώνα που άφησε, η οικονομική κρίση και η ολοένα μεγαλύτερη ανέχεια που δημιουργεί, αλλά και η συνολικότερη κρίση «αξιών» που παρουσιάζει το σύστημα στο σύνολό του, αποτελούν μια μπαρουταποθήκη στα θεμέλιά του.

Η εξουσία τρομαγμένη με όλα όσα έγιναν αλλά πολύ περισσότερο γι’ αυτά που μπορεί να έρθουν, επιστράτευσε όλες της τις δυνάμεις σε προπαγανδιστικό αλλά σε και στρατιωτικό επίπεδο, για να ανακτήσει τον έλεγχο και να αντεπιτεθεί. Οι οποίες προσπάθειες -και δεν ήταν λίγες- για εκτόνωση και αποροφηση των κραδασμών, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν είχαν άμεσα αποτελέσματα.

Το αντιδραστικό εμφυλιοπολεμικό πρόσωπο της καταστολής δεν απέδωσε τα αναμενόμενα. Σειρά έχει το δοκιμασμένο σοσιαλδημοκρατικό στο οποίο το γκολμπ του μπάτσου πορεύεται ταυτόχρονα με τους μηχανισμούς ενσωμάτωσης. Η κατασταλτική πολιτική δεν συνοδεύεται πια από τις παρωχημένες ακροδεξιές φανφάρες του κάθε Πολύδωρα ή Μαρκογιαννακή αλλά από της δημοκρατικές-δημαγωγικές ρητορείες του Χρυσοχοιδη. Ο επαναφερόμενος αστυνομικός της γειτονιάς, η παρουσία του αστυνομικού στρατού κατοχής στα Εξάρχεια, οι μαζικές προσαγωγές στην πορεία του Πολυτεχνείου, οι συλλήψεις  2χλμ μακριά μετά τις συγκρούσεις στη Νίκαια, η εφαρμογή του κουκουλονόμου, το κυνήγι φαντασμάτων ( με τη μετατροπή μιας παρέας σε τρομοκρατική οργάνωση, ενός σπιτιού σε γιάφκα, με χωρίς στοιχεία συλλήψεις και με δεκάδες εντάλματα) στο όνομα της αντιτρομοκρατίας, οι επικυρήξεις των 3 φυγόδικων αναρχικών τέσσερα χρόνια μετά τη ληστεία για την οποία κατηγορούνται και ο συσχετισμός τους με την ένοπλες οργανώσεις κ.α. έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι η αντιεξεγερτική πολιτική του κράτους συνεχίζεται. Κι όμως κάτι αλλάζει και αυτό είναι η στρατηγική της κατασταλτικής επιχείρησης. Είναι εμφανής η προσπάθεια της νέων πολιτικών διαχειριστών να απονοηματοδοτήσουν την αντικαθεστωτική δράση  (Δήλωση του Υπ. Δημόσιας Τάξης για τους φίλους του αντιεξουσιαστές και τους βάνδαλους–χούλιγκαν που θα παταχθούν) ώστε να δημιουργήσουν τις συνθήκες κοινωνικής συναίνεσης στο κατασταλτικό τους έργο. Η νέας στρατηγική δεν θα μπορούσε να είναι ολοκληρωμένη, αν δεν εμπεριείχε και τα στοιχεία της αφομοίωσης, ως μέσου αποσυμπίεσης των κοινωνικών αντιστάσεων. Έτσι, στο υπουργείο «Προστασίας του Πολίτη» ιεραρχείται ως ένα από τα πρώτα μελήματα της νέας ηγεσίας η προσέγγιση τμημάτων της Αριστεράς, προκειμένου να παραχθεί μια ενιαία πολιτική απονομιμοποίησης της πολιτικής παραβατικότητας. Τόσο η ευκαιρία ανάληψης ηγετικού ρόλου στο παιχνίδι εξουσίας της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς όσο και η ανάγκη «επιδιόρθωσης» του πληγωμένου εκλογικού κύρους της κοινοβουλευτικής Αριστεράς (γιατί το πολιτικό της κύρος είναι από καιρό ανεπίστρεπτα χαμένο) οδήγησαν τις ηγεσίες συγκεκριμένων σχηματισμών σε πρωτοφανείς αστειότητες, σε συνάντηση με τον ίδιο τον «Προστάτη του Πολίτη», με τον οποίο, όπως δηλώνουν, είχαν έναν «άκρως εποικοδομητικό διάλογο», ή ακόμη και σε εμφανίσεις σε δακρύβρεχτες τηλεοπτικές παραγωγές για την «καταδίκη της βίας, απ’ όπου κι αν προέρχεται». Η προσπάθεια εξίσωσης της κοινωνικής αντιβίας με τη βία της εξουσίας και του κράτους δεν είναι κάτι που εφηύραν οι «σοσιαλιστές» του ΠΑΣΟΚ. Η επίθεση στο λόγο και την πράξη των καταπιεσμένων και η προσπάθεια απονοηματοδότησής της διαχρονικά οργανώνεται πάνω στο σχήμα της «τυφλής βίας» και της «ανομίας», σχήμα που ουκ ολίγες φορές οι αριστερές γκρούπες υπηρετούν ευχαρίστως, με αντάλλαγμα την πολιτική τους επιβίωση.

Οι προθέσεις του κράτους όμως δεν αλλάζουν, ο στόχος παραμένει ο ίδιος και δεν είναι άλλος από την «υπογραφή» μιας ακόμη εκεχειρίας από την πλευρά των καταπιεσμένων, ώστε να αφήσει τα αφεντικά να συνεχίσουν ανεμπόδιστα το έργο τους, που δεν είναι άλλο από τη αφαίμαξη των ζωών μας.

Στο χέρι μας είναι αυτή η «συνθήκη» να παραμείνει ανυπόγραφη. Στο χέρι μας είναι να κρατήσουμε ζωντανό το πνεύμα του Δεκέμβρη. Καμιά ανακωχή. Καμία εκεχειρία. Πόλεμος στον πόλεμο των αφεντικών.