Ημέρα: 2 Δεκεμβρίου 2010

Κυκλοφορεί το 5ο φύλλο της εφημερίδας του στεκιού.

Αφήστε ένα σχόλιο

Από τις αρχές της εβδομάδας μοιράζεται χέρι με χέρι και πόρτα με πόρτα στις γειτονιές μας το 5ο φύλλο της αντιεξουσιαστικής εφημερίδας του στεκιού. Η θεματολογία αυτού του φύλλου:

Νέα από τις γειτονιές μας

  • Δίωξη 3 κατοίκων που αγωνίζονται για την υπεράσπιση των λόφων του Φιλοπάππου.
  • Άνω Πετράλωνα, 73ο δημοτικό: ένα σχολείο όμηρος της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας και της κρατικής γραφειοκρατίας.
  • Λαϊκές συνελεύσεις για την οικονομική και θεσμική κρίση: στιγμές αυτοοργάνωσης στις γειτονιές μας.
  • Γυρίζοντας πίσω τον Δεκέμβρη του 1944: μέρος 1ο: η μάχη του Θησείου και η κατάληψη των φυλακών Συγγρού.

Επικαιρότητα

  • Μετανάστες: 3 βήματα προς την κατεύθυνση ενός κοινού αγώνα.
  • Διαδρομές εξαθλίωσης και παρανομοποίησης στο κέντρο της Αθήνας.
  • Συγκέντρωση στην πλατεία Αττικής: ενάντια στον αποκλεισμό, τον ρατσισμό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό.
  • Ο αγώνας στο εστιατόριο «Banquet» στην Θεσσαλονίκη.
  • Μέρες κρίσης και το ελληνικό κράτος θωρακίζεται.
  • Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω!
  • Έργα και ημέρες του Δ.Ν.Τ.

Από τον κόσμο της ασφάλειας

  • Σχετικά με τις εξελίξεις στην υπόθεση του «Επαναστατικού Αγώνα».
  • Υπόθεση Άρη Σειρηνίδη: «…ιδιαίτερα επικίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια».

Διεθνή νέα

  • Νέα από την κεντρική και νότια Αμερική.
  • Πόσο μακριά είναι η Γαλλία;

Μας στείλατε

  • Επάγγελμα συμβασιούχος.

Μπορείτε να βρείτε την εφημερίδα στο χώρο του στεκιού (τις ημέρες και ώρες που είναι ανοιχτό) και στην κατάληψη του ΠΙΚΠΑ στα  Άνω Πετράλωνα.

Εδώ μπορείτε να την κατεβάσετε σε μορφή pdf.

Μαθητικό έντυπο «κοπάνα», τεύχος 3ο.

Αφήστε ένα σχόλιο

Η τρίτη «κοπάνα» μοιράστηκε σήμερα το πρωί σε 8 λύκεια και γυμνάσια του Κουκακίου και των Πετραλώνων. Δεκέμβριος 2010, 2 χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και τίποτα δεν έχει αλλάξει. Ο δημόσιος χώρος βρίσκεται υπό αστυνομική κατοχή και η βία αυτής της κατοχής εκδηλώνεται είτε κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων είτε με τους καθημερινούς «μικρούς» τσαμπουκάδες και τα «τραβήγματα» νεολαίων.

Σε αυτό το τεύχος της «κοπάνας» συμπεριλάβαμε και ένα μικρό αυτοκόλλητο, για τα όνειρα που απαγορεύεται να κάνει κάποιος σε αυτόν τον κόσμο.

Μαζί μοιράστηκε και το κείμενο της Συνέλευσης Αναρχικών που καλεί στη διαδήλωση ενάντια στα οικονομικά μέτρα, το Σάββατο 11 Δεκεμβρίου, από την πλατεία Μοναστηρακίου.

Παρακάτω το κείμενο που συνόδευε το κόμικ:

Εμείς θα πούμε την τελευταία λέξη αυτές οι μέρες είναι του Αλέξη

Το Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2008 ο μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος πέφτει νεκρός από τα πυρά του μπάτσου Κορκονέα. Οι επόμενες μέρες θα σημαδευτούν από συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής, διαδηλώσεις, καταλήψεις σχολείων-σχολών-δημόσιων κτιρίων- επιθέσεις σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους-λαϊκές συνελεύσεις. Μαθητές-φοιτητές-άνεργοι-εργαζόμενοι-ντόπιοι-μετανάστες σε όλα τα μέρη του ελλαδικού χώρου βγήκαν στους δρόμους όχι μόνο για να εκφράσουν την οργή τους για τη δολοφονία του Αλέξη, αλλά και για ότι τους καταπιέζει καθημερινά. Μετατρέποντας  την οργή τους σε εξέγερση. Ενάντια σε όλους όσους μας κλέβουν τη ζωή, μας εκμεταλλεύονται, μας καταστρέφουν τα όνειρα και τις επιθυμίες μας.

Από την άλλη μεριά οι κυβερνώντες, κόμματα, ΜΜΕ και κάθε παρατρεχάμενος τρομαγμένοι και βλέποντας να κινδυνεύουν τα προνόμια και η εξουσία τους προσπάθησαν να ελέγξουν, να καταστείλουν, να τρομοκρατήσουν και να συκοφαντήσουν όλο αυτό τον κόσμο που συμμετείχε στην εξέγερση του Δεκέμβρη. Προσπάθησαν να πείσουν την κοινωνία ότι όλα ήταν μια παρεξήγηση, θέλοντας με αυτό τον τρόπο να κρύψουν ότι αυτό το σύστημα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης βασίζεται μόνο στη βία. Μια βία η οποία ασκείται καθημερινά στους δρόμους, στις πλατείες και σε κάθε σημείο της πόλης από τους ένστολους δολοφόνους του καθεστώτος και η οποία έχει αφήσει δεκάδες νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες.

Η δολοφονία του Αλέξανδρου δεν ήταν ούτε παρεξήγηση, ούτε παρεκτροπή, ήταν το αληθινό πρόσωπο του καθεστώτος. Αυτού του καθεστώτος ενάντια στο οποίο εξεγέρθηκαν χιλιάδες άνθρωποι τον Δεκέμβρη του 2008 στέλνοντας το μήνυμα ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει και το ραντεβού στα οδοφράγματα συνεχίζει να ισχύει και να δείχνει το δρόμο προς ένα κόσμο ισότητας, ελευθερίας, αλληλεγγύης.