Μήνας: Δεκέμβριος 2011

Μία από τις σημαντικότερες απεργίες των τελευταίων χρόνων, η έκβαση της οποίας θα επηρεάσει τις εξελίξεις όχι μόνο στη βιομηχανία αλλά και γενικότερα στους χώρους εργασίας.

« Προς την εργατική τάξη, Τον εργαζόμενο λαό. Συνάδελφοι. Διαδώστε το μήνυμά μας: Οι χαλυβουργοί δεν λυγίζουν!…»

Ο τελευταίος μήνας του χρόνου μας βρίσκει μπροστά σε μία από τις πιο σημαντικές απεργίες των τελευταίων χρόνων. Για περισσότερο από ένα μήνα, οι εργάτες στην Ελληνική Χαλυβουργία στον Ασπρόπυργο απεργούν. Μια απεργία που αποτελεί πηγή έμπνευσης για όλους τους εργαζόμενους. Μια απεργία όπου η έκβασή της θα επηρεάσει τις εξελίξεις όχι μόνο στη βιομηχανία αλλά και γενικότερα στους χώρους εργασίας.

«…Δεν γυρνάμε στη φωτιά και το σίδερο για 500 ευρώ. Να γυρίσουν πίσω οι 34 απολυμένοι συνάδελφοί μας…»

 Όλα άρχισαν στα μέσα Οκτώβρη, όταν η εργοδοσία πρότεινε εκβιαστικά στους εργαζόμενους είτε να αποδεχθούν να δουλεύουν 5ωρο / 5ημερο με 40% μείωση μισθού είτε να δεχθούν την απόλυση 180 συναδέλφων τους. Η γενική συνέλευση του εργοστασίου αρνήθηκε και τις δύο εναλλακτικές. Η απάντηση από την πλευρά της εργοδοσίας ήταν άμεση, μέσα σε 2 μέρες 34 εργάτες απολύθηκαν. Οι χαλυβουργοί τότε απάντησαν με το μόνο τρόπο που αναλογεί στην κατάσταση. Κήρυξαν στις 31 Οκτωβρίου απεργία διαρκείας, μπλοκάρισαν την πύλη του εργοστασίου και περιφρουρούν έκτοτε σε 24ωρη βάση την απεργία. Αξίζει να σημειωθεί πως η εταιρεία πρότεινε άμεση ανάκληση των απολύσεων εάν όμως γινόταν αποδεκτή η εκ περιτροπής απασχόληση για 3 μήνες ή μερική απασχόληση (5ωρη) για το ίδιο διάστημα. Η καθολική άρνηση όμως των εργατών, των απολυμένων συμπεριλαμβανομένων έδειξε πως αυτή η απεργία έχει πολύ δρόμο μπροστά της.

«…Σπάσαμε την σιωπή, αποδείξαμε ότι οι εργάτες έχουμε μεγάλη δύναμη. Αν τα μέτρα περάσουν στην χαλυβουργία, ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες για να μην αφήσουν τίποτα όρθιο. Αν εδώ σπάσουν τα μούτρα τους, τίποτα δεν θα είναι ίδιο και για τα υπόλοιπα εργοστάσια. Αφού οι «επισκέψεις» στα σπίτια, οι «επιστολές», η τρομοκρατία με τα εξώδικα, έπεσαν στο κενό, τώρα βάζουν το Υπουργείο Εργασίας να μας «συμβουλεύει»: «Δεχθείτε τους όρους του Μάνεση, διαφορετικά θα βρεθείτε όλοι στο ταμείο ανεργίας». Μας απειλούν με 180 ακόμα απολύσεις!…» Διαβάστε περισσότερα

Κάλεσμα για συνάντηση των Λαϊκών Συνελεύσεων

Στις γειτονιές των Πετραλώνων, του Κουκακίου και του Θησείου, οι Λαϊκές Συνελεύσεις μετρούν πια 9 χρόνια ζωής. Από την Άνοιξη του 2002 κάτοικοι από τις περιοχές βρεθήκαμε, συζητήσαμε και δράσαμε πάνω σε μια σειρά από ζητήματα που αφορούσαν τη γειτονιά μας, όπως το ενδεχόμενο περίφραξης των λόφων του Φιλοπάππου, οι κεραίες κινητής τηλεφωνίας, οι απολύσεις στο εργοστάσιο της ΠΑΛΚΟ. Χωρίς ιεραρχίες και ειδικούς, αδιαμεσολάβητα και με όπλο μας τη συλλογικότητα, νιώσαμε πολλές φορές ότι κατορθώνουμε να πάρουμε κομμάτια της καθημερινότητάς μας στα χέρια μας.

Η ευκαιριακή βάση πάνω στην οποία συγκαλούνταν οι λαϊκές συνελεύσεις στη γειτονιά μας, ωστόσο, δεν θα μπορούσε να εξυπηρετήσει τις ανάγκες συλλογικής αντίστασης που προκύπτουν σήμερα, με δεδομένη την πολεμική προσπάθεια που έχουν εξαπολύσει εναντίον μας οι κυρίαρχοι. Έτσι, τον Ιούνη του 2011 αποφασίσαμε πια να βρισκόμαστε σε μόνιμη, εβδομαδιαία βάση, να βαθύνουμε τη δράση μας στον τόπο που ζούμε και να δημιουργήσουμε δομές αλληλεγγύης και συντροφικότητας.

Παράλληλα, οι συνελεύσεις γειτονιάς πλήθυναν, μεγάλωσαν και κατοχυρώθηκαν στη συνείδηση των αγωνιζόμενων ανθρώπων ως κύτταρα αυτοοργάνωσης, αντίστασης και αλληλεγγύης. Από το Βύρωνα ως του Γκύζη και από το Κερατσίνι ως το Χολαργό, η συλλογικοποίηση των αναγκών και των επιθυμιών μας κερδίζει το έδαφος που της αναλογεί.

Από τη μεριά μας προκύπτει η ανάγκη συνάντησης όλων αυτών των ζωντανών εγχειρημάτων που ανιχνεύουν τις δυνατότητες αντίστασης στο τοπικό επίπεδο. Ωστόσο, ο βαθμός και ο τρόπος σύνδεσης των συνελεύσεων παραμένουν και για εμάς ερωτήματα. Σε κάθε περίπτωση όμως, θεωρούμε ότι η ανταλλαγή εμπειριών, η αποτίμηση των δράσεων της κάθε συνέλευσης, η γνωριμία των αγωνιζόμενων ανθρώπων, δεν μπορούν παρά να είναι προωθητικά στοιχεία για τον αγώνα.

Πάνω σ’ αυτή τη βάση, προσανατολιζόμαστε στη διοργάνωση μιας κοινής εκδήλωσης των συνελεύσεων γειτονιάς της Αθήνας, που θα απαντά καταρχάς στην ανάγκη αυτής της πρώτης συνάντησης. Ζητούμενο για εμάς είναι, μέσα από την αυτοπαρουσίαση των τοπικών συνελεύσεων και τη μεταξύ μας συζήτηση, να προκύψουν τα απαραίτητα συμπεράσματα για τη συνέχιση και την ποιοτική αναβάθμιση του αγώνα.

Λαϊκή συνέλευση κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου

για επικοινωνία: laikisineleusipetralona.espivblogs.net

laikisineleusipetralona@espiv.net – 69 72 75 16 20

Κυριακή 11/12/2011

 

 

 (Το κείμενο αυτό θα αποσταλεί στις συνελεύσεις γειτονιάς της Αθήνας και του Πειραιά. Ως Λαϊκή Συνέλευση Πετραλώνων-Κουκακίου-Θησείου προκρίνουμε ως καταλληλότερη μέρα για τη συνάντηση των συνελεύσεων το Σάββατο 14/1/2012 4μ.μ. και ως χώρο την Πανεπιστημιακή σχολή της Παντείου, προκειμένου να δοθεί χρόνος στις συνελεύσεις να προετοιμαστούν).

Η οξύτατη επίθεση  του κράτους και των αφεντικών στην κοινωνία έρχεται ως αποτέλεσμα και ως απάντηση του καθεστώτος στη συνολική και βαθιά κρίση του. Η φτώχεια, η εξαθλίωση, η εργοδοτική τρομοκρατία, η ποινικοποίηση των απεργιών, η στρατιωτικοποίηση της καταστολής, οι διώξεις αγωνιστών και ο ιδεολογικός πόλεμος ενάντια σε όσους αντιστέκονται αποτελούν τα μέσα για την επίτευξη του γενικού σκοπού που δεν είναι άλλος από το συνολικό και βίαιο μετασχηματισμό της κοινωνίας σε ένα άθροισμα ασύνδετων ατομικοτήτων που θα πειθαρχούν στις διαθέσεις και τους σχεδιασμούς των κυρίαρχων. Που δεν θα στρέφουν την οργή τους στους δυνάστες τους αλλά στους διπλανούς τους.

 

Απέναντι σε αυτή την επίθεση οι υπαρκτές αντιστάσεις αποτελούν το μόνο πραγματικό ανάχωμα, αφήνοντας ταυτόχρονα ανοιχτό το δρόμο για τη συνολική αμφισβήτηση του συστήματος της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Η διάχυτη κοινωνική και ταξική οργή και η έκφρασή της μέσα από εκατοντάδες κινητοποιήσεις  με σκληρές συγκρούσεις στους δρόμους και μαζικές απεργίες και διαδηλώσεις, με τις πρωτοβουλίες άρνησης πληρωμών, με καταλήψεις δημοσίων κτιρίων και αποκλεισμούς είναι μια διαρκής απειλή για το κράτος τα αφεντικά. Για την αντιμετώπιση αυτών των αντιστάσεων έχουν επιστρατευτεί οι κατασταλτικοί και οι ιδεολογικοί μηχανισμοί του καθεστώτος σε μια απόπειρα να ανακόψουν την ορμή τους, να περιορίσουν τις στοχεύσεις τους και να απομονώσουν τα πιο ριζοσπαστικά κομμάτια της κοινωνικής αντίστασης.

 

Η δικτατορία του κράτους και του καπιταλισμού δοκίμασε να κάμψει τις αντιστάσεις μέσω κατασταλτικών επιχειρήσεων μεγάλης κλίμακας όπως στις 11 Μάη και στις 28 και 29 Ιούνη , με την καταιγιστική προπαγάνδα και την διάχυση του φόβου από τα ΜΜΕ, αλλά και χρησιμοποιώντας τις αριστερές εφεδρείες της, όπως στις 20 Οκτώβρη με την περιφρούρηση της Βουλής από το ΚΚΕ. Οι πολύμορφες κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις και η απαξίωση του πολιτικού προσωπικού που έχει αναλάβει να φέρει σε πέρας την επίθεση των κυρίαρχων έφτασαν στα όριά του το πολιτικό σύστημα και οδήγησαν επί της ουσίας σε αδυναμία διακυβέρνησης το προηγούμενο κυβερνητικό σχήμα. Διαβάστε περισσότερα

Η οξύτατη επίθεση  του κράτους και των αφεντικών στην κοινωνία έρχεται ως αποτέλεσμα και ως απάντηση του καθεστώτος στη συνολική και βαθιά κρίση του. Η φτώχεια, η εξαθλίωση, η εργοδοτική τρομοκρατία, η ποινικοποίηση των απεργιών, η στρατιωτικοποίηση της καταστολής, οι διώξεις αγωνιστών και ο ιδεολογικός πόλεμος ενάντια σε όσους αντιστέκονται αποτελούν τα μέσα για την επίτευξη του γενικού σκοπού που δεν είναι άλλος από το συνολικό και βίαιο μετασχηματισμό της κοινωνίας σε ένα άθροισμα ασύνδετων ατομικοτήτων που θα πειθαρχούν στις διαθέσεις και τους σχεδιασμούς των κυρίαρχων. Που δεν θα στρέφουν την οργή τους στους δυνάστες τους αλλά στους διπλανούς τους.

 

Απέναντι σε αυτή την επίθεση οι υπαρκτές αντιστάσεις αποτελούν το μόνο πραγματικό ανάχωμα, αφήνοντας ταυτόχρονα ανοιχτό το δρόμο για τη συνολική αμφισβήτηση του συστήματος της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Η διάχυτη κοινωνική και ταξική οργή και η έκφρασή της μέσα από εκατοντάδες κινητοποιήσεις  με σκληρές συγκρούσεις στους δρόμους και μαζικές απεργίες και διαδηλώσεις, με τις πρωτοβουλίες άρνησης πληρωμών, με καταλήψεις δημοσίων κτιρίων και αποκλεισμούς είναι μια διαρκής απειλή για το κράτος τα αφεντικά. Για την αντιμετώπιση αυτών των αντιστάσεων έχουν επιστρατευτεί οι κατασταλτικοί και οι ιδεολογικοί μηχανισμοί του καθεστώτος σε μια απόπειρα να ανακόψουν την ορμή τους, να περιορίσουν τις στοχεύσεις τους και να απομονώσουν τα πιο ριζοσπαστικά κομμάτια της κοινωνικής αντίστασης.

 

Η δικτατορία του κράτους και του καπιταλισμού δοκίμασε να κάμψει τις αντιστάσεις μέσω κατασταλτικών επιχειρήσεων μεγάλης κλίμακας όπως στις 11 Μάη και στις 28 και 29 Ιούνη , με την καταιγιστική προπαγάνδα και την διάχυση του φόβου από τα ΜΜΕ, αλλά και χρησιμοποιώντας τις αριστερές εφεδρείες της, όπως στις 20 Οκτώβρη με την περιφρούρηση της Βουλής από το ΚΚΕ. Οι πολύμορφες κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις και η απαξίωση του πολιτικού προσωπικού που έχει αναλάβει να φέρει σε πέρας την επίθεση των κυρίαρχων έφτασαν στα όριά του το πολιτικό σύστημα και οδήγησαν επί της ουσίας σε αδυναμία διακυβέρνησης το προηγούμενο κυβερνητικό σχήμα. Διαβάστε περισσότερα