Για την κοινωνική συγκυρία.

Η περιβόητη κρίση αποτελεί πλέον καθημερινό μας βίωμα.  Μία κρίση οικονομική, κοινωνική και πολιτική, μία κρίση αναπαραγωγής του καπιταλιστικού μοντέλου παραγωγής, μία κρίση νομιμοποίησης του καπιταλισμού ως το τελικό στάδιο ευημερίας των ανθρώπινων κοινωνιών.

Μαζί με τις αξίες και τα ιδεολογήματα δεκαετιών, καταρρέουν και οι κατακτήσεις μακροχρόνιων και αιματηρών εργατικών αγώνων. Το κράτος πρόνοιας αποσυντίθεται και οι ισορροπίες που διατηρούνταν όλα αυτά τα χρόνια στην σκιά του, διαταράσσονται.

Τα αφεντικά επιτίθενται σε κάθε πτυχή της ζωής μας, η επιβίωση γίνεται πλέον ένα στοίχημα που για να κερδηθεί πρέπει να πάρεις μέρος στον κοινωνικό κανιβαλισμό που ορίζεται από το όλοι εναντίον όλων. Και ο καθένας για τον εαυτό του.

Είναι η στιγμή που κοιτάζεις το παρελθόν και το μέλλον και συνειδητοποιείς ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος στο παρόν. Όλα γίνονται ξεκάθαρα και οι αναστολές δεν χωράνε πουθενά. Η οργή ξεχειλίζει και από το δισάκι σου ξεπηδάνε όλα αυτά τα ξεχασμένα όπλα. Η λέξη εξέγερση ξαναγεννιέται στα χείλη χιλιάδων ανθρώπων και η στιγμή είναι τώρα!!!

Καμία υπομονή, καμία ανοχή. Επίθεση σε κράτος, ΔΝΤ και αφεντικά.

Διαδηλώσεις, απαλλοτριώσεις, απεργίες, λαϊκές συνελεύσεις, αρνήσεις πληρωμών, συγκρούσεις, καταλήψεις, σαμποτάζ, εργατικές συνελεύσεις. Για την κοινωνική απελευθέρωση.

Συλλογικότητα, αλληλεγγύη, αυτοοργάνωση.

.