αναρχικό – αντιεξουσιαστικό
Λαϊκή συνέλευση, ύστερα από πρωτοβουλία κατοίκων των γειτονιών μας, θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2009 (12.00) στην πλατεία Μερκούρη, στα Άνω Πετράλωνα. Κεντρικό ζήτημα της συνέλευσης είναι η υπόθεση της Κωνσταντίνας Κούνεβα και η παραπέρα συνέχιση της δράσης μας.
Σαμποτάζ σε κάμερες παρακολούθησης…
… και ακυρωτικά μηχανήματα
Η κρατική δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου.
Η απόπειρα δολοφονίας της εργάτριας της εταιρείας καθαρισμού ΟΙΚΟΜΕΤ, με βιτριόλι.
Οι μπάτσοι στους σταθμούς του ΗΣΑΠ-ΜΕΤΡΟ.
Οι έλεγχοι σε σπίτια με αφορμή την εξιχνίαση της «τρομοκρατίας».
Η προφυλάκιση ατόμων που συμμετείχαν στην εξέγερση, με τελευταία ενός 17χρονου στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στις 9 Γενάρη.
Μάλλον ήρθε η στιγμή να δώσουμε τη δικιά μας ερμηνεία.
Όχι στα τηλεπαράθυρα.
Όχι στις κυβερνητικές-κομματικές αίθουσες.
Όχι στέλνοντα
Αφίσα βαλκάνιων συντρόφων/ισσων που κυκλοφόρησε στη Θεσσαλονίκη
«Μάχη για να κρατηθεί στη ζωή εξακολουθεί να δίνει στην εντατική του Ευαγγελισμού η Κωνσταντίνα Κούνεβα» πληροφορούν οι σημερινές εφημερίδες. Όλες αυτές τις ημέρες το όνομα της Κωνσταντίνας ασφυκτιά ανάμεσα σε μονόστηλα, σε ψυχοπονιάρικα άρθρα που σε μία κοινωνία που βιώνει έναν δικό της συναισθηματικό κατακερματισμό «πουλάνε», και σε αφιερώματα όπου όλοι πέφτουν από τα σύννεφα για τις εργασιακές συνθήκες στις εταιρίες επενοικίασης εργαζομένων. Ο πρόεδρος της γσεε Παναγόπουλος χέρι-χέρι με το εργοδοτικό σωματείο της ΟΙΚΟΜΕΤ, οι μπάτσοι ψάχνουν τα «αίτια» της δολοφονικής επίθεσης σε «ερωτική αντιζηλία».
Και μέσα στην εκκωφαντική σιωπή του «αδύνατον να σχετίζεται με συνδικαλιστική δράση η επίθεση», κάποιες μικρές φωνές εξακολουθούν να προκαλούν ρήγματα στην κανονικότητα. Είναι οι ήχοι από τα σπασμένα τζάμια στα γραφεία της ΟΙΚΟΜΕΤ και της Adecco στη Θεσσαλονίκη. Είναι η αφίσα συντρόφων και συντροφισσών από το έδαφος της ελλάδας, της αλβανίας, της τουρκίας και της βουλγαρίας που έχουν γεμίσει τους τοίχους της συμπρωτεύουσας και θυμίζουν ότι η αλληλεγγύη δεν περιορίζεται από σύνορα και διαφορετικές γλώσσες. Είναι τα πανό, τα συνθήματα, οι προκηρύξεις που έχουν απλωθεί από τις γειτονιές μας μέχρι το κέντρο της μητρόπολης. Είναι που εγχειρήματα, όπως οι καταλήψεις δημοσίων κτιρίων (με τελευταία αυτή του εργατικού κέντρου Βόλου), με αφετηρία τους τους από τα κάτω, τοποθετούν ως αιχμή του λόγου και των δράσεών τους και την επίθεση στην Κωνσταντίνα. Η οποία, ας μην το ξεχνάμε, λίγο πριν τα αφεντικά της ΟΙΚΟΜΕΤ αποφασίσουν να της κλείσουν το στόμα με τον πιο αποτρόπαιο τρόπο, βρέθηκε και στήριξε ένα τέτοιο αυτοοργανωμένο εγχείρημα, την κατάληψη στο κτίριο της γσεε.
Δεν τελείωσε τίποτα ακόμα. Δεν είναι μόνο οι πορείες που έχουν προγραμματιστεί, είναι οι σχέσεις και η επικοινωνία με τους/τις συναδέλφους/ισσες, είναι η συλλογικοποίηση των αντιστάσεων, είναι η ρήξη με τα αφεντικά, είναι η ανατροπή αυτού του κόσμου. Και είναι πολλά όλα αυτά που επιθυμούμε, ασφυκτιούν μέσα στα προγράμματα, αλλά δεν παύουν να αποτελούν την πολιτική μας πρόταση, να δοκιμάζονται και να μας δοκιμάζουν κάθε μέρα…
Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2009: Η κατάληψη του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης πραγματοποιεί συναυλία αλληλεγγύης και οικονομικής ενίσχυσης της Κωνσταντίνας Κούνεβα. Συγκεντρώνεται το ποσό των 2.310 ευρώ, το οποίο κατατίθεται σε σχετικό λογαριασμό. Χρηματικό ποσό (περίπου 800 ευρώ) έχει συγκεντρωθεί και από της αναρχοσυνδιλακιστική FAU στην Γερμανία.
Σάββατο 3 Ιανουαρίου 2009: Νωρίς το απόγευμα καταστρέφονται κάμερες παρακολούθησης και ακυρωτικά μηχανήματα στο σταθμό του μετρό στην Ομόνοια.
Παρασκευή 2 Ιανουαρίου 2009: Μοίρασμα προκηρύξεων στους σταθμούς του ΗΣΑΠ από την Ομόνοια μέχρι και τον Πειραιά. Στον τελευταίο κεντρικό σταθμό γίνεται κατάληψη στο χειρισμό του μικροφώνου του σταθμού και διαβάζεται κείμενο αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα.
Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2008: Κατάληψη στο χειρισμό του μικροφώνου στο σταθμό του μετρό στην Ομόνοια και ανάγνωση κειμένου αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα. Στην Θεσσαλονίκη πραγματοποιείται μαζικό μοίρασμα υλικού αντιπληροφόρησης και αφισοκόλληση από την κατάληψη του Εργατικού Κέντρου. Γίνεται παρέμβαση σε συναυλίες/εκδηλώσεις του δήμου στην πλατεία Αριστοτέλους.
Από την κατάληψη στο εργατικό κέντρο Θεσ/νίκης (φωτό από athens.indymedia.org)
Κατάληψη στα γραφεία του ΗΣΑΠ (φωτογραφία από το indy.gr)
Συγκέντρωση έξω από τον Ευαγγελισμό (φωτό από το athens.indymedia.org)
Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου: Συγκέντρωση από 200 αλληλέγγυους/ες και συναδέλφισσες της Κωνσταντίνας έξω από το νοσοκομείο του Ευαγγελισμού. Η κατάσταση της υγείας της μάλλον βελτιώνεται. Αποσωληνώνεται, βλέπει σκιές και επικοινωνεί με χαρτάκια, καθώς έχουν πάθει ζημιά οι φωνητικές της χορδές. Σχετική ενημέρωση υπάρχει και εδώ.
Τετάρτη μεσημέρι, η κανονικότητα υπό καθεστώς επιτήρησης και ελέγχου
Ποια είναι η Κωνσταντίνα; Και γιατί χτυπήθηκε;
Η Κωνσταντίνα είναι μία από τις εκατοντάδες μετανάστριες εργάτριες που εργάζεται χρόνια σαν καθαρίστρια σε καθεστώς υπενοικίασης. Είναι γενική γραμματέας της Παναττικής Ένωσης Καθαριστών/στριών και Οικιακού Προσωπικού, μάχιμη συνδικαλίστρια, γνωστή για τη στάση της σε πολλά αφεντικά. Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα είχε έρθει σε κόντρα με την εργοδοσία «ΟΙΚΟΜΕΤ » διεκδικώντας ολόκληρο το δώρο των Χριστουγέννων γι’ αυτήν και τις συναδέλφισσές της και καταγγέλοντας τις παρανομίες στη μισθοδοσία. Έχει προηγηθεί η εκδικητική απόλυση της μητέρας της από την ίδια εταιρεία, δυσμενής μετάθεση της ίδιας στο Μαρούσι, ενώ εκκρεμεί τριμερής συνάντηση στην Επιθεώρηση Εργασίας στις 5.1.2009 ύστερα από κταγγελία της. Πράγματα καθόλου άγνωστα στο χώρο των εταιρειών καθαριότητας και υπενοικίασης εργαζομένων. Ίσα-ίσα.
Οι καθυστερημένες συμβάσεις, τα κλεμμένα μεροκάματα, οι κλεμμένες υπερωρίες, η διαφορά ανάμεσα σε αυτά που υπογράφουν οι εργαζόμενοι και σε αυτά που πραγματικά παίρνουν, η επιλογή σχεδόν αποκλειστικά μεταναστριών και μεταναστών με πράσινη κάρτα ώστε να βρίσκονται σε καθεστώς ομηρίας, η μη καταβολή εισφορών στο ΙΚΑ, πάντα με την κάλυψη του δημοσίου και των μιζαδόρων στελεχών του, που γνωρίζουν, υποθάλπουν και ενισχύουν τις μεσαιωνικές σχέσεις εργασίας, συνθέτουν τον κανόνα στους εργολάβους καθαριότητας.
Ειδικά στην «ΟΙΚΟΜΕΤ », μία πανελλαδική εταιρεία καθαρισμού και υπενοικίασης εργατών, ιδιοκτησίας Νικήτα Οικονομάκη, στελέχους του ΠΑΣΟΚ, που απσχολεί «επίσημα » 800 εργαζόμενους (οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μιλούν τουλάχιστον για διπλάσιους ενώ τα τελευταία 3 χρόνια έχουν περάσει πάνω από 3.000), η εργοδοτική παρανομία αποτελεί καθημερινότητα. Συγκεκριμένα, οι εργαζόμενοι υποχρεώνονται να υπογράφουν λευκές συμβάσεις, οι οποίες δε φτάνουν ποτέ στα χέρια τους. Δουλεύουν 6 ώρες και πληρώνονται για 4,5 (μισθός και ένσημα) για να μη ξεπερνούν τις 30 ώρες ώστε να γλιτώνει το αφεντικό την ένταξή τους στα βαρέα. Τρομοκρατούνται, μετατίθενται δυσμενώς, απολύονται και εκβιάζονται με οικειοθελή αποχώρηση (εργαζόμενη απειλήθηκε από την εργοδοσία, κρατούμενη για 4 ώρες σε χώρο της εταιρείας μέχρι να υπογράψει την παραίτησή της). Το αφεντικό στήνει εργοδοτικό σωματείο για να χειραγωγήσει τους εργαζόμενους, ενώ απολύει και προσλαμβάνει κατά βούληση μη αφήνοντας κανένα περιθώριο εργασιακής επικοινωνίας και συλλογικής δράσης.
Τι σχέση έχει, όμως, η «ΟΙΚΟΜΕΤ » με τον ΗΣΑΠ;
Η «ΟΙΚΟΜΕΤ » έχει αναλάβει εργολαβικά την καθαριότητα του ΗΣΑΠ (αλλά και άλλων δημόσιων οργανισμών και επιχειρήσεων) επειδή μπορεί και «προσφέρει » το φθηνότερο πακέτο με τους μέγιστους όρους εκμετάλλευσης και υποτίμησης της εργασίας. ένα τέτοιο καθεστώς «προσφοράς και ζήτησης » έχει οργανωθεί βάσει δημόσιων οργανισμών, ένας από τους οποίους είναι και ο ΗΣΑΠ. Ο ΗΣΑΠ είναι συνένοχος στη διατήρηση αυτού του καθεστώτος άγριας εκμετάλλευσης παρά τις επανειλημμένες καταγγελίες που είχαν γίνει από την πλευρά του σωματείου.
Η δολοφονική επίθεση ενάντια στη συναδέλφισσά μας είχε χαρακτήρα εκδίκησης και παραδειγματισμού.
Ο στόχος δεν είναι τυχαίος: γυναίκα, μετανάστρια, μάχιμη συνδικαλίστρια, μητέρα ανήλικου παιδιού, όσο πιο ευάλωτη στα μάτια των αφεντικών.
Ο τρόπος δεν είναι τυχαίος: έρχεται από «σκοτεινές » εποχές και με σκοπό να σημαδέψει, να παραδειγματίσει και να τρομοκρατήσει.
Ο χρόνος δεν είναι τυχαίος: τη στιγμή που μμε, κόμματα, εκκλησία, επιχειρηματίες και εργατοπατέρες προσπαθούν να λοιδορήσουν το κίνημα της κοινωικής έκρηξης,που η εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου μετασκευάζεται σε εξοστρακισμό, η επίθεση στην Κωνσταντίνα περνάει στα ψιλά.
Η εργοδοτική δολοφονική επίθεση ήταν προσεκτικά μελετημένη.
Η Κωνσταντίνα ήταν μία από εμάς. Ο αγώνας της για αξιοπρέπεια και αλληλεγγύη είναι και διμός μας αγώνας.
Η επίθεση στην Κωνσταντίνα μας σημάδεψε όλους: Στη μνήμη μας από τα ρατσιστικά πογκρόμ, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τις επιθέσεις παρακρατικών, τα εργατικά ατυχήματα, τις κρατικές δολοφονίες, τις εργασιακές συνθήκες γαλέρας, τις διώξεις, τις απολύσεις και την τρομοκρατία, δείχνοντας το μακρύ δρόμο του κοινωνικού και ταξικού αγώνα.
Στην καρδιά μας που πλημμυρίζει από θλίψη και οργή και μας αφήνει μία φράση μόνο:
Η ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ
«Αυτοί θέλουν να σκύψουμε το κεφάλι. Να τους δείξουμε ότι είμαστε πιο δυνατοί από τους εργολάβους».
22 Δεκέμβρη. Δευτέρα βράδυ. Ο κρύος αέρας διαπερνά τα σωθικά, η σιωπή της νύχτας έχει απλωθεί στη συνοικία της Δεξαμενής, στα Άνω Πετράλωνα. Μία γυναικεία φιγούρα επιστρέφει αποκαμωμένη στο σπίτι της. Δεν φαίνεται να είναι από αυτά τα μέρη… Δύο «σκιές», ένα μπουκάλι καυστικό υγρό. Οι «σκιές» εξαφανίζονται, τη σιωπή της νύχτας τη διαρρηγνύουν τα φώτα των γειτόνων, οι φωνές.
Από εκεί και πέρα οι «πληροφορίες» έρχονται η μία μετά την άλλη. Η γυναικεία φιγούρα είναι η Κωνσταντίνα Κουνέβα, γενική γραμματέας του Παναττικού Σωματείου Καθαριστριών και Οικιακών Εργαζομένων. Οι «σκιές» ήρθαν να δώσουν υλική υπόσταση στις συνεχείς απειλές των εργολάβων στο χώρο των ιδιωτικών συνεργείων καθαρισμού. Άγνωστες «σκιές»; Όχι και τόσο. Το αφεντικό της, Νικήτας Οικονομάκης (στέλεχος του ΠΑΣΟΚ), έχει αναλάβει υπεργολαβίες σε δύο κρατικές εταιρίες, τον ΗΣΑΠ και την ΕΒΟ (ελληνική βιομηχανία οχημάτων). Λίγες ημέρες πριν:
«Τους έβαζαν να υπογράφουν ότι παίρνουν κανονικό δώρο Χριστουγέννων και τους έδιναν λιγότερα χρήματα στο χέρι. Σεκιουριτάδες την πέταξαν έξω όταν είπε ότι αυτό δεν είναι σωστό και δεν πρέπει να υπογράψουν, ενώ μία εργαζόμενη που δεν υπέγραψε απολύθηκε».
«Μετά συνεχίζει άλλο 8ωρο, στο σπίτι, να πας να μαγειρέψεις, να σκουπίσεις, να πλύνεις. Δεν έχω ελεύθερο χρόνο… Έχω ξεχάσει τι είναι αυτό. Κι εδώ που ήρθα σήμερα άφησα την οικογένεια χωρίς φαΐ… Έτσι να το πω, για να το γράψεις κι αυτό, γιατί τώρα θα ‘ρθει η μικρή από το σχολείο, πρέπει να πάω εγώ να μαγειρέψω και να κάνω κάτι πρόχειρο… Οι εργαζόμενες μπαίνουμε στο σπίτι το Σάββατο το βράδυ και βγαίνουμε τη Δευτέρα όταν πάμε για δουλειά ξανά». Γυναίκες και μετανάστριες. Κάπως έτσι μπορεί κάποιος να προσδιορίσει το εργατικό δυναμικό στις εταιρίες καθαρισμού. «Γύρω στο 90% είναι γυναίκες. Από αυτές, το 65%-70% είναι αλλοδαπές. Προέρχονται κυρίως από Αλβανία, Βουλγαρία, Ρωσία, Ουκρανία, αλλά και κάποιες από Μπαγκλαντές και Παλαιστίνη». Το σωματείο καθαριστριών μέσα στο χρόνο έχει έρθει αρκετές σε φορές σε σύγκρουση με τα αφεντικά.
Απορρυπαντικά που δεν έχουν την έγκριση του Χημείου του Κράτους. Καθημερινή επαφή σε κλειστούς χώρους με ουσίες επικίνδυνες που προκαλούν μόνιμα αναπνευστικά προβλήματα. Παλάμες γεμάτες εκζέματα (δερματοπάθειες που προκαλούν φαγούρα και έκκριση αίματος)».
«Εγώ, έτσι με μία κουβέντα θα σας πω, ότι είναι πάρα πολύ χάλια στις εταιρίες καθαρισμού»… «Το βράδυ δε μπορώ να κοιμηθώ από το βήχα. Κάθε μέρα παίρνω κορτιζόνη. Τα πνευμόνια μου έχουν πάθει από τα πολλά απορρυπαντικά. Η μέση μου έχει διαλυθεί, δε μπορώ να περπατήσω…».
Καμία ασφάλιση, τα ένσημα (όπου και όταν κολλιούνται) είναι απλά και όχι βαρέα και ανθυγιεινά, οι μετανάστριες που δε γνωρίζουν την ελληνική γλώσσα υποχρεώνονται από τους εργολάβους να υπογράφουν πως πληρώνονται τα διπλάσια λεφτά απ’ ό,τι τους δίνουν. Σε ορισμένες επιχειρήσεις μοιράζεται ο «κανονισμός εργασίας»: «απαγορεύεται ο συνδικαλισμός», «απαγορεύεται να διαβάζεις εφημερίδα στο χώρο εργασίας», αναφέρεται μεταξύ άλλων. Και στο τέλος, «αν δέχεσαι τους κανονισμούς έχει καλώς, αν δεν τους δέχεσαι…».
Σε αυτό τον αγώνα το σωματείο και οι καθαρίστριες είναι μόνες. Καμία ΓΣΕΕ, κανένα εργατικό κέντρο, κανένα ΙΚΑ δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για όσα καταγγέλοταν. Και πώς άραγε; Δεκέμβριος 2007, έναν χρόνο πίσω. Στα κεντρικά γραφεία του ΙΚΑ στην Αγίου Κωνσταντίνου οι καθαρίστριες δουλεύουν χωρίς ένσημα για 300 ευρώ το μήνα. Παρόμοια η κατάσταση και σε πολλά γραφεία υπουργών. Παρόμοια η κατάσταση και σε πανεπιστήμια, δημόσιες υπηρεσίες, σε νοσοκομεία. Εδώ υποχρεώνονται να κάνουν και δουλειές πέρα από αυτές που συμπεριλαμβάνονται στη σύμβασή τους. «Από τα πλυντήρια και τους χώρους αποστείρωσης μέχρι τα μαγειρεία και τις αποθήκες φαρμακευτικού και υγειονομικού υλικού, και από τους χώρους φύλαξης των αρχείων μέχρι το τηλεφωνικό κέντρο, οι εργασίες πλέον διεκπεραιώνονται σε μεγάλο ποσοστό από το προσωπικό που διαθέτουν οι εργολάβοι των συνεργείων καθαριότητας».
Η Κωνσταντίνα είναι μία από όλες αυτές τις εκατοντάδες γυναίκες μετανάστριες οι οποίες υποχρεώνονται να δουλεύουν κάτω από συνθήκες δουλείας, με απειλές και εκβιασμούς. «Της έκαναν και ανώνυμα τηλέφωνα αλλά και από την εργοδοσία. Της έχουν στείλει και εξώδικα, ενώ της έκαναν και μία δυσμενή μετάθεση, εκδικητική, τόσο μακριά από το σπίτι της όσο και σε άλλη βάρδια». Η Κωνσταντίνα αποφάσισε να σταθεί απέναντι στα αφεντικά της με αξιοπρέπεια. Και τα αφεντικά θέλησαν να της δείξουν ποιος έχει το πάνω χέρι. «Της έκοψαν τις υπερωρίες, απέλυσαν τη μητέρα της, την απειλούν πως θα τη στείλουν «πακέτο» πίσω στη χώρα της». Η Κωνσταντίνα, όμως, δεν είναι μόνη της. Τα βιώματα της Κωνσταντίνας αποτελούν μία στιγμή στον καθημερινό πόλεμο που βιώνουμε στους χώρους δουλειάς. Σε αυτόν τον πόλεμο εμείς έχουμε διαλέξει στρατόπεδο… Και είναι εδώ που το περιεχόμενο του προτάγματος ενάντια στο κράτος και τα αφεντικά μετουσιώνεται σε βίωμα ζωής ή θανάτου.
εικόνες από τα μετ’ όπισθεν
Τρίτη 23 Δεκεμβρίου: Οι μαθητές του 14ου λυκείου στο Κουκάκι αποφάσισαν τη λήξη της κατάληψης του σχολείου.
Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου: 12η ημέρα κατάληψης στο 14ο λύκειο στου Κουκάκι. 5η ημέρα κατάληψης και στο συστεγαζόμενο 14ο γυμνάσιο. Αυριανή συνέλευση των καταληψιών θα αποφασίσει για το εάν θα κρατήσει το σχολείο κλειστό και τις επόμενες ημέρες.
Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου: 9η ημέρα κατάληψης στο 14ο λύκειο στο Κουκακί. Για τρίτη ημέρα παραμένει κατειλημμένο και το 9ο γυμνάσιο στα Άνω Πετράλωνα.
Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου: Μία μικρή βόλτα στα σχολεία των γειτονιών μας, λίγο πριν συναντηθούμε στην πορεία στο κέντρο της μητρόπολης.
Το 14ο λύκειο στο Κουκάκι συνεχίζει για 8η ημέρα την κατάληψη. Ο προγραμματισμένος αποκλεισμός της λεωφόρου Συγγρού δεν έγινε. Υπό κατάληψη και το συστεγαζόμενο 14ο γυμνάσιο. Το γειτονικό 33ο λύκειο συνεχίζει με ολιγόωρες αποχές από τα μαθήματα και συμμετοχη σε κινητοποιήσεις που οργανώνει το ΣΑΣΑ (συντονιστικό ελεγχόμενο από το κκε).
Στα Πετράλωνα η κατάσταση δείχνει να εκτονώνεται. Το 9ο γυμνάσιο μετράει σήμερα τη δεύτερη ημέρα κατάληψης, ενώ το 12ο λύκειο στα Κάτω Πετράλωνα επέστρεψε στην ασφυκτική καθημερινότητα των σχολικών αιθουσών της πλήξης. Οι καταληψίες μαθητές σημειώνουν την έλλειψη συμμετοχής και διάθεσης από τους περισσότερους συμμαθητές τους.
Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου: 7η ημέρα κατάληψης στο 14ο λύκειο στο Κουκάκι. Αύριο το πρωί οι μαθητές προγραμματίζουν αποκλεισμό της λεωφόρου Συγγρού και στη συνέχεια συμμετοχή στην πορεία στο κέντρο της Αθήνας. 5η ημέρα κατάληψης στο 12ο λύκειο στα Κάτω Πετράλωνα. Πρώτη ημέρα κατάληψης στο 9ο γυμνάσιο στα Άνω Πετράλωνα.
Τρίτη 16 Δεκεμβρίου: Συνεχίζεται για 6η ημέρα η κατάληψη στο 14ο λύκειο στο Κουκάκι. Στις 11 το πρωί πραγματοποιήθηκε αποκλεισμός της λεωφόρου Συγγρού από μαθητές.
Υπό κατάληψη βρίσκεται και το 12ο λύκειο στα Κάτω Πετράλωνα.
Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου και το πρωί βρεθήκαμε και πάλι στα σχολεία των περιοχών μας μοιράζοντας τόσο την προκήρυξη του στεκιού, όσο και το κείμενο της κατάληψης της ΑΣΟΕΕ για τους μαθητές. Και στις δύο προκηρύξεις υπάρχει κάλεσμα για την αυριανή λαϊκή συνέλευση.
Στο 33ο λύκειο του Κουκακίου συναντούμε δύο μαθητές του ΣΑΣΑ (του συντονιστικού που ελέγχεται από το κκε), οι οποίοι μοιράζουν προκηρύξεις στους μαθητές για τους… ξένους πράκτορες που υποκινούν τα επεισόδια, ενώ καλούν στις δράσεις που έχει αποφασίσει ο Περισσός. Αφού συγχυστήκαμε λίγο πρωινιάτικα με όλα αυτά, κατηφορήσαμε προς το γειτονικό 14ο λύκειο το οποίο τελεί ακόμη υπό κατάληψη. Εκεί «αγανακτισμένοι γονείς» του συστεγαζόμενου γυμνασίου επιχειρούν να σπάσουν την κατάληψη απειλώντας τους μαθητές που βρίσκονται στο σχολείο και επιχειρώντας να ανοίξουν το λουκέτο. Η παρουσία μας στο χώρο, ως αλληλέγγυων, καθώς και οι δύο κουβάδες νερό που τους έριξαν κατακέφαλα οι καταληψίες μαθητές, οδήγησαν αυτά τα 6-7 άτομα γρήγορα να πάρουν δρόμο από εκεί. Λίγο αργότερα αποχωρήσαμε σιγά-σιγά και εμείς με ένα χαμόγελο στα χείλη από τα πρωινά ευτράπελα!
Αργότερα, μεσημεράκι, μαθητές από το 33ο πραγματοποίησαν και πάλι αποκλεισμό της λεωφόρου Συγγρού και πορεία προς το αστυνομικό τμήμα. Βράδυ Σαββάτου 13 Δεκέμβρη και κομμάτι του κόσμου που έχει συγκεντρωθεί στο σημείο της δολοφονίας του Αλέξη, στα Εξάρχεια, ξεκινάει πορεία προς του Ψυρρή και το Γκάζι. Ο αριθμός των συμμετεχόντων από 100-150 που είναι στην αρχή, σε κάποιο σημείο φτάνει και τους 700. Η πορεία διασχίζει και τη γειτονιά του Θησείου, περνώντας από τον πεζόδρομο της Ηρακλειδών και μέσω της γέφυρας του Πουλόπουλου φτάνει στο Γκάζι. Ύστερα από κάποια ώρα συνεχίζει προς Ιερά Οδό, για να ανέβει την Πειραιώς (εδώ, σπάζονται και κάποιες τράπεζες και κάμερες). Λίγο πριν την πλατεία Ομονοίας διμοιρίες των ΜΑΤ συντονισμένα επιτίθενται στην πορεία, εγκλωβίζοντας και προσάγωντας 51 άτομα. Στην αρχή μεταφέρονται στο Α.Τ. Ομόνοιας και από εκεί στη ΓΑΔΑ, απ’ όπου τις πρώτες πρωινές ώρες αφήνονται όλοι ελεύθεροι.
Πρωί της Παρασκευής 12 Δεκέμβρη και τα δύο λύκεια του Κουκακίου (33ο και 14ο) αποκλείουν τη λεωφόρο Συγγρού στο ύψος της «Ολυμπιακής» και στη συνέχεια πραγματοποιούν πορεία προς το αστυνομικό τμήμα της περιοχής. Το 14ο λύκειο παραμένει υπό κατάληψη.
Την Πέμπτη 11 Δεκέμβρη, το πρωί, μοιράζεται σε τέσσερα σχολεία των γειτονιών μας (Κουκάκι, Άνω Πετράλωνα, Κάτω Πετράλωνα) η τελευταία ανακοίνωση της κατάληψης της ΑΣΟΕΕ.Το μεσημέρι, μετά το τέλος των μαθημάτων, το 14ο λύκειο καταλαμβάνεται από τους μαθητές του.
Σάββατο 6 Δεκεμβρίου, λίγες ώρες μετά τη δολοφονία του Αλέξη και στο indymedia της Αθήνας αναφέρεται ότι έγινε επίθεση με πέτρες και βόμβες μολότοφ σε τρεις τράπεζες στην Τριών Ιεραρχών, ενώ σπάστηκαν και τα τοπικά γραφεία της Νέας Δημοκρατίας στα Άνω Πετράλωνα.
