Λαϊκή συνέλευση για τη δημιουργία ανοιχτού κοινωνικού χώρου
ΣΑΒΒΑΤΟ 4 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
12 Μ.Μ. ΣΤΟΝ ΠΕΖΟΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΤΡΩΩΝ
(ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ 77ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ)
12 Μ.Μ. ΣΤΟΝ ΠΕΖΟΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΤΡΩΩΝ
(ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ 77ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ)
Ζωή και πάλι σε παρκάκι στα Κάτω Πετράλωνα
Σήμερα το μεσημέρι η λαϊκή συνέλευση κατοίκων Πετραλώνων, Κουκακίου και Θησείου είχε δώσει ραντεβού στο παρκάκι των οδών Αμφιτρύωνος και Υλλέων, στα Κάτω Πετράλωνα.
Πρόκειται για έναν χώρο λίγων τετραγωνικών μέτρων ο οποίος ασφυκτιά ανάμεσα στις πολυκατοικίες της περιοχής. Σε αυτό το παρκάκι, το οποίο μέχρι πριν λίγα χρόνια το φρόντιζε ένας γείτονας μόνος του, υπάρχει και μία παιδκή χαρά. Ένας λαβύρινθος θεμάτων κληρονομικής χροιάς (καθώς ο χώρος είναι ιδιωτικός) οδήγησε το παρκάκι εδώ και χρόνια στην παρακμή, χωρίς καμία φροντίδα και καμία ζωή.
Υστερα από σχετική πρόταση που κατατέθηκε στην τελευταία λαϊκή συνέλευση, καμιά 30αριά κάτοικοι αποφάσισαν να καθαρίσουν το χώρο, να βάψουν την παιδική χαρά, να φυτέψουν νέα φυτά και να περιποιηθούν τα ήδη υπάρχοντα. Οι περισσότερες εργασίες ολοκληρώθηκαν, ωστόσο θα ξαναδωθεί ένα σχετικό ραντεβού για κάποιες εκρεμμότητες.
Τα πηγαδάκια που στήθηκαν με τους περαστικούς και τους περίοικους (κάποιοι από τους οποίους συμμετείχαν ενεργά και στις εργασίες) έδωσαν την ευκαιρία να ανταλλάξουμε απόψεις, να συζητήσουμε για την αυτοοργάνωση και την αυτενέργεια (ξεπερνώντας το ταμπού που λέγεται δημοτικές αρχές), εν τέλει να αποδείξουμε στους εαυτούς μας ότι μπορούμε να δώσουμε ζωή σε κάθε γωνιά των γειτονιών μας, από εμάς για εμάς.
Για μία μάχη ενάντια στα αφεντικά, που ακόμη συνεχίζεται…
Η υπόθεση του κέντρου ξένων γλωσσών «ευρωπαϊκή πορεία», στα Άνω Πετράλωνα, μας έχει απασχολήσει και πάλι στο παρελθόν σε αυτόν τον ιστότοπο. Αφετηρία αποτελεί η απόλυση ενός καθηγητή από το φροντιστήριο, στον οποίο όχι μόνο δεν καταβάλλονται τα δεδουλευμένα αλλά, όταν εκείνος τα διεκδικεί μέσω του σωματείου του, τα αφεντικά απαντούν με μήνυση για «σεξουαλική παρενόχληση» μαθητή.
Συγκροτείται η «πρωτοβουλία συμπαράστασης στον απολυμένο καθηγητή» και ακολουθούν μία σειρά από συγκεντρώσεις και παρεμβάσεις έξω από το φροντιστήριο και στον ηλεκτρικό σταθμό των Πετραλώνων, γίνεται πορεία που ξεκινάει από τον ηλεκτρικό του Θησείου και διασχίζει γειτονιές των Άνω Πετραλώνων, διοργανώνεται εκδήλωση/συζήτηση σχετικά με τις εργασιακές συνθήκες στο χώρο των ξενόγλωσσων φροντιστηρίων καθώς και τους ρόλους του εκπαιδευτή και του εκπαιδευόμενου, ενώ χιλιάδες αφίσες τοιχοκολλούνται στις περιοχές μας.
Η αλαζονεία των αφεντικών της «ευρωπαϊκής πορείας» συνεχίζεται στις μηνύσεις εναντίον όσων συλλογικοτήτων και οργανώσεων αναφέρονται δημόσια στην υπόθεση, ενώ εξαντλείται στη μήνυση εναντίον τεσσάρων συνδικαλιστών για «συκοφαντική δυσφήμιση». Ποια ήταν αυτή η… «δυσφήμιση»; Όπως ανέφερε η εργοδοσία και στο δικαστήριο, ο τίτλος της προκήρυξης που μοιράστηκε «Όχι στην αυθαίρετη απόλυση», καθώς και άλλα αποσπάσματα προκηρύξεων.
Ένας από τους τέσσερις ήταν ο Δημήτρης Πουλόπουλος, συνδικαλιστής του συλλόγου υπαλλήλων βιβλίου/χάρτου και πρόεδρος του επιχειρησιακού σωματείου εργαζομένων στις εκδόσεις «ελληνικά γράμματα». Στα μέσα του περασμένου Σεπτέμβρη, το δικαστήριο καταδίκασε τον Δ. Π. σε 10 μήνες φυλάκιση με 3ετή αναστολή και 44 ευρώ αποζημίωση σε κάθε μία από τις δύο ιδιοκτήτριες του φροντιστηρίου. Σε λίγες ημέρες, στις 27 του Μάρτη, η υπόθεση εκδικάζεται και πάλι, στο εφετείο.
Πάνω στην υπόθεση της καταδίκης του Δ. Πουλόπουλου μπορούμε αφενός να ανιχνεύσουμε την ασυδοσία και αλαζονεία των αφεντικών και αφετέρου την απροκάλυπτη ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης. Σε κάθε περίπτωση η αλληλεγγύη μας είναι δεδομένη, ενώ η υπόθεση της «ευρωπαϊκής πορείας» και της απόλυσης του καθηγητή Θ. Π. αποτελεί ένα ακόμα ανοιχτό πεδίο αναμέτρησης με τον κόσμο της εργασίας.
- Ένα ιστορικό της υπόθεσης μπορείτε να βρείτε εδώ (προκήρυξη μοιράστηκε τον Δεκέμβριο του 2007 από την αναρχική συλλογικότητα «εν πλω»)
- Ανακοίνωση από πρωτοβάθμια σωματεία σχετικά με την εκδίκαση στο εφετείο της υπόθεσης του συνδικαλιστή Δημήτρη Πουλόπουλου
[ενημέρωση: Το εφετείο ξεκίνησε την Παρασκευή 27 Μαρτίου με την εξέταση από το δικάστηριο της μίας εκ των δύο ιδιοκτητριών του φροντιστηρίου. Μετά το πέρας της εξέτασης το δικαστήριο διέκοψε για την ερχόμενη Δευτέρα 6 Απριλίου].
εικόνες από τα μετόπισθεν
Κατάληψη του ηλεκτρικού σταθμού στον Ταύρο
Κατάληψη στον ηλεκτρικό σταθμό του Ταύρου πραγματοποιήθηκε σήμερα το απόγευμα από τη λαϊκή συνέλευση κατοίκων των Πετραλώνων, του Κουκακίου και του Θησείου. Η επιλογή του συγκεκριμένου σταθμού, που αποφασίστηκε στην τελευταία λαϊκή συνέλευση, βασίστηκε στην εκτίμηση ότι ο λόγος για την υπόθεση της Κωνσταντίνας έχει διεισδύσει αρκετά στις γειτονιές των Πετραλώνων, οπότε επιλέχθηκε και το παραπέρα άνοιγμα σε γειτονικές περιοχές.
Η κατάληψη διήρκεσε 2 ώρες και μοιράστηκαν 1.500 κείμενα, τόσο της λαϊκής συνέλευσης όσο και της συνέλευσης αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα. Την ίδια στιγμή παρόμοιες κινήσεις πραγματοποιήθηκαν σε ακόμη πέντε σταθμούς του μετρό (Αιγάλεω, Άγιος Αντώνιος, Δάφνη) και του ΗΣΑΠ (Νέα Ιωνία, Μοναστηράκι), είτε από λαϊκές συνελεύσεις γειτονιών είτε από τη συνέλευση αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα και αναρχικούς/αντιεξουσιαστές.
Διαβάστηκαν κείμενα από τη μικροφωνική του σταθμού, ενώ κανένας επιβάτης δε χτυπούσε εισιτήριο. Σε γενικές γραμμές η επικοινωνία με τους επιβάτες και τους διερχόμενους ήταν πάρα πολύ καλή, ήταν θετικοί στην παρέμβαση, ενώ δημιουργήθηκαν αρκετά πηγαδάκια σχετικά με την εξέλιξη της κατάσταση της υγείας της Κωνσταντίνας.
Πίσω στο σπίτι μας; Ούτε με σφαίρες, ούτε με βιτριόλι, ούτε με χειροβομβίδες
Στις 24 Φλεβάρη και ενώ στο στέκι μεταναστών στον πεζόδρομο της Τσαμαδού στα Εξάρχεια διεξάγεται συζήτηση για τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, καλεσμένη από την οργάνωση Αντιρρησίες Συνείδησης, άγνωστοι προσπαθούν να ρίξουν χειροβομβίδα στο εσωτερικό του χώρου όπου εξελίσσεται η εκδήλωση. Η χειροβομβίδα δεν πέφτει στο εσωτερικό του στεκιού, μιας και δεν σπάει το διπλό τζάμι του παραθύρου και εκρήγνυνται σε ένα παρτέρι στον πεζόδρομο της Τσαμαδού το οποίο διαλύει. Από το ωστικό κύμα και τα θραύσματα σπάζονται αρκετές τζαμαρίες και γίνεται διάτρητη η πρόσοψη του απέναντι καφενείου. Αν η χειροβομβίδα έπεφτε στο εσωτερικό του στεκιού μεταναστών σήμερα θα μιλάγαμε για πολλούς νεκρούς και τραυματίες.
Τα σενάρια και οι υποθέσεις θα μπορούσαν να γεμίσουν χιλιάδες σελίδες. Θα μπορούσαν να είναι πράκτορες της ΕΥΠ μέχρι χρυσαυγίτες και από κάποιον πορωμένο εθνικόφρονα καραβανά μέχρι μπάτσοι σε διατεταγμένη υπηρεσία ή από «δική τους πρωτοβουλία». Τα παραπάνω σενάρια έχουν το καθένα την δικιά του σημασία και ερμηνεία. Έτσι κι αλλιώς χτυπήματα σαν αυτό σπέρνουν την σύγχυση στην κοινωνία και ενδυναμώνουν το ιδεολόγημα της ασφάλειας μέσω των ΜΜΕ που, μιλώντας για μία ανεξέλεγκτη εμπόλεμη κατάσταση στο κέντρο της πόλης, σπέρνουν το φόβο και κραυγάζουν για ένταση του ελέγχου και της καταστολής στη περιοχή των Εξαρχείων και όχι μόνο. Όμως όποιος και να πέταξε τη χειροβομβίδα, πέρα από το αυτονόητο, δηλαδή να σκοτώσει και να τρομοκρατήσει, με αυτήν την ενέργεια συνέβαλε στην αναβάθμιση του επιπέδου της έντασης και της βίας: Επιχειρείται έτσι να απογυμνωθεί η αντιπαράθεση με το κράτος και τα αφεντικά από τα κοινωνικά χαρακτηριστικά της και να μεταφερθεί από τους δρόμους, όπου διαχύθηκε η κοινωνική εξέγερση του Δεκέμβρη, σε ένα αποκλειστικά μιλιταριστικό επίπεδο. Ένα επίπεδο δηλαδή, όπου από τη μία η υλική υπεροχή του κράτους είναι δεδομένη, ενώ από την άλλη η υπεροπλία του αυτή, εύκολα μπορεί να χρησιμοποιηθεί, με την κάλυψη της ρητορικής της δημοκρατίας που επικαλείται τη διατήρηση της κοινωνικής ειρήνης που κινδυνεύει.
Με αυτό τον τρόπο ανοίγεται ένα πεδίο καταστολής –με κάθε μέσο– ενάντια σε όσους εξεγείρονται. Ενάντια σε αυτούς που βγήκανε στο δρόμο το Δεκέμβρη. Αυτούς που συχνάζουν σε μια από τις πιο πολιτικοποιημένες περιοχές της Αθήνας, τα Εξάρχεια (δεν είναι καθόλου τυχαίο το μέρος το οποίο επιλέγει για την ρίψη της χειροβομβίδας), τα οποία αποτέλεσαν την καρδιά των εξεγερσιακών γεγονότων που ακολούθησαν την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Αυτούς που ο καθένας με τον τρόπο του συμμετείχε στην εξέγερση. Αυτούς που στόχευσαν οι σφαίρες του κράτους και το βιτριόλι των αφεντικών. Όλους εμάς που αρνούμαστε να δεχτούμε την καταπίεση, την εκμετάλλευση και την τρομοκρατία σαν όρο ζωής.
Στο δρόμο να σπάσουμε τον τρόμο.
Στα ματιά βιτριόλι-σφαίρες και χειροβομβίδες στο ψαχνό, τον πόλεμο τον ζούμε κάθε μέρα εδώ.
Η αλληλεγγύη το όπλο των λαών, πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών.
Λαΐκή συνέλευση
Καθαρά Δευτέρα: Ενημέρωση από το λόφο του Φιλοπάππου
Καθαρά Δευτέρα σήμερα και από τις 11 το πρωί άρχισε η παρέμβαση της λαϊκής συνέλευσης κατοίκων Πετραλώνων, Κουκακίου, Θησείου.
60 περίπου άτομα μοίρασαν χιλιάδες κείμενα για την υπόθεση της Κωνσταντίνας Κούνεβα, ενώ κρεμάστηκαν και δύο πανό. Το πρώτο αναφερόταν στην καταστροφή των δημόσιων, ελεύθερων και πράσινων χώρων από τον δήμαρχο Κακλαμάνη («Κακλαmoney κράτα το τελευταίο δέντρο για να κρεμαστείς») και το δεύτερο, που ήταν γραμμένο στην αλβανική γλώσσα -δεδομένης της μεγάλης παρουσίας μεταναστών στο λόφο-, αναφέρονταν στην Κούνεβα («Κωνσταντίνα δεν είσαι μόνη, κράτος-αφεντικά δολοφονούν»).
Στη συγκέντρωση παρευρέθησαν και αγωνιστές/στριες από ένα άλλο ανοιχτό μέτωπο για την προάσπιση του δημόσιου χώρου, το πάρκο Κύπρου και Πατησίων στην Κυψέλη. Μοίρασαν εκατοντάδες κείμενα της ανοιχτής συνέλευσης που ενημερώνουν για την υπόθεση, ενώ σχετικό κείμενο μοιράστηκε και από το στέκι μας.
Παράλληλα συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε και από τη «Συντονιστική επιτροπή της λαϊκής συνέλευσης λόφων Φιλοπάππου».
Κατά τα άλλα ο κόσμος που βρέθηκε φέτος στον λόφο ήταν λιγότερος από την περσινή χρονιά. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία μετανάστες/στριες, οι οποίοι/ες έστησαν τους δικούς τους χορούς με παραδοσιακή μουσική, κάποια μέτρα παραδίπλα από την εξέδρα του δήμου.
Μπάτσοι για μία ακόμη χρονιά είχαν στρατοπεδεύσει στο λιθόστρωτο του Πικιώνη, ενώ η αφίσα της ανοιχτής συνέλευσης του πάρκου Κύπρου και Πατησίων, που παρίστανε τον… ομέρ πριόνη Κακλαμάνη τράβηξε τα βλέμματα και απέσπασε αρκετά θετικά σχόλια από τους διερχόμενους.
Κατεστραμμένο φυλάκιο σε είσοδο του Φιλοπάππου
Κυριακάτικη βόλτα στο λόφο του Φιλοπάππου και μία απρόσμενη συνάντηση στο κατέβασμα. Το φυλάκιο στην είσοδο απέναντι από το πάρκο Βουτιέ κατεστραμμένο…
Στη μνήμη μας ήρθαν λαϊκές συνελεύσεις κατοίκων των γειτονιών μας που ανέδειξαν το ρόλο των φυλάκων, των καγκέλων και της ελεγχόμενης πόρτας στο συγκεκριμένο σημείο. Η είσοδος της Βουτιέ είναι (ή ήταν καλύτερα) η «βιτρίνα» των αρχαιολόγων στα οργανωμένα γκρούπ τουριστών ότι εισέρχονται σε έναν αυστηρά οργανωμένο αρχαιολογικό χώρο. Κάποιες φορές, μάλιστα, στα αυτιά κατοίκων έφτασαν και σκόρπιες πληροφορίες ότι κατά καιρούς ζητούνταν και εισιτήριο.
Να θυμίσουμε, επίσης, ότι σε λαϊκή συνέλευση κατοίκων τον Μάρτιο του 2008 ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις είχαν παραταχθεί κατά μήκος της περίφραξης στο σημείο, ενώ στιγμιαία απαγόρευσαν και την είσοδο της λαϊκής συνέλευσης στο λόφο.
Κάποιες εβδομάδες αργότερα στις γειτονιές μας τοιχοκολλείται αφίσα η οποία ενημερώνει για το ρίξιμο των καγκέλων από κατοίκους. Η περίφραξη παραμένει κατεστραμμένη μέχρι και σήμερα.
εικόνες από τα μετ’ όπισθεν
Οι θιασωτές της κανονικότητας μας δείχνουν τα δόντια τους!
Πριν από λίγες ημέρες αναφερθήκαμε στην εκδικητική στάση της διεύθυνσης και των καθηγητών του 14ου λυκείου στο Κουκάκι απέναντι στους/στις καταληψίες μαθητές/τριες του Δεκέμβρη. Δε συμβαίνει, όμως, μόνο στη γειτονιά μας. Η εκπαιδευτική μηχανή έρχεται να πάρει τη ρεβάνς, να τιμωρήσει παραδειγματικά τους απείθαρχους, να (ξανα)ορίσει την κανονικότητα στα προαύλια και τις αίθουσες, να θέσει τα «πρέπει», να δημιουργήσει ρήγματα στις σχέσεις των μαθητών, να στρέψει τον έναν απέναντι στον άλλον.
Τους τελευταίους μήνες (με αποκορύφωμα τα μέσα του Φλεβάρη), στο 20ο γενικό λύκειο της Τούμπας, στη Θεσσαλονίκη, μαθητές βρίσκονται αντιμέτωποι με τις απειλές, τις προσβολές και τις αποβολές της διέυθυνσης και των καθηγητών. Ένα περιστατικό που έλαβε χώρα στις 12 Φεβρουαρίου (και αφορούσε την ανάρτηση στο σχολείο, από μαθητές, αφίσας που καλούσε σε λαϊκή συνέλευση κατοίκων της Τούμπας) αποτέλεσε την τελική πράξη μίας παράστασης αυταρχικότητας και ασυδοσίας που είχε ξεκινήσει από τον Νοέμβριο. Μόνο που οι μαθητές και οι μαθήτριες αρνήθηκαν το ρόλο του κομπάρσου και αντέδρασαν, όχι χωρίς κόστος…
Σε μία άλλη πόλη, στη Λάρισα, στις 14 του Φλεβάρη, ασφαλίτες εισβάλλουν στο 1ο ενιαίο λύκειο όπου τραμπουκίζουν και γρονθοκοπούν μαθητές που επιχειρούν να καταλάβουν το σχολείο. Προηγήθηκε απόφαση της διεύθυνσης για περικοπή της τριήμερης εκδρομής σε μονοήμερη γιατί «πρέπει να καλυφθούν οι ώρες που χάθηκαν από τις κινητοποιήσεις». Η τοπική ένωση των μπάτσων επεξηγεί ότι επενέβη μετά από «συγκεκριμένη κατηγορία από πολίτη ότι περί τα 10 άτομα φορούσαν κουκούλες»!! Τρεις από τους μαθητές αρχικά εκδιώχνονται από το σχολείο, λόγω των αντιδράσεων που ακολουθούν, όμως, η τιμωρία τους μεταβάλλεται σε αποβολή.
Οι θιασωτές της κανονικότητας μας δείχνουν τα δόντια τους…
Οι στιγμές που βιώσαμε, όμως, το Δεκέμβρη είναι πολύ δυνατές για να σκορπίσουν έτσι απλά και γρήγορα… Παραμένουμε ακόμη εδώ!
Οι μαθητές/τριες δεν είναι μόνοι τους!
«εικόνες από τα μετ’ όπισθεν»
Όσοι πιστεύουν σε θεούς να προσεύχονται, όσοι πιστεύουν σε ανθρώπους να προσέρχονται
Αναδημοσίευση από το 2ο φύλλο της εφημερίδας τοίχου [Φεβρουάριος 2009].
Σε περιόδους κρίσης οι προστακτικές των μηχανισμών ελέγχου και προπαγάνδας γίνονται πιο πιεστικές. Όταν, μάλιστα, οι μαθητές ήταν ένα από τα υποκείμενα που διεκδίκησε δυναμικά το χώρο του στην εξέγερση του Δεκέμβρη, το σχολείο καλείται τώρα να πάρει τη ρεβάνς! Σε ένα από τα σχολεία των γειτονιών μας που καταλήφθηκαν, στο 14ο λύκειο στο Κουκάκι, οι μαθητές που βρέθηκαν στην 12ημερη κατάληψη βρίσκονται στο στόχαστρο του διευθυντή και των καθηγητών. Τις τελευταίες ημέρες του Ιανουαρίου, μαθητής που αρνείται να παρευρίσκεται στο προαύλιο για την πρωινή προσευχή (παραμένοντας, ωστόσο, στην είσοδο του σχολείου) δέχεται τριήμερη αποβολή από τον διευθυντή Χούσο Γ. (για τη θεσμική κατοχύρωση της απόφασή τους επικαλείται «αυθάδεια»). Στενό πρεσάρισμα δέχονται και άλλοι μαθητές/καταληψίες του εν λόγω σχολείου, ενώ οι καθηγητές δε δέχονται να τους συνοδεύσουν σε καμία εκδρομή. Θυμίζουμε εδώ, ότι τις πρώτες ημέρες της κατάληψης «αγανακτισμένοι γονείς» προσπάθησαν τουλάχιστον δύο φορές να τη σπάσουν το πρωί, χωρίς ωστόσο να τα καταφέρουν.
Έχοντας περάσει και εμείς από τις σχολικές αίθουσες της πλήξης και έχοντας βιώσει την αυταρχικότητα των εκπαιδευτών, στεκόμαστε δίπλα σε όσους μαθητές επέλεξαν να δημιουργήσουν ρωγμές στην καθημερινότητάς τους, να απαντήσουν στη δολοφονία ενός συνομίληκού τους, καταλαμβάνοντας τα σχολεία και δημιουργώντας έναν χωροχρόνο όπου μπορούσαν να εκφραστούν ελεύθερα, να προβληματιστούν, να βρεθούν με την παρέα τους, να ερωτευτούν, να τεμπελιάσουν.
Από τον Αλέξη στην Κωνσταντίνα, πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών…
Αναδημοσίευση από το 2ο φύλλο της εφημερίδας τοίχου [Φεβρουάριος 2009].
Είναι η στιγμή όπου ο χρόνος μετράει διαφορετικά, ο τόπος μεταμορφώνεται και οι άνθρωποι πιστεύουν στον εαυτό τους και στους γύρω τους.
Η δύναμη της εξέγερσης τα κάνει όλα να φαντάζουν και να είναι εφικτά.
6 Δεκεμβρίου ο ΑΛΕΞΗΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ πέφτει νεκρός από τις σφαίρες του ένστολου δολοφόνου Κορκονέα. Η απάντηση σε μια ακόμη δολοφονία σαρώνει τα πάντα στο περασμά της. ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΤΕΒΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ. Διαδηλώνουν την οργή τους, συγκρούονται με τους πραίτορες της δημοκρατίας, καταλαμβάνουν κτίρια, σπάνε τους ναούς του εμπορίου και παίρνουν όσα τους έταξε και τους στέρησε ο καπιταλισμός, επιτίθονται στις τράπεζες και τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις, που πλιατσικολογούν τα θέλω και τις ανάγκες τους, σε κρατικά κτίρια μέσα στα οποία οργανώνεται η καταπίεση και η εκμετάλλευση που βιώνουμε όλοι καθημερινά.
Ενάντια σε αυτή την εκμετάλλευση της μισθωτής σκλαβιάς -την οποία συνθέτουν προσβολές, σεξουαλικές παρενοχλήσεις, απλήρωτες υπερωρίες, εντατικοποίηση βιασμοί, μαύρη εργασία, απειλές, ξυλοδαρμοί, εργατικά «ατυχήματα»- αγωνίζονταν και η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΟΥΝΕΒΑ. Η οποία βρέθηκε το Δεκέμβρη στο δρόμο ως γυναίκα, μετανάστρια, εργάτρια, αλλά κυρίως ως ΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ και για αυτό τα αφεντικά της -οι δουλέμποροι της ΟΙΚΟΜΕΤ με την συνενοχή του ΗΣΑΠ και όλων των ΕΡΓΑΤΟΠΑΤΕΡΩΝ- της έριξαν βιτριόλι στο πρόσωπο.
Ο Αλέξης και η Κωνσταντίνα είμαι εγώ-εσύ-όλοι μας.
Όλοι όσοι σηκώνουμε το ανάστημά μας στους καθημερινούς δυνάστες μας και τους διαμηνύουμε… και λίγα κάναμε… Είμαστε εικόνες από το μέλλον σε ένα πόλεμο που ζούμε στο παρόν.
Εφημεριδάκι τοίχου/2ο φύλλο/Φεβρουάριος 2009
Νέο εφημεριδάκι τοίχου από το στέκι, με κείμενα σχετικά με την εξέγερση του Δεκέμβρη, την υπόθεση της Κωνσταντίνας Κούνεβα, τα γεγονότα στο παρκάκι στην Κυψέλη καθώς και την εκδικητική στάση της διεύθυνσης του 14ου λυκείου στο Κουκάκι απέναντι στους καταληψίες μαθητές.