Στέκι Αντίπνοια

Στις 24 Φλεβάρη και ενώ στο στέκι μεταναστών στον πεζόδρομο της Τσαμαδού στα Εξάρχεια διεξάγεται συζήτηση για τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, καλεσμένη από την οργάνωση Αντιρρησίες Συνείδησης, άγνωστοι προσπαθούν να ρίξουν χειροβομβίδα στο εσωτερικό του χώρου όπου εξελίσσεται η εκδήλωση. Η χειροβομβίδα δεν πέφτει στο εσωτερικό του στεκιού, μιας και δεν σπάει το διπλό τζάμι του παραθύρου και εκρήγνυνται σε ένα παρτέρι στον πεζόδρομο της Τσαμαδού το οποίο διαλύει. Από το ωστικό κύμα και τα θραύσματα σπάζονται αρκετές τζαμαρίες και γίνεται διάτρητη η πρόσοψη του απέναντι καφενείου. Αν η χειροβομβίδα έπεφτε στο εσωτερικό του στεκιού μεταναστών σήμερα θα μιλάγαμε για πολλούς νεκρούς και τραυματίες.

Τα σενάρια και οι υποθέσεις θα μπορούσαν να γεμίσουν χιλιάδες σελίδες. Θα μπορούσαν να είναι πράκτορες της ΕΥΠ μέχρι χρυσαυγίτες και από κάποιον πορωμένο εθνικόφρονα καραβανά μέχρι μπάτσοι σε διατεταγμένη υπηρεσία ή από «δική τους πρωτοβουλία». Τα παραπάνω σενάρια έχουν το καθένα την δικιά του σημασία και ερμηνεία. Έτσι κι αλλιώς χτυπήματα σαν αυτό σπέρνουν την σύγχυση στην κοινωνία και ενδυναμώνουν το ιδεολόγημα της ασφάλειας μέσω των ΜΜΕ που, μιλώντας για μία ανεξέλεγκτη εμπόλεμη κατάσταση στο κέντρο της πόλης, σπέρνουν το φόβο και κραυγάζουν για ένταση του ελέγχου και της καταστολής στη περιοχή των Εξαρχείων και όχι μόνο. Όμως όποιος και να πέταξε τη χειροβομβίδα, πέρα από το αυτονόητο, δηλαδή να σκοτώσει και να τρομοκρατήσει, με αυτήν την ενέργεια συνέβαλε στην αναβάθμιση του επιπέδου της έντασης και της βίας: Επιχειρείται έτσι να απογυμνωθεί η αντιπαράθεση με το κράτος και τα αφεντικά από τα κοινωνικά χαρακτηριστικά της και να μεταφερθεί από τους δρόμους, όπου διαχύθηκε η κοινωνική εξέγερση του Δεκέμβρη, σε ένα αποκλειστικά μιλιταριστικό επίπεδο. Ένα επίπεδο δηλαδή, όπου από τη μία η υλική υπεροχή του κράτους είναι δεδομένη, ενώ από την άλλη η υπεροπλία του αυτή, εύκολα μπορεί να χρησιμοποιηθεί, με την κάλυψη της ρητορικής της δημοκρατίας που επικαλείται τη διατήρηση της κοινωνικής ειρήνης που κινδυνεύει.

Με αυτό τον τρόπο ανοίγεται ένα πεδίο καταστολής –με κάθε μέσο– ενάντια σε όσους εξεγείρονται. Ενάντια σε αυτούς που βγήκανε στο δρόμο το Δεκέμβρη. Αυτούς που συχνάζουν σε μια από τις πιο πολιτικοποιημένες περιοχές της Αθήνας, τα Εξάρχεια (δεν είναι καθόλου τυχαίο το μέρος το οποίο επιλέγει για την ρίψη της χειροβομβίδας), τα οποία αποτέλεσαν την καρδιά των εξεγερσιακών γεγονότων που ακολούθησαν την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Αυτούς που ο καθένας με τον τρόπο του συμμετείχε στην εξέγερση. Αυτούς που στόχευσαν οι σφαίρες του κράτους και το βιτριόλι των αφεντικών. Όλους εμάς που αρνούμαστε να δεχτούμε την καταπίεση, την εκμετάλλευση και την τρομοκρατία σαν όρο ζωής.

Στο δρόμο να σπάσουμε τον τρόμο.

Στα ματιά βιτριόλι-σφαίρες και χειροβομβίδες στο ψαχνό, τον πόλεμο τον ζούμε κάθε μέρα εδώ.

Η αλληλεγγύη το όπλο των λαών, πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών.

Καθαρά Δευτέρα σήμερα και από τις 11 το πρωί άρχισε η παρέμβαση της λαϊκής συνέλευσης κατοίκων Πετραλώνων, Κουκακίου, Θησείου.

60 περίπου άτομα μοίρασαν χιλιάδες κείμενα για την υπόθεση της Κωνσταντίνας Κούνεβα, ενώ κρεμάστηκαν και δύο πανό. Το πρώτο αναφερόταν στην καταστροφή των δημόσιων, ελεύθερων και πράσινων χώρων από τον δήμαρχο Κακλαμάνη («Κακλαmoney κράτα το τελευταίο δέντρο για να κρεμαστείς») και το δεύτερο, που ήταν γραμμένο στην αλβανική γλώσσα -δεδομένης της μεγάλης παρουσίας μεταναστών στο λόφο-, αναφέρονταν στην Κούνεβα («Κωνσταντίνα δεν είσαι μόνη, κράτος-αφεντικά δολοφονούν»).

Στη συγκέντρωση παρευρέθησαν και αγωνιστές/στριες από ένα άλλο ανοιχτό μέτωπο για την προάσπιση του δημόσιου χώρου, το πάρκο Κύπρου και Πατησίων στην Κυψέλη. Μοίρασαν εκατοντάδες κείμενα της ανοιχτής συνέλευσης που ενημερώνουν για την υπόθεση, ενώ σχετικό κείμενο μοιράστηκε και από το στέκι μας.

Παράλληλα συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε και από τη «Συντονιστική επιτροπή της λαϊκής συνέλευσης λόφων Φιλοπάππου».

Κατά τα άλλα ο κόσμος που βρέθηκε φέτος στον λόφο ήταν λιγότερος από την περσινή χρονιά. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία μετανάστες/στριες, οι οποίοι/ες έστησαν τους δικούς τους χορούς με παραδοσιακή μουσική, κάποια μέτρα παραδίπλα από την εξέδρα του δήμου.

Μπάτσοι για μία ακόμη χρονιά είχαν στρατοπεδεύσει στο λιθόστρωτο του Πικιώνη, ενώ η αφίσα της ανοιχτής συνέλευσης του πάρκου Κύπρου και Πατησίων, που παρίστανε τον… ομέρ πριόνη Κακλαμάνη τράβηξε τα βλέμματα και απέσπασε αρκετά θετικά σχόλια από τους διερχόμενους.

Πριν από λίγες ημέρες αναφερθήκαμε στην εκδικητική στάση της διεύθυνσης και των καθηγητών του 14ου λυκείου στο Κουκάκι απέναντι στους/στις καταληψίες μαθητές/τριες του Δεκέμβρη. Δε συμβαίνει, όμως, μόνο στη γειτονιά μας. Η εκπαιδευτική μηχανή έρχεται να πάρει τη ρεβάνς, να τιμωρήσει παραδειγματικά τους απείθαρχους, να (ξανα)ορίσει την κανονικότητα στα προαύλια και τις αίθουσες, να θέσει τα «πρέπει», να δημιουργήσει ρήγματα στις σχέσεις των μαθητών, να στρέψει τον έναν απέναντι στον άλλον.

Τους τελευταίους μήνες (με αποκορύφωμα τα μέσα του Φλεβάρη), στο 20ο γενικό λύκειο της Τούμπας, στη Θεσσαλονίκη, μαθητές βρίσκονται αντιμέτωποι με τις απειλές, τις προσβολές και τις αποβολές της διέυθυνσης και των καθηγητών. Ένα περιστατικό που έλαβε χώρα στις 12 Φεβρουαρίου (και αφορούσε την ανάρτηση στο σχολείο, από μαθητές, αφίσας που καλούσε σε λαϊκή συνέλευση κατοίκων της Τούμπας) αποτέλεσε την τελική πράξη μίας παράστασης αυταρχικότητας και ασυδοσίας που είχε ξεκινήσει από τον Νοέμβριο. Μόνο που οι μαθητές και οι μαθήτριες αρνήθηκαν το ρόλο του κομπάρσου και αντέδρασαν, όχι χωρίς κόστος…

Σε μία άλλη πόλη, στη Λάρισα, στις 14 του Φλεβάρη, ασφαλίτες εισβάλλουν στο 1ο ενιαίο λύκειο όπου τραμπουκίζουν και γρονθοκοπούν μαθητές που επιχειρούν να καταλάβουν το σχολείο. Προηγήθηκε απόφαση της διεύθυνσης για περικοπή της τριήμερης εκδρομής σε μονοήμερη γιατί «πρέπει να καλυφθούν οι ώρες που χάθηκαν από τις κινητοποιήσεις». Η τοπική ένωση των μπάτσων επεξηγεί ότι επενέβη μετά από «συγκεκριμένη κατηγορία από πολίτη ότι περί τα 10 άτομα φορούσαν κουκούλες»!! Τρεις από τους μαθητές αρχικά εκδιώχνονται από το σχολείο, λόγω των αντιδράσεων που ακολουθούν, όμως, η τιμωρία τους μεταβάλλεται σε αποβολή.

Οι θιασωτές της κανονικότητας μας δείχνουν τα δόντια τους…
Οι στιγμές που βιώσαμε, όμως, το Δεκέμβρη είναι πολύ δυνατές για να σκορπίσουν έτσι απλά και γρήγορα… Παραμένουμε ακόμη εδώ!
Οι μαθητές/τριες δεν είναι μόνοι τους!

«εικόνες από τα μετ’ όπισθεν»

Αναδημοσίευση από το 2ο φύλλο της εφημερίδας τοίχου [Φεβρουάριος 2009].

Είναι η στιγμή όπου ο χρόνος μετράει διαφορετικά, ο τόπος μεταμορφώνεται και οι άνθρωποι πιστεύουν στον εαυτό τους και στους γύρω τους.

Η δύναμη της εξέγερσης τα κάνει όλα να φαντάζουν και να είναι εφικτά.

6 Δεκεμβρίου ο ΑΛΕΞΗΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ πέφτει νεκρός από τις σφαίρες του ένστολου δολοφόνου Κορκονέα. Η απάντηση σε μια ακόμη δολοφονία σαρώνει τα πάντα στο περασμά της. ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΤΕΒΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ. Διαδηλώνουν την οργή τους, συγκρούονται με τους πραίτορες της δημοκρατίας, καταλαμβάνουν κτίρια, σπάνε τους ναούς του εμπορίου και παίρνουν όσα τους έταξε και τους στέρησε ο καπιταλισμός, επιτίθονται στις τράπεζες και τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις, που πλιατσικολογούν τα θέλω και τις ανάγκες τους, σε κρατικά κτίρια μέσα στα οποία οργανώνεται η καταπίεση και η εκμετάλλευση που βιώνουμε όλοι καθημερινά.

Ενάντια σε αυτή την εκμετάλλευση της μισθωτής σκλαβιάς -την οποία συνθέτουν προσβολές, σεξουαλικές παρενοχλήσεις, απλήρωτες υπερωρίες, εντατικοποίηση βιασμοί, μαύρη εργασία, απειλές, ξυλοδαρμοί, εργατικά «ατυχήματα»- αγωνίζονταν και η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΟΥΝΕΒΑ. Η οποία βρέθηκε το Δεκέμβρη στο δρόμο ως γυναίκα, μετανάστρια, εργάτρια, αλλά κυρίως ως ΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ και για αυτό τα αφεντικά της -οι δουλέμποροι της ΟΙΚΟΜΕΤ με την συνενοχή του ΗΣΑΠ και όλων των ΕΡΓΑΤΟΠΑΤΕΡΩΝ- της έριξαν βιτριόλι στο πρόσωπο.

Ο Αλέξης και η Κωνσταντίνα είμαι εγώ-εσύ-όλοι μας.

Όλοι όσοι σηκώνουμε το ανάστημά μας στους καθημερινούς δυνάστες μας και τους διαμηνύουμε… και λίγα κάναμε… Είμαστε εικόνες από το μέλλον σε ένα πόλεμο που ζούμε στο παρόν.

Νέο εφημεριδάκι τοίχου από το στέκι, με κείμενα σχετικά με την εξέγερση του Δεκέμβρη, την υπόθεση της Κωνσταντίνας Κούνεβα, τα γεγονότα στο παρκάκι στην Κυψέλη καθώς και την εκδικητική στάση της διεύθυνσης του 14ου λυκείου στο Κουκάκι απέναντι στους καταληψίες μαθητές.